مقایسه تاثیر تمرین درمانی و بیوفیدبک روی بی اختیاری ادرار بیماران مبتلا به MS

عنوان: مقایسه تاثیر تمرین درمانی و بیوفیدبک روی بی اختیاری ادرار افراد مبتلا به M.S. مولتیپل اسکلروزیس شایع ترین بیماری نورولوژی پیشرونده در افراد جوان بالغ می باشد. این بیماری باعث تخریب میلین در آکسونهای عصبی شده و در نتیجه ضایعات متفاوتی را به دنبال دارد که یکی از این مشکلات، اختلالات ادراری است. مشکلات ادراری، جنبه های مختلف زندگی روزانه ی بیمار را تحت تاثیر قرار داده و یک تاثیر منفی بر روی کیفیت زندگی این بیماران به دنبال دارد. تمرین درمانی و الکتروتراپی به عنوان دو روش موثر درمانی در بهبود اختلالات مربوط به مشکلات ادراری بیماران MS قلمداد می شوند که نیاز به تحقیقات گسترده تر در این زمینه لازم به نظر می رسد.
این مطالعه از نوع آینده نگر، شبه تجربی،غیرتصادفی و یک سویه کور بوده که در سال 87-1386 در کلینیک های فیزیوتراپی وابسته به دانشکده علوم توانبخشی اصفهان انجام شده است.
در این مطالعه 42 بیمار با داشتن شرایط ویژه، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 21 نفره تقسیم شدند که طی 10 جلسه به صورت یک روز در میان، یک گروه تحت درمان تمرینات سوییس بال و گروه دیگر تحت درمان بیوفیدبک قرار گرفتند.
اطلاعات حاصل از انجام تمرینات، قبل از درمان، بعد از درمان و هنگام Follow up یک ماهه جمع آوری گردید.به منظور بررسی میزان بی اختیاری ادرار از پرسشنامه ICIQUISF و برای بررسی کیفیت زندگی از پرسشنامه SF-36 و برای بررسی تاثیر بی اختیاری ادرار روی انجام فعالیتهای روزمره(ADL) بیماران از پرسشنامه P.I.I.Q استفاده شد.
جهت تجزیه و تحلیل آماری نتایج به دست آمده از آزمون های موجود در نرم افزار13 SPSS استفاده شد.
پس از بررسی های آماری مشخص گردید که بین میزان بی اختیاری ادرار بیماران قبل از درمان و بعد از درمان هم در گروه سوییس بال و هم در گروه بیوفیدبک اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0< P). همچنین بین کیفیت زندگی بیماران هم از نظر فیزیکی و هم از نظر روحی روانی، قبل از درمان و بعد از درمان، در هر دو گروه سوییس بال و بیوفیدبک، اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0< P).
بحث: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که هم تمرینات سوییس بال و هم بیوفیدبک باعث کاهش میزان بی اختیاری بیماران، بهبود کیفیت زندگی و انجام فعالیتهای روزمره بیماران می شود، ولی تمرینات سوییس بال در تداوم تاثیر خود در کاهش میزان بی اختیاری ادرار و بهبود کیفیت زندگی بیماران از نظر فیزیکی نتایج بهتری را نسبت به بیوفیدبک از خود نشان داد. همچنین بیوفیدبک در زمینه انجام فعالیتهای روزمره نتایج بهتری را نسبت به تمرین درمانی از خود بر جا گذاشت.