به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مطالب مجلات
ردیف ۱۰-۱ از ۴۷۵۷ عنوان مطلب
|
  • بهروز زمان، ولی الله حسنی، مهزاد علیمیان، پدرام سهرابی، محمد رادمهر
    زمینه و هدف
    اگر چه لرز، یکی از نتایج هیپوترمی حول و حوش عمل بوده و به ندرت شدیدترین عارضه آن محسوب می شود، اغلب با آن مواجه می شویم. مکانیسم آن تا به حال کاملا مشخص نشده است. لرز القا شده توسط سرما، دارای مکانیسم کاملا واضح و روشنی است، اما لرز بعد از بیهوشی عمومی به عوامل متعددی ارتباط داده شده است. دگزامتازون، تاکنون برای درمان لرز پس از بیهوشی عمومی به کار گرفته شده است. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی اثرات دگزامتازون وریدی در پیشگیری از بروز لرز پس از بیهوشی عمومی می باشد.
    روش بررسی
    این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی کنترل شده با پلاسبو دو سویه کور تصادفی انجام شد. 80 بیمار، کاندید عمل جراحی الکتیو آرتروسکوپی زانو انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. بلافاصله بعد از مرحله اینداکشن بیهوشی یکسان برای دو گروه، 15/0(میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)(mg/kg) دگزامتازون وریدی برای گروه مورد و به همان میزان حجم آب مقطر، برای گروه شاهد تزریق شد. دمای اتاق عمل بین 20 تا 25 درجه سانتیگراد حفظ شد. بعد از پایان جراحی، امتیاز لرز توسط یک پرستار آموزش دیده در اتاق ریکاوری اندازه گیری و ثبت شد. بیماران و پرستار مربوطه، نسبت به چگونگی تقسیم بندی بیماران به دو گروه نامبرده آگاه نبودند(کور کردن). آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS 11.5 به صورت تست دقیق فیشر جهت مقایسه تفاوت میانگین ها و تست مربع کای جهت مقایسه متغیرهای کیفی انجام شد. میزان خطای نوع اول 05/0 در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    میانگین سن، تفاوت دمای بدن بیمار و اتاق عمل و امتیاز لرز به ترتیب 34/27 سال، 52/9 درجه سانتیگراد و 76/1 بودند. دو گروه مورد و شاهد، براساس سن، وزن، تفاوت دمای بدن بیمار و اتاق عمل، زمان جراحی، زمان ریکاوری و حجم مایع تزریق شده همسان بودند. ولی، تفاوت آماری آشکاری در امتیاز لرز و میزان بروز لرز، بین دو گروه وجود داشت. همچنین، ارتباط خطی آشکاری بین حجم مایع دریافتی و امتیاز لرز در دو گروه بدست آمد.
    نتیجه گیری
    این مطالعه، نتایج مطالعات قبلی مبنی بر اثربخشی دگزامتازون وریدی در جلوگیری از بروز لرز پس از بیهوشی عمومی را تایید کرده و بر مکانیسم مرکزی لرز پس از بیهوشی عمومی در مقابل مکانیسم محیطی تاکید می کند.
    کلید واژگان: لرز پس از بیهوشی عمومی, دگزامتازون وریدی 3 - آرتروسکوپی زانو
    B. Zaman, V. Hassani, M. Alimian, P. Sohrabi, M. Radmehr
    Background and Aim
    Although shivering is one of the consequences of perioperative hypothermia and is rarely considered as the most serious complication, it occurs frequently and remains poorly understood. While cold-induced shivering has an obvious etiology, post-general anesthetic shivering is attributed to numerous causes. Until now, dexamethasone has been used for the treatment of post-general anesthetic shivering. The objective of the present study is to evaluate the effects of intravenous dexamethasone on the prevention of post-general anesthetic shivering. Patients and
    Method
    80 patients who were candidates for elective knee arthroscopic surgery were selected and randomly divided into case and control groups. Immediately after the induction stage of anesthesia, which was the same for both groups, 0.15 mg/kg of intravenous dexamethasone was administered to the case group. The same amount of distilled water was intravenously administered as placebo to the control group. The temperature of the operating room was kept between 20 and 25 degrees centigrade. When the operation ended, shivering score was measured and recorded by a trained nurse in the recovery room. The patients and the nurse were blind to case and control allocation of the patients.
    Results
    The mean age of the patients, the temperature difference between operating room and patient's body, and shivering score were 27.34 years, 9.52 degrees centigrade and 1.76 respectively. Both groups were matched for age, weight, operating room and patient's body temperature difference, surgery time, recovery time, and the amount of administered fluids. There were statistically significant differences in score and incidence of shivering between the two groups. A statistically significant correlation was also found between administered fluid volume and shivering score in both groups.
    Conclusion
    The obtained results revealed that intravenous dexamethasone is effective in the prevention of post-general anesthetic shivering. This confirms previous studies and it seems that this study supports central mechanism of post-general anesthetic shivering rather than peripheral one.
    Keywords: 1) Post, Anesthetic Shivering 2) Intravenous Dexamethasone 3) Knee Arthroscopy
  • کامران منتظری، پرویز کاشفی، علی عبدالهی، حسین طاهری
    زمینه و هدف
    آرتروسکوپی زانو عملی دردناک است که تسکین درد پس از انجام آن دارای اهمیت زیادی است. کنترل درد و عوارض ناشی از آن موجب تحرک هرچه سریع تر و ترخیص زود هنگام بیماران می شود، لذا در این مطالعه تاثیر تزریق داخل مفصلی دوزهای مختلف کتامین بر شدت درد پس از عمل آرتروسکوپی زانو بررسی گردید.
    روش بررسی
    این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 75 بیمار بزرگسال (60-18 سال) کاندید عمل جراحی الکتیو آرتروسکوپی با ASA I-II (American Society of Anesthesiologists) و به روش دو سویه کور انجام شد. تمام بیماران با روش یکسان تحت بیهوشی قرار گرفتند و به صورت تصادفی به 5 گروه مساوی تقسیم شدند. گروه A کتامین داخل مفصلی با دوز mg/kg 0.5 و دارونمای داخل وریدی، B کتامین داخل مفصلی mg/kg 0.75 و دارونمای داخل وریدی، C دارونمای داخل مفصلی و کتامین وریدی mg/kg 0.5، D دارونمای داخل مفصلی و کتامین وریدی mg/kg 0.75 و E دارونمای داخل مفصلی و دارونمای وریدی دریافت نمودند. داروهای تزریقی در مفصل با نرمال سالین به حجم 20cc و داروهای تزریقی وریدی به حجم 2cc رسانده شد. پس از عمل در صورت تقاضای بیمار برای دریافت مسکن از مورفین به صورت وریدی استفاده شد. میزان درد بیماران در زمان های 4، 8 و 24 ساعت پس از عمل با استفاده از پرسشنامهVAS (Visual Analogue Scole) اندازه گیری شد. علاوه بر آن، میزان مصرف مورفین در مدت 24 ساعت و نیز اولین زمان درخواست مسکن از سوی بیمار در هر گروه ثبت و با استفاده از آزمون آماری کروسکال والیس تجزیه و تحلیل آماری انجام شد.
    یافته ها
    از نظر آماری هیچ گونه تفاوت معنی داری بین گروه ها از نظر سن، جنس، وزن و مدت زمان عمل جراحی وجود نداشت همچنین بین پنج گروه مورد مطالعه از نظر میزان درد و یا زمان درخواست مسکن بعد از عمل، اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    در این مطالعه نشان داده شد که تزریق داخل مفصلی و وریدی کتامین در تسکین درد بعد از عمل، میزان مورفین مصرفی و زمان درخواست آن طی آرتروسکوپی تشخیصی موثر نیست.
    کلید واژگان: آرتروسکوپی, درد, داخل مفصلی, کتامین, مورفین
    Kamran Mintazeri, Parviz Kashef, Ali Abdollahi, Hosein Taheri
    Background And Aim
    Arthroscopic knee surgery is a painful operation and control of its pain causes earlier recovery of the patients. Therefore, the reduction of the post-operative pain is very important. The aim of this study was to evaluate the analgesic effect of intra-articular ketamine injection after knee arthroscopy.
    Method
    In a double blind randomized study, 75 patients with age ranging of 18-60 years who were candidate for elective arthroscopy were chosen and the same anesthetic method was used for all of them. Based on the injected anesthetic drug, they were divided into five equal groups, A-E. Group A received both intra-articular ketamine (0.5 mg/kg) and intravenous placebo. Group B received intra-articular ketamine (0.75 mg/kg) and intravenous placebo. Group C received intravenous ketamine (0.5 mg/kg) and intra-articular placebo. Group D received intravenous ketamine (0.75 mg/kg) and intra-articular placebo. Group E received intravenous and intra-articular placebo. After the operation, if necessary, intra-veouns morphine (0.05 mg/kg) was given for pain relief. Using visual analogue scale (VAS 1 to 10), the pain was evaluated at 4, 8 and 24 hours after the operation. The time of first rescue analgesic request, and the total dose of morphine used was recorded. Statistical analysis was carried out by using SPSS software.
    Results
    The results of this study showed that there was no significant difference in the cases of age, sex, weight and duration of operation among 5 groups studied. Also, the total amount of opioid or the time beginning of analgesic request was not statistically different among the groups during 24 hours observation.
    Conclusions
    Based on our results, intra-articular ketamine injection did not reduce postoperative pain after diagnostic knee arthroscopy and had no sparing effect on total opioid consumption and first postoperative analgesic request.
    Keywords: Analgesia, Arthroscopy, Ketamine, Intra, articular, Morphin
  • بابک شکارچی، مرتضی صانعی طاهری، هادی کهرم
    سابقه و هدف
    میزان دقت روش های مختلف تصویربرداری MRI در تشخیص ضایعات زانو کماکان مورد سوال قرار دارد.هدف مقایسه دقت روش های تصویربرداری MRI با تزریق داخل وریدی و داخل مفصلی در تشخیص آسیبهای زانو است.
    مواد و روش ها
    این مطالعه از نوع ارزیابی روش های تشخیصی میباشد. بیست و پنج نفر از بیماران با آسیبهای زانو که کاندید آرتروسکوپی تشخیصی درمانی بوده وارد مطالعه شده و برای آنها MRI با تزریق داخل مفصلی و داخل وریدی انجام شد. نتایج حاصله با نتایج آرتروسکوپی به عنوان استاندارد طلایی مقایسه شده و میزان حساسیت، ویژگی و دقت هر روش محاسبه گردید. میزان دقت دو روش در پایان با آزمون مک نمار مقایسه شد.
    یافته ها
    میزان حساسیت، ویژگی و دقت روش تزریق داخل مفصلی به ترتیب در مورد مینیسک میانی MM 87%، 100%، 88%، مینیسک جانبی LM 77%، 91%، 84%، لیگامان متقاطع قدامیACL 84%، 100%، 88%، لیگامان متقاطع خلفی PCL 88%، 93%، 92% بوده و در مورد روش تزریق داخل وریدی به ترتیب در مورد MM 48%، 100%، 52%، LM 0%، 100%، 44%، ACL 84%، 100%، 88%، PCL 30%، 100%، 72% بهدست آمد. مقایسه دقت تشخیصی دو روش در آسیبهای عناصر مختلف زانو تنها جایگزینی تزریق داخل وریدی را به جای تزریق داخل مفصلی در ضایعات ACL و PCL قابل قبول نشان داد (P =1/000 و p=0/063).
    بحث و نتیجه گیری
    در این مطالعه نشان داده شد که دقت روش تزریق داخل وریدی در آسیبهای ACL و PCL با تزریق داخل مفصلی قابل مقایسه بوده و به جای یکدیگر قابل استفادهاند.
    کلید واژگان: MRI, زانو, لیگامان, منیسک, تزریق داخل مفصلی, تزریق داخل وریدی
    Shekarchi B., Saneie Taheri M., Kahrom H.
    Background
    Accuracy of different methods of magnetic resonance imaging for detection of knee lesions is still questionable. This study was aimed to compare the accuracy of intraarticular contrast enhanced magnetic resonance arthrography and intravenous contrast enhanced magnetic resonance arthrography for detection of knee lesions.
    Materials And Methods
    Twenty five patients who had knee lesions and candidated for diagnostic and treating arthroscopy were entered to the study. The intraarticular contrast enhanced MR and intravenous contrast enhanced MRI has been performed for them. The results of imaging has compared with findings of arthroscopy as a gold standard for calculation of each test sensitivityand specificity and the overall accuracy of each method.
    Results
    The calculated sensitivity, specificity and overall accuracy for intraarticular contrast enhanced in respect for MM is 87%, 100%, 88% and LM 77%, 91%, 84% and ACL 84%, 100%, 88% and PCL 88%, 93%, 92% and about the intravenous contrast enhanced in respect for MM is 48%, 100%, 52% and LM 0%, 100%, 44% and ACL 84%, 100%, 88% and PCL 30%, 100%, 72%. Comparing of overall accuracy of 2 methods has shown that replacement of intravenous contrast enhanced MR for intraarticular contrast enhanced MR is just acceptable for ACL and PCL lesions (P=1.000, P=0.063).
    Conclusions
    We demonstrated that the overall accuracy of intravenous contrast enhanced MR for detecting of ACL and PCL lesions is comparable with intraarticular enhanced MR and both methods could be used as each other.
    Keywords: MRI, Knee, Ligament, Meniscus, Intraarticular Injection, Intravenous Injection
  • سیدمهدی مظلومی، هادی مخملباف، فرزاد امیدی کاشانی، اقبال صدری محولاتی
    مقدمه
    با علم به این که پارگی منیسک و لیگامان زانو ایجاد علایم مثل حساسیت خط مفصلی، قفل شدن زانو، و از جا دررفتن و بی ثباتی زانو می کند ولی این علایم و نشانه ها در موارد دیگر گرفتاری زانو نیز هست. این مطالعه با هدف مقایسه علایم کلینیکی با یافته های آرتروسکوپی در ضایعات داخل مفصلی زانو انجام شده است.
    روش کار
    این مطالعه توصیفی در سال 84-1383 بر روی 92 بیمار (100 زانو) که با علایم بالینی پارگی منیسک و رباط زانو به درمانگاه زانو بیمارستان قائم (عج) مراجعه کرده بودند و در بخش جراحی استخوان و مفصل بستری شده بودند انجام شد. از کلیه بیماران معاینه بالینی و معاینه زیربیهوشی عمومی، آرتروسکوپی و درمان نهایی به عمل آمد. بیماران با سابقه شکستگی داخل مفصلی زانو و افیوژن مزمن زانو از مطالعه حذف شدند. مشخصات فردی و نتایج آرتروسکوپی و معاینات بالینی در پرسشنامه جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار اکسل و آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.
    نتایج
    سن بیماران بین 13 تا 71 سال بود (متوسط سن 1.32 سال) و مدت علایم از 15 روز تا 2 سال متغیر بود. 60% بیماران زانوی پایدار و 40% زانوی ناثابت داشتند. از نظر بالینی 73% بیماران از درد، 37% تورم مکرر، 32% از خالی کردن زانو و 30% از قفل کردن زانو شکایت داشتند.
    یافته های پاتولوری در آرتروسکوپی عبارت بودند از: 75% پارگی منیسک و 23% تغییرات دژنراتیومنیسک و 4% افزایش قطر پرده سینویال و 4% اجسام داخل مفصل و 2 درصد شکستگی استئوکوندرال و در 16 درصد پاتولوژی خاصی مشاهده نشد. 37% بیمارانی که از قفل کردن زانو شکایت داشتند در آرتروسکوپی منیسک های سالم داشتند (مثبت کاذب) و 34% بیمارانی که از خالی کردن زانو شکایت داشتند در آرتروسکوپی منیسک های سالم داشتند. از بیمارانی که در معاینه بالینی حساسیت خط مفصلی داشتند فقط در 27% آنها پارگی منیسک در آرتروسکوپی تایید شد. در 57% بیماران تست مک موری مثبت بود. پس از انجام آرتروسکوپی 33% موارد تست مک موری مثبت کاذب بود (مثبت کاذب برای منیسک داخلی 34% و برای منیسک خارجی 30%).
    نتیجه گیری
    با وجودی که این مطالعه نشان می دهد که آرتروسکوپی روش مناسبی برای تشخیص ضایعات داخل زانو است، ارزش معاینه بالینی در تشخیص ضایعات هنوز به قوت خود باقی است.
    کلید واژگان: پارگی منیسک, قفل شدن مفصل زانو, خالی کردن مفصل زانو, حساسیت خط مفصلی زانو
  • تاثیر تزریق داخل مفصلی سوفنتانیل بعد از آرتروسکپی
    حمید خسرو ضمیری
    پژوهش های زیادی پیرامون تاثیر موضعی مخدرها انجام گرفته است، که بعضی معتقد به موثر بودن آنها هستند و برخی هم نظر عکس دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تزریق داخل مفصلی 7.5 μg سوفنتانیل در مفصل زانو، بعد از آرتروسکپی بود.
    مطالعه از نوع دوسوکور (double blind) بود که تعداد 60 بیمار به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شد. به گروه A (آزمایش) 7.5 μg سوفنتانیل همراه با 20ml نرمال سالین در داخل مفصل و 5ml نرمال سالین وریدی تزریق شد و گروه کنترل (گروه B) 20ml نرمال سالین در داخل مفصل و 5ml نرمال سالین به همراه 7.5 μg سوفنتانیل وریدی دریافت کرد (هدف از دادن سوفنتانیل وریدی حذف تاثیر جذب سیستمیک سوفنتانیل از سینوویوم مفصل به داخل خون بود).
    اندازه گیری درد به روش Visual analong scale مشخص کرد که درد بعد از عمل و فردای آرتروسکوپی در حال استراحت و در حال فعالیت (تاکردن فعال زانو) به طور مشخصی در گروه A کمتر بود. همچنین نیاز به مسکن در گروه A کمتر و زمان مرخص کردن بیمار از PACU هم در گروه A سریعتر بود.
    بنابراین، نتیجه می گیریم تزریق داخل مفصلی سوفنتانیل یک روش ساده، موثر، ایمن برای بیماران سرپایی و اعمال آرتروسکپی است.
    کلید واژگان: سوفنتانیل, تزریق داخل مفصلی, PACU, VAS score
  • ارزش آرتروسکوپی در تشخیص اختلالات داخل زانو در مقایسه با تشخیصبالینی مطالعه 290 مورد در بخش جراحی ارتوپدی بیمارستان قائم مشهد
    محمدحسین ابراهیم زاده، هادی مخملباف
    زمینه و هدف
    امروزه آرتروسکوپی بهترین روش تشخیص و درمان در جراحی زانو است. در میان مفاصل، آرتروسکوپی زانو بیشتر از دیگر مفاصل رایج شده است. آرتروسکوپی روشی با تهاجم اندک و با عوارض بسیار کمتر از جراحی باز زانو می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارزش آرتروسکوپی در تشخیص اختلالات داخل زانو در مقایسه با تشخیص بالینی انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه آینده نگر، در فاصله زمانی ابتدای سال 1380 تا آخر 1382، تعداد 290 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه ارتوپدی بیمارستان قائم مشهد که از مشکلات زانو شکایت داشتند، مورد تحقیق قرار گرفتند؛ برای این افراد پس از بررسی و معاینه کامل بالینی، به منظور تشخیص و درمان، اندیکاسیون آرتروسکوپی گذاشته شد و شرح حال کامل معاینه فیزیکی و بررسی های تصویربرداری لازم در فرم مخصوص تخصصی برای هر بیمار ثبت گردید. برای بیماران تحت بیهوشی عمومی در اتاق عمل، آرتروسکوپی زانو انجام شد و یافته ها در یک فرم استاندارد که در آن اجزای و کمپارتمان های زانو رسم شده بود، ثبت و علامت گذاری گردید؛ داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری t و با سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیلی قرار گرفتند.
    یافته ها
    از این 290 بیمار، 81.6% مرد و 18.4% زن بودند که از علایمی شامل درد مفصل، قفل شدن مفصل، احساس عدم ثبات مفصل، صدای مفصل، محدودیت حرکتی و تورم مفصل شکایت داشتند. تشخیص بالینی شامل 45% پارگی منیسک، 20% پارگی لیگامان کروشیت قدامی، 16% پارگی توام کروشیت قدامی و منیسک، 4% عدم ثبات کروشیت خلفی، 5% ضایعه غضروفی و در بقیه موارد بدون تشخیص اختصاصی بود. یافته های آرتروسکوپی شامل 58% پارگی منیسک، 49% پارگی لیگامان کروشیت قدامی، 20% پارگی توام کروشیت قدامی و منیسک، 5% پارگی کروشیت خلفی، 14% ضایعه غضروفی، 1.5% سینویت مفصل و در 15% بیش از دو ضایعه در داخل زانو بود.
    نتیجه گیری
    در این مطالعه، با وجود تجزیه بالینی در برخورد با مشکلات زانو، آرتروسکوپی یافته های بالینی را به بیش از 90% افزایش داد.
    کلید واژگان: آرتروسکوپی, آرتروسکوپی تشخیصی زانو, تشخیص کلینیکی
  • محمد فکور، محمد ساکیانی*، مریم حدادی شوشتری، محمدقاسم حنفی
    مقدمه

    ترومبوز ورید عمیق، DVT (Deep vein thrombosis)، زیرمجموعه ای از ترومبوآمبولی وریدی، VTE (venous thromboembolism) و یک دلیل عمده قابل پیشگیری از بیماری و مرگ و میر بیماران تحت عمل جراحی آرتروسکوپی در سراسر جهان است. میزان بروز VTE سالانه 1 در 1000 نفر تخمین زده می شود، تقریبا دو سوم این حوادث مربوط به DVT و یکی از عارضه های اصلی آرتروسکوپی زانو است. در این مطالعه شیوع ترومبوز وریدی عمیق و پروفیلاکسی ترومبوآمبولیک در بیمارانی که تحت عمل جراحی آرتروسکوپی قرار گرفته اند، مورد بحث قرار می گیرد.

    روش ها

    بیماران بالای 18 سال که در یک بیمارستان آموزشی تحت عمل جراحی زانو آرتروسکوپی قرار گرفته بودند، با ارزیابی کلینیکی ترومبوز وریدی عمیق و اولتراسونوگرافی داپلر اندام های تحتانی، قبل از جراحی، 3 روز پس از جراحی و 4 هفته پس از جراحی، از نظر بروز ترومبوز وریدی عمیق بررسی شدند و ریسک فاکتورهایی مانند سن، جنسیت، مدت زمان بی تحرکی، مدت زمان جراحی و غیره ارزیابی و ثبت شد. سپس داده های جمع آوری شده به طور آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

    یافته ها

    شیوع DVT در 318 بیمار با آرتروسکوپی زانو با میانگین سنی 31/34 سال، 1/3% بود. میانگین مدت زمان جراحی در همه بیماران 30/96 دقیقه بود. هیچ گونه ترومبوز وریدی عمیق در 9/96% از بیماران وجود نداشت. همچنین، بین شیوع DVT و جنس، سن، نوع جراحی، مدت زمان جراحی و وجود التهاب در بیماران هیچ گونه تفاوت معنی داری وجود نداشت (551/0=p). مدت زمان میانگین مابقی مطلق بیماران 89/61 ساعت بود. زمان استراحت مطلق در بیماران مبتلا به ترومبوز وریدی عمیق به طور معنی داری بیشتر از بیماران فاقد ترومبوز وریدی عمیق بود (001/0=p)

    نتیجه گیری

    با اینکه آرتروسکوپی زانو می تواند به صورت جراحی سرپایی انجام شود اما خطر پس از جراحی ترومبوز وریدی عمیق نامشخص است. بروز ترومبوز وریدی عمیق بعد از جراحی آرتروسکوپی زانوی 318 بیمار در این مطالعه 1/3% بود که خودش پیش شرط لازم و مهمی برای ترومبوپروفیلاکسی قبل از عمل جراحی است.

    کلید واژگان: ترومبوز وریدی عمیق, آمبولی ریوی, نارسایی وریدی, زانو, آرتروسکوپی
    Mohammad Fakor, Mohammad Sakiani *, Maryam Hadad Shoshtari, Mohammad Ghasem Hanafi
    Background

    Postoperative Deep Vein Thrombosis (DVT), a subtype of Venous Thromboembolism (VTE), is a significant preventable cause of morbidity and mortality worldwide. VTE is estimated to occur at a rate of one per 1,000 people per year, with DVT accounting for approximately two-thirds of these events. DVT continues to be a common complication of knee arthroscopy. The purpose of this study is to determine the prevalence of DVT in patients who have undergone arthroscopic knee surgery.

    Methods

    Patients over the age of 18 years who underwent arthroscopic knee surgery in a teaching hospital were evaluated for VTE clinically and via lower limb Doppler ultrasonography prior to, three days after, and four weeks after surgery. The incidence of DVT was determined and associated with risk factors such as age, sex, duration of immobility, and duration of surgery. Afterward, statistical analysis was performed on the data.

    Results

    The prevalence of DVT was 3.1% in 318 patients undergone knee arthroscopy with a mean age of 34.31 years. The mean duration of surgery was 96.30 minutes across all patients. In 96.9% of patients, there was no evidence of DVT. Additionally, there was no significant association between DVT prevalence and gender, age, surgery type, duration of surgery, or presence of edema in patients (p = 0.551). The patients' mean duration of absolute rest was 61.89 hours. Absolute rest time was significantly longer in patients with positive DVT than in patients with negative DVT (p = 0.001).

    Conclusion

    While knee arthroscopy can be performed as an outpatient procedure, the risk of postoperative DVT is unknown. The incidence of DVT following arthroscopic knee surgery was 3.1% in this study, a necessary precondition for perioperative thromboprophylaxis.

    Keywords: Deep venous thrombosis, pulmonary embolism, Venous Insufficiency, knee, Arthroscopy
  • سیدعلی امامی، مسعود گنجی، ابراهیم اسپهبدی
    زمینه و هدف
    تعیین تاثیر افزودن لیدوکایین به محلول شستشوی آرتروسکوپی در میزان بی دردی حین عمل در بیمارانی که جهت آرتروسکوپی تشخیصی تحت بلوک داخل مفصلی زانو قرار می گیرند.
    مواد و روش ها
    جامعه پژوهش این کارآزمایی بالینی دوسوکور را بیماران کاندید آرتروسکوپی تشخیصی زانو تشکیل می دادند. بیماران به شکل کاملا تصادفی به دو گروه 41 نفری کنترل و لیدوکایین تقسیم شدند. در گروه کنترل محلول شستشوی آرتروسکوپی شامل نرمال سالین فاقد هرگونه ماده بی حسی موضعی و در گروه درمان 5/0میلی گرم در میلی لیتر لیدوکایین به محلول شستشو اضافه شد. اندازه گیری درد حین عمل، میزان مخدر تجویزی حین عمل، میزان مخدر تجویزی تا 6 ساعت پس از عمل، میزان رضایت جراح و بیمار از روش آنستزی مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    میانگین نمرات آنالوگ بصری درد و نیاز به مسکن حین و پس از آرتروسکوپی در گروه لیدوکایین به میزان معنی داری نسبت به گروه کنترل کمتر بود.
    نتیجه گیری
    افزودن لیدوکایین به محلول شستشو در آرتروسکوپی زانو می تواند کنترل درد بهتری برای بیمار به همراه داشته باشد.
    کلید واژگان: لیدوکایین, آرتروسکوپی زانو, کنترل درد, آنالوگ بصری درد
    Seyyed Ali Emami, Masoud Ganji, Ebrahim Espahbodi
    Aim and
    Background
    Our goal to perform this study was to evaluate the effect of adding lidocaine to the irrigation solution during knee arthroscopy on decreasing patient''s degree of pain. Methods and materials: This was a randomized double blind study، in which 41 patients were enrolled in each group. In the control group، the irrigation solution in arthroscopy was just normal saline without any adjuvant. However in our cases، the solution contained 0. 5 mg per ml lidocaine. The patients were compared according to their degree of pain and opioid request in the ward up to 6 hours thereafter.
    Findings
    The visual analogue pain scale showed that the score of pain was significantly decreased in the case group in comparison with the control one. Moreover، the patients in the case group had significantly less request for opioids after arthroscopy.
    Conclusions
    Adding lidocaine to the irrigation solution in knee arthroscopy could be an effective method to lower the degree of pain in patients.
    Keywords: knee arthroscopy, lidocaine, irrigation solution, visual analogue scale
  • هادی مخملباف، طاهره حبشی زاده، علی پارسا
    مقدمهزانو یکی از شایعترین مفاصل بدن است که دچار تروما می شود. تستهای کلینیکی در ارزیابی صدمات لیگامانی و منیسک در زانو به تنهایی دقت قابل اعتمادی ندارند. تصویر برداری با تشدید رزونانس مغناطیسی در حال حاضر دقت تشخیصی بسیاری از ضایعات زانو را بالا برده است و در مورد ضایعات تروماتیک زانو نیز غیر تهاجمی بودن آن مزیتی است که در مقایسه با آرتروسکوپی جلب توجه می کند. لذا هدف از این مطالعه بررسی نقش این روش تصویر برداری در مقایسه با آرتروسکوپی به عنوان روش استاندارد طلائی تشخیص ضایعات داخل مفصلی زانو است.
    روش کاراین مطالعه به صورت توصیفی مقطعی آینده نگر از سال 1386-1387 در بیمارستان قائم (عج) مشهد انجام شده است.100 بیمار با ترومای زانو وارد این مطالعه شدند و مراحل مطالعه را کامل کردند.. از تمامی آنها MRI زانو به عمل آمد و سپس همگی تحت آرتروسکوپی زانو قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار اکسل و SPSS انجام گردید.
    نتایجدر 55 زانو آرتروسکوپی پارگی لیگامان صلیبی قدامی را تایید کرد و همچنین 75 مورد پارگی منیسک. در بین یافته های مختلف ارتباط و هماهنگی معناداری بین تست مثبت کشویی برای لیگامان صلیبی خلفی در معاینه فیزیکی و پارگی رباط صلیبی خلفی درMRI و تایید آن در آرتروسکوپی وجود داشت. MRI برای تشخیص پارگی دسته سطلی منیسک مدیال بسیار حساس و برای پارگی منیسک لترال بسیار اختصاصی بود.
    نتیجه گیریاز این مطالعه نتیجه گیری می شود که آرتروسکوپی همچنان روش استاندارد طلائی برای تشخیص صدمات زانو می باشد و اسکن های قویتر با نرم افزارهای بهتر در روش تصویر برداری تشدید رزونانس مغناطیسی مورد نیاز است.
    کلید واژگان: آرتروسکوپی, تصویر برداری رزنانس مغناطیسی, زانو, منیسک, آسیب رباط صلیبی
    Hadi Makhmalbaf, Tahereh Habashizadeh, Ali Parsa
    IntroductionThe knee is one of the most frequently injured joints. Clinical tests in the diagnosis of meniscus and ligament injuries have limitations and it may not be possible to elicit objective signs repeatedly. MRI, has been shown to improve diagnostic accuracy in many knee disorders. Its principal attractiveness over arthroscopy is that it is noninvasive. To determine the effectiveness of magnetic resonance imaging in the appropriate identification of traumatic intra articular knee lesions, we compared its findings with clinical examination and arthroscopy as a gold standard technique in a descriptive cross sectional study.Materials and MethodsOverall 100 patients with knee trauma were entered and completed the study. All patients had thorough clinical examination By experienced physicians. An MRI of the affected knee was requested in all patients. Arthroscopies were performed for all of them. ResultsOverall 55 knees were reported to have ACL tear arthroscopically, Meniscal injuries were found in 75 cases. We found correlation between posterior drawer test, MRI report of PCL tear and arthroscopic PCL tear. The sensitivity of MRI for detecting Meniscal tear: represented high, for bucket handle tear of medial meniscus, and high specificity for Lateral meniscal tear.ConclusionIt is concluded that arthroscopy still remains the gold standard technique. More powerful MRI scan equipments with better soft wares will be needed in order to have much better diagnosis.
  • سید علی امامی، امیررضا فرهود، علی گنجعلی خان حاکمی، مسعود گنجی، سید محمد جواد مرتضوی *

    آرتروسکوپی زانو Knee arthrosocopy از جمله روش های تشخیص درمانی رو به پیشرفت می باشد، که نقش به سزایی در تشخیص و انجام مداخلات غیرتهاجمی در محدوده وسیعی از بیماری های زانو داشته است. برای انجام آرتروسکوپی روش های متعددی از آنستزی از جمله بیهوشی عمومی، آنستزی اسپینال یا اپیدورال، بلوک عصبی یا آنستزی لوکال به تنهایی و یا همراه با آرام بخش به کار می رود و بسته به نوع آرتروسکوپی (تشخیصی یا درمانی)، مدت پیش بینی شده آرتروسکوپی، پیچیدگی مداخله درمانی، تجربه و امکانات موجود برای آنستزیولوژیست و همچنین ترجیح بیمار، روش خاصی انتخاب می گردد. در طی سه دهه اخیر به موازات پیشرفت در تکنیک های آرتروسکوپی زانو، روش های آنستزی مربوطه نیز در جهت کاستن از میزان تهاجمی بودن، ساده تر و کم خطر بودن و همچنین جلب رضایت بیشتر بیمار و جراح گرایش داشته است

    Emami A., Farhoud Ar, Ganjealikhan Hakemi A., Ganji M., Mortazavi Seyed Mj

    During recent three decades, parallel to the improvement of arthroscopic techniques, intra-articular block by direct injection of anesthetics into the joint has been used in knee arthroscopy. In this study the efficacy of intra- articular block by complex of bupivacaine, lidocaine and adrenaline in knee arthroscopy has been assessed. Forty one healthy adults (age range: 18-55 years) with knee problems selected for diagnostic arthroscopy. Anesthesia was induced by direct injection of 10ml 2% bupivacaine, 10ml 0.5% lidocaine plus 1/100000 adrenaline into the knee joint. Duration of operation and volume of serum used for irrigation during the procedure; pain and analgesics requirement, during and after

نکته:
  • از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبه‌ای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شده‌است‌.
  • نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شده‌اند و انتظار می‌رود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
  • جستجوی عادی ابزار ساده‌ای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش داده‌شود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشته‌های نویسنده خاصی هستید، یا می‌خواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال