اثربخشی درمان شناختی- رفتاری گروهی بر خود پنداشت و تصویر بدنی زنان دچار سوختگی

سوختگی به علت ایجاد بدشکلی ها و فقدان عملکرد قبلی اندام ها موجب اختلال های فیزیولوژیک و روان شناختی می شود. یکی از مهم ترین این اختلال ها آشفتگی در خودپنداشت و تصویر بدنی است که باعث ایجاد اثرهای مخربی بر بهزیستی روانی فرد سوخته می شود.
این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی درمان شناختی- رفتاری گروهی بر خودپنداشت و تصویر بدنی زنان دچار سوختگی انجام شد.
این مطالعه مداخله ای در سال 1388 به روش دو گروهی پیش آزمون و پس آزمون، بر روی30 نفر از زنان 20 تا 40 ساله انجام شد. این افراد در بیمارستان شهید رجایی قزوین بستری و دچار سوختگی درجه دو و سه بودند که مرحله حاد را پشت سر گذاشته و به روش در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمون و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمون درمان شناختی- رفتاری و گروه شاهد درمان معمول پزشکی را دریافت کردند. داده ها با استفاده از دو پرسش نامه تصویر بدنی فرد سوخته و خودپنداشت بک جمع آوری و داده ها با استفاده از آزمون های آماری کوواریانس و تی مقایسه میانگین های مستقل، تجزیه و تحلیل شدند.
تفاوت بین دو گروه آزمون و شاهد در نمره تصویر بدنی (92/8 F =) و در نمره خودپنداشت (23/9 F =) از نظر آماری معنی دار بود (05/ 0 P ≤). همچنین تفاوت بین دو گروه آزمون و شاهد در متغیر تصویر بدنی در پی گیری یک ماه بعد (69/3 t =) معنی دار بود (05/ 0 P ≤). اما در متغیر خودپنداشت در پیگیری یک ماه بعد (64/1 t =) معنی دار نبود.
درمان شناختی- رفتاری گروهی موجب بهبود تصویر بدنی و افزایش خودپنداشت در زنان سوخته می شود و برگزاری کلاس های بازآموزی و نظارت مستمر برای ثبات تغییرهای به وجود آمده، ضروری به نظر می رسد.