ارتباط سطح آپولیپوپروتئین A وB، با شدت درگیری عروق کرونر در بیماران با آنژین پایدار

در پژوهش های اخیر یافته های ناهمسویی در مورد ارتباط آپولیپوپروتئین های A وB، به عنوان عوامل خطر جدید شناخته شده در بیماری های قلبی عروقی و درگیری عروق کرونر وجود دارد. در این بررسی، سعی شده ارتباط بین این دو آپولیپوپروتئین با شدت درگیری عروق کرونر در نمونه ای از یک جمعیت ایرانی تعیین گردد. مطالعه ی مقطعی در سال 1388 روی دو گروه 72 نفری و40 سال به بالا، با تنگی خفیف و شدید از بیماران مبتلا به آنژین پایدار که در مجموع 144 نفر بودند، انجام شد. پس از گرفتن نمونه ی خون ناشتا 12 ساعته برای تعیین قند خون ناشتا و پروفایل چربی (آپولیپوپروتئین A وB، کلسترول، تری گلیسیرید، کلسترولLDL- و کلسترولHDL-) و تکمیل پرسش نامه ی دارای ویژگی های آمارنگاری، سابقه ی بیماری، سابقه ی مصرف دارو و آنژیوگرافی عروق کرونر انجام شد. بر اساس یافته های به دست آمده از آنژیوگرافی، بیماران در دو گروه با تنگی عروق کرونر خفیف و شدید قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 15 و با آزمون های آماری تی، مجذور خی، فیشر و لجستیک رگرسیون آنالیز شدند. میانگین سنی در بیماران مبتلا به تنگی خفیف و شدید عروق کرونر، به ترتیب 6/9±7/57 و 3/11±2/58 سال بود. بین میزان آپوپروتئین (Apo A) (07/0P=) و آپوپروتئین B (Apo B) (51/0P=) و هم چنین نسبت apo A/apo B (23/0P=) در دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت)05/0P≥). پس از تعدیل نقش متغیرهای مخدوش گر نیز یافته های معنی داری مشاهده نشد. عوامل تاثیرگذار بر شدت تنگی عروق کرونر ممکن است با عوامل ایجادکننده ی آن متفاوت باشند، که این عوامل باید در پژوهش های آتی مورد بررسی قرار گیرند.