قرائت: از روش های اصلی آموزش در نظام آموزشی مسلمانان

بررسی وتحقیق در شیوه های آموزشی مسلمانان از مباحث مهم تاریخ آموزش و پرورش در اسلام است؛ زیرا فهم فراز و فرود تعلیم و تربیت در سرزمین های اسلامی و کشف راز و رمز زایایی و ایستایی آن تا حدود زیادی در گرو تحلیل این شیوه هاست. قرائت یکی از شیوه های اصلی آموزش در موسسات آموزشی سرزمین های اسلامی بودکه هر چند در ابتدای به کارگیری آن در علم حدیث به عنوان یکی از راه های دریافت حدیث با مخالفت گروهی از محدثان مواجه شد، ولی به تدریج به موازات افزایش امکانات و ابزارهای آموزشی خاصه کتاب، گسترش و تنوع حلقه های درسی و ناکارآمدی برخی شیوه ها نظ یر املا، به شیوه غالب آموزش در حدیث و سایر علوم بدل گشت. در نوشتار حاضر ضمن بررسی مراحل اولیه شکل گیری این شیوه، آراء و نظرات موافقان و مخالفان این شیوه و علل مخالفت یا موافقت آن ان مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در ادامه علاوه بر بیان اقسام کلی قرائت، ا نواع قرائت های سماع، تصحیح و اتقان و تفهم و استقصاء (که هر یک اهداف آموزشی خاصی را دنبال می کردند)، مجالس اقرا و تفاوت مجلس اقرای قرآن با علوم دیگر و روش های برخی استادان در قرائت بررسی و تحلیل شده است.