بررسی اثر تنش خشکی بر شاخص های جوانه زنی چهار ژنوتیپ گونه Bromus inermis

جوانه زنی یکی از مهمترین مراحل رشد است که نیاز اولیه و اساسی برای داشتن تراکم مناسب گیاه در مزرعه محسوب می شود. هدف این تحقیق، ارزیابی واکنش ژنوتیپهای مختلف بومی و اصلاح شده ژنوتیپ های گونه Bromus inermis به تنش رطوبتی در مرحله جوانه زنی و تعیین پارامتر و پتانسیل مناسب برای گزینش ارقام متحمل به خشکی بود. تیمارها شامل چهار ژنوتیپ B. inermis (البرز 303، مازندران 3151، فیروزکوه 3966 و اصفهان 200060) و چهار سطح پتانسیل آب (صفر، 3-، 6- و 9- بار) به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی انجام شد. بذرها در داخل پتری دیش و در ژرمیناتور تحت شرایط کنترل شده جوانه زدند. در این پژوهش، ویژگی های درصد و سرعت جوانه زنی، طول ساقه چه، ریشه چه و گیاهچه، نسبت ریشه به ساقه، وزن خشک و تر گیاهچه و شاخص بنیه بذر اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که با افزایش تنش خشکی، به جز نسبت وزن خشک به وزن تر گیاهچه سایر صفات به طور قابل توجهی کاهش یافتند. این کاهش در تمامی صفات مورد ارزیابی در تغییر پتانسیل از 3- به 6- بار حداکثر بود. به طور کلی در میان ژنوتیپ های مورد آزمایش، ژنوتیپ اصفهان (200060) در پتانسیل های مورد مطالعه جوانه زنی مناسبی را نشان داد و از این نظر بر سایر ژنوتیپ ها برتری معنی داری داشت. از پارامترهای مورد ارزیابی، طول گیاهچه و شاخص بنیه بذر بیشترین واکنش را به تغییر پتانسیل آب نشان دادند. در بین سطوح تنش خشکی، پتانسیل های 6- و 9- بار بهترین سطوح برای ارزیابی مقاومت به خشکی بودند.