بررسی ارتباط بین وضعیت بهداشت محیط کار و سلامت قالیبافان روستاهای شهرستان مهریز

صنعت قالی یکی از صنایع مهم و سنتی ایران محسوب می شود و با توجه به سابقه فرش ایران و اینکه تعداد زیادی از زنان و مردان روستاهای کشور در ایران به کار بافندگی مشغول می باشند می توان تاحدودی به صنعت فرش به عنوان یک صنعت مکمل کشاورزی اعتقاد داشت. بنابر این توجه به نکات بهداشتی کارکنان این بخش می تواند گام بسیار مهمی در راه توسعه اقتصادی و اجتماعی روستاها باشد لذا این طرح با هدف تعیین وضعیت بهداشت محیط کار و سلامت قالیبافان روستاهای شهرستان مهریز انجام گرفت.
نوع مطالعه توصیفی و به روش مقطعی بود. که به صورت سرشماری، 2200 نفر از قالیبافان شهرستان مهریز مورد بررسی قرار گرفتند.. پرسشنامه تهیه شده توسط تعدادی کاردان بهداشت حرفه ای و کارورزان پزشکی و با مراجعه به درب منازل با روش مشاهده، مصاحبه و معاینه، تکمیل و اطلاعات مورد نیاز جمع آوری گردید.
حدود 4/44% از قالیبافان در گروه سنی 24-15 سال قرار داشتند و 2/85% از آنها باسواد بودند. از نظر بیماری ها 7/14% دارای سابقه ابتلا بیماری عصبی و روانی، 1/7% مبتلا به بیماری های چشم، 5/4% دچار بیماری غدد و 5/4% از زنان دچار بیماری عفونی بودند. نتایج نشان داد رابطه معنی دار آماری بین بیماری های اظهار شده پوست، قلب، روانی، اسکلتی و عضلانی با وضعیت گرمایش کارگاه های قالیبافان وجود داشت (05/0P<). نتایج نشان داد که بیماری ریه در کسانی که وضعیت تهویه کارگاهشان نامناسب بود، به مراتب بیش از کسانی بود که وضعیت کارگاهشان مناسب بود و نتایج جدول همبستگی نشان داد که با افزایش سن و سابقه کار دید چشمان قالیبافان کمتر شده است و ساعت کاری بطور معنی داری کاهش می یابد. ضمنا با افزایش فشارخون ساعت کاری بطور معنی داری کاهش می یابد.
نتایج این بررسی نشان داد که بعضی از بیماری ها از جمله بیماری های ریوی و چشمی در قالیبافان زیاد است و بیماری های قالیبافانی که کارگاه های آنها از نظر بهداشتی مناسب نیست بیشتر از دیگران است که لزوم توجه به بهداشت قالیبافان و کارگاه های آنها حس می شود.