تجزیه‎ی انتشار دی اکسیدکربن ناشی از مصرف انرژی به بخش‎های اقتصادی ایران؛ یک تحلیل تجزیه‎ی شاخص

هدف این مطالعه، تحلیل عواملی است که تغییر در سطح و شدت انتشار CO2 ناشی از مصرف انرژی را تحت تاثیر قرار می دهند. برای بررسی چهار عامل اثرگذار بر انتشار CO2 یعنی، فعالیت اقتصادی، تغییرات ساختاری، ضریب انتشار CO2 و شدت انرژی، از تحلیل تجزیه‎ی شاخص (IDA) استفاده شده است. با توجه به تفاوت میزان این اثرگذاری ها در هر یک از بخش‎ها، اقتصاد به پنج بخش مجزا (خانگی-عمومی-تجاری، صنعت، حمل و نقل، کشاورزی و دیگر بخش‎ها)، تفکیک شده است. دوره‎ی زمانی مورد مطالعه 1376-1386 می باشد. نتایج نشان می دهند که رشد اقتصادی بزرگ‎ترین اثر مثبت را بر تغییرات انتشار CO2 در تمام بخش‎های مورد بررسی، به‎جز بخش صنعت و حمل و نقل و در کل اقتصاد داشته است. تغییرات ساختاری در دو بخش صنعت و حمل و نقل، اثر غالب را بر افزایش انتشار CO2 داشته است. شدت انرژی اثری نسبتا بزرگ بر تغییر انتشار CO2 در بخش خانگی- عمومی داشته ‎است، درحالی‎که اثر آن در چهار بخش دیگر کوچک و گاه حتی منفی بوده -است. اثر تغییر در ضریب انتشار CO2 نیز به‎جز در دیگر بخش‎ها (نیروگاهی، پالایشگاهی و...) در چهار بخش دیگر اقتصادی، کوچک بوده است. تجزیه‎ی شدت انتشار CO2 نشان داده که حدود 82 درصد از تغییر در شدت انتشار CO2 در اثر تغییرات ساختاری بوده است.