اصول پایداری اجتماعی مجتم عهای مسکونی در شهرهای ایرانی - اسلامی

در دهه های پایانی قرن بیستم و شروع قرن بیست و یکم، پایداری به عنوان یکی از مباحث مطرح در کلیه عرصه ها، بهویژه در عرصه فضاهای شهری و معماری مطرح بوده است. این موضوع میتواند از طریق سه مؤلفه اقتصادی، زیستمحیطی و اجتماعی در کنار یکدیگر به تعادل برسد. وجه اقتصادی معمولا به علت انگیزه های مالی و انتفاعی توسط سرمایهگذاران رعایت میگردد. حتی در اغلب اوقات به حد افراط مورد توجه قرار می گیرد و چه بسا مشکلاتی را از این برای سبب میشود. مسائل زیست محیطی نیز به فراخور هر جامعه برای خود ضوابطی دارد و مورد توجه واقع میشود، اما آنچه مغفول میماند وجه اجتماعی توسعه است. در پژوهش و مقاله حاضر، اصول پایداری مجتمعهای مسکونی از بعداجتماعی شامل عدالت، زیباشناسی، راحتی، آسایش، امنیت و رشد کودکان، هویت اجتماعی و سایر مسایل مشابه در شهرهای ایرانی-اسلامی مورد بررسی قرار میگیرد. در این راستا پایداری اجتماعی مجتمعهای مسکونی از نظر جامعه متخصصان و صاحبنظران ایرانی تحت بررسی قرار گرفته تا تجربه های ارزشمند آکادمیک و حرفهای آنان از یک سو و تجربه زندگی آنها در مجتمعهای مسکونی از سوی دیگر ثبت و تلفیق شود و با تجزیه و تحلیل نظریه های دریافت شده، عوامل مؤثر در اصول پایداری مجتمعهای مسکونی استخراج گردد. روش تحقیق به کار گرفته شده، روش پیمایشی از نوع پیمایشی اکتشافی است که بر مبنای تحلیل، توصیف و استخراج نتایج حاصل از پرسش نامه ها و کشف اصول پایداری و روابط بین این اصول از دید جامعه صاحب نظران انجام میگیرد تا در نهایت، اصول نظری پایداری مجتمعهای مسکونی تعیین شود. در مرحله بعد، با مقایسه آن با واقعیت خارجی میتوان به اصول عملی و راهکارهای معماری دست یافت. این مهم از طریق تحقیقات میدانی و تنظیم پرسشنامه ساکنان مجتمعها انجام خواهد گرفت که در آینده به آن پرداخته خواهد شد.