مقایسه سه روش آمادگی روده ای پلی اتیلن گلیکول خوراکی، تنقیه با محلول نمکی و روش بدون آمادگی قبل از اعمال جراحی آنورکتال (هموروئید و فیستول)

آمادگی مکانیکی روده ای قبل ازاعمال جراحی کولورکتال بطور روتین جهت کاهش عوارض عفونی انجام می شود. جراحی های آنورکتال نیز از شایعترین اعمال جراحی عمومی است و اتفاق نظر در مورد یک روش آمادگی قبل از عمل با کارائی بهتر و عوارض عفونی کمتر لازم می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه سه روش آمادگی روده ای پلی اتیلن گلیکول خوراکی، تنقیه با محلول نمکی و روش بدون آمادگی قبل از اعمال جراحی آنورکتال (هموروئیدو فیستول) می باشد در یک مطالعه کارآزمائی بالینی تصادفی 150 نفر از بیمارانی که جهت عمل هموروئید و فیستول در مرکز جراحی بیمارستان لقمان حکیم بستری بودند، در سه گروه 50 نفره دریافت کننده آمادگی روده ای با پلی اتیلن گلیکول (گروه 1)، تنقیه با محلول نمکی (گروه 2) و گروه بدون آمادگی (گروه 3) مورد بررسی قرار گرفتند. سپس رضایتمندی جراح از محیط عمل، میزان درد پس از اولین اجابت مزاج و عوارض عفونی پس ازعمل براساس تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS16 و آزمون های ANOVA و کای دو آنالیز و ثبت گردید.
توزیع سنی، جنسی و نوع عمل در سه گروه از نظر آماری معنی دار نبود. رضایتمندی جراح از تمیزی فیلد عمل در گروه اول 26% در گروه دوم 28% در گروه سوم همه جراحان از فیلد عمل ناراضی بودند که اختلاف سه گروه از نظر آماری معنی دار است (P