خطاهای دارویی پرستاران و ارتباط آن با برخی مشخصه های فردی و سازمانی

خطاهای دارویی از شایع ترین خطاهای بالینی هستند که می توانند تاثیرات منفی خود را بر بیماران، پرستاران و دیگر کارکنان حرفه ای تیم سلامت گذاشته و منجر به کاهش کیفیت مراقبت گردند. هدف از انجام این مطالعه تعیین وقوع خطاهای دارویی پرستاران و ارتباط آن با برخی مشخصه های فردی و سازمانی آنان بود.
این پژوهش، مطالعه ای توصیفی تحلیلی است که برروی 286 پرستار در بخش های داخلی، جراحی، ارتوپدی، زنان و زایمان بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران که به روش نمونه گیری طبقه ای چند مرحله ای انتخاب شده بودند، در بین سال های 88-1387 انجام گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بود و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری کروسکال والیس، آنالیز واریانس یک طرفه و t مستقل انجام شد. نرم افزار مورد استفاده برای تجزیه و تحلیل داده ها SPSS v.14 بود.
میانگین تعداد وقوع خطاهای دارویی پرستاران در عرض سه ماه در بخش های مورد مطالعه برای هر پرستار 5/19مورد بوده است. در بین مشخصه های فردی و سازمانی، دو متغیر «جنسیت» (0000/0=p) و «گذراندن کلاس آموزشی در زمینه دارو دادن» (03/0p<) با وقوع خطای دارویی ارتباط معنادار داشت. بدین صورت که پرستارانی که کلاس آموزشی در زمینه دارو دادن نگذرانده بودند و همچنین مردان، بیشتر مرتکب خطای دارویی شده اند. «دادن چند داروی خوراکی باهم» شایع ترین خطای دارویی در این مطالعه بود.
با توجه به این که میزان خطاهای دارویی در این مطالعه مجموعا بیش از موارد گزارش شده در کشورهای دیگر بوده است، ضرورت توجه بیشتر مسؤولان و مدیران پرستاری به این موضوع مورد تاکید قرار می گیرد. به نظر می رسد ارایه دهندگان خدمات سلامت لازم است به منظورکاهش این خطاها، به شناسایی علل وقوع و به کاربردن راهبردهایی جهت کاهش آن ها بپردازند.