به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مطالب مجلات
ردیف ۱۰-۱ از ۵۵۶۶۵ عنوان مطلب
|
  • محسن دماوندی، مریم رحیمی چیتگر، سید علیرضا حسینی کاخک
    هدف پژوهش حاضر ارزیابی اثر تمرین راه رفتن به عقب بر اوج تنش عضلات مفاصل زانو و مچ پا هنگام راه رفتن به جلو بود. 30 نفر دانشجوی پسر داوطلب به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی در برنامه چهارهفته ای تمرین راه رفتن به عقب شرکت کردند. سینماتیک حرکت مفاصل زانو و مچ پای اندام برتر به همراه فعالیت الکتریکی عضلات آن ها هنگام راه رفتن به جلو در پیش آزمون و پس آزمون ضبط شد. حداکثر اوج تنش عضلانی مفاصل زانو و مچ پا در فازهای تاشدن و بازشدن تعیین شد. نتایج نشان داد که تمرین راه رفتن به عقب موجب کاهش اوج تنش برخی عضلات بازکننده و تاکننده زانو هنگام راه رفتن به جلو می شود. این کاهش که نشان دهنده تکامل سازوکارهای کنترلی سیستم اعصاب مرکزی برای حفظ تعادل مفصلی است، باعث کاهش هزینه انرژی و درنهایت تاخیر خستگی عضلانی هنگام راه رفتن به جلو می شود.
    کلید واژگان: الکترومیوگرافی, تنش عضلانی, راه رفتن, زانو, مچ پا
    Mohsen Damavandi, Maryam Rahimi, Chitgar, Seyyed Alireza Hosseini, Kakhk
    The purpose of this study was to assess the effect of backward walking training on the maximum tensions of the knee and ankle joints’ muscles during forward walking. Thirty volunteer male university students were divided into control and experimental groups and the subjects of the experimental group participated in a 4-week backward walking training program. Kinematics of the knee and ankle joints of the dominant limb along with the electromyography of their muscles were recorded during forward walking in pre- and post-tests. Maximum muscular tensions of the knee and ankle joints were determined during flexion and extension phases. Results showed backward walking training decreased the maximum tensions of some of the knee extensors and flexors during forward walking. This reduction, that indicates improvement of control mechanisms of the central nervous system to maintain the joint balance, decreases the energy expenditure and delays the muscle fatigue during forward walking.
    Keywords: Electromyography, Muscle Tension, Walking, Knee, Ankle
  • ندا عصری، نادر فرهپور، لیلا غزاله *
    مقدمه

    تمرینات مبتنی بر راه رفتن به عقب، جهت بهبود عملکرد عضلات اندام تحتانی بیماران دارای آسیب مفصلی توصیه شده است. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه فعالیت و هم انقباضی عضلات زانو و مچ پا در راه رفتن به جلو و عقب در افراد سالم بود.

    مواد و روش ها

    این مطالعه بر روی 10 مرد سالم 18 تا 28 ساله انجام شد. فعالیت و هم انقباضی عضلات منتخب (راست رانی، پهن خارجی، پهن داخلی، نیم وتری، دو سررانی، دو قلوی داخلی، دو قلوی خارجی و ساقی قدامی) طی مراحل استقرار و نوسان در راه رفتن به جلو و عقب با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی ثبت گردید. به منظور تشخیص شروع و پایان حرکت، هم زمان با ثبت فعالیت الکترومیوگرافی، از چهار دوربین آنالیز حرکت استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون Repeated measures ANOVA در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل گرفت.

    یافته ها

    دو عضله ساقی قدامی (001/0 > P) و دو قلوی خارجی (020/0 = P) به ترتیب بیشترین فعالیت را حین راه رفتن به عقب نسبت به راه رفتن به جلو در مراحل استقرار و نوسان داشتند. در زانو، هم انقباضی عضلات پهن خارجی و پهن داخلی در فاز نوسان حین راه رفتن به جلو کمتر از راه رفتن به عقب بود (020/0 = P). در مچ پا، هم انقباضی عضلات دورسی فلکسور و پلانتار فلکسور در فاز استقرار راه رفتن به عقب نسبت به راه ‎ رفتن به جلو افزایش یافت (001/0 > P). در فاز نوسان، هم انقباضی عضلات دورسی فلکسور و پلانتار فلکسور حین راه رفتن به عقب کمتر از راه‎ رفتن به جلو بود (040/0 = P).
    نتیجه‎گیری: به طور کلی، فعالیت عضلات اندام تحتانی حین راه رفتن به عقب بیشتر از راه رفتن به جلو بود. نتایج مربوط به هم انقباضی عضلات نیز نشان داد که هم انقباضی عضلات اندام تحتانی حین راه رفتن به عقب نسبت به راه رفتن به جلو می تواند اثرات زیانباری بر مفصل زانو بگذارد، اما تاثیرات مفیدی بر مفصل مچ پا دارد.

    کلید واژگان: راه رفتن, الکترومایوگرافی, انقباض عضلانی
    Neda Asri, Nader Farahpour, Leila Ghazaleh
    Introduction

    Backward walking trainings are recommended to improve lower limb muscle performance in patients with joint injuries. The purpose of this study was to investigate muscles activity and co-contraction in ankle and knee joints during forward walking (FW) and backward walking (BW) in healthy individuals.

    Materials and Methods

    Ten healthy men aged between 18-28 years participated in this study. The activity and co-contraction of selected muscles (rectus femoris, vastus lateralis, vastus medialis, semitendinosus, biceps femoris, gastrocnemius medialis, gastrocnemius lateralis, and tibialis anterior) were detected using electromyography (EMG) during stance and swing phases of FW and BW. To identify beginning and end of movement, 4 cameras of motion analysis system were synchronously used with EMG. The data statistical analysis was done using repeated measures ANOVA test via SPSS software.

    Results

    The activity of tibialis anterior (P < 0.001) and gastrocnemius lateralis (P = 0.02) increased respectively at stance and swing phases of BW in comparison to FW. In knee joint, co-contraction of vastus lateralis and vastus medialis at swing phase of BW increased in comparison to FW (P = 0.02). In the ankle joint, co-contraction of dorsiflexor and plantar flexor muscles at stance phase of BW increased in comparison to FW (P < 0.001). At swing phase, co-contraction of dorsiflexor and plantar flexor muscles decreased during BW in comparison to FW (P = 0.04).

    Conclusion

    The results of the current study suggest that activity of the lower limb muscles increased during BW in comparison to FW. In addition, co-contraction of lower limb muscles can have mal-effect on knee joint, but useful effect on ankle joint during BW in comparison to FW.

    Keywords: Walking, Electromyography, Muscular contraction
  • علی نجاریان کاخکی، سید علیرضا حسینی کاخک*، رامبد خواجه ای، فروه وکیلیان
    هدف
    تمرین راه رفتن به عقب در مقایسه با راه رفتن به جلو در ترکیب با تمرین مقاومتی و اثر تداخلی آنها کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. لذا هدف تحقیق حاضر مقایسه اثر سه برنامه تمرین مقاومتی، ترکیبی راه رفتن به جلو و راه رفتن به عقب بر عملکرد جسمانی و قلبی در مردان میان سال بود.
    روش بررسی
    در یک طرح تحقیق نیمه تجربی، 48 مرد میان سال (میانگین سنی 4.3 ± 56.5 سال، میانگین وزنی 4.9 ± 79.4 کیلوگرم و میانگین شاخص توده بدنی 2.9 ± 27 کیلوگرم بر مجذور قد) به مطالعه دعوت و به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: گروه 1) تمرین مقاومتی (8 نفر)، گروه 2) تمرین مقاومتی هوازی راه رفتن/ دویدن رو به جلو (10 نفر)، گروه 3) تمرین مقاومتی- هوازی راه رفتن/ دویدن رو به عقب (11 نفر) و گروه 4) کنترل (9 نفر). تمرینات به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته انجام شد. چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، اکوکاردیوگرافی به منظور ارزیابی عملکرد قلبی (; LVEDD, Tricuspid Annular Plane Systolic Excursion; TAPSE, End Systolic Volume; ESV, Ejection Fraction; EF, Resting Heart Rtae; RHR) و آزمون قدرت عضلانی و ظرفیت هوازی صورت گرفت. داده ها توسط روش آماری آنالیزواریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معنی داری p<0.05 با استفاده از توسط نرم افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    نتایج تحقیق حاکی از آن بود که علی رغم بهبود ظرفیت هوازی (در گروه یک، دو، سه و چهار به ترتیب: 6.1، 8.4، 7.5 و 1.3 درصد) و قدرت عضلانی (در گروه یک، دو، سه و چهار به ترتیب 5.5، 2.1، 3.8 و 1.1- کیلوگرم) (P<0.05)، در هیچ یک از متغیرهای عملکرد قلبی تفاوتی بین و درون گروه ها وجود نداشت. به عبارتی تمرینات ورزشی تاثیر معنی داری بر متغیرهای عملکردی قلبی نداشت (P>0.05).
    نتیجه گیری
    در مردان میان سال سالم، هشت هفته تمرینات ترکیبی مقاومتی هوازی صرف نظر از نوع تمرین هوازی (راه رفتن رو به جلو یا راه رفتن رو به عقب) هر چند باعث بهبود عملکرد جسمانی می شود، اما اثری بر عملکرد قلبی ندارد. احتمالا مدت یا شدت تمرینات برای اثرگذاری بر این متغیرها کافی نبوده است که در تحقیقات آینده می تواند مد نظر قرار گیرد.
    کلید واژگان: تمرینات ترکیبی, عملکرد قلبی, راه رفتن به عقب, مردان میان سال
    A Najjarian Kakhki, S.A.R Hosseini Kakhak *, R Khajeei, F Vakilian
    Purpose
    Backward walking compared to forward walking in combination with resistance training and their interference effect have been less studied. So, the purpose of this study was to compare the effect of three resistances, concurrent forward walking, and backward walking training on the physical and cardiac function in middle-aged men.
    Methods
    In a semi-experimental study design, 48 middle-aged (mean age 56.5±4.3 years, mean weight 79.4 ±4.9 kg and mean body mass index 27 ±2.9 kg/m2) were recruited and randomly assigned into four groups: Group 1) resistance training (n=8), Group 2) resistance–aerobic training forward walking/running (n=10), Group 3) resistance–aerobic training backward walking/running (n=11), and Group 4) control (n=9). The training was performed for eight weeks, three sessions per week. 48-h after the last exercise training, echocardiography (TAPSE, LVEDD, ESV, EF, and RHR), muscle strength, and aerobic capacity were performed. An analysis of variance with repeated measures test was used to analyze the data (p<0.05).
    Results
    The results showed that despite improvement in aerobic capacity (Group1.2,3 and 4, 6.1, 8.4, 7.5, and 1.3 percent respectively) and muscle strength (Group1.2,3 and 4, 5.5, 2.15, 3.8, and -1.1 kg respectively) there was no significant difference between or within groups in any cardiac performance variables (P>0.05). However, the training improved some physical performance.
    Conclusion
    In middle-aged men, eight weeks of combined training regardless of aerobic type (forward or backward walking or running), although it improves aerobic capacity and muscle strength, has no significant effect on cardiac performance. Perhaps the duration or intensity of the training was not enough to affect these variables, which could be considered in future studies
    Keywords: Concurrent Training, Cardiac performance, Backward walking, Middle age men
  • میترا خادم الشریعه*، اعظم ملانوروزی، مرضیه السادات آذرنیوه، ایوب سعیدی
    اهداف 

    هدف از این پژوهش، اثر یک دوره تمرین راه رفتن به جلو و راه رفتن به عقب بر برخی از عوامل التهابی و آمادگی جسمانی زنان سالمند بود.

    مواد و روش ها 

    به این منظور 24 زن سالمند (60-75 سال) به سه گروه تمرین راه رفتن به جلو، راه رفتن به عقب و گروه کنترل تقسیم شدند. دو گروه راه رفتن به جلو و راه رفتن به عقب 3 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته با شدت 14-15 براساس مقیاس درک فشار بورگ، به تمرین پرداختند. قبل و بعد از انجام تمرینات از آزمودنی ها اندازه گیری های پیکرسنجی شامل سن، قد، وزن و نمایه توده بدن و همچنین، پیش آزمون های قدرت عضلانی، استقامت عضلانی و نمونه گیری خونی (جهت تجزیه وتحلیل بیوشیمایی) انجام شد. برای مقایسه میانگین داده ها از آزمون آنووا با اندازه گیری مکرر استفاده گردید. محاسبه ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS  نسخه 23 انجام و سطح معنی داری آزمون ها 05/P≤0 در نظر گرفته شد.

    یافته ها 

    نتایج حاکی از آن بود که تمرینات راه رفتن به عقب نسبت به گروه کنترل و راه رفتن به جلو باعث افزایش معنی دار قدرت و استقامت عضلانی شد، اما تغییر معنی داری در سطوح TNF-α ،TGF- β و VDBP ایجاد نکرد.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد انجام تمرین راه رفتن به عقب، نسبت به راه رفتن به جلو بیشتر می تواند بر شاخص های عملکردی در سالمندان تاثیرگذار باشد و نقش موثرتری را در ایجاد یک زندگی سالم تر برای آن ها ایفا کند.

    کلید واژگان: راه رفتن, سالمند, TNF-Α, TGF- Β
    Mitra Khademosharie*, Azam Mollanovruzi, Marziye Azarniveh, Ayoub Saidi
    Objectives 

    This study aims to assess the effect of a forward and backward walking training program on some inflammatory markers and physical function of older women.

    Methods & Materials 

    Twenty-four older women (aged 60-75 years) were divided into three groups of walking forward, walking backward, and control. Two groups of walking forward and walking backward, performed training three times a week for eight weeks with an exertion rate of 14-15 according to Borg’s scale. Before and after the training, anthropometric factors (age, body height, body weight, and body mass index) and the muscle strength and muscle endurance were measured and blood sampling (for biochemical analysis) was conducted. Repeated measures ANOVA was used to compare the means in SPSS software, version 23, and the significance level was set at 0.05.

    Results 

    The results showed that backward walking training significantly increased muscle strength and muscle endurance compared to the control and forward walking groups, but the program did not cause a significant change in the levels of tumor necrosis factor-alpha, transforming growth factor-beta, or vitamin D binding protein.

    Conclusion

    It seems that backward walking training can have a greater effect on physical function in older women compared to forward walking, and lead to a healthier life for them.

    Keywords: Walking, Elderly, Physical Function, Inflammatory Markers
  • مهناز مکنونی، ناهید بیژه*، محمد مسافری ضیاءالدینی
    زمینه و هدف

    هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر چهار هفته راه رفتن به جلو و عقب بر مولفه های ترکیب بدنی و  آمادگی جسمانی در دختران کم تحرک و دارای اضافه وزن بود.

    روش کار

    در این مطالعه نیمه تجربی، 30 دختر جوان غیرفعال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی به دو گروه 15 نفر راه رفتن به جلو و راه رفتن به عقب  تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت چهار هفته با سرعت 4 کیلومتر بر ساعت و شیب 5 درصد بر روی نوار گردان به تمرین پرداختند. تمامی متغیر ها در ابتدا و انتهای مطالعه با ابزارهای معتبر و استاندارد سنجش شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های تی تست مستقل و تی تست وابسته انجام شد.

    یافته ها:

     نتایج نشان داد که بین دو گروه راه رفتن به جلو و راه رفتن به عقب در مقادیر وزن توده چربی (315/0=p)، وزن توده بدون چربی (872/0=p)، نمره تعادل عمومی (571/0=p)، نمره تعادل قدامی خلفی (675/0=p)، نمره تعادل جانبی (987/0=p) و حداکثر اکسیژن مصرفی (053/0=p) اختلاف معناداری وجود ندارد، اما بین دو گروه در مقادیر انعطاف پذیری عضله همسترینگ پای برتر (001/0=p)، انعطاف پذیری عضله همسترینگ پای  غیر برتر (015/0=p)، انعطاف پذیری عضله چهار سر ران پای برتر (012/0=p)، انعطاف پذیری عضله چهار سر ران پای غیر برتر (001/0=p)، قدرت عضله همسترینگ (002/0=p)، قدرت عضله چهار سر ران (001/0=p)، استقامت عضله همسترینگ (003/0=p) و استقامت عضله چهار سر ران (001/0=p) اختلاف معناداری به نفع گروه راه رفتن به عقب وجود دارد.

    نتیجه گیری: 

    به نظر می رسد انجام تمرین راه رفتن به عقب در بهبود انعطاف پذیری، قدرت و استقامت عضلانی موثرتر از راه رفتن به جلو است.

    کلید واژگان: راه رفتن به جلو, راه رفتن به عقب, ترکیب بدن, آمادگی جسمانی, دختران دارای اضافه وزن
    Mahnaz Maknooni, Nahid Bijheh*, Mohammad Mosaferi Ziaaldini
    Background & Aims

    Walking as a form of transportation, is the basis for competitive sports as well as health and fitness. However, in connection with the common style of walking forward much research has been done, however, walking backward has not been noticed and is new to most people (11). Walking backward can have potentially beneficial benefits for rehabilitating a physical injury and be equally important for a sedentary one (14). Electromyographic activity of the lower limb muscles while walking backward is higher than forwards, resulting in more energy consumption (15). Other benefits of walking backward include producing more muscle activity due to the personchr('39')s effort compared to walking forward. This consumes more energy while walking backward. Also, walking back requires more oxygen, metabolic and cardiorespiratory responses than walking forward (16, 17). The researches done in this regard have shortcomings so that in none of the researches, a certain speed has been used and the subjects have practiced at the desired speed and the intensity of the exercises is not known in much researches. On the other hand, in this researches, exercises have been performed on a flat surface without slopes and on the ground, and most of the tests performed have been reported in the field using formulas and mathematical calculations, and laboratory and accurate studies are rarely seen among them. Therefore, according to the above, it is possible to observe different effects in training responses by manipulating the components and training methods. Therefore, the aim of the present study was to compare the effect of four weeks of walking back and forth on a treadmill on the components of body composition and physical fitness in sedentary and overweight girls.

    Methods

    The present study was conducted in a quasi-experimental design with two measurement steps and in two groups (walking forward and walking backward). The statistical population of this study was female students of the Ferdowsi University of Mashhad and the statistical sample of the study was 30 female students who were selected voluntarily through available sampling and based on research criteria. Before the start of the study, all subjects attended a coordination session and in this session, after a complete description of the objectives, research method, and possible risks arising from the research, all subjects completed the informed consent form, relevant questionnaires and randomly in two The group of 15 people was divided into walking forward and walking backward. Subjects in both groups performed back and forth walking protocols for four weeks. Measurement of variables from subjects (fat mass weight, lean mass weight, hamstring flexibility, quadriceps flexibility, cardiorespiratory endurance, hamstring muscle strength, quadriceps strength, hamstring endurance, quadriceps endurance- Thigh, static balance) was performed in two stages 24 hours before the first training session and 48 hours after the last training session in the fourth week. The training protocol consisted of four weeks of walking forward on a treadmill (for the forward walking group) and four weeks of walking backward on the treadmill (for the backward walking group), which was performed 3 sessions per week (4). Each session included 5 minutes of warm-up and 5 minutes of cooling with a treadmill at the desired speed. The training speed for 4 weeks was 1.1 m / s equal to 4 km / h and the treadmill slope was equal to 5%. To increase the load, the training time was increased by 5 minutes per week and reached 25 minutes in the last week (4). To measure body composition variables (weight, fat mass, and lean mass) from body composition analyzer with Inbody720 brand made in South Korea, the flexibility of hamstring and quadriceps muscle using a goniometer (9). Maximum oxygen consumption using Bruce test (12), lower body muscle strength using forward thigh movements with the machine and back movement with a supine device (10), muscular endurance using repetition to fatigue test with 70% of maximum repetition The person was moving in front of the thigh and behind the thigh with the device (12) and the balance was measured with the help of the Biodex balance device (13). SPSS statistical software (version 16) was used to analyze the data. Also, to compare intra-group and inter-group changes, the dependent and independent therapeutic methods were used, respectively. P-value of less than 0.05 was considered significant.

    Results

    The results showed that between the two groups walking forward and walking backwards in the values of fat mass weight (p = 0.315), lean mass weight (p=0.872), general balance score (p=0.571), There is no significant difference between posterior anterior balance score (p=0.675), lateral balance score (p=0.987) and maximum oxygen consumption (p=0.053). But between the two groups in terms of superior hamstring muscle flexibility (p=0.001), non-superior hamstring muscle flexibility (p=0.015), superior quadriceps muscle flexibility (p=0.012), muscle flexibility Non-superior quadriceps (p=0.001), hamstring muscle strength (p=0.002), quadriceps muscle strength (p=0.001), hamstring muscle endurance (p=0.003) and endurance There is a significant difference in the quadriceps muscle (p=0.001) in favor of the backward walking group.

    Conclusion

    The results of the present study showed that walking forward during a four-week training period has a positive effect on improving cardiorespiratory endurance, muscle strength, muscle endurance, muscle flexibility and static balance, however, it has no effect on body composition indicators. The results also showed that walking backwards during a four-week training period has a positive effect on improving muscle strength, muscle endurance, and muscle flexibility and is more effective than walking forward. It also improves cardiorespiratory endurance index and static balance, although it did not show a significant difference with the way of walking forward, however, it had no effect on body composition indices. Therefore, using this method can play an important role in improving physical fitness indicators in sedentary people. Sedentary and overweight girls can use a four-week back-and-forth workout to improve cardiorespiratory endurance, muscular strength, muscular endurance, muscle flexibility, and static balance. Back, this method is recommended.

    Keywords: Forward Walking, Backward Walking, Pody composition, Physical fitness, Overweight girls
  • علی نجاریان کاخکی، سید علیرضا حسینی کاخک*، رامبد خواجه ای، فروه وکیلیان
    مقدمه و هدف

    اثر تمرینات ترکیبی بر آمادگی جسمانی افراد مختلف به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته، اما تفاوت راه رفتن/ دویدن به جلو و عقب در بخش هوازی این تمرینات کمتر بررسی شده است. لذا هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر تمرینات مقاومتی با تمرینات ترکیبی قدرتی هوازی (راه رفتن/ دویدن به جلو در مقابل راه رفتن/ دویدن به عقب) بر ترکیب بدنی و آمادگی عملکردی مردان میان سال بود.

    مواد و روش ها

    بدین منظور، 48 مرد میان سال به طور تصادفی به چهار گروه تمرین قدرتی - هوازی رو به جلو، تمرین قدرتی- هوازی رو به عقب، تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت هشت هفته هر هفته سه جلسه به تمرین پرداختند. پس از تمرینات، آزمون های ترکیب بدنی، قدرت بالاتنه، قدرت پایین تنه، چابکی و تعادل و استقامت هوازی به عمل آمد. داده ها توسط روش آماری آنووا با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 0.05>P تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها

    نتایج تحقیق حاکی از آن بود که بین گروه ها تفاوت معنی داری در وزن، توده بدون چربی و توده چربی وجود نداشت (0.05<P). در مورد قدرت عضلانی اندام تحتاتی و فوقانی، چابکی و تعادل و استقامت هوازی نتایج نشان داد که هر سه گروه تمرینی از قبل از تمرینات تا بعد از تمرینات بهبود معنی داری داشته اند (0.001>P) اما بین گروه ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

    بحث و نتیجه گیری

    می توان گفت هشت هفته برنامه تمرین ترکیبی (قدرتی راه رفتن/ دویدن به جلو و قدرتی راه رفتن/ دویدن به عقب) اثرات معنی دار و سودمندی بر عملکرد جسمانی مردان میان سال دارد و نباید نگران اثرات تداخلی این تمرینات بود. لذا با توجه به اثر احتمالی راه رفتن به عقب بر سایر متغیرهای عملکردی و برای تنوع بخشی به تمرینات ترکیبی می توان از راه رفتن به عقب به عنوان بخشی از تمرین هوازی بهره برد.

    کلید واژگان: ترکیب بدنی, آمادگی عملکردی, راه رفتن به عقب, مردان میان سال
    Ali Najjarian Kakhki, Seyed Alireza Hosseini Kakhak *, Rombod Khajeei, Farveh Vakilian Aghouee
    Introduction and purpose

     

    The effects of concurrent training (CT) on physical fitness (CRF) are well known in different populations. However, less is known about the difference between forwarding (FW) and backward walking (BW) in part of aerobic training. So, the aim of the present study was the comparison of strength training (ST) with CT (FW vs BW) on body composition and physical fitness of middle age men.

    Materials and Methods

    For this purpose, 48 middle age men were randomly divided into four groups: ST, concurrent training with forwarding walking (CFW) concurrent training with backward walking (CBW), and control (Con). The subjects did exercise training for eight weeks, three sessions per week. After the last training session the body composition, upper and lower body strength, agility, balance, and aerobic endurance were assessed.

    Results

    The results showed that there were no significant differences between groups in weight, fat-free mass, and fat mass (P>0.05). Upper and lower body muscle strength, agility and balance, and aerobic endurance were increased in all training groups compared to before and after training with no difference between the groups.Discussion and

    Conclusion

    It can be said that eight weeks of ST and CT (FW vs BW) has a significant and beneficial effect on the functional performance of middle age men, and there is no concern about the interference effects of these exercises. So, because of the effectiveness of BW on other performance parameters and in order to diversify to CT, BW can be used by trainers as a part of aerobic exercises.

    Keywords: body composition, Functional fitness, Backward walking, Middle age men
  • احمد یارمحمدیان، فاطمه شفیعی علویجه
    مقدمه
    مهارت های روانی- حرکتی نقش مهمی در یادگیری تحصیلی و جنبه های رشد کودکان دارد. بر همین مبنا هدف از پژوهش حاضر، تعیین میزان اثربخشی برنامه توان بخشی روانی- حرکتی بر بهبود مهارت های روانی- حرکتی دانش آموزان دبستانی عقب مانده ذهنی آموزش پذیر بود.
    مواد و روش ها
    جامعه آماری این تحقیق را دانش آموزان دبستانی دختر عقب مانده ذهنی آموزش پذیر شهر اصفهان تشکیل دادند که از میان آنان 30 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. روش پژوهش، آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد بود. ابزار پژوهش مقیاس رشد حرکتی Lincoln- avartsy بود. داده ها در سطح توصیفی با میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی با ANCOVA مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.
    یافته ها
    برنامه توان بخشی روانی- حرکتی بر بهبود مهارت های روانی- حرکتی موثر بود (001/0 > P). همچنین این برنامه بر برخی از مولفه های روانی- حرکتی مانند مهارت انگشتان، راه رفتن عقب عقب نیز تاثیر داشته است (05/0 > P).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که انجام فعالیت های روانی- حرکتی به عنوان بخش ضروری و اصلی برنامه روزانه این کودکان می تواند نتایج پرثمرتری برای آن ها به همراه داشته باشد.
    کلید واژگان: توان بخشی روانی, حرکتی, مهارت های روانی, حرکتی, دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر
    Ahmad Yarmohammadian, Fatemeh Shafieialavijeh
    Introduction
    Psychomotor skills have an important role on academic learning and developmental aspects of children. The purpose of present research was to investigate the effectiveness of a selected psycho-motor rehabilitation program on psycho-motor skills improvemnet in educable mentally retarded students.
    Materials And Methods
    The statistical population was comprised all educable mentally retarded female students in Isfahan city. 30 students were randomly selected by cluster sampling method. Lincoln-Oseretsky motor developmental scale was used to measure variables. SPSS، version16، was applied to analyze the data.
    Results
    The results showed that the selected psycho-motor rehabilitation program was significantly effective on psycho-motor skills improvmenet in students with mental retardation (P < 0. 001). Also، this program could prominantly effect on some psychomotor subtests such as: finger skills and backward movement (P < 0. 05).
    Conclusion
    According to results، appending some psychomotor activities as the main and essential part in daily schedule for students with special needs could improve their function and help them to be more active.
    Keywords: Psycho, motor rehabilitation, Psycho, motor skills, Educable mentally retarded students
  • ساسان نادری*، فریبرز محمدی پور، محمدرضا امیر سیف الدینی
    هدف
    راه رفتن به سمت جلو و راه رفتن به سمت عقب بر شیب های مختلف از پرکاربردترین تمرینات برای بازتوانی اندام تحتانی محسوب می شوند. با اینحال تحقیقات محدودی در مورد آنالیز سه بعدی اندام تحتانی و بررسی وضعیت مفصل زانو هنگام راه رفتن به سمت جلو و عقب بر شیب های مختلف وجود دارد. از اینرو، هدف تحقیق حاضر بررسی کینماتیک مفاصل اندام تحتانی هنگام راه رفتن به سمت جلو و عقب بر شیب های رو به بالا و رو به پایین بود.
    روش بررسی
    16 آزمودنی مرد سالم با میانگین سنی 5/2±4/22 سال، برای شرکت در این تحقیق داوطلب شدند. راه رفتن آزمودنی ها به سمت جلو و عقب با سرعت خودانتخابی و بر شیب های مختلف تردمیل (5/7-، صفر، 5+ و 10+ درصد) با استفاده سیستم سه بعدی آنالیز حرکت مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون تی-همبسته و آزمون آنالیز مکرر واریانس استفاده شد (05/0p<).
    یافته ها
    نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده تفاوت معنی دار در اکثر پارامترهای زاویه ای بررسی شده در صفحه ساجیتال، بین راه رفتن به سمت جلو و راه رفتن به سمت عقب بود. ولی در مورد زاویه زانو در صفحه فرونتال در اکثر پارامترهای بررسی شده تفاوت معنی داری بین راه رفتن به سمت جلو و راه رفتن به سمت عقب وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج بدست آمده، راه رفتن به سمت جلو بر شیب های رو به بالا و راه رفتن به سمت عقب بر شیب های رو به پایین موجب کاهش زاویه واروس زانو می شود. از اینرو راه رفتن به سمت جلو بر شیب های رو به بالا و راه رفتن به سمت عقب بر شیب های رو به پایین احتمالا می تواند فعالیت جسمانی مناسبی جهت کاهش بارهای وارد شده به کمپارتمان داخلی مفصل زانو باشد.
    کلید واژگان: راه رفتن به سمت جلو, راه رفتن به سمت عقب, کینماتیک اندام تحتانی, سطوح شیبدار
    Sasan Naderi *, Fariborz Mohammadipour, Mohammad Reza Amir Seyfaddini
    Purpose
    Forward Walking (FW) and Backward Walking (BW) on different gradients of the treadmill is a common exercise for lower extremity rehabilitation. However, limited studies are found about the three-dimensional analysis of lower extremity and status of the knee joint during FW and BW on different gradients. Therefore, this study aimed to investigate the lower extremity joints kinematics during FW and BW on incline and decline surfaces.
    Methods
    The current research has a quasi-experimental design. Sixteen healthy males with the mean (SD) age of 22.4(2.5) years, volunteered to participate in this study. The subjects’ FW and BW with their preferred speed on a treadmill at four gradients (-7.5%, 0%, % and %), were analyzed by using motion capture system. All data were analyzed using paired sample t test (P
    Results
    Significant differences were seen between FW and BW in most angular variables in sagittal plane. However, there were no significant differences between FW and BW in most parameters of knee angle in frontal plane.
    Conclusion
    Based on the results, with increase in FW inclination and decrease in BW inclination, the knee varus angle in frontal plane reduces. Therefore, FW on the upslope surfaces or BW on downslope surfaces, probably is a suitable solution to reduce the loads exerted on medial compartment of the knee.
    Keywords: Forward walking, Backward walking, Lower extremity kinematics, Sloped surfaces
  • مریم ارسطو، شهلا زاهد نژاد، علی اصغر ارسطو، حسین نگهبان، شاهین گوهرپی
    زمینه و هدف
    صافی انعطاف پذیرپا یک تغییر شکل شایع در اندام تحتانی است، که به دلیل عدم وجود یا کاهش قوس های کف پایی نیروهای عکس العمل زمین که در حین راه رفتن به پا وارد می شوند تعدیل و تقلیل نمی یابند. راه رفتن به سمت عقب تکنیک توانبخشی متداولی است که با هدف بهبود قدرت عضلات و تعادل انجام می شود. به همین منظور هدف از این تحقیق بررسی نقاط شاخص نیروهای عکس العمل زمین در نمای عمودی در حین راه رفتن به سمت جلو و عقب در افراد کف پای صاف با استفاده از دستگاه صفحه نیرو و مقایسه آن با گروه شاهد بود.
    روش بررسی
    در این تحقیق 10 فرد مبتلا به صافی کف پای انعطاف پذیراز جنس مونث و 10 فرد نرمال با جنسیت مشابه به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. افراد شرکت کننده 5 مرتبه به سمت جلو و 5 مرتبه به سمت عقب راه رفتند و با استفاده از صفحه نیرو، نیروی عکس العمل زمین در نمای عمودی اندازه گیری شد.
    یافته ها
    نتایج حاصله حاکی از وجود تفاوت معنی دار در الگوی کینتیکی راه رفتن به سمت جلو نسبت به راه رفتن به سمت عقب در دو گروه شاهد و مورد بود. میانگین قله اول نیروی عکس العمل زمین در راه رفتن به سمت جلو نسبت به راه رفتن به سمت عقب کاهش چشمگیری داشت (000/0>P). در حالی که میانگین نیروی عمق فرورفتگی و نیروی قله دوم نیروی عکس العمل زمین در راه رفتن به سمت جلو نسبت به راه رفتن به سمت عقب افزایش چشمگیری نشان داد (05/0>P). نکته قابل ذکر آنکه بین یافته های مربوط به گروه شاهد و مورد در کلیهء پارامترها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (5./.
    نتیجه گیری
    نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد راه رفتن به سمت عقب سبب تغییر نیروی عکس العمل زمین در مقایسه با راه رفتن به سمت جلو می شود و شاخص ترین تفاوت کاهش نیروهای وارده به پاشنه پا در حین راه رفتن به سمت عقب می باشد، که در افراد کف پای صاف حائز اهمیت است.
    کلید واژگان: راه رفتن به سمت عقب و جلو, پای صاف انعطاف پذیر_ نیروی عکس العمل زمین
    Maryam Arasto, Shahla Zahed Nejad, Ali Asghar Arasto, Hossein Negahban, Shahin Gohar Pay
    Background And Aim
    Flexible flat foot is a common deformity in lower extremity, the foot arch collapses and the ground reaction forces does not apply properly to the foot. Backward walking is a common rehabilitive technique and is utilized to improve strength and balance. The purpose of this present study is to compare the salient points vertical ground reaction force measurements in flat foot patients while walking forward and backward with those of healthy subjects using a force plate system.
    Materials And Methods
    10 flexible falt foot female subjects and 10 healthy female subjects were recruited to participate in this study. Each Subject walked 5 times forward and 5 times backward and the vertical ground reaction force was measured by a force platform.
    Results
    The results of this present study suggest a significant difference in kinetic pattern of forward walking compared to backward walking in both healthy and flexible flat foot participants. The force related to first peak of vertical ground reaction force was significantly less in forward walking compared to backward walking (p=0.000). Whereas the force related to trough and second peak of vertical ground reaction force were significantly high in forward walking compared to backward walking (p=0.000).
    Conclusion
    The results of this study show that backward walking changes the ground reaction force compared to forward walking; and the main characteristic of this difference is due to decrease of forces applied to the heel of foot which may be important in flat foot patients.
  • حیدر صادقی، سید خلیل موسوی، حامد قاسمپور، حسین نبوی نیک
    زمینه و هدف
    با توجه به اینکه مطالعه خصوصیات نیروی عکس العمل زمین در حین راه رفتن انسان به عنوان توصیف کننده ای مهم در وجود اختلال در راه رفتن شناخته می شود، هدف از انجام این تحقیق، مقایسه مولفه عمودی نیروی عکس العمل زمین در حین راه رفتن به سمت جلو و عقب در ورزشکاران مبتلا به اسپرین مچ پا بود.
    روش بررسی
    در این تحقیق نیمه تجربی تعداد 13 ورزشکار مبتلا به اسپرین مچ پا و 11 ورزشکار سالم راه رفتن به سمت جلو و عقب را در سه کوشش تکرار کردند. مقادیر مربوط به نیروی عکس العمل زمین با استفاده از صفحه نیروسنج اندازه گیری و با استفاده از وزن بدن آزمودنی ها نرمال شد. از آمار توصیفی میانگین و انحراف استاندارد برای توصیف داده ها و آزمون آماری واریانس دو راهه برای تحلیل اندازه های بین گروهی استفاده شد.
    یافته ها
    تفاوت معناداری بین تولید نیروی عکس العمل در شاخص های اوج اول و دوم در راه رفتن به جلو و عقب ثبت شد(0.00 p=). در حالی که در مقایسه بین گروهی، اختلاف معناداری بین گروه آسیب دیده و سالم مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته های تحقیق به نظر می رسد آسیب اسپرین مچ پا بر اختلاف تولید نیروی عکس العمل زمین حین راه رفتن به سمت جلو و عقب تاثیرگذار نیست. بلکه تفاوت موجود بین دو گروه سالم و دارای آسیب از الگوی اختصاصی راه رفتن برای هر آزمودنی ناشی می شود.
    کلید واژگان: نیروی عکس العمل زمین, راه رفتن به سمت عقب, اسپرین مچ پا, ورزشکار
    Sadeghi H., Mousavi S.Kh, Ghasempur H., Nabavinik H
    Background And Aim
    Study of ground reaction force characteristics during walking is an important descriptor factor in gait pathology. With regard to this subject، the purpose of this study was to compare the vertical ground reaction force during forward and backward walking in athlete''s ankle sprain.
    Materials And Methods
    The present study was semi-experimental، in which thirteen athletes with ankle sprain and eleven healthy athletes were participated. All participants performed three trials of walking in forward and backward directions. By using two force plates، ground reaction force was measured on a vertical axis and normalized with body weight. The mean and standard deviation of the data were measured to describe data and two-way ANOVA test was used to analyze the value of between the groups.
    Results
    Findings showed significant differences of the produced ground reaction force in a vertical direction in first and second peak during forward and backward walking. However، in comparison between groups، there were no significant differences between damaged and healthy athletes.
    Conclusion
    This study shows that the ankle sprain injuries on the ground reaction force generated during walking toward the forward and backward has no effect، rather the differences between the healthy and affected groups are related to specific patterns of walking for each subject.
    Keywords: Ground reaction force, Backward walking, Ankle sprain, Athlete
نکته:
  • از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبه‌ای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شده‌است‌.
  • نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شده‌اند و انتظار می‌رود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
  • جستجوی عادی ابزار ساده‌ای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش داده‌شود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشته‌های نویسنده خاصی هستید، یا می‌خواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
در صورت تمایل نتایج را فیلتر کنید:
* با توجه به بالا بودن تعداد نتایج یافت‌شده، آمار تفکیکی نمایش داده نمی‌شود. بهتراست برای بهینه‌کردن نتایج، شرایط جستجو را تغییر دهید یا از فیلترهای زیر استفاده کنید.
* ممکن است برخی از فیلترهای زیر دربردارنده هیچ نتیجه‌ای نباشند.
نوع نشریه
اعتبار نشریه
زبان مطلب
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال