رابطه هوشبهر جاری و قبل از بیماری در سالمندان با مشکل دمانس

ذخیره شناختی، یک ساختار فرضی است که به طور وسیع مورد استفاده قرار گرفته تا توضیح دهد که چگونه با وجود تغییرات نورودژنراتیو مشابه (از نظر ماهیت و میزان)، افراد از نظر شدت پیر شدن شناختی و دمانس بالینی به طور قابل توجه ای با هم فرق دارند. این پژوهش با هدف بررسی هوشبهر جاری و هوشبهر قبل از بیماری در سالمندان دارای مشکل دمانس در مقایسه با سالمندان بدون مشکل دمانس انجام شد.
در این مطالعه مقطعی 70 نفر سالمند در دو گروه (35 نفر بیمار و 35 نفر سالم) که در محدوده سنی 65 تا 90 سال قرار داشتند به روش نمونه گیری در دسترس از آسایشگاه های سالمندان و درمانگاه اعصاب و روان بیمارستان حافظ در شهر شیراز مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده برای گردآوری داده های پژوهش، آزمون های مهک، چهار خرده آزمون WÂÏS-R (واژگان، حساب، طراحی مکعب ها و تکمیل تصاویر) و معاینه مختصر وضعیت شناختی بودند.
نتایج حاصل از اجرای آزمون t مستقل نشان داد که هوشبهر پیش مرضی و هوشبهر جاری (هوش کلامی و عملی) در سالمندان دارای مشکل دمانس نسبت به سالمندان بدون مشکل دمانس به طور معنی داری کمتر است. همچنین در سالمندان دارای مشکل دمانس نتایج حاصل از t وابسته نشانگر پایین تر بودن هوشبهر جاری نسبت به هوشبهر قبل از بیماری می باشد.
به نظر می رسد که هوشبهر قبل از بیماری به عنوان یک مولفه مهم ذخیره شناختی، معیار و پایه ای برای ارزیابی شدت افت شناختی است و از طریق آن می توان خطر ابتلا به دمانس را تا حدی پیش بینی کرد