مقایسه کارایی علف کش های انتخابی چغندرقند در روش های خاکورزی سنتی و حداقل بهاره

در این تحقیق، کارایی چند علف کش انتخابی چغندر قند در دو روش خاکورزی سنتی و حفاظتی در سال 1387 در شهرکرد مقایسه شدند. در خاکورزی سنتی، شخم بهاره با عمق 35 سانتی متر انجام شد ولی در خاکورزی حفاظتی قطعات آزمایش بدون شخم باقی ماند و آنگاه برای هر دو روش، با استفاده از دستگاه سیکلوتیلر و بدون زیر و رو کردن خاک بستر کاشت تهیه شد. نتایج نشان داد که صرف نظر از کاربرد علف کش ها، تراکم و وزن خشک علف های هرز سوروف (Echinochloa crus-galli (L.) P.) و گاوزبان کوچک (.Anchusa sp) در خاکورزی حفاظتی ب طور معنی داری کمتر از خاکورزی سنتی بود. ولی از این نظر، در مورد آمارانتوس ریشه قرمز (Amaranthus retroflexus L.) بین روش خاکورزی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. کاربرد علف کش های متامیترون و آمیخته فنمدیفام + دزمدیفام + اتوفیومسیت به ترتیب به مقدار 2800 و 720 گرم در هکتار در کنترل آمارانتوس ریشه قرمز و گاوزبان کوچک، نسبت به آمیخته در مخزن ترای فلوسولفورون و فنمدیفام به ترتیب در مقادیر 15 و 314 گرم در هکتار و همچنین کلوپیرالید به میزان 2400 گرم در هکتار برتری معنی داری داشتند که این تفاوت ها در خاکورزی حفاظتی نمود بیشتری داشت. ولی در کاهش تعداد بوته های سوروف کارآیی آمیخته ترای فلوسولفورون+ فنمدیفام بطور معنی داری بیشتر از سایر تیمارهای علف کشی بود. در هر دو روش خاکورزی، همه علف کش ها، در مقایسه با شاهد، به طور معنی داری موجب افزایش عملکرد غده چغندر قند شدند. بیشترین عملکرد غده چغندر قند در روش خاکورزی حداقل با کاربرد متامیترون و آمیخته فنمدیفام + دزمدیفام + اتوفیومسیت بدست آمد. تیمارها، در مقایسه با شاهد، تاثیر معنی داری روی عیار قند نداشتند.