آنومی فرهنگی و اعتیاد به مواد مخدر در بین جوانان 28-13 ساله شهر تهران

آنومی فرهنگی مهم ترین بعد آنومی اجتماعی بوده که در سطح رفتارهای اجتماعی قابل تشخیص می باشد و وضعیتی است که رفتارهای افراد و گروه های اجتماعی در جامعه خارج از دایره هنجارها صورت می گیرد. این وضعیت ناشی از ضعف هنجارهای اجتماعی بوده و در قالب ناامنی اجتماعی، فساد اخلاقی، انحرافات فردی و گروهی، سوء استفاده از روابط اجتماعی و... قابل مشاهده است. هنجارهای فرهنگی باید و نباید های رفتاری است که به عنوان قالب عمل کردهای اجتماعی در جامعه وجود داشته و هرگاه قدرت اعمال نفوذ برعملکرد ها را از دست بدهد، پیامد آن آنومی فرهنگی است. هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین آنومی فرهنگی(در حقیقت ناهنجاری موجود درا فراد نسبت به پیرامونشان) و اعتیاد افراد به مواد مخدر در بین جوانان می باشد. در این مقاله آنومی با متغیرهایی چون بدبینی،بی اعتمادی،سردرگمی و بی محتوایی سنجیده شده است. نمونه مورد مطالعه سیصد نفر از جوانان معتاد 13-28 ساله مناطق 2-6-10-14، شهر تهران می باشند. نمونه با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و از نظربرخی متغیر های جمعیت شناختی با یکدیگرهمتا شدند. گردآوری داده ها بر اساس پرسشنامه های اطلاعات زمینه ای، محقق ساخته انجام شده است و داده های پژوهش با بهره گیری از شاخص آمار توصیفی وآزمون همبستگی پیرسون، تحلیل شدند. یافته ها نشان دادکه در کل آنومی فرهنگی برگرایش افراد به اعتیاد تاثیر دارد، همچنین بدبینی افراد نسبت به خود و اطرافیان در گرایش به اعتیاد، بی اعتمادی افراد نسبت به همه چیز در اعتیادشان به مواد مخدر، سردرگمی فرد و اغتشاش موجود بین هنجارهایش در اعتیاد به مواد وبی محتوایی زندگی و شخصیت فرد در اعتیادش تاثیر دارند.