بیان پایین MT1 و MT2 در مواجهه با EMF در بیضه موش

ثابت شده است که بافت بیضه نسبت به امواج الکترومغناطیسی حساس بوده و آسیب به این بافت منجر به ناباروری می شود. مواجهه بافت ها با امواج ا لکترومغناطیسی تولید گونه های فعال اکسیژن را القا کرده و مکانیسم های آنتی اکسیدانی را تحت تاثیر قرار می دهد. متالوتیونین ها به گروهی از پروتئین ها با وزن کم (7-6 کیلودالتون) اطلاق می شود که از لحاظ داشتن ترکیبات سولفیدریل غنی می باشند. هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی بیان ژن های MT1 و MT2 در بافت بیضه بعد از مواجهه با امواج الکترومغناطیسی بوده است.
در این تحقیق موش های 8 هفته ای نژاد Balb/c به میزان 3 میلی تسلا، به مدت 8 هفته، 4 ساعت در هر روز در معرض امواج الکترومغناطیسی قرار گرفتند. بعد از گذشت 8 هفته موش ها قربانی شده و بافت بیضه بیرون آورده شد. بافت بیضه با استفاده از هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شده و زیر میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفت. برای بررسی بیان ژن MT1 و MT2 و همچنین بیان پروتئین به ترتیب از روش RT-PCR و وسترن بلات استفاده شد.
در مشاهدات میکروسکوپ تعداد اسپرماتوسیت های اولیه به طور معنی داری گروه EMF افزایش پیدا کرد (P<0.01). به علاوه تعداد سلول های لیدیگ در بافت بینابینی در گروه EMF به طور معنی داری افزایش پیدا کرد (P<0.01) و ضخامت غشا پایه هم در این گروه افزایش پیدا کرد. بیان ژن های MT1 وMT2 در بافت بیضه موش هایی که در معرض EMF بودند هم در سطح ژنی و هم در سطح پروتئین کاهش معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان داد.
روشن است که متالوتیونین ها در تکامل بیضه و اسپرماتوژنزیس نقش دارند. کاهش بیان MT1 و MT2 متعاقب مواجهه با امواج الکترومغناطیسی در بیضه موش ممکن است منجر به نتایجی شود که خود می توانند به ناباروری منتهی گردند.