اثرات ترکیبی پردنیزولون و اینترلوکین4 غضروف بینی گاو را از تخریب القاء شده با اینترلوکین 1 آلفا حفاظت می کند

درمانهای رایج بیماری های مفصلی تا حدودی موفقیت آمیز هستند، اما متاسفانه با عوارض جانبی مشخصی همراه می باشند. این مطالعه به منظور بررسی اثرات ترکیبی اینترلوکین 4 و پردنیزولون بر خصوصیات بافتی و تولید ماتریکس متالو پروناز 1 در اکسپلنت غضروف بینی گاو که تحت القاء اینترلوکین 1 آلفا قرار گرفته است انجام شد.
اکسپلنت های غضروف بینی گاو بطور همزمان به مدت 28 روز در محیط کشت DMEM با (ng/ml10) اینترلوکین 1 آلفا، (ng/ml50) اینترلوکین 4 و پردنیزولون (nM1000 1٬) قرار گرفتند. محیط کشت در روزهای 3، 7، 14، 21 و 28 جمع آوری شده و با محیط کشت تازه جایگزین شدو محیط کشت برداشته شده در C o 20- نگهداری شد. تغییرات خصوصیات بافتی با روش های بافت شناسی بررسی گردید. روش وسترن بلات برای تعیین اثرات ترکیبی اینترلوکین 4و پردنیزولون بر تولید ماتریکس متالو پروناز 1 استفاده شد. زنده بودن سلول با استفاده از روش تست لاکتات دهیدروژناز بررسی گردید.
در حضور اینترلوکین 1 آلفا تنها، در روز 28 اغلب کندروسیت ها به شکل فیبروبلاست مانند با هسته پیکنوتیک تغییرشکل دادند. علاوه برآن، باند واضحی از ماتریکس متالو پروناز 1 و تخریب ماتریکس خارج سلولی دیده شد. در ترکیب اینترلوکین 4 و پردنیزولون، کندورسیت ها شکل نرمال و معمول کندروسیتی خود را حفظ کردند. تشکیل باند ماتریکس متالو پروناز 1 به طور کامل مهار شد و ماتریکس خارج سلولی مشخصات ظاهری کاملا«نرمال را نشان داد. اینترلوکین 4 و پردنیزولون، اثرات سایتوتوکسیسیتی را در محیط کشت اکسپلنت غضروف بینی گاو نشان ندادند.
این ترکیب می تواند به طور قوی غضروف را از تغییرات تخریبی حفظ کند و نتایج احتمالا» پیشنهاد می کنند که ترکیب اینترلوکین 4 و پردنیزولون می تواند یک گزینه برای درمان جایگزین در بیماری های مفصلی باشد.