اثر بخشی برنامه درمانگری کندال بر سبک های مقابله ای کودکان ایرانی مبتلا به اختلال های درونی سازی شده

پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثربخشی برنامه درمانگری Coping cat بر سبک های مقابله ای کودکان(9 تا 11 ساله) مبتلا به اختلال های درونی سازی شده انجام گرفت. روش پژوهش، تجربی واقعی و در قالب یک طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه کودکان مبتلا به اختلالهای درونی سازی شده شهر تهران و نمونه پژوهش مشتمل بر 80 کودک (40کودک گروه آزمایش و 40 کودک گروه کنترل) بود که بر اساس ارزیابی مادران، معلمان و مصاحبه تشخیصی به شیوه تصادفی از جمعیت عادی انتخاب شده بودند و مدت 16 جلسه برنامه درمانگری Coping cat را دریافت کردند. ابزار پژوهش فرمهای فهرست رفتاری کودک(CBCL) و فرم گزارش معلم(TRF) نظام سنجش مبتنی بر تجربه آشنباخ(آشنباخ و رسکورلا،2001)، مصاحبه تشخیصی درمانگر و پرسش نامه راهبردهای مقابله ای فرایدنبرگ و لویس(1992) بود که کودکان هر دو گروه قبل و بعد از برنامه درمانگری توسط آنها مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس عاملی نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در سبک های مقابله ای سازش یافته، سازش نایافته و انزوای مایوسانه در مرحله پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد و عامل جنس تاثیر تعدیل کننده ای بر نتایج نداشت.