به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مطالب مجلات
ردیف ۱۰-۱ از ۶۷۵۹۷ عنوان مطلب
|
  • علی داوودی، زهرا محتشم امیری، پویا نقش پور
    مقدمه. مهمترین وظیفه پزشک عمومی اداره بیماران سرپایی در مطل یا مراکز بهداشتی می باشد اما مشکل اساسی آموزش پزشکی، آموزش صرف بر بالین بیمار بوده و آموزش طب سرپایی محدود به درمانگاه های بیمارستانها می باشد که عموما به صورت نادرست اجرا می شود. در این مطالعه سعی بر این است که نظرخواهی از پزشکان عمومی مراکز بهداشتی درمانی در خصوص آموزش طب سرپایی در طی دوره عمومی صورت گیرد. روش ها. در یک مطالعه مقطعی، کلیه پزشکان عمومی شاغل در مراکز بهداشتی درمانی استان گیلان در سال 1381 به تعداد 161 نفر با پرشنامه ای حاوی اطلاعات مورد نیاز شامل سال ورود به دانشگاه از سال فراغت از تحصیل، دانشگاه محل تحصیل، جنس، داشتن مطب خصوصی، و نیز سئوالاتی نگرشی در مورد نحوه اجرا، طب سرپایی در طی دوره عمومی مورد پرسش قرار گرفت داده ها جمع آوری شده با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها. در این مطالعه، 8/52% پزشکان نگرش مثبت و بقیه نگرش منفی در خصوص آموزش طب سوزنی در طی دوره عمومی پزشکی داشتند. ارتباط معنی داری بین نگرش پزشکان با سال فراغت از تحصیل دانشگاه محل تحصیل و داشتن طب خصوصی وجود نداشت (05/0 p>) 3/86% بیمارستانهای دانشگاهی را به تنهایی جهت آموزش دانشجویان کافی نمی دانستند و محلهای دیگر همچون کلینیک های ویژه، مراکز بهداشتی – درمانی و بیمارستانهای دولتی غیر آموزشی را جهت آموزش پیشنهاد نمودند، 4/53% پزشکان اعتقاد داشتند که امکان پیگیری بیماران در مراکز بهداشتی-درمانی بیشتر ازمراکز دانشگاهی است. نتیجه. این مطالب نشان می دهد که حدود نیمی از پزشکان نگرش مثبتی به آموزش طب سرپایی نداشتند و جهت ارتقای کیفیت آموزش پزشکی نیاز به تغییر در رویکرد آموزشی بیمارستانی به طب سرپایی می باشد. آدرس. مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی, دانشگاه علوم پزشکی رشت, رشت.
  • اباصلت برجی، محمدرضا قنبری، محمود ایمانی، جلیل شریعتی
    مقدمه. با وجودیکه یکی از بارزترین وظایف و مهارتهای شغلی پزشکان عمومی، اداره بیماران سرپایی در مطب یا مراکز بهداشتی درمانی خواهد بود متاسفانه آموزش پزشکی فعلی ما همچنان بر اساس آموزشی بر بالینی بیمار بوده و کمتر بهآموزش طب سر پایی که مهمترین بخش آموزش پزشکی است توجه شده است و این جنبه از طب در بیشتر مراکز به میزان ناچیز و به صورت نادرست اعمال می شود. روش ها. این مطالعه توصیفی با هدف ارزشیابی نگرش اعضای هیات علمی بالینی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان نسبت به فرآیند آموزش طب سرپایی به اجرا درآمد که روش جمع آوری اطلاعات از طریق فرم اطلاعاتی بود که از میان 75 نفر استاد بالینی تعداد 66 نفر (88 %) فرم را تکمیل کردند. یافته ها. حدود 7/75 % اساتید معتقدند که آموزشهای بیمارستانی به تنهایی جهت آماده سازی دانشجویان برای مسئولیت شغلی آینده آنها کافی نمی باشد و 5/51 %آنها تناسبی بین نوع بیماری های مشاهده شده در دوران آموزش دانشجویان و شیوع بیماری هایی که بعدا در جامعه با آنها مواجه خواهند شد، نمی بینند. درمورد بهترین مکان جهت آموزش طب سر پایی 7/75 %اساتید درمانگاه بیمارستان آموزشی را انتخاب کردند ودر هین حدود فضا و امکانات و زمان لازم جهت معاینه بیمارانرا ناکافی اعلام کردندو از نظر تعداد مناسب دانشجو برای هر دوره آموزشی طب سرپایی در کنار یک عضو هیات علمی,5/51 % 3 نفر را توصیه کردندو در مورد موانع موجود بر سر راه ن آموزش طب سرپایی 33 درصد اساتید محدودیت زمانی استاد، نارضایتی بیمار از حضور دانشجو، عدم انگیزه اساتید و کمبود امکانات را ذکر کردند. نتیجه. این مطالعه بر ضرورت گسترش عرصه آموزش پزشکی به سطح جامعه تاکید داشته که بدین منظور بایستی نسیت به تهیه فضای فیزیکی مناسب و تجهیز وسایل لازم در مراکز آموزش سرپایی اقدام شود ونیز توجه به مشکلات اعضای هیات علمی و همچنین تغییر در برنامه های آموزشی بطوریکه آموزش پزشکی دید جامعه نگری و جامع نگری در دانشجو بوجود بیاورد. آدرس. معاونت آموزشی, بلوار بهداشت, زاهدان.
  • نگرش پزشکان عمومی مراکز بهداشتی درمانی استان گیلان در مورد آموزش طب سرپائی، 1381
    زهرا محتشم امیری، علی داوودی، پویا نقش پور
    سابقه و هدف
    مهمترین وظیفه پزشکان عمومی اداره بیماران سرپائی در مطب یا مراکز بهداشتی درمانی می باشد و علیرغم اینکه نظرها امروزه به سوی آموزش طب سرپائی معطوف شده، اما آموزش فعلی، آموزشی کلاسیک مبتنی بر بالین بیمار میباشد، لذا بر آن شدیم تا نظر پزشکان عمومی مراکز بهداشتی درمانی را که در اولین سطح ارجاع قرار دارند، نسبت به آموزش طب سرپائی جویا شویم.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه مقطعی، کلیه پزشکان عمومی مشغول به کار در مراکز بهداشتی درمانی استان گیلان در سال 1381 به تعداد 161 نفر مورد پرسش واقع شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه ای حاوی متغیرهای زمینه ای سن، جنس، سال فراغت از تحصیل، دانشگاه محل تحصیل و دارا بودن مطب خصوصی و 8 سئوال نگرش، از نحوه اجرای طب سرپائی در طی دوره عمومی دکترای پزشکی جمع آوری شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون X2 تجزیه و تحلیل گردید.
    یافته ها
    در این مطالعه، 85 نفر (52.8%) نگرش مثبت و بقیه نگرش منفی نسبت به آموزش طب سرپایی داشته اند که ارتباط معنی داری بین نگرش پزشکان با سال فراغت از تحصیل، دانشگاه محل تحصیل وجنس وجود نداشته است. 139 مورد (86.3%) بیمارستانهای دانشگاهی را به تنهایی جهت آموزش دانشجویان جهت طب سرپائی کافی نمی دانستند. پیگیری بیماران را در مراکز بهداشتی درمانی بیشتر از بیمارستانها امکان پذیر می دانستند.
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان می دهد که آموزش طب سرپایی در طی دوره عمومی بصورت مطلوب انجام نمی گیرد و جهت ارتقاء کیفیت آموزش پزشکی نیاز به تغییر رویکرد از آموزش بیمارستانی به طب سرپائی می باشد.
    کلید واژگان: طب سرپائی, پزشکان عمومی, مراکز بهداشتی درمانی, نگرش
  • نوشین بزازی، غلامحسین فلاحی نیا، علیرضا یاوری کیا، بهزاد هوشمند
    مقدمه
    علی رغم این که امروزه با پیشرفت روش های تشخیصی و درمانی اکثر بیماران به صورت سرپایی درمان می شوند، ولی در کشور ما آموزش بیشتر در بخش های بستری انجام می شود و به نسبت کمتری در مراکز سرپایی صورت می گیرد. با توجه به اهمیت آموزش بالینی سرپایی این تحقیق با هدف بررسی دیدگاه دانشجویان پزشکی همدان در مورد کیفیت آموزشی درمانگاهی در سال 1386 انجام گرفته است.
    روش
    در یک مطالعه توصیفی مقطعی دیدگاه 150 کارورز و کارآموز مقطع آخر سال تحصیلی 1386 توسط پرسشنامه محقق ساخته روا و پایا مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزار SPSS و آزمون های آمار توصیفی استفاده شد.
    نتایج
    در این مطالعه اغلب دانشجویان شرایط فیزیکی حاکم بر درمانگاه های آموزشی را متوسط تا خوب ارزیابی نمودند. در خصوص امکانات و تجهیزات آموزشی بیشتر نظرها حاکی از ضعف امکانات بود. برنامه های آموزشی در بیشتر موارد به صورت متوسط تا خوب وجود داشته است و اکثر دانشجویان نحوه آموزش مدرسین را خوب ارزیابی نموده اند. همچنین مشارکت دانشجویان در آموزش درمانگاهی متوسط تا خوب ارزیابی گردیده است و در نهایت غالب دانشجویان ارزیابی آخر دوره در آموزش درمانگاهی را ضعیف قلمداد نموده اند.
    نتیجه گیری
    از دیدگاه دانشجویان شرایط فیزیکی درمانگاه ها و عملکرد اساتید در آموزش درمانگاهی در دانشگاه علوم پزشکی همدان خوب بوده است ولی در سایر محورها دیدگاه مطلوبی از نحوه آموزش درمانگاهی ارائه شده نداشته اند. برای ارتقای کیفیت آموزشی توجه جدی به برنامه ریزی های آموزشی در مراکز سرپایی ضروری به نظر می رسد.
    کلید واژگان: آموزش پزشکی, آموزش درمانگاهی, دانشجویان پزشکی, فرآیند یاددهی - یادگیری, کیفیت
    Noshin Bazzazi, Gholamhossein Falahi Nia, Alireza Yavari Kia, Behzad Houshmand
    Introduction
    Nowadays along with new advances in the methods of diagnosis and treatment, most patients are treated through outpatient services. However in Iran, in spite of numerous cases of outpatient visits, most of medical education is conducted in hospital wards. This study has focused on the viewpoints of medical students of Hamadan University of Medical Sciences about the quality of outpatient clinical education settings in 2007.
    Method
    One hundred fifty interns and stagers were studied in this descriptive – cross- sectional study by a valid and reliable researcher made questionnaire. Data were analyzed by descriptive statistical tests through SPSS.
    Results
    Most of the students evaluated physical conditions of educational ambulatory settings, as average to good. Majority of the obtained viewpoints revealed the shortage of educational facilities and equipments. Educational programs were assessed as average to good in most of the cases, and the teaching methods were assessed as good. Participation of the students in outpatioant education was assessed as good, while the final student assessment in ambulatory education was rated as poor.
    Conclusion
    From the viewpoint of the students, the physical condition of the outpatient clinics and teachers’ performance in ghem has been good but the students reported the method of education in ambulatory settings as poor. It seems crucial to pay special attention to medical education programs in order to improve the learning quality in outpatient settings.
  • ویدا سپاهی، الهام نیرومند *، محمدرسول خزاعی، سیاوش وزیری، منصور خزاعی
    آموزش طب سرپایی از مهمترین بخشهای آموزش پزشکی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت آموزش سرپایی از دیدگاه کارآموزان و کارورزان بالینی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انجام گرفت. در این مطالعه توصیفی مقطعی، جامعه مورد مطالعه شامل دانشجویان پزشکی کارآموز و کارورز در حال تحصیل دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سال تحصیلی 92- 1391 بودند که به شیوه سرشماری وارد مطالعه گردیدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته با روایی و پایایی مناسب بود. پرسشنامه ها پس از تکمیل، کدبندی و اطلاعات وارد نرم افزار SPSS16 شد و اطلاعات مورد نیاز توسط روش های آمار توصیفی و آزمون های کولموگروف-اسمیرنوف، یومن ویتنی، تجزیه و تحلیل گردید. P<0.05 معنادار در نظر گرفته شد. 65 ک رآموز (50%) و 75 کارورز (65%) در مطالعه حاضر شرکت کردند. نهایتا 1588 پرسشنامه برای بخش های مختلف به روش خود ایفا تکمیل شد. نتایج نشان داد دیدگاه دانشجویان کارورز در بخش های ماژور با میانگین 71/4±73/34 و در بخش های مینور با میانگین 5/5±39/32 در وضعیت نامطلوبی قرار داشت که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود (001/0>P). دیدگاه دانشجویان در مورد ابعاد مختلف آموزش درمانگاهی نشان دهنده وضعیت نامطلوب بود. برای ارتقای کیفیت آموزشی توجه جدی به برنامه ریزی های آموزشی در مراکز سرپایی ضروری به نظرمی رسد.
    کلید واژگان: آموزش سرپایی, آموزش پزشکی, دانشجویان پزشکی, کیفیت آموزشی
    Elham Niroumand *, Vida Sepahi, Mohammad Rasool Khazaei, Siavash Vaziri, Mansour Khazaei
    Ambulatory education is an integral part of medical education.The present study was carried out to evaluate the state of ambulatory education from the viewpoint of externs and interns students at Kermanshah University of Medical Sciences. In this descriptive cross-sectional study, the study sample included medical externs and interns of Kermanshah University of Medical Sciences that were selected through census sampling technique in the academic year 2012-2013. The instrument for data collection was a researcher-made questionnaire with acceptable validity and reliability. The obtained data were analyzed by SPSS-16 software using descriptive statistics, Kolmogrov-Smirnov and Mann–Whitney U test. P
    Keywords: Ambulatory Education, Medical Students, Medical Education, Educational Quality
  • سعید مهری *، اکرم صالحی، قدیره مهری، ملیحه ایمانی
    مقدمه
    هدف این مطالعه بررسی تاثیرات آموزش های سرپایی براساس برنامه ملی خادم در میزان آمادگی و آگاهی خانواده های استان خراسان شمالی در مورد بلایای طبیعی می باشد.
    روش
    این مطالعه نیمه آزمایشی و جامعه آماری شامل 2185 خانواده شرکت کننده در طرح خادم استان خراسان شمالی (بجنورد و اسفراین) می شود. ابتدا نمونه گیری به روش خوشه ایچندمرحله ای انجام شد که درنهایت 60 خانوار انتخاب شدند. خانواده ها قبل و بعد از آموزش سرپایی (طرح خادم) به پرسشنامه سنجش آگاهی و آمادگی در مورد بلایای طبیعی (داگسن، 2010) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t جفتی، خی دو، مقایسه میانگین ها و آزمون مک نمار استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج آزمون t جفتی بین مولفه شناخت از ابعاد مقیاس سنجش آگاهی و آمادگی در مورد بلایای طبیعی (26/1=t) و مولفه فعالیت به موقع (14/2=t) و مولفه آموزش (09/3=t)، مولفه همکاری (07/2=t) نشان داد تفاوت معنی داری بین دو گروه (پیش آزمون- پس آزمون) وجود دارد. به این معنا که خانواده هایی که در دوره های آموزشی سرپایی طرح خادم شرکت کردند از نظر این چهار مولفه، میانگین بالاتر کسب کردند، اما در مولفه اهمیت رسانه از ابعاد مقیاس سنجش آگاهی و آمادگی در مورد بلایای طبیعی با توجه به 79/0=t تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین با توجه آزمون مک نمار در فرم ارزیابی آمادگی بین خانواده ها بعد از آموزش دوره های آموزشی تفاوت معنادار به وجود آمده است و آزمون مجذور خی دو نیز نشان داد که آموزش های سرپایی طرح خادم میزان تماشای برنامه های تلویزیونی و کتاب را در ارتباط با بلایای طبیعی افزایش می دهد.
    نتیجه گیری
    براساس نتایج، آموزش های گروهی دوره سرپایی در افزایش آمادگی و آگاهی خانوار در برابر بلایای طبیعی موثر است و استفاده از این آموزش ها (طبق طرح خادم) در کنار دیگر آموزش ها میزان آسیب و بحران ناشی از بلایا را کاهش می هد.
    کلید واژگان: آموزش های سرپایی, آمادگی و آگاهی خانواده در مورد بلایای طبیعی, طرح خادم, استان خراسان شمالی
    Saeed Mehri *
    Background
    This study aims to investigate the effects of outpatient education based on the Khadem plan on the level of preparedness and awareness of the families against the natural disasters in North Khorasan province.
    Method
    In this semi-experimental study with pre-test and post-test, 2185 families were participated in Khorasan province (Bojnord and Esfarayen). About 60 families were selected based on multistage cluster sampling. The families responded the questionnaire about knowledge and disaster preparedness (Dodgson, 2010) before and after outpatient education (Khadem plan). Data analyzed using paired t-test, Chi-square, mean comparison and McNemar's test.
    Findings The paired t-test results showed that there was a significant relationship between both pretest and posttest in the components of knowledge recognition and disaster preparedness scale (t=1/26); timely activity (t=2/14); education (t=0.93); and cooperation (t=2/07). It means that the families who participated in Khadem plan courses got a higher average for these four components. However, there was no significant difference between the scale of knowledge and preparedness about natural disasters (t=0.79) in the components of media importance. In addition, there was a significant difference in family preparedness assessment form after training courses (sig=0.02) according to McNemar's test. The Chi-squared test showed that outpatient education increases television watching and reading books related to natural disasters.
    Conclusion
    The results show that the group outpatient education is effective in increasing the preparedness and awareness of the household against natural disasters and decreases damage and crisis caused by disasters along with other training courses (according to Khadem plan).
    Keywords: outpatient education, family preparedness, awareness about natural disasters, Khadem plan, North Khorasan province
  • قاسمعلی خراسانی، میترا محمودی، کوروش وحیدشاهی، لیلا شهبازنژاد، محمد غفاری چراتی
    سابقه و هدف
    آموزش طب سرپایی از مهم ترین بخش های آموزش پزشکی بوده و به خاطر ارتباط عمیق آن با آینده کاری پزشک، امروزه مورد توجه ویژه قرار گرفته و مطالعات مختلفی برای بررسی کیفیت و طراحی راهکارهای ارتقاء آن صورت می گیرد، کشور ما در زمینه مطالعات جامع در این زمینه با نقص روبروست. هدف از انجام این مطالعه بررسی کیفیت آموزش درمانگاهی از دیدگاه اساتید و دانشجویان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران بوده است.
    مواد و روش ها
    این مطالعه به روش توصیفی و مقطعی انجام گردید: جامعه مورد مطالعه دانشجویان و دستیاران رده های بالینی و اعضای هیات علمی بالینی بودند که به شیوه نمونه گیری آسان مبتنی بر دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های حاوی 22 سوال در مورد متغیرهای زمینه ای و آموزشی و دیدگاه پاسخ دهندگان در مورد شرایط محیطی، فعالیت مستقل و نظارت اساتید و آموزش خاص درمانگاهی بود. روائی پرسشنامه به شیوه تائید روایی محتوا (content validity) توسط مشاوره با صاحب نظران و پایایی آن با آزمون مجدد (85/0 = r) کنترل گردید پس از جمع آوری اطلاعات، آنالیز در نرم افزار Spss13 با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های مجذور کا و t انجام پذیرفت.
    یافته ها
    ضریب بازگشت 70 درصد بود. میانگین سنی 36 استاد شرکت کننده در مطالعه 7/8 6/43 سال و میانگین سنی 144 دانشجوی شرکت کننده در مطالعه 6/3 25 سال بود. دیدگاه اکثر دانشجویان (3/88 درصد) نسبت به کیفیت موجود آموزش درمانگاهی منفی بود در صورتی که دیدگاه بیش تر اساتید (7/66 درصد) به کیفیت موجود مثبت بود. دیدگاه فراگیران رده های پایین تر، منفی تر بود. تفاوت معنی داری بین بخش های مختلف در دیدگاه کلی نسبت به آموزش درمانگاهی وجود نداشت. دیدگاه اساتید و دانشجویان در مورد مناسب نبودن وضعیت فیزیکی درمانگاه همخوانی داشت، اما در مورد امکان انجام فعالیت های مستقل فراگیران (00/0 = p)، آموزش نسخه نویسی (00/0 = p) مدیریت درمانگاه (004/0 = p) و نظارت و اصلاح اساتید (00/0 = p) تفاوت نظر معنی دار وجود داشت چنانکه فراگیران تمامی موارد فوق را در حد کم و خیلی کم بیان نمودند که متفاوت با نظر اساتید بود.
    استنتاج
    دیدگاه کلی در مورد وضعیت موجود آموزش درمانگاهی (به ویژه دیدگاه فراگیران) منفی بوده و عوامل مهم تر منفی شدن این دیدگاه، امکان کم فعالیت مستقل، عدم نظارت فعال اساتید، عدم آموزش نسخه نویسی و آموزش تشخیص های افتراقی و فضای فیزیکی نامطلوب می باشد.
    کلید واژگان: آموزش درمانگاهی, اساتید, دانشجویان, دیدگاه
    Gh.A. Khorasani, M. Mahmoudi, K. Vahidshahi, L. Shahbaznejad, M. Ghafari
    Background and
    Purpose
    Ambulatory medicine is one of the most important parts of medical education. Due to its profound relation with professional future of physicians, ambulatory medicine is especially under attention and many studies have been performed to survey its quality and to design some ways to promote it. There is obvious deficiency in our evidence about ambulatory medicine. The aim of this study was to survey the quality of teaching of the ambulatory medicine from the viewpoint of the faculty members and students of medical faculty of Mazandaran.
    Materials And Methods
    This was a descriptive and cross-sectional study. The study's population consisted of students, residents and clinical faculty members who were included by simple sampling. Data collection was performed by a questionnaire with 22 questions about demographic and educational variables as well as respondents’ opinions about environmental conditions, independent activities, instructors’ supervision, and social training in the ambulatory clinics. The validity of the questionnaire was controlled by content validity with expertise consultation, and its reliability was controlled by test-retest(r=0.85). Data were analyzed using spss13 software.
    Results
    Response rate was 79%, the mean age of 36 faculties was 43.6+- 8.7 years and 32% of them were female. The mean age of 146 students was 25+-3.6 years and 61% were female. The attitude of the majority of the students (88.3%) towards the quality of ambulatory teaching was negative, but majority of faculties (66.7%) had positive attitudes. There was no significant difference among teaching departments. Attitude of junior trainees was even worse. Attitude of faculty members and students was similar towards inappropriate physical environment of ambulatory clinics, but it was significantly different from independent activities of trainees in clinics (p=0.000) relational drugs prescription (p=0.000) management (p=0.004), and supervision of faculty members (p=0.000).
    Conclusion
    The overall attitudes towards the current condition of ambulatory teaching (especially trainees) were negative because of the impossibility of independent activities for trainees, low supervision of faculties, absence of teaching for rational drug prescription, differential diagnosis and management.
    Keywords: Ambulatory Medicine Teaching, Attending, Student, Attitude
  • مهدی کاهویی، رقیه اسکروچی، فربد عبادی فرد آذر، حسن ابوالحسنی
    مقدمه
    در آموزش پزشکی، آموزش طب سرپایی به خصوص اورژانس از مهم ترین بخش های آموزش پزشکی است. هدف از این مطالعه تعیین نیازهای اطلاعاتی و الگوی رفتاری دانشجویان پزشکی در جستجوی اطلاعات مراقبتی بیماران در آموزش بالینی بخش اورژانس بود. انتظار داریم انجام چنین مطالعه ای روی کیفیت آموزش درمانگاهی، مشخص شدن نیازهای آموزشی دانشجویان و مدیریت بهتر بیماران توسط دانشجویان پزشکی اثر بگذارد
    روش بررسی
    پژوهش یک مطالعه ی توصیفی است که به شناسایی نیازهای اطلاعاتی و الگوی رفتاری دانشجویان اینترن جهت دستیابی به پاسخ مطلوب، در درمانگاه و بخش اورژانس بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1387 پرداخته است. در این مطالعه از روش مشاهده و توزیع پرسش نامه استفاده شده است. روایی پرسش نامه از طریق بررسی متون علمی و مطالعات مشابه و مشورت با استادان و کارشناسان مربوط بررسی گردید و برای بررسی پایایی آن از آزمون Test-Retest استفاده شد که ضریب همبستگی 8/0 به دست آمد. داده ها از طریق روش های آمار توصیفی، آزمون همبستگی دو متغیری و دو طرفه در سطح معنی دار یک درصد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    آزمون آماری رابطه ی معنی داری بین نیازهای اطلاعاتی تشخیصی و درمانی نشان داد (P = 0/000، Coefficient = 0.576). دانشجویان اطلاع از نتایج آزمایشگاه را بیشترین (3/84 درصد) و اطلاع از انتقال اجساد را کمترین (4/1 درصد) نیاز اطلاعاتی خود بر شمردند. دانشجویان پزشکی بیشتر به بیمار و پرونده ی او، همکاران و منابع چاپی اعتماد می کردند. دانشجویان به طور معنی داری بیشتر برای رفع نیازهای درمانی از منابع چاپی استفاده می کردند (P = 0/01).
    نتیجه گیری
    میزان کمی از سؤالات مطرح شده توسط دانشجویان به سؤالات سازمانی و مدیریت درمان بیماران مربوط می شد و جامعه ی آماری اهمیت زیادی به مسایل قانونی و حقوقی نمی دادند. بسیاری از دانشجویان ترجیح می دادند تا از منابعی که سهل الوصول و معتبر بودند، استفاده کنند. از این رو توصیه می گردد در برنامه های آموزش بالینی طب اورژانس، درباره ی اهمیت سؤالات سازمانی و مدیریتی و نیز برنامه های آموزشی در زمینه ی ارتقای تصمیم گیری مبتنی بر مدارک مد نظر قرار گیرد
    کلید واژگان: نیازهای خدمات بهداشتی, دانشجویان پزشکی, آموزش پزشکی, بخش اورژانس بیمارستان
    Mehdi Kahouei, Roghayeh Eskrootchi, Farbod Ebadi Fard Azar, Hassan Abolhassani
    Introduction
    In medical education, ambulatory medicine education especially emergency is the most important part of medical education. Aim of this study is the survey of medial students information needs seeking behavior pattern. We expect this study impacts on the clinical education quality, the recognition of student's education needs and better management of patients by medical students.
    Methods
    This descriptive and analytic study examines the information needs of interns in the Emergency departments of teaching hospitals of Iran medical sciences university in 2008. Questionnaires and observations were used to collect data from seventy medical students. Observations and questionnaires were used. Reliability was assessed and there was found high reliability (0/80). Chi-square and two-tailed and bi variation correlation tests were used to investigate significant associations among the data.
    Results
    The statistical test revealed significant association between the diagnosis and treatment needs (P < 0/001, Co = 0/576). The majority of the students information needs were laboratories test (84/3%). The least of those were dead persons transfer (1/4%). Medical students were most likely to rely on patient, patient chart, colleagues and printed sources. Significantly medical student were likely to pursue needs related to treatment with printed sources. (P = 0/01).
    Conclusion
    A few organizational or management questions were asked. The students did not pay attention to legal issues. Many medical students prefer to obtain information from resources that are convenient, easy to use and reliable. It is recommended that initiate programs about importance of legal issues and organizational information in curriculum and development of educational programs to promote evidence–based decision making among medical students.
  • یدالله زارع زاده، قباد مرادی، زهره تیموری، فریبا فرهادی فر، فرزانه غریبی
    مقدمه
    گزارش صبحگاهی در کنار آموزش های سرپایی و راندهای بالینی، از روش های رایج و ارزشمند و به عنوان استاندارد طلایی در آموزش بالینی به شمار می رود. هدف از این مطالعه بررسی کیفیت برگزاری گزارش صبحگاهی در دانشگاه علوم پزشکی کردستان و عوامل مرتبط با آن است.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه توصیفی-تحلیلی که به صورت مقطعی انجام شد، ساختار جلسات گزارش صبحگاهی با استفاده از نظرات 196 نفر از کارآموزان،کارورزان و دستیاران مورد بررسی قرار گرفت.ابزار گردآوری داده ها یک پرسشنامه پژوهش گر ساخته بود که اعتبار آن با نظر متخصصین و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 20 و با استفاده از آماره های توصیفی و تحلیلی در سطح معنی داریP≤0/05 انجام شد.
    نتایج
    در این مطالعه در بررسی نظرات دانشجویان از ساختار گزارش صبحگاهی، در اکثر متغیرهای مورد بررسی نظر اکثریت افراد متوسط بود. 88درصد دانشجویان بهره مندی کلی از حضور در جلسات گزارش صبحگاهی را متوسط و فقط 2 درصد افراد آن را مطلوب گزارش کردند.بیش ترین میزان رضایت مربوط به گروه عفونی بود.
    بحث: با توجه به نتایج مطالعه ، به طور کلی کیفیت برگزاری جلسات گزارش صبحگاهی در دانشگاه علوم پزشکی کردستان از دیدگاه دانشجویان ، متوسط می باشد. به نظر می رسد با توجه به اهمیت زیاد گزارش صبحگاهی در آموزش پزشکی باید توجه بیشتری به ارتقای سطح کیفی آن شود.
    کلید واژگان: گزارش صبحگاهی, دانشجویان پزشکی, آموزش پزشکی
    Dr Yadolah Zarezadeh, Dr Ghobad Moradi, Dr Zohreh Teimouri, Dr Fariba Farhadifar, Farzaneh Gharibi
    Background And Objective
    Morning report is a common and valuable method (Gold Standard) in clinical education. It has some characteristics and standards that, when properly applied, will play an effective role in students’ clinical learning.
    Materials And Methods
    A total of 196 apprentices, interns and residents participated in this descriptive-analytical study. The data were gathered by a researcher-made questionnaire which its validity and reliability were confirmed by experts’ views and Cronbach’s alpha, respectively. Data analysis was performed by SPSS (version 20) using descriptive and inferential statistics.P≤0.05 was considered significant.
    Results
    The majority of participants believed the order of meetings, duration of meetings, and venues were at an average level. They also rated the seating of the teachers in the meeting and the type of diseases introduced to be at a good level. Presence of experts from other disciplines was found to be at the poorest level. 88% of students reported the overall usefulness of the morning reports to be average, and only 2% believed the morning reports’ usefulness to be appropriate, while 10 % evaluated the usefulness range as inappropriate for them. The maximum level of satisfaction was reported for infectious diseases morning report sessions.
    Conclusion
    In general, the quality of morning reports from the perspective of the students was average. Considering the importance of morning reports in medical education, more attention is recommended to be paid to promotion of its quality.
    Keywords: Morning report, Medical Students, Medical Education
  • سیدمنصور رضوی، سهیلا شهباز قزوینی، سهیلا دبیران
    مقدمه
    گزارش صبحگاهی، در کنار راند های بالینی و آموزش های سرپایی از روش های رایج، مفید و ارزشمند (استاندارد طلایی) در آموزش بالینی است. این روش دارای شاخصه ها و استانداردهایی است که وقتی کامل باشد در کمک به یادگیری دانشجویان پزشکی نقش موثری را ایفا می کند. هدف از این مطالعه، بررسی برنامه گزارش های صبحگاهی در بخش های داخلی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، و نظرات فراگیران د رمورد بهره مندی از این جلسات و عوامل مرتبط با آن است.
    روش ها
    در این مطالعه توصیفی مقطعی، ساختار برنامه های گزارش صبحگاهی و میزان بهره مندی 300 نفر از کارآموزان و کارورزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران از محتوای این برنامه ها در سال 90-1389 مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها یک پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود که اعتبار آن با نظر متخصصین و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. داده ها با استفاده آزمون های مجذورکای و Students T test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    نتایج
    میانگین هر یک از متغیر های اصلی مورد بررسی به ترتیب زیر بود: ساعت شروع (8 صبح)، مدت (یک ساعت)، تعداد جلسات در هفته (5 بار)، تعداد بیماران در هر جلسه (3 بیمار)، و مدت معرفی هر بیمار (20 دقیقه). فرد معرفی کننده بیمار اکثرا کارورز، نوع بیماران معرفی شده بیماران مشکل و مدیر جلسه یکی از دستیاران بودند. وضعیت تهویه، گرمایش، سرمایش، نور و صدای محل برگزاری جلسات مطلوب و وضعیت محل استقرار استادان معمولا در ردیف جلو و پشت به مخاطبین بود. مخاطبین اصلی جلسه نامشخص بودند و متخصصین رشته های دیگر اکثرا در جلسات حضور نداشتند. میزان بهره مندی کلی فراگیران از جلسات: 55 نفر (3/18 درصد) زیاد، 152 نفر (7/50 درصد) متوسط و 93 نفر (31 درصد) کم بوده است. اکثر شاخص های ساختاری گزارش صبحگاهی با میزان بهره مندی مخاطبین ارتباط معناداری داشتند(05/0p<).
    نتیجه گیری
    علی رغم انطباق ساختار برنامه های گزارش صبحگاهی در بخش های داخلی دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیشتر نتایج مطالعات مشابه، لازم است برای بالا بردن حد بهره مندی فراگیران از این برنامه ها تلاش بیشتری انجام شود.
    کلید واژگان: گزارش صبحگاهی, ساختار, محتوا, بهره مندی, رضایت
    Seyed Mansour Razavi, Soheyla Shahbaz Ghazvini, Soheyla Dabiran
    Introduction
    Morning report along with clinical rounds and ambulatory teaching are three common, useful and valuable methods (Gold Standards) in clinical education. This program has some characteristics and standards that, when properly applied, will play an effective role in students’ clinical learning. The main aim of this study is to determine the characteristics of morning report sessions in internal medicine wards affiliated to Tehran University of Medical Sciences, and also to assess students’ view points on the benefit and satisfaction from the content of these programs and the related factors.
    Methods
    In this cross- sectional study, the structural characteristics of morning report sessions and the students’ rate of benefit from their content were investigated in year 2010. A sample 300 internship and clerkship medical students were asked to fill out a researcher- made questionnaire. The validity and reliability were confirmed by experts and the calculation of Cronbach’s alpha respectively.
    Results
    The structural characteristics of the sessions were as follows: The average starting time of the sessions was at 8 a.m., the average duration of sessions was one hour, the average number of meetings was 5 times a week, the patient presenter in most cases was an intern, the cases presented were complicated and difficult ones, the average number of cases presented in each session was three, the average time for presenting each case was 20 minutes. Air conditioning, temperature, lighting, and sound quality were favorable. Faculty members usually sat in the front row and with their back to the audience. The main audience at the sessions were not defined and usually the experts of other fields such as pharmacists, nutritionists, pathologists or radiologists were absent. Total benefit rate according to the students was: 55 people (18.3%) high, 152 people (50.7%) moderate and 93 people (31%) low. There was a significant correlation between their benefit rate and most of the structural parameters of morning report sessions (P<0/005).
    Conclusion
    Despite the structural conformity of the morning report sessions in internal medicine wards of Tehran University of Medical Sciences with those in most similar studies, some more efforts should be spent on promoting the students’ satisfaction.
نکته:
  • از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبه‌ای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شده‌است‌.
  • نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شده‌اند و انتظار می‌رود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
  • جستجوی عادی ابزار ساده‌ای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش داده‌شود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشته‌های نویسنده خاصی هستید، یا می‌خواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
در صورت تمایل نتایج را فیلتر کنید:
* با توجه به بالا بودن تعداد نتایج یافت‌شده، آمار تفکیکی نمایش داده نمی‌شود. بهتراست برای بهینه‌کردن نتایج، شرایط جستجو را تغییر دهید یا از فیلترهای زیر استفاده کنید.
* ممکن است برخی از فیلترهای زیر دربردارنده هیچ نتیجه‌ای نباشند.
نوع نشریه
اعتبار نشریه
زبان مطلب
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال