تاثیر برخی روش های اصلاح خاک شور و سدیمی در توزیع عمقی کاتیون های محلول با استفاده از ستون خاک

شور و سدیمی شدن خاک از جنبه های مهم تخریب اراضی به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می شود. تحقیق حاضر به بررسی نقش مواد اصلاح کننده معدنی و آلی مختلف، بر روند اصلاح خاک شور و سدیمی با تاکید بر توزیع کاتیون های محلول می پردازد. تیمارهای مواد اصلاحی شامل؛ شاهد، کود گاوی، تفاله پسته، گچ، ترکیب کود گاوی با گچ و ترکیب تفاله پسته با گچ، دو تیمار آب آبیاری با و بدون اسید سولفوریک بود که در سه تکرار مورد استفاده قرار گرفت. پس از اتمام آزمایش های آبشویی، غلظت کاتیون های محلول در عمق های مختلف اندازه گیری شد. نتایج حاکی از آن بود که پس از اتمام آزمایش های اصلاح، غلظت کاتیون های تک ظرفیتی و نیز میزان EC و SAR نزدیک به سطح خاک کمتر از عمق بود در حالی که کاتیون های دوظرفیتی، تغییر چندانی با عمق پیدا نکردند. این یافته مشخص می کند که کاتیون های تک ظرفیتی انتقال پذیری بیشتری نسبت به کاتیون های دو ظرفیتی دارند. نتایج نشان داد که در خاک های آهکی، بدون کاربرد مواد آلی و تنها از طریق آبیاری همراه با اسید سولفوریک می توان SAR را تا حد قابل قبولی کاهش داد. در مقایسه با گچ، اسید سولفوریک کارایی بیشتری در کاهش اثر سدیم داشت. در بین تیمارهای مورد مطالعه، تفاله پسته و کود گاوی به ترتیب بیشترین و کمترین کارایی را در کاهش EC و SAR داشتند. یافته های این تحقیق اهمیت و کارایی مطلوب تفاله پسته را در اصلاح خاک های شور و سدیمی روشن ساخت.