مداخله روان شناختی در کنترل صرع کودکان و نوجوانان

این پژوهش با هدف ارزشیابی میزان کنترل روش های روان شناختی و غیر دارویی صرع در کودکان و نوجوانان انجام شده است.
30 پسر مبتلا به صرع تونیک – کلونیک 14-9 ساله باهوش بهنجار که تحت دارو درمانی به مدت دو سال (بدون پاسخ مناسب درمانی) بودند، انتخاب و به تصادف در سه گروه جای داده شدند: 1- گروه اول با درمان گروهی درمانی شناختی رفتاری 2- گروه دوم با آموزش پس خوراند زیستی3- گروه سوم (گواه) که هیچگونه مداخله درمانی و روان شناختی دریافت نکردند. در این پژوهش سه بعد در تشنج صرعی مورد بررسی قرار گرفت: 1- شدت علائم 2- فراوانی تشنج ها 3- احساس کنترل حمله تشنجی صرع تونیک کلونیک که به وسیله مقیاس علائم صرع ارزیابی شد.
نتایج نشان داد که درمان شناختی رفتاری موجب کاهش شدت علائم و افزایش احساس کنترل تشنج صرعی شده، اما تاثیری در کاهش فراوانی آن نداشته است. آموزش پس خوراند زیستی تاثیر ناچیزی در کاهش فراوانی نشانه ها داشته است. شاید عدم موفقیت در کاهش دفعات و فراوانی تشنج صرعی با عوامل گوناگونی از جمله: دارو درمانی هم چنین اطلاعات نادرستی که والدین افراد مصروع در اختیار درمان گران قرار دادند، مربوط باشد.
مداخله روان شناختی در کنترل حمله صرع مؤثر و باید مورد مطالعه بیشتر قرار گیرد.