اثر یک جلسه فعالیت هوازی بر سطح پلاسمایی گرلین، هورمون رشد، انسولین و کورتیزول در دانشجویان مرد غیر ورزشکار

گرلین هورمون پپتیدی ترشح شونده از سلول های درون ریز فوندوس معده می باشد که بر اشتها، مصرف سوخت، وزن و ترکیب بدن موثر است. تاثیر تمرین استقامتی در کاهش وزن مشخص شده است. در زمینه ی تاثیر فعالیت یاد شده بر تغییر گرلین پلاسما یافته ها ناهمسو می باشد و بیشتر در افراد ورزشکار صورت گرفته است. هدف این پژوهش، بررسی پاسخ گرلین، هورمون رشد، انسولین و کورتیزول پلاسما به یک جلسه فعالیت هوازی در مردان جوان دانشگاهی غیر ورزشکار بود. 16 دانشجوی مرد غیر ورزشکار به طور تصادفی ساده انتخاب شدند و یک جلسه فعالیت هوازی، شامل سه نوبت متوالی دو یک مایل، با فاصله ی زمانی استراحت 3 دقیقه بین هر نوبت را انجام دادند. شرکت کنندگان در این پژوهش، دارای میانگین سنی1/2±7/22 سال؛ وزن 7/5±8/72 کیلوگرم؛ قد 7/5±9/177 سانتی متر و نمایه ی توده ی بدن 7/1±2/23 کیلوگرم بر مترمربع بودند. به منظور سنجش هورمون های گرلین، رشد، کورتیزول و انسولین، از افراد نمونه ی خون دریافت گردید و هورمون های مورد نظر به روش الایزا اندازه گیری شدند. یافته های به دست آمده از این پژوهش نشان داد که پس از فعالیت ورزشی یاد شده، میزان هورمون های گرلین و رشد، افزایش و میزان هورمون های انسولین و کورتیزول، کاهش معنی داری (05/0P<) را نشان داد. افزایش هورمون رشد به منظور افزایش قند خون، و کاهش انسولین به دلیل عدم افزایش کافی قند خون، به احتمال زیاد عوامل مهمی در افزایش گرلین (هورمون اشتهاآور) به دنبال یک جلسه تمرین استقامتی هوازی برای ورود خارجی قند به بدن می باشند. در سایر فعالیت ها که به منظور تغییر گرلین ناهمسو بوده، توصیه می شود وضعیت هورمون های تنظیمی و هورمون های ضد تنظیمی بررسی شود.