بررسی مقایسه ای اثر دیچ کردن توسط تکنسین های لابراتوار با روش استاندارد بر دقت لبه ای رستوریشن های ریختگی

تطابق مارژینال رستوریشن ها برای موفقیت طولانی مدت آن ها ضروری می باشد. از آن جا که دندان پزشکان به طور معمول دیچ دای را به تکنسین لابراتوار محول می کنند و دیچ دای می تواند تاثیر به سزایی در تطابق مارژینال داشته باشد، هدف از پژوهش حاضر مقایسه دیچ کردن دای توسط تکنسین های لابراتوار با روش استاندارد بر دقت رستوریشن های ریختگی بود.
در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی بر روی دندان آکریلی مولر اول سمت چپ فک پایین تراش رستوریشن فلز– سرامیک با خط خاتمه تراش چمفر عمیق انجام شد. 30 کست از مدل تهیه شد که 25 عدد توسط تکنسین های لابراتوار شاغل در شهر اصفهان و 5 عدد توسط متخصص پروتز های دندانی به روش استاندارد دیچ شد. سپس روی دای های دیچ شده کستینگ ساخته شد و اختلاف مارژین عمودی در چهار سطح دندان در دو گروه توسط استریو میکروسکوپ و نیز دوربین دیجیتالی اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون های آماری t-test و ANOVA با سطح معنی داری 05/0 تحت بررسی آماری قرار گرفت.
میانگین اختلاف مارژین عمودی همه سطوح در گروه تکنسین های لابراتوار و گروه استاندارد به ترتیب 04/318 ± 03/436 و 49/83 ± 17/117 میکرون بود و اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (001/0 p value <). اما میانگین اختلاف مارژین عمودی سطوح مختلف در گروه استاندارد (95/0 = p value) و گروه تکنسین های لابراتوار (58/0 =p value) از نظر آماری معنی دار نبود.
بر اساس نتایج این پژوهش دیچ استاندارد توسط دندان پزشک از دقت بالاتری برخوردار است. اجرای برنامه های آموزشی برای تکنسین های لابراتوار جهت دیچ دای و ارجاع موارد مشکوک به دندان پزشک ضروری به نظر می رسد.