به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

اسماعیل حاجی نصرالله

  • منوچهر ابراهیمیان*، روزبه شدیدی اصیل، مهرنوش کیالاشکی، امیر زمانی، اسماعیل حاجی نصرالله
    زمینه و هدف

    تروما یکی از علل شایع مرگ و میر در سراسر دنیاست. یکی از مسایل کمتر پرداخته شده در مبحث تروما، اتساع حاد معده و عواقب آن پس از تروما می باشد. در این مطالعه به بررسی شیوع و همچنین بررسی ارتباط اتساع حاد معده با میزان کاهش سطح هشیاری در بیماران با ترومای انرژی زیاد پرداخته شده است.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه گذشته نگر توصیفی تعداد 177 بیمار ترومایی با انتقال انرژی زیاد (High Energy) که بعلت شدت تروما یا عارضه ناشی از آن در نهایت در بخش مراقبت های وی‍ژه بستری شدند وارد تحقیق شدند و از نظر دیلاتاسیون حاد معده در بدو ورود مورد بررسی قرار گرفتند و اطلاعات مربوط به آنها بصورت وجود یا عدم وجود اتساع حاد معده بر اساس سن و جنس و سطح هشیاری اولیه (GCS) مورد بررسی واقع شد و نتایج بر اساس نرم افزار آماریSPSS با استفاده از آزمون های پیرسون و اسپیرمن تحت آنالیز قرار گرفت.

    یافته ها

    از میان 177 بیمار که وارد مطالعه شدند، 157 نفر را مردان (7/88%) و سهم کوچکی را زنان (11/3%) تشکیل دادند. سن بیماران ترومایی در محدوده 3 ماه تا 88 سال بود. میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 34/4 با انحراف معیار 6/19 سال محاسبه شد. از این میان تعداد 22 بیمار (12/4%) در نهایت فوت شدند. شیوع اتساع حاد معده در کل بیماران بر اساس معیار تعریف شده 62/1% با فاصله اطمینان 95 درصد در محدوده 54 تا 70 درصد محاسبه شد. همچنین داده ها بر اساس امتیاز کمای گلاسکو نیز مقایسه شدند. بیشترین میزان ارتباط بین بروز اتیاع حاد معده و کاهش سطح هشیاری در امتیازات 3 و 8 و 13 و 14 مشاهده شد.

    نتیجه گیری

    با توجه به مشاهدات و اطلاعات بررسی شده بروز اتساع حاد معده در بیماران ترومایی با انرژی زیاد، قابل توجه است و احتمال این عارضه با کاهش سطح هشیاری افزایش می یابد. به نظر می رسد سن و مرگ و میر ارتباط چندانی با بروز اتساع حاد معده ندارند. تعبیه لوله نازوگاستریک به ویژه در بیمارانی که امتیاز کومای گلاسکوی آنها کمتر یا مساوی 14 است، ضروری به نظر می رسد. حتی کاهش خفیف سطح هشیاری نیز با بروز بالای اتساع حاد معده همراه است. در رابطه با میزان حساسیت و اختصاصیت تشخیصی سی تی اسکن یا گرافی ساده اطلاعات چندانی در دسترس نیست که می تواند موضوع مطالعات بعدی باشد.

    کلید واژگان: ترومای با انرژی زیاد, اتساع حاد معده, پنومونی آسپیراسیون, سطح هشیاری
    Ebrahimian M*, Shadidi Asil R, Kialashaki M, Zamani A, Hajinasrollah E.
    Introduction & Objective

    Trauma is one of the most common causes of death in the world. Acute gastric dilation (AGD) and its associated complications in trauma patients have been relatively less studied. The aim of this retrospective study was to find out more about the prevalence of AGD in high-energy trauma patients and its potential relationship with loss of consciousness.

    Materials & Methods

    177 high-energy trauma patients, who were eventually managed in ICU, were selected and AGD was evaluated in these cases. Age, gender, consciousness level using Glasgow coma scale (GCS), and AGD presence were analyzed to test the hypotheses.

    Results

    The studied sample included 157 (88.7%) male and 20 (11.3 %) female patients making a total of 177 out of which 22 expired in the hospital. Age range was between 3 month to 88 years(Mean = 34.4). Prevalence of AGD was 62.1% and a moderate negative relationship was found between GCS and acute gastric dilation (n = 153, P = 0.000).

    Conclusions

    Results of the analyses show that there is a negative relationship between AGD and GCS meaning that patients with lower GCS experience a higher risk of AGD. The highest incidence rate of AGD was found in patients with a GCS score of 13 and 14 and it was only observed in 17 out of 51 patients with a GCS of 15. Thus we concluded that a mild decrease in GCS can potentially lead to AGD. Furthermore, there was a mild negative relationship between age and AGD meaning that older patients have a higher chance of developing AGD.

    Keywords: High-energy Trauma, Acute Gastric Dilation, Aspiration Pneumonia, GCS
  • مبین نخعی، فریبرز رشنو، محمد امین شهرباف، بهادر اشیدری، اسماعیل حاجی نصرالله*

    خونریزی گوارشی فوقانی یکی از مهمترین اورژانس های پزشکی می باشد که تشخیص و درمان به موقع آن به منظور کاهش مورتالیتی و پروگنوز ناشی از آن اهمیت ویژه ای دارد. این عارضه می تواند به صورت واریسی یا غیرواریسی رخ دهد که موارد واریسی در ارتباط با بیماری های کبدی به ویژه سیروز کبدی و موارد غیرواریسی بیشتر در ارتباط با زخم پپتیک می باشند. موارد غیر واریسی خونریزی گوارشی فوقانی متنوع می باشند و در راس آنها زخم پپتیک قرار دارد که میزان شیوع آن با توجه به مصرف روز افزون داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، به ویژه در افراد مسن، رو به افزایش می باشد. احیای اولیه، آندوسکوپی زودرس و جراحی کلیدهای اصلی برای تشخیص، مدیریت و درمان این عارضه می باشند که در قدم های درمانی خونریزی گوارشی باید به کار گرفته شوند. امروزه روش های مختلف آندوسکوپی نقش اساسی در درمان این عارضه ایفا می کنند و نقش جراحی در مدیریت این عارضه کمرنگ تر شده است. هدف از انجام این مطالعه مروری بر روش های برخورد با خونریزی گوارشی فوقانی غیر واریسی می باشد.

    کلید واژگان: خونریزی گوارشی, آندوسکوپی, جراحی
    esmaeile haji nasrolah*

    Upper gastrointestinal bleeding (UGIB) is one of the most important medical emergencies that on time diagnosis and treatment of this event can reduce the mortality and improve the prognosis associated with it. UGIB can occur variceal or non-variceal, which variceal type is associated with liver disease, especially cirrhosis of the liver, and non-variceal cases associated with peptic ulcer disease. Non-variceal cases of upper gastrointestinal bleeding are diverse and at the top of them placed peptic ulcer disease, which has increased with increasing use of non-steroidal anti-inflammatory drugs, especially in the elderly. Early resuscitation, early endoscopy and surgery are the key points in the diagnosis, management and treatment of this condition. Today, various endoscopy techniques play a major role in the treatment of this disorder, and the role of surgery has been diminished. The purpose of this study is to review the management of non-variceal upper gastrointestinal bleeding.

    Keywords: Gastrointestinal Hemorrhage, Surgery, Endoscopy
  • داوود رمزی *، بهادر اشیدری، اسماعیل حاجی نصرالله، علی خوشکار
    دیورتیکول آپاندیس یکی از علل غیرشایع درد شکم است که می تواند علامت دار بوده و یا در حین جراحی یا باریوم انما کشف شود. شیوع دیورتیکول آپاندیس بسیار پایین می باشد. با این وجود با توجه به ریسک بالاتر پرفوراسیون در این موارد، باید همواره مد نظر گرفته شده و مورد ارزیابی قرار گیرد. بیمار آقای 52 ساله ای بود که به علت درد شکم با ماهیت کولیکی در ناحیه دور ناف به اورژانس مراجعه کرده بود. درد بیمار از بعد از ظهر روز قبل از مراجعه شروع شده و به تدریج افزایش یافته و به ناحیه تحتانی راست شکم شیفت پیدا کرده بود. در بررسی های انجام شده بیمار تندرنس، گاردینگ، لکوسیتوز و تب داشته که تحت عمل جراحی قرار گرفت. در بررسی پاتولوژیک بیمار آپاندیسیت حاد چرکی به همراه دیورتیکولیت آپاندیس گزارش گردید. با وجود آنکه درمان این بیماری نیز همانند آپاندیسیت می باشد ولی به علت موربیدیتی و مورتالیتی بالاتر آن باید همواره به ویژه در بیماران مسن تر و افراد با اختلالات سیستم ایمنی جزو تشخیص های افتراقی مد نظر گرفته شود.
    کلید واژگان: درد شکم, دیورتیکول آپاندیس, آپاندیسیت حاد
    Ramzi D. *, Oshidari B., Hajinasrollah E., Khoshkar A
    Diverticulitis of the appendix is an uncommon cause of right lower quadrant abdominal pain which can be symptomatic or incidentally found during surgery or barium enema. The incidence of appendiceal diverticulitis very low; however, due to their higher risk of perforation, this condition should always be assessed in patients with abdominal pain. A 52-year-old male with periumbilical colicky abdominal pain presented to the emergency department. The pain started from afternoon of the day before admission, aggravated and shifted to the right lower quadrant, gradually. The patient had tenderness, guarding, leukocytosis and fever and eventually underwent surgery. The pathologic evaluation of the appendix reported acute appendicitis with appendiceal diverticulitis. Although treatment of choice in patients with appendiceal diverticulitis is similar to that of appendicitis, which is surgical resection, but this condition should always be assessed particularly in older patients and immunocompromised subjects in whom the morbidity and mortality is higher.
    Keywords: Abdominal Pain, Appendiceal Diverticulitis, Acute Appendicitis
  • Suri Mohsen, Mirhashemi Seyyed Hadi*, Moeenara Raheleh, Peyvandi Hassan, Naderi Kaveh, Hajinasrollah Esmaeil
    Introduction
    laparoscopy is a novel surgical method and has became the gold standard of treatment in some diseases. Development of hernia in laparoscopic port sites is a major complication. repairing port sites has always been of concern because of their small sizes which may lead to intestinal, omentum and intra-abdominal organs damage. This study aims to investigate the effects of fascial closure on development of incisional hernia in 10 mm trochars sites.
    Methods
    170 candidates of laparoscopy surgery that were referred to Loghman Hakim hospital were randomly allocated in two groups: 1) fascial closure performed in 10 mm trochars sites 2) fascial closure not performed in 10 mm trocar sites. Patients followed at 3, 6 and 12 months after surgery. signs and symptoms of incisional hernia Were closely controlled and sonographic evaluation performed in suspected cases. Data were analyzed using SPSS version 16; t-test and chi2 for quantitative and qualitative variables, respectively.
    Results
    10 patients where lost to follow-up. patients were matched for age,sex,BMI, existence of Diabetes mellitus and anemia. incidence of incisional hernia in group one and two were 2.5% VS 1.25%. this difference was not statistically significant.
    Conclusion
    it is highly probable that closure and non-closure of facia does not affect the incidence of incisional hernia in 10mm trocar sites.
    Keywords: lomm trocar, trocar site hernia, fascia repair, umblicus
  • سیدهادی میرهاشمی، اسماعیل حاجی نصرالله، رضا حسین پور، بهادر اشیدری
    گره خوردن ایلئوسیگموئید زمانی رخ می دهد که ایلئوم دور پایه بزرگ کولون سیگموئید پیچ می خورد. این امر موجب انسداد با لوپ بسته می شود که حاصل آن می تواند ایسکمی و نکروز سیگموئید، ایلئوم یا هر دو باشد. باتوجه به شیوع کم بیماری و پیشرفت سریع به سمت گانگرن در اکثر موارد تشخیص با تاخیر صورت می گیرد. این بیماری در مردان بزرگسال شایعتراست و معمولا اوج بروز آن در دهه چهارم زندگی است. بیمار آقای 32 ساله به دلیل درد شکم ناگهانی از شب قبل از مراجعه با تابلوی پریتونیت کاندید لاپاراتومی شد. یافته حین عمل تورشن ایلیوم به دور کولون سیگموئید و گانگرن کامل سیگموئید و روده باریک در محل ایلیوم و نیمی از ژژنوم بود که با رزکسیون روده باریک و آناستوموز و سیگموئیدکتومی و کولوستومی انتهایی و هارتمن درمان شد. 6 ماه بعد کولوستومی بسته شد. این بیمار نادر از این نظر که گانگرن همزمان دو ناحیه از دستگاه گوارش با خونگیری های متفاوت را تشریح می نماید، شایسته گزارش است.
    کلید واژگان: ولولوس, ایلئوم, سیگموئید
    Ileosigmoid knotting occurs when the ileum wraps around the base of an elongated sigmoid colon, thus producing two closed-loop obstructions, with the possibility of ischemia and necrosis of either the ileum or sigmoid colon. Because of low incidence of the disease and its rapid progression to bowel gangrene, the diagnosis of the disease occurs late for most patients. ISK is more common in adults, with peak of its occurrence in 4th decade of life. A 32 years male patient with sudden onset abdominal pain which lasted for 12 hours, was operated by provisional diagnosis of acute of abdomen. Exploratory laparatomy revealed torsion of ileum around the sigmoid colon along with the gangrene of both of them. Resection of small bowel, with primary anastomosis, sigmoidectomy with end colostomy plus Hartman pouch was performed. Finally colostomy closed after 6 months.
    Keywords: Volvulus, Ileum, Sigmoid
  • اسماعیل حاجی نصرالله، هوتن علوی، غزال حاجی نصرالله
    حمل مواد مخدر توسط لوله گوارش انسانی از سال 1973 در مقالات گزارش شده است. بعد از حادثه 11 سپتامبر و مراقبت های بیشتر فرودگاه ها و پایانه ها این افراد در معرض تشخیص بیشتر قرار گرفته شدند. برخورد با حاملین بسته های مواد در دو دهه گذشته تحول بارزی پیدا کرده است، علاوه بر این بسته بندی ماشینی امکان پاره شدن بسته ها و نیز امکان ایجاد انسداد روده را کاهش قابل توجهی داده است. مواد حمل شده برحسب وجود آنتی دوت به سه گروه تقسیم می شوند، کوکائین و آمفتامین با آثار سمی قویا کشنده بدون آنتی دوت، اپیوئیدها که آنتی دوت در دسترس دارند و کانابیوئید ها که مسمومیت تهدیدکننده حیات ندارند. در تمام موارد بدون علامت تجویز ملین توصیه می شود در حالیکه در حضور علایم مسمومیت حاملین با کوکائین و آمفتامین تکیه بر جراحی است. موارد علامت دار حاملین اپیوئید ها را در صورت امکان می بایست با آنتی دوت مدیریت کرد و اساس درمان در مسمومیت حاملین کانابیوئیدها طبی است. در موارد وجود انسداد کامل روده و پریتونیت درمان جراحی حتمی می باشد.
    کلید واژگان: بادی پکرها, درمان جراحی, اپیوئیدها, آمفتامین, کانابیوئید
    Body packing was first described in the medical literature in 1973. However since Sep 11، recognition of body packers has become more in order of tight control in airports and stations. Approach to the body packers has made significant changes in recent 2 decades. Furthermore، because of the new technology of packing، rupture of packs and obstruction become less. Drugs divide in 3 groups: cocaine and amphetamine with fatal toxicity effects without antidotes، opioids which have antidotes and the last group is canabioids which don’t have any fatal toxicity. In all cases with obstruction or peritonitis sign and symptom surgical treatment is suggested. In cases without any signs and symptoms it is better to use laxatives. Surgical managements are recommended for toxic cocaine and amphetamine body packers. Approach to the opioids body packer is to use antidotes. Medical treatment is the best for canabioids body packers. Surgical treatment is recommended in patients with complete bowel obstruction and peritonitis.
    Keywords: Body Packer, Surgical Treatment, Opioids, Amphetamine, Canabioid
  • حسن پیوندی، اسماعیل حاجی نصرالله، امین رضازاده، محمد کاکاوند، سیدهادی میر هاشمی، علی دواتی، بهادر اشیدری
    زمینه و هدف
    آمادگی مکانیکی روده ای قبل ازاعمال جراحی کولورکتال بطور روتین جهت کاهش عوارض عفونی انجام می شود. جراحی های آنورکتال نیز از شایعترین اعمال جراحی عمومی است و اتفاق نظر در مورد یک روش آمادگی قبل از عمل با کارائی بهتر و عوارض عفونی کمتر لازم می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه سه روش آمادگی روده ای پلی اتیلن گلیکول خوراکی، تنقیه با محلول نمکی و روش بدون آمادگی قبل از اعمال جراحی آنورکتال (هموروئیدو فیستول) می باشد
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه کارآزمائی بالینی تصادفی 150 نفر از بیمارانی که جهت عمل هموروئید و فیستول در مرکز جراحی بیمارستان لقمان حکیم بستری بودند، در سه گروه 50 نفره دریافت کننده آمادگی روده ای با پلی اتیلن گلیکول (گروه 1)، تنقیه با محلول نمکی (گروه 2) و گروه بدون آمادگی (گروه 3) مورد بررسی قرار گرفتند. سپس رضایتمندی جراح از محیط عمل، میزان درد پس از اولین اجابت مزاج و عوارض عفونی پس ازعمل براساس تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS16 و آزمون های ANOVA و کای دو آنالیز و ثبت گردید.
    یافته ها
    توزیع سنی، جنسی و نوع عمل در سه گروه از نظر آماری معنی دار نبود. رضایتمندی جراح از تمیزی فیلد عمل در گروه اول 26% در گروه دوم 28% در گروه سوم همه جراحان از فیلد عمل ناراضی بودند که اختلاف سه گروه از نظر آماری معنی دار است (P
    کلید واژگان: آمادگی مکانیکی روده ای, پلی اتیلن گلیکول, تنقیه با محلول نمکی
    Introduction &
    Objective
    Bowel mechanical preparation is a routine procedure before colorectal surgeries. Anorectal procedures are most prevalent procedures in general surgery. To reduce risk of infection and better performance, all authors insist on bowel preparation before anorectal surgeries. The aim of this study is the comparison of the mechanical bowel preparation with polyethylenglycol (PEG), saline enema or no prep before anorectal surgery (hemorrhoid and fistula).
    Materials and Methods
    In a randomized clinical trial 150 cases of candidates for elective hemorrhoid or fistula in general surgery ward of hospital enrolled came under study: 50cases in PEG group (1), 50 cases in saline enema (2) and 50 cases with no prep or control (3). After surgery surgeon's satisfaction, pain after first defecation and post operative complications were evaluated and analyzed by SPSS 16, ANOVA and chi-square test.
    Results
    The mean of age, gender and procedure type were not different significantly between groups. Surgeon's satisfaction was 26% in group 1, 28% in group 2 and 0% in group 3; difference was significant (P-value.
  • اسماعیل حاجی نصرالله، سینا صفامنش، علی خوشکار، غزال حاجی نصرلله، نورالله صالحی، حسن پیوندی
    زمینه و هدف
    لاپاروسکوپی روش انتخابی در کله سیستکتومی است و با کاستن عوارضی مثل درد،عفونت و مدت زمان بستری پس از عمل، روش پذیرفته شده ای برای اکثر جراحان است. تعبیه درن در کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک، موجب افزایش طول اقامت بیماران در بیمارستان می شود. در این مطالعه، طول اقامت بیمارانی که تحت کله سیستکتومی لاپاراسکوپی قرار گرفته اند، مقایسه می شوند.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه که یک مطالعه توصیفی گذشته نگر است، با استفاده از پرونده موجود بیمارانی که در سال 1387 در بیمارستان لقمان حکیم تحت کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک قرار گرفته اند، از نظر طول مدت اقامت در بیمارستان، براساس تعبیه درن یا عدم تعبیه درن، مقایسه شده، تاثیر تعبیه درن در تصمیم گیری و نتایج درمان مورد بررسی قرار گرفته است.
    یافته ها
    تعداد 75 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند که از این تعداد، برای 49 نفر درن تعبیه شد و برای 26 نفر درن تعبیه نگردید (به ترتیب گروه A و گروه B). میانگین زمان بستری در گروه A، حدود 22/3 روز پس از جراحی بود و این زمان برای گروه B حدود 92/1 روز بود. در یکی از بیماران گروه A، گذاشتن درن، باعث تغییر در تصمیم گیری برای کنترل عوارض پس از عمل بیمار شد و در 48 مورد دیگر، بدون تاثیر بود.
    نتیجه گیری
    باتوجه به نتایج حاصل از این مطالعه، تعبیه درن در جراحی کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک باعث افزایش قابل توجه طول اقامت بیمار در بیمارستان می شود و در ضمن تاثیر معنی داری در تصمیم گیری پس از عمل بیمار ندارد. لذا تعبیه روتین درن در کله سیستکتومی بدون عارضه توصیه نمی شود.
    کلید واژگان: کله سیستکتومی, لاپاراسکوپی, درن
    Introduction &
    Objective
    Laprascopy is the selected procedure in cholecystectomy and because of reducing complications, like pain, infection, and the duration of hospital staying, it is a favorite procedure for most surgeons. Drain insertion in laparoscopic cholecystectomy can increase post operative hospital staying. In this study we compared post operative hospital staying of our patients with (group A) and without (group B) drain.
    Materials and Methods
    In this study we compared post operative hospital staying of patients, who had recently undergone laparoscopic cholecystectomy in Logman Hakim Hospita and had drain insertion, with those who did not have it. The effect of drain in post operative management was also assessed.
    Results
    This study included 75 patients. Drain was inserted for 49 patients (group A) and was not inserted for the remaining 26 patients (group B). The average post operative hospital staying was about 3.22 days in group A and 1.92 days for group B. In one of the group a patients, drain altered post operative management, but it had no significant effect on others.
    Conclusions
    According to the results of this study, the routine use of drain can increase post operative hospital staying in uncomplicated laparoscopic cholecystectomy and it has no significant effect on post operative management of the patients. Thus, it is not recommended routinely.
  • اسماعیل حاجی نصرالله، علی خوشکار، سید امیر موسویان، نورالله صالحی، حسن پیوندی، محسن آرایشخواه
    سابقه و هدف
    میاستنی گراویس بیماری خودایمنی می باشد که با تولید آنتی بادی ضد رسپتور استیل کولین در غشای پس سیناپسی شناخته می شود. جراحی در این بیماران به منظور خارج کردن کامل بافت تیموس و کنترل بیماری انجام می گردد، اما نتایج طولانی مدت جراحی به درستی شناخته نشده است و مورد بحث است. این مطالعه به بررسی نتایج تیمکتومی در درمان، میزان بهبودی و کنترل علایم بیماران مبتلا به میاتنی گراویس، مراجعه کننده به بیمارستان لقمان حکیم طی سالهای 1372 لغایت 1386 می پردازد.
    مواد و روش ها
    مطالعه به روش توصیفی در کلیه مبتلایان به میاستنی گراویس جنرالیزه که مورد تیمکتومی ترانس استرنال قرارگرفته بودند، انجام شد. کلیه بیماران میاستنی گراویس که طی سالهای ذکر شده، جراحی شده بودند، فراخوان شدند و تاثیر جراحی با شاخصهای میزان داروی مصرفی، علایم، سن، جنس، پاتولوژی تیموس و. . بررسی شد و با آمار توصیفی ارایه گردید. وضعیت بیماران پس از جراحی تا حداکثر 15 سال (میانگین 9 سال) پیگیری شد.
    یافته ها
    طی مدت مورد بررسی، 63 بیمار تحت جراحی تیمکتومی قرار گرفتند که 48 نفر (2/76%) مراجعه و پیگیری شدند. بهبود کلی در مدت پیگیری پس از جراحی تیمکتومی، در 77% بیماران مشاهده شد که 2/31% بیماران در این مدت به طور کامل بهبود یافته و 8/45% نیاز به داروی کمتری پیدا کردند، در 7/18% تغییری دیده نشد و در 2/4% موارد، بیماری سیر پیشرونده ای پیدا کرد. بیشترین بهبودی در دو سال اول پس از تیمکتومی دیده شد.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد تیمکتومی یک درمان مناسب در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس جنرالیزه می باشد. نتایج طولانی مدت تیمکتومی در بیماران این مطالعه، قابل قبول بوده است ولی بررسی بیشتر در جامعه آماری بزرگتر و مطالعات تجربی توصیه می شود.
    کلید واژگان: میاستنی گراویس, تیمکتومی, غده تیموس
    Hajinasrollah E., Khoshkar A., Mousavian Sa, Salehi N., Peyvandi H., Arayeshkhah M
    Background and Aim
    Myasthenia gravis is an autoimmune disease characterized by production of autoantibody directly against acetylcholine receptors on post-junctional membranes. The complete removal of the thymus has been the logical goal of operation, but there has been controversy on its relation to long term results. In this study, we try to describe the efficacy of long term result of transsternal thymectomy, and the rate of improvement in patients with myasthenia gravis that presented to Loghman Hakim Hospital, in Tehran, between 1993 and 2007.
    Materials and Methods
    The study descriptively analyzed all patients with general myasthenia gravis with transsternal thymectomy. At first all patients with myasthenia gravis on the study year’s period were found and invited. Efficacy of surgery was studied with dosage of used drug, signs, age, sex, thymus pathology, etc. and was statistically expressed. A maximum of 15 years of post-surgery follow-up was studied (Mean= 9 yrs).
    Results
    In study years, 63 patients underwent thymectomy, 48 of whom met the criteria to enroll in our study (76.2%). Overall, surgical benefit after thymectomy was 77% and 31.2% of the patients were completely cured. In 45.8% of the patients, drug doses were reduced. In 18.7% of the patients drug dose had not changed. In 4.2 % of patients, the disease had progressed. Most of the improvement was seen in the first 2 years post- thymectomy.
    Conclusion
    Thymectomy is a beneficial treatment modality in patients with generalized myasthenia gravis. The efficacy of transsternal thymectomy for myasthenia gravis had satisfactory results by examining and long-term follow-up of patients. But further investigation in mass population in clinical trials is needed.
  • روح الله یگانه، حسن پیوندی، اسماعیل حاجی نصرالله، محسن مهاجری، مینا احمدی
    زمینه و هدف
    خوردن مواد سوزاننده می تواند منجر به طیف وسیعی از علایم از سوختگی خفیف دستگاه گوارش و راه های هوایی تا مرگ شود. بروز عوارض و مرگ و میر به نوع، مقدار و غلظت این مواد بستگی دارد. هدف از این مطالعه بررسی نتیجه درمان و بررسی علل مختلف ایجاد مرگ در این بیماران است.
    روش بررسی
    در این مطالعه گذشته نگر توصیفی، 62 بیمار 15 تا 107 ساله که در پی بلع مواد سوزاننده در بیمارستان لقمان حکیم طی سال های 1378 تا آخر خرداد 1385 فوت نموده بودند مورد بررسی و مطالعه قرار گرفتند.
    یافته ها
    68% بیماران را مردان و 32% را زنان تشکیل می دادند. میانگین سنی مردان 53 سال و زنان 37 سال بود که بطور معنی داری میانگین سنی خانم های مسموم پایین تر از مردان بود. 84% بیماران به قصد خودکشی اقدام به خوردن مواد سوزاننده کرده بودند. در بین بیماران فوت کرده 49 بیمار مواد اسیدی، 13 بیمار مواد قلیایی مصرف کرده بودند. شایع ترین بیماری زمینه ای برای بلع مواد سوزاننده جهت خودکشی مشکلات روانی بود. شایع ترین علامت بالینی بیماران علایم گوارشی بود. از علایم گوارشی شایع، دیسفاژی در 85% و سپس، آبریزش از دهان در (73%) بیماران دیده شد. 27 نفر ازبیماران جراحی شده بودند. تابلوی مرگ در بین بیماران جراحی شده و نشده متفاوت بود. شایع ترین تابلوی مرگ در بیماران، سوختگی راه هوایی بود. تنگی نفس به هنگام مراجعه در بیمارانی که از سوختگی راه هوایی مرده بودند کمتر دیده شد. درجه بندی اندوسکوپی ارزش واضحی در پیش گویی مرگ و میر بیماران نداشت.
    نتیجه گیری
    در مسمومین با مواد سوزاننده، بستری و مداخله زودرس برای حفظ راه هوایی از طریق جراحی در صورت نیاز جهت کاهش مرگ زودرس ضروری است.
    کلید واژگان: بلع مواد سوزاننده, مرگ و میر, خوردن اسید, خوردن قلیا
    Background And Aim
    Ingested corrosive substances produce different injuries, ranging from minor gasteroesophagial and airway burns to death, depending on the agent type, amount, concentration. The purpose of this study was to investigate the outcomes and different causes of mortality in patients who died following ingestion of caustic substances.
    Materials And Methods
    As a descriptive retrospective study, between (1999- 2006) 62 patients 15 to 107 year-old who died from corrosive agent ingestion in Loghman medical center have been studied.
    Findings
    68% of patients were male and 32% were female. Mean age of male patients were 53 years old and in female were 37 years old. Also the mean age was lower in females. 84% of cases were suicide attempts. 49 patients had been died with acid ingestion and 13 patients died with alkaline ingestion. The most common comorbid condition with caustic ingestion was psychiatric problem. The most common symptoms in caustic ingestion were GI manifestations. The most common GI symptoms were dysphasia (85%) and drooling (73%). 27 patients had been operated. Cause of death in operated patients and non-operated was different. Overall airway burning was the most common cause of death.. Early dyspnea was found less in those who died of air-way burning. Neither the aforementioned points nor grading of endoscopy had any clear prognostic value in death
    Conclusions
    In cases of caustic ingestion, early admission and airway protection with surgical intervention, if indicated, can reduce the mortality rate.
  • اسماعیل حاجی نصرالله، جمال جعفری، حسن پیوندی، محمدرضا حاجی اسماعیلی
    مقدمه
    سوختگی مری و معده ناشی از مواد سوزاننده یکی از مشکلات بزرگ جراحی می باشد که با پیشرفت روش های درمانی و جراحی تاکنون نتایج امیدوار کننده ای به همراه نداشته است. ما در این مطالعه وضعیت این بیماران را از نظر میزان و نوع آسیب و اقدامات درمانی و تشخیصی انجام شده و عاقبت بیماری مورد بررسی قرار داده ایم.
    روش بررسی
    در این مطالعه از بیمارانی که به دلیل سوختگی گوارشی در طی سالهای 1372 تا 1382 به بیمارستان لقمان حکیم مراجعه کرده بودند، تعداد 88 بیمار تحت مطالعه قرار گرفتند و طی آن داده های متغیرهایی نظیر سن، جنس، درجه سوختگی مری و معده، ماده سوزاننده، عمل جراحی انجام شده جمع آوری و به دنبال آن اختلال بلع زودرس و دیررس و نتایج آندوسکوپی مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار SPSS 11 و با تست آماری کای دو تحلیل و نتایج ارایه شد.
    نتایج
    64% سوختگی ها با مواد سوزاننده در جنس مرد و در گروه سنی 40-31 سال شایع تر بوده است. بیشترین ماده سوزاننده مصرف شده، اسید با42% سپس داروی نظافت با 25% و قلیا با 15% بود. 47% سوختگی ها درجه دو، 29% درجه سه و 26% درجه یک بوده است. میزان مرگ و میر در سوختگی درجه دو 5/8% و درجه سه 64% بوده است. در سوختگی درجه دو آندوسکوپی تاخیری در بیماران عمل شده 48% زخم و 26% تنگی نشان داد، در حالیکه در بیماران عمل نشده 7% زخم و 46% تنگی داشتند. در سوختگی درجه سه از بیماران جراحی شده 59% فوت شدند و در بیماران رضایت به عمل نداده80% فوت شده بودند. بیمارانی که به دلیل سوختگی درجه سه جراحی شدند، همگی دچار دیسفاژی شده اند.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه حاکی از آن است که جراحی در سوختگی درجه دو باعث کاهش عوارض شده است ولی در سوختگی درجه سه انجام عمل جراحی تاثیر قابل توجهی بر روی پیش آگهی ندارد.
    کلید واژگان: سوختگی, مری, معده, درمان سوختگی
    E. Haji Nasrollah, J. Jafari*, H. Peivandi, Mr Haji Esmaeili
    Introduction
    Corrosive gastroesophagitis is one of the major problems in surgery and though multidiciplinary approach is used in these patients, prognosis of such patient is poor. In this retrospective study we selected patients with corrosive gastroesophagitis who had referred to Loqman hospital in the last decade and the results of treatment were analyzed.
    Methods
    We analyzed patients with corrosive gastroesophagitis who had referred to Loqman hospital in the last decade retrospectively. Factors included age, sex, grade, substance use, surgery option and results of endoscopy.
    Results
    In this study, 88 patients were evaluated. Most of the patients were men (64%) in the 31-40 years age group and the most common substance involved was acid (42%), cleaning (25%) and alkaline (15%) solutions. Mortality on the base of grading was: grade I= 0%, grade II = 8.5% and grade III= 64%. Endoscopy results in operated group were as follows: 48% ulcer and 26% stricture, while in the non operated group 7% had ulcers and 46% strictures. Mortality was 59% in the operated group and 80% in the non operated group. But all grade III patients had dysphagia.
    Conclusion
    In grade II corrosive esophagitis, gastritis surgery is the best option for decreasing morbidity, but in grade III patients, surgery has a very poor prognosis.
    Keywords: Treatment, Corrosive esophagitis
  • اسماعیل حاجی نصر الله، نور الله صالحی، روا الله یگانه، علی خوشکار، فاطمه ملک پور، پیمان گوهر شناسان، حسن پیوندی
    زمینه
    یکی از عوارض شایع در جراحی آپاندیسیت حاد چرکی عفونت زخم می باشد. از آنتی بیوتیک بعنوان پیشگیری از عفونت زخم استفاده می شود. رژیم های آنتی بیوتیکی متعددی جهت این کار توصیه شده است که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارد. مقایسه رژیم های چند دارویی و تک دارویی در بیماران مبتلا به آپاندیسیت حاد چرکی و تعیین رژیم آنتی بیوتیکی مناسب بر اساس شرایط محیطی می تواند در کمیت و کیفیت در زمان بیماران موثر باشد.
    روش کار
    روش تحقیق بصورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده می باشد. در مدت 6 ماه کلیه بیمارانی که بعلت آپاندیسیت قرار بود تحت عمل جراحی قرار گیرند به صورت اتفاقی به دو گروه تقسیم شدند. بیماران گروه مورد مطالعه تحت رژیم آنتی بیوتیکی تک دوز مترونیدازول وریدی قبل از عمل جراحی و بیماران گروه شاهد تحت رژیم آنتی بیوتیکی تک دوز مترونیدازول وریدی قبل از عمل جراحی به اضافه دو دوز بعد از عمل جراحی قرار گرفتند.
    یافته ها
    تعداد کل بیماران در یک دوره 6 ماهه که شرایط ورود به مطالعه را داشتند 145 بیمار بود که از 115 مرد [%79] و 30 زن [%21] تشکیل شده بودند. بیشترین تعداد در گروه سنی، 18 سال و بعد از آن 27 سال بود و از نظر دهه سنی، بیشترین در دهه سوم قرار داشتند. گروه بیماران تک دوز مترونیدازول 69] نفر] و گروه [شاهد] سه دوز مترونیدازول 76] نفر] بودند. در کنترل بعد از عمل جراحی در هر دو گروه [تک دوز مترونیدازول] و [سه دوز مترونیدازول] موردی از عفونت زخم وجود نداشت که نشان دهنده این است هیچگونه تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه دیده نشده است.
    نتیجه گیری
    تجویز رژیم وریدی تک دوز مترونیدازول قبل از عمل جراحی جهت پیشگیری از عفونت زخم جراحی در آپاندیسیت حاد چرکی با رژیم یک دوز قبل و دو دوز بعد از عمل تفاوت با ارزشی در جلوگیری از عفونت زخم ندارد.
    کلید واژگان: آنتی بیوتیک پیشگیری کننده, عفونت زخم جراحی, آپاندیسیت حاد چرکی
  • روح الله یگانه، حسن پیوندی، اسماعیل حاجی نصرالله، نور الله صالحی، مینا احمدی، فاطمه بیدار دل
    زمینه
    درد شکم در کودکان یکی از علل شایع مراجعه به اورژانس است یکی از شایعترین علل ایجاد کننده درد شکم در اطفال آپاندیسیت حاد می باشد. سیر آپاندیسیت حاد در کودکان سریعتر از بالغین است و علایم بالینی در این افراد کمتر تیپیک است. گرفتن شرح حال در کودکان مشکل بوده و همکاری لازم جهت انجام معاینه بالینی ندارند و هیچ تست تشخیصی به طور دقیق نمی تواند آپاندیسیت را در همه موارد مشخص کند. هدف از این مطالعه بررسی دقت تشخیصی یک سیستم نمره بندی به نام Modified Alvarado Score در تشخیص آپاندیسیت حاد در کودکان ایرانی می باشد.
    روش کار
    مطالعه بر روی 300 کودک با 4 تا 12 ساله طی سالهای 1384 و 1385 که با درد حاد شکم مراجعه نموده بودند، انجام شد. MAS از روی متغیر های کلینیکی بیماران محاسبه شد. بر اساس MAS بیماران به دو گروه تقسیم شدند گروه اول بیمارانی که نمره MAS آنها کمتر از 7 بود و شامل 147 مورد از بیماران 49) درصد) بود. گروه دوم MAS آنها بزرگتر یا مساوی 7 بود که شامل 153 مورد از بیماران معادل 51) درصد) می باشد. اطلاعات بیماران و گزارش پاتولوژی آنها استخراج و در پرسشنامه های مخصوص ثبت شد. نتایج حاصله با استفاده از نرم افزار آماری SPSS12 تحلیل شد.
    یافته ها
    از میان 300 کودک مورد مطالعه که با شک به آپاندیسیت حاد تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند. 269 مورد (89.6%) در بررسی پاتولوژیک آپاندیسیت حاد داشتند. از میان بیمارانی که MAS آنها پایین تر از 7 بود 147) مورد) 124 مورد تشخیص آپاندیسیت حاد پاتولوژیک ثابت شد (معادل 84.35 درصد). و از میان بیمارانی که MAS آنها بزرگتر یا مساوی 7 بود 153) مورد)، 145 مورد تشخیص آپاندیسیت حاد پاتولوژیک آنها به اثبات رسید (94.77%). بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری از لحاظ تشخیص آپاندیسیت حاد بر اساس MAS وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    طبق این مطالعه حساسیت MAS در تشخیص آپاندیسیت حاد 53.9 درصد و اختصاصیت آن 74.19 درصد می باشد که نشان می دهد سیستم MAS به تنهایی در تشخیص آپاندیسیت حاد در بیماران ایرانی سنین اطفال موثر نمی باشد و به عنوان یک ملاک قطعی نمی تواند مورد ارزیابی قرار گیرد.
    کلید واژگان: آپاندیسیت حاد, Modified Alvarado Score, اطفال
  • حسن پیوندی، سینا صفامنش، علی دواتی، اسماعیل حاجی نصرالله، نور الله صالحی، روح الله یگانه، فاطمه ملک پور
    زمینه
    سوء استفاده از مواد مخدر بین اقشار مختلف جامعه شیوع چشمگیری یافته، همه روزه تعداد زیادی از جوانان به علت عوارض آن روانه بیمارستان می شوند. یکی از این مواد کراک می باشد که با عوارض زیادی همچون پارگی دستگاه گوارش همراه است و با مورتالیتی قابل توجهی همراه است. چون علت، اسید معده نبوده این مطالعه با هدف بررسی تاثیر جراحی omental patch closure صورت پذیرفت.
    روش کار
    این مطالعه از نوع مداخله ای بدون شاهد بود که طی سالهای 1385 تا 1386 روی 35 بیمار در بیمارستان لقمان حکیم صورت پذیرفت. omental patch closure برای تمام بیمارانی که وارد مطالعه شدند انجام شد. داده ها به کمک نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    میانگین سن بیماران 32.3 سال بود. دو نفر سابقه زخم گوارشی داشتند. هوای آزاد در گرافی قفسه سینه حدود %80 بیماران رویت شد. دو نفر از بیماران که در بدو ورود در کلاس ASA، 5 بودند فوت کردند. دو نفر از بیماران به علت سوء هاضمه با امپرازول تحت کنترل قرار گرفتند. 31 بیمار بدون عارضه مهمی درمان شدند.
    نتیجه گیری
    پارگی اطراف پیلور با مصرف کراک در تعداد زیادی از بیماران دیده می شود که حدود 10 تا 12 سال جوانتر از سن مورد انتظار می باشند، جراحی به روش omental patch closure روش مناسبی برای اینها بوده با موفقیت قابل توجه همراه است ولی انجام مطالعه با شاهدهای همزمان در تصمیم گیری نهایی نقش ارزشمندی خواهد داشت.
    کلید واژگان: کراک, پیلور, پرفوراسیون
  • اسماعیل حاجی نصرالله، نورالله صالحی، علی خوشکار، ملک پور، علی قاسمی نژاد، ناصر ولایی، محسن حجتی
    سابقه و هدف

    متعاقب گسترش جهانی کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک از سال 1990، در مورد عوارض و مرگ و میر این عمل بحثهای طولانی صورت گرفته است. افزایش ضایعات مجاری صفراوی و تنگی های مجاری صفراوی در مقایسه با کله سیستکتومی باز از عوارض انجام این عمل از طریق لاپاراسکوپیک می باشد.

    روش بررسی

    در یک بررسی توصیفی با استفاده از مطالعه پرونده بیماران و معاینه بالینی آنها پس از عمل و مصاحبه تلفنی تا یک سال بعد از عمل، عوارض این روش جراحی بررسی شد.

    یافته ها

    در 155 نفر از بیماران که با روش کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک تحت عمل قرار گرفته بودند، 4 نفر (8/3%) دچار صدمه مجاری صفراوی شده که نیاز به لاپاراتومی و اعمال ترمیمی پیدا کردند.

    نتیجه گیری

    کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک یک روش جراحی با مرگ و میر پایین است ولی ضایعات مجاری صفراوی هنوز یک مشکل عمده به حساب می آید. برای جلوگیری از این گونه ضایعات، شناخت آناتویمک حین عمل جراحی یکی از نکات مهم است.

    کلید واژگان: کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک, عوارض, ضایعات مجاری صفراوی
    Background

    The incidence of complications of laparoscopic cholecystectomy has increased dramatically since the introduction and widespread use of laparoscopic cholecystectomy in 1990. Bile duct injuries are among the most important complications of this approach.

    Methods

    From January 1998 to January 2002, a total of 155 laparoscopic cholecystectomy were performed at the Loghman Medical Center . A retrospective analysis of bile duct-related complications was carried out.

    Results

    There were 6(4.4%) major complications including major bile duct injury, cystic duct leak, bile duct strictures, and hemorrhage that required laparotomy at later stage.

    Conclusion

    Results revealed that laparoscopic cholecystectomy is an operation associated with low morbidity and mortality rate, but bile duct injury is still a major concern. We believe that clear demonstration of anatomy is the cornerstone of safe, successful laparoscopic cholecystectomy.

    Keywords: Complications, Laparoscopic cholecystectomy, Bile duct inury
  • سیدکامران سلطانی عربشاهی، اسماعیل حاجی نصرالله، ابوالفضل بیهقی
    عفونت زخم جراحی دومین علت شایع عفونت بیمارستانی است که از عوامل مرگ و میر است و هزینه های اضافی ناشی از اقامت طولانی در بیمارستان را موجب می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی عفونت زخم جراحی در بخش های مختلف و عوامل مستعدکننده و خطر این عفونت ها در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شده است. بررسی بر روی 960 بیمار بستری شده در بخش های جراحی عمومی، زنان، ارتوپدی، گوش و حلق و بینی و جراحی مغز و اعصاب انجام شد که در بیمارستان های عمومی و تک تخصصی تحت جراحی قرار گرفته بودند. برای بیماران بستری پرسش نامه ای شامل موارد منطبق با اهداف طرح توسط دستیاران تکمیل می گردید. بیماران در دو گروه با عفونت زخم و بدون عفونت بررسی شدند. نتایج با استفاده از نرم افزار Epi 6 استخراج شد و از آزمون های T-Test، Chi Square و Odds ratio برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که از میان عوامل مستعد کننده به ترتیب سوء تغذیه، عفونت در نقطه ای از بدن، دیابت، چاقی و مصرف سیگار بیش ترین احتمال بروز عفونت زخم جراحی را به همراه داشتند. سایر عوامل با احتمال کم تر نیز بررسی شدند. عوامل تکنیکی مرتبط با نوع جراحی، محل و عضو جراحی شده و نحوه درمان پیش گیرانه نیز در دو گروه بیماران دارای عفونت و بدون عفونت بررسی شد. در پژوهش حاضر، نرخ عفونت زخم جراحی 4/8% برآورد شد که برابر با آمار جهانی شیوع زخم جراحی(34-5%) بود. اهمیت هر یک از عوامل مستعدد کننده در بروز عفونت زخم مورد تاکید بیش تر قرار گرفت.
    کلید واژگان: عفونت زخم جراحی, عفونت بیمارستانی, عوامل خطر, عفونت محل زخم جراحی
    S.K. Soltani Arabshahi*, E. Haji Nasrollah, A. Beyhaghi
    Surgical wound infection is the second most common cause of nosocomial infection which leads to mortality and extra expenses due to prolonged stay in the hospital. The aim of the present study was to survey surgical wound infection in different wards of Iran University Hospitals and investigate the predisposing and risk factors. Investigation was done on 960 patients who underwent surgery in general surgery, gynecology, orthopedic, ENT and neurosurgery wards. For each patient a questionnaire was filled by residents. Patients were categorized into two groups: those with infection and those without evidence of infection. Data were collected by EPI6 and the results were analyzed by t-test, chi-square and odds ratio tests. The results showed that malnutrition, infection in other body sites, obesity and smoking are among the predisposing factors which carry high probabilities of infection. Other factors had low probability. Technical factors pertinent to the type of operation, the site and the organ, prophylactic antibiotic treatment were also studied. Surgical wound infection rate in this study was estimated as 8.5% which is equal to international reports(5-34%). The importance of each predisposing factor was also emphasized in this study.
    Keywords: Surgical Wound Infection, Nosocomial Infection, Risk factors, Surgical Site Infection
  • اسماعیل حاجی نصرالله *، علی خوشکار، میرمحسن شریفی، محمد رخشان

    نوروفیبروماتوز (سندرم رکلین هاوزن) یک بیماری ژنتیکی اتوزومال غالب با نفوذ صددرصد می باشد که در اثر جهش در ژن تولید کننده نوروفیبرومین ایجاد می شود. خصوصیات اصلی نوروفیبروماتوز وجود لکه های شیر قهوه ای و کک و مک در زیر بغل و اینگوینال و هامارتوم قرنیه و نوروفیبروم های متعدد پوستی و کاهش سطح آموزشی بیماران می باشد. تغییرات بدخیم سارکوماتوز در نوروفیبروماتوز حدود? .?تا 15% می باشد. بزرگ شدن سریع ضایعه اولیه یا دردناک شدن آن و خونریزی داخل ضایعه مطرح کننده تغییرات بدخیمی است.

    معرفی بیمار

    در این مقاله یک مورد از سندرم رکلین هاوزن را که بعد از 20 سال دچار تغییرات سارکوماتوز شده است را گزارش می نماییم.

    کلید واژگان: نوروفیبروماتوز, سندرم رکلین هاوزن

    Neurofibromatosis (Von Recklinghausen syndrome) is an autosomal dominant genetic disease caused by a mutation in the gene expressing neurofibromin. It is characterized by café-au-lait macules, axillary or inguinal freckling, multiple neurofibromas, and developmental delay. Malignant transformation or sarcomatosis may occur in as many as 1.5-15% of patients.

    Case report

    We present a patient with Von Recklinghausen syndrome showing malignant transformation 20 years after the initial manifestations of the disease.

    Keywords: Neurofibromatosis, Von Recklinghausen syndrome
  • اسماعیل حاجی نصرالله
    مقاله اجسام خارجی در مری که توسط همکاران محترم از بخش گوش و حلق و بینی مرکز آموزشی لقمان حکیم گزارش شده است با ارایه آمار قابل توجه می تواند نشان دهنده اشتراک مشکلات در تمام انسانها در دنیا باشد.
    یکی از مراجعات اصلی اورژانس این مرکز بلع اجسام خارجی است که به علت وجود بخش گوش و حلق و بینی مجموعه عجیب و نادری از اجسام را در مری و برونشها می توانیم مشاهده کنیم و همکاران در این بخش در تلاش برخورد مناسب می باشند.
    اجسام خارجی در مری بدنبال بلع آنها یکی از مشکلات جراحی است بخصوص در مواردی که جسم خارجی نوک تیز و یا به علت اوپاک نبودن در رادیوگرافی ساده با تاخیر و عارضه تشخیص داده شود.
  • اسماعیل حاجی نصر الله، فرهاد زینالی، افسانه فداییان
    سابقه وهدف
    سرطان پستان یکی از سرطانهای شایع در خانمها می باشد که درصورت تشخیص و درمان زودرس، پیش آگهی بیماری به مراتب بهتر خواهد شد. به منظور بیماریابی توده های پستان، این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان لقمان در سال 1376 انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    در متدت یکسال 1000 نفر از افرادی که شکایتی از ناراحتی پستان نداشتند وبه درمانگاه های زنان و جراحی عمومی مراجعه نموده بودند مورد معاینه پستانها قرار گرفتند.
    یافته ها
    در بین این افراد، 28 نفر دارای توده پستانی بودند که در 2 نفر از آنها تشخیص سرطان پستان مطرح شد.
    نتیجه گیری و توصیه ها: آموزش عمومی و معاینه دقیق می تواند در بیماریابی سریع مؤثر واقع شود. لذا انجام این مهم توصیه می شود.
    کلید واژگان: توده پستان, بیماریابی
  • اسماعیل حاجی نصر الله*

    جهت بررسی اپیدمیولوژیک بیضه نزول نکرده 8034 دانش آموز دبستانی شهر تهران را در سال تحصیلی 72-73 معاینه کردیم، افراد مبتلا دعوت به معاینه مجدد شدند و پس از اقدامات تشخیصی بیشتر نتایج زیر به دست آمد:از 8034 دانش آموز معاینه شده 82 نفر مبتلا به بیضه نزول نکرده بودند که شیوع مطالعه ما را به رقم 1/2 درصد می رساند. از این تعداد، 56 درصد موارد در سمت راست و 33 درصد در طرف چپ و 11 درصد دوطرفه بودند. شایعترین محل از نظر بالینی بیضه کانالیکولر بود که در بیشتر مواقع نیز هنگام عمل جراحی ثابت شده است. از نظر بررسی اتیولوژیک با توجه به موارد ذکر شده منابع مختلف سعی در بررسی این عوامل در دو گروه بیمار و شاهد کردیم که در مقایسه دو گروه بیمار و شاهد مشاهده شد که مصرف دارو در زمان بارداری، بویژه ترکیبات استروییدی عامل مهمی در ارتباط با شیوع بیضه نزول نکرده می باشد

    Esmaeil Haji Nasrollah*

    With the aim of surgical epidemiology nature of undescended testis, we examined 8034 school age boys in the city of Tehran. We invatted affected persons to Loghman-e-Hakim Medical Center for repeated examination and further diagnostic in vestigations, results are:Among 8034 persons 82 had undescended testis, it means 1 .02 % , 56 % are in the right, and 33%  in the left, 11 % are bilateral. The most common site of testis in clinical study was canalicular testis which proved in surgery as well. For detecting the unpalpable testis, we requested inguinal & abdominal sonography. On the other hand, we studied etiologic factors of UDT in a case and case control. There were meaningful relation between use of drugs during pregnancy.

سامانه نویسندگان
  • دکتر اسماعیل حاجی نصرالله
    دکتر اسماعیل حاجی نصرالله
    استاد
اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه ایشان را ببینید.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال