به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مطالب مجلات
ردیف ۱۰-۱ از ۵۹۳۶ عنوان مطلب
|
  • علی محمدی*، فاطمه تسلیم جهرمی
    طنز سیاه، یکی از زیر مجموعه های طنز و کمدی است. طنز سیاه نگاهی تمسخرانگیز به موقعیت های بیمارگونه و هولناک و موحش دارد و اغلب با مرگ، دلهره، رنج، ترس، اندوه و پوچی همراه است. اوضاع ناهمگون سیاسی و اجتماعی، نظریات فلسفی هگل و رمان های گوتیک، منجر به ظهور این گونه طنز در ادبیات غرب شد.
    اصطلاح «طنز سیاه»«Humour Noir» را نخستین بار آندره برتون، تئوریسین سوررئالیست فرانسوی، در سال 1935 در تشریح عبارت «ذهنیت عینی شده» هگل به کار برد و در کتاب گلچین طنز سیاه، جاناتان سویفت را به عنوان پیشگام این گونه، معرفی کرد. ویژگی های مهم طنز سیاه در ادبیات داستانی عبارتند از: تضاد، اغراق، مسخ و استحاله، انحراف از موضوع و توصیف و فضاسازی های گوتیک.
    این مختصات در داستان های فارسی، در آثار صادق هدایت، غلامحسین ساعدی و بهرام صادقی به صورتی برجسته، بروز دارد.
    هدف از این مقاله، تعریف، واژه شناسی طنز سیاه و معرفی ویژگی های آن به صورت تطبیقی در ادبیات داستانی فارسی و انگلیسی به روش توصیفی-تحلیلی است.
    کلید واژگان: ادبیات تطبیقی, داستان, سوررئالیسم, طنز سیاه, آندره برتون
    Ali Mohammadi *
    Black humor, has mocking look to illness form, terrible and horrible situations and is often with presentiment, pain, fear, sadness and absurdity associated.
    The prevalence's of this type of humor in the West, were political and social situation, Hegel's philosophical views and black novels.
    The term black humor (from the French humor noir) was coined by the surrealist theoretician, André Breton in 1935 to describe the concept of Hegel's «objectify subjectivity» and he introduced Jonathan Swift as pioneer of this type in anthology of black humor.
    According to the ideas of the Surrealists, about black humor, the important features of it in fiction literature include: conflict, exaggerated, metamorphosis and transformation, deviation of issue (subject), description and gothic atmosphere.
    These characteristics, seems in stories of pioneer writers; Sadegh Hedayat, Gholam Hossein Saeedi and Bahram Sadeghy.
    This article whit descriptive-analytical method defines black humor and studies it's prevalences and features in West and Iran fiction literature comparatively.
    Keywords: Comparative litereture, story, black humor, surrealism, André Breton
  • نیره شاطری، محبوبه خراسانی*، مرتضی رشیدی

    طنز سیاه یکی از گونه‌های طنز به شمار می‌رود که با چشم‌اندازی تمسخرآمیز درصدد است تا رنج و ملال، بی‌هویتی و پوچی، اضطراب‌آفرینی و مرگ‌اندیشی، و ترس و تنهایی انسان معاصر را به تصویر بکشد. بهرام صادقی از جمله داستان‌نویسانی است که با دقت و ظرافت، از قابلیت و ظرفیت طنز سیاه استفاده کرده و این شگرد ادبی را در داستان‌ های کوتاه‌ خود که عمدتا در فاصله سال‌های 1335تا1341 نوشته و در مجموعه‌داستان «سنگر و قمقمه‌های خالی» منتشر شده، به کار برده است. سوال اصلی پژوهش این است که: شاخص‌های سبک‌ساز طنز سیاه در داستان‌کوتاه‌های بهرام صادقی کدام‌اند؟ و نویسنده با چه روش‌هایی طنز سیاه را در لابه‌لای داستان‌ها گنجانده و چه مقاصد و اهدافی را دنبال می‌کرده است؟ در پاسخ باید گفت: صادقی با به‌کارگیری تضاد و تناقض، کوچک‌نمایی، بزرگ‌نمایی، فضاسازی‌های گوتیک و انحراف از موضوع، طنز سیاه را در داستان‌هایش برجسته ساخته است و در پی آن بوده تا مسایل زمانه خویش را به شکلی غیرمستقیم بازتاب دهد و با انتقاد از وسواس‌های فکری، کشمکش‌های سیاسی و تحجرهای فرهنگی، دریافت خود از تجربه زیستی را بازنمایاند.

    کلید واژگان: سبک شناسی, طنز سیاه, بهرام صادقی, سنگر و قمقمه های خالی, ادبیات داستانی معاصر
    Nayyereh Shateri, Mahboobeh Khorasani, Morteza Rashidi

    Black humor is a form of comedy that seeks to show suffering and boredom, anonymity and emptiness, worriment and death anxiety, and fear and loneliness of contemporary man through satire. Bahram Sadeghi is one of the novelists who carefully and delicately used the ability and capacity of black humor and has used this literary device in his short stories, which were mainly written between 1965 and 1962 and published in the collection of stories "Sangar va Ghoghomehaye Khali (its translation in English:Trench and EmptyThermoses)". The main question of the research is what are the stylistic features of black humor in Bahram Sadeghi's short stories and what methods has the author used to include black humor in the stories and what goals has he pursued? In response, it should be said that Sadeghi has highlighted black humor in his stories by using contradiction, miniaturization, magnification, Gothic atmosphere and deviation from the subject. He has sought to indirectly reflect the issues of his time, to reveal the reality of life by criticizing obsessive disorders, political conflicts and cultural petrifications and to represent his perception of life experience.

    Keywords: Stylistics, Black Humor, Bahram Sadeghi, Sangar vaGhoghomehaye Khali, Contemporary Fiction
  • فاطمه تسلیم جهرمی*
    طنز های سیاه، یکی از ویژگی های آثار سورریالیستی است و درباره ی وضعیت ها و موضوعاتی است که اغلب جدی تر، ترسناک تر و غم انگیزتر از آن هستند که بتوان به آن ها خندید. این نوع فکاهی با نگاهی استهزآمیز به موقعیت های بیمارگونه و هولناک و موحش، اغلب با مرگ، نفرت، رنج، ترس، اندوه و پوچی همراه است. این مقاله با روشی توصیفی-تحلیلی، بر آن است تا پس از تعریف طنز سیاه و ویژگی های آن، برخی مشابهت یا همپوشانی آن ها را در ادبیات فارسی با ذکر نمونه هایی از کتاب «هزار و یک شب» نشان دهد. بر اساس نتایج این پژوهش، بیشترین مشخصات طنز سیاه در این کتاب، ویژگی هایی چون: تضاد و تناقض، اغراق و مبالغه، توصیفات سورریالیستی، مسخ و تشبیه به حیوانات، تراژدی-کمدی و... هستند که در نثر بیش از شعر دیده می شوند. برتون، طنز سیاه را خنده ای خالی از وقار و نقاب نومیدی توصیف کرده، اما در طنزهای سیاه «هزارویک شب«، نفرت و تقدیر کور بر انسان و عشق و ایمان، چیرگی مطلق ندارد.
    کلید واژگان: طنز سیاه, سوررئالیسم, طنز, هزار و یک شب, عبداللطیف طسوجی
    Fathemeh Taslim Jahromi *
    Black satire is a feature of surrealist works and is about situations and subjects that are often more serious, frightening, and sad than can be laughed at. This type of humor is often accompanied by death, hatred, suffering, fear, sorrow, and emptiness, with a sarcastic look at morbid, horrific, and horrific situations. This article, with a descriptive-analytical method, intends to show some of their features in Persian literature by mentioning examples from the book "One Thousand and One Nights" after defining black humor and its features. According to the results of this study, the most characteristic features of black humor in this book are features such as: contradiction and contradiction, exaggeration and exaggeration, surrealist descriptions, metamorphosis and animals, tragedy-comedy, etc., which can be seen in prose more than poetry. . Burton describes black humor as a dignified laugh and a mask of despair, but in the black satire of "Thousand and One Nights", blind hatred and destiny have no absolute dominance over man and love and faith.
    Keywords: Black humor, Surrealism, humor, a thousand, one nights, Abdellatif Tasouji
  • فاطمه گوشه نشین*

    طنز سیاه یکی از مهم ترین انواع ادبی در مجموعه شعر «بدوی سرخ پوست» محمد ماغوط است که بیشترین نقش را در شهرت این اثر داشته است. طنز سیاه خنده ای است آمیخته به درد که از درون فرد عاصی برای مقابله با اوضاع ناهمگون سیاسی و اجتماعی برمی آید. موضوع اصلی طنز سیاه انتقادهای گزنده و تمسخرآمیز درباره مسایل جدی، اندوهبار و ترسناک است. «بدوی سرخ پوست» که در قالب شعر سپید سروده شده است، به لحاظ کاربرد طنز سیاه، اثری ارزشمند است. سرچشمه طنز سیاه ماغوط، اندیشه اجتماعی وی است که ریشه در حقایق تلخی چون فقر، زندان، آوارگی، فقدان آزادی و بی لیاقتی حاکمان دارد. به همین دلیل طنزهای ماغوط سرشار از تعریضی گزنده است که در آغاز مخاطب را به خنده سوق می دهد اما در همان آن اندوهی عمیق را بر دل می نشاند. هدف این پژوهش، پاسخ به این پرسش اصلی است که ماغوط در بدوی سرخ پوست، از کدام ترفند های طنز استفاده کرده است؟ نویسنده برای یافتن پاسخ از روش تحلیل محتوا استفاده کرده است. نتیجه پژوهش حاضر بیانگر آن است که ماغوط از تکنیک های قرینه سازی، آیرونی، غافلگیری، بزرگ‎سازی، کوچک سازی، متناقض نما، تشخیص، کنایه و طعنه استفاده کرده است. از میان این تکنیک ها غافلگیری و کنایه بیشترین کاربرد را در این اثر داشته اند.

    کلید واژگان: بدوی سرخ پوست, طنز سیاه, ترفندهای طنزساز
    Fatemeh Gooshehneshin *

    Black Humor is one of the most important literary genres in poetry collections of "Al-Badawi Al-Ahmar" by Muhammad Al-Maghout, which has played the most important role in the fame of this work. Black connotes a laughter mixed with pain that comes from a rebellious person to deal with heterogeneous political and social situations. The main content of black humor is biting and mocking criticism about serious, sad and scary issues. "Al-Badawi Al-Ahmar", written into the free verse, is a valuable work in terms of the use of black humor.The source of Al-Maghut's black humor is his social thought, which is rooted in bitter truths such as poverty, imprisonment, displacement, lack of freedom, and the incompetence of the rulers.  In so doing, humors of Al-Maghout is full of biting descriptions that initially make the audience laugh, but at the same time, it brings deep sadness to the heart. The purpose of this study is to investigate the kinds of tricks used by Al-Maghout in black humor of "Al-Badawi Al-Ahmar”. To answer this main research question, the researcher employed content analysis method.  The present study suggests that Al-Maghut used the techniques of symmetry, Irony, surprise, magnification, miniaturization, paradox, personification, metonymy, and sarcasm from which surprise and metonymy have been the most widely used in this work.

    Keywords: Al-badawi Al-ahmar, Black Humor, Tricks of Satirist
  • فاطمه گوشه نشین*، پروین تاجبخش، زینب شرافتی گورابی

    ادبیات هموارهیکی از ابزارهای مهم نقد در جوامع بوده است و ادیبان و نویسندگان آن را به صورت غیر مستقیم و نمادین به کار برده اند. یکی از روش هایی که ادیبان برای بیان مشکلات اجتماعی و همدردی با مردم از آن بهره می جویند، طنز است. طنز سیاه خنده ای است آمیخته به درد که از درون فرد عاصی برای مقابله با عقاید و رفتارهای سیاسی و اجتماعی رایج و نادرست برمی آید. اشعار ابوالقاسم حالت و محمد ماغوط سرشار از این نوع طنز است که آن را برای بیان مشکلاتی چون فقر، دخالت بیگانان و... استفاده کرده اند. اما ماغوط طنز سیاه را در مفهومی گسترده تر به کار برده و به موضوعاتی چون جنگ، زندان، و مسایل دنیای عرب نیز پرداخته است. این دو شاعر از تکنیک هایی چون تناقض، تحقیر، و کوچک نمایی استفاده کرده اند. اما در عین حال از عبارات و واژگانی استفاده نکرده اند که منافی اخلاق و فرهنگ باشد. شرایط متفاوت فردی و اجتماعی این دو شاعر باعث شده که لحن کلام حالت ملایم و گزندگی کلام ماغوط بیش تر باشد.

    کلید واژگان: طنز سیاه, معضلات اجتماعی, آزادی خواهی, دیوان شوخ
    Fatemeh Gooshe Neshin *, Parvin Tajbakhsh, Zeinab Sherafati Gourabi

    Literature has always been one of the most important tools of criticism in societies and writers have enjoyed it indirectly and symbolically. One of the methods that writers use to express social problems and empathize with people is humor. Black humor is a laugh mixed with pain that comes from the rebellious person’s heart to confront common and incorrect political and social beliefs and behaviors. Abolghasem Halat and Mohammad Maghut’s poetries are full of this kind of humor, which they have applied to express problems such as poverty, foreign interference and so on. But Maghut has enjoyed black humor in a broader sense and has also addressed subjects such as war, imprisonment and problems in the Arab world. These two poets have also applied techniques such as contradiction, contempt and humiliation. But at the same time, they have not used words and phrases that are contrary to morality and culture. The different individual and social conditions of these two poets have caused the mild tone in their words but the sting of the Maghut’s words is more noticeable.

    Keywords: Black humor, Social Problems, Liberalism, Humorous Diwan
  • محبوبه فهیم کلام *، محمدرضا محسنی

    املی نوتومب[1]، نویسنده معاصر بلژیکی و برنده جوایز مختلف ادبی، به تقریب نزد محققان ایرانی ناشناخته مانده است. نگرش نوتومب به مسایل اجتماعی، او را به خلق یکی ازآثار برجسته اش، «بهت و لرز[2]» برانگیخت. در این رمان که جنبه خودشرح حال نگاری دارد ، نویسنده سرنوشت خود را در قالب رمان و تخیل بیان می کند. او با تداعی خاطرات خود در ژاپن و با حذف مرز بین واقعیت و خیال، رمانی می آفریند و دنیای آمیخته از هر دو عنصر را به خواننده عرضه می دارد. آن چه مایه موجودیت این رمان می شود، رویکرد انتقادی نویسنده نسبت به جامعه ژاپن(به ویژه نظام اداری)است که با مایه هایی از طنز سیاه در هم می آمیزد. ریاکاری، منفعت طلبی، ضوابط خشک اداری، ترس و آزردگی های روحی، از مضامین برجسته این اثر داستانی اند که به شدت توسط نویسنده به باد انتقاد گرفته می شود. از این رو، در این پژوهش برآنیم تا با تحلیل مضامین و رویدادهای مهم اثر، نگاه انتقادی نویسنده و هدف آگاهی بخش وی را مورد مطالعه قرار دهیم.

    کلید واژگان: انتقاد, واقعیت, جامعه ژاپن, نظام انعطاف ناپذیر, طنز تلخ, راوی
    Mahbobeh Fahim Kalam *, Mohamad Reza Mohseni

    Amelie Nothomb, Belgium and contemporary author of literary has remained unknown for Iranian researchers. Her regard to social issues prompted she to create one of the most prominent works, "you and chills". She tries to recounting their memories during this story. Nothomb by recalling memories in Japan and omitting the boundry between reality and fantasy, creates a world ¬which is a combination of these elements. In this novel, the author has a critical approach towards the Japanese community (especially the administrative system). Hypocrisy, seeking profit, dry conditions in administrative system, behavior and social attitudes in Japan criticized by the author.This study attempts to analyze the themes of this novel and to indicate the author's critical view.

    Keywords: criticism, reality, Japanese community, inflexible system, bitter irony, narrator
  • روح الله نعمت الهی*

    طنز را می توان در دو حوزه ی طنز شیرین و طنز سیاه (گروتسک) دسته بندی کرد. گروتسک به جنبه های تلخ، مشوش و هولناک زندگی به ویژه در وجه فردی آن می پردازد. هدف از این پژوش که به روش توصیفی - تحلیلی صورت گرفته است، شناسایی و مقایسه ی مولفه های گروتسک در دو اثر مغازه خودکشی ژان تولی و شازده احتجاب هوشنگ گلشیری است. نتایج پژوهش نشان می دهد که هتاکی و دشنام گویی، خنده آور و خوفناک بودن، اغراق، نابهنجاری و عدم اعتقاد به نظام احسن خلقت از مولفه های گروتسک در این دو اثر هستند. که در اثر «مغازه خودکشی»، مولفه ی هتاکی به شکل بسیار کمتری نسبت به اثر گلشیری به چشم می خورد. همچنین فحاشی ها در این اثر، بر خلاف اثر شازده احتجاب تماما از نوع غیررکیک هستند. در اثر مغازه خودکشی، مولفه خوفناکی خند ه آور به همان میزانی که در اثر شازده احتجاب وجود دارد، اما با کیفیتی دیگر منعکس شده است. در اثر «شازده احتجاب»، مولفه ی اغراق دیده نمی شود. با این وجود اثر «مغازه خودکشی» مشحون از اغراق ها و بزرگنمایی هاست. این بزرگنمایی ها تا حد زیادی به فانتزی این اثر نیز مرتبط است. همچنین در اثر «شازده احتجاب»، فضاسازی ها اگرچه سیاه و نابهنجار است، ولیکن هیچ یک از شخصیت ها نگاهی بدبینانه به جهان هستی ندارند. از این رو مولفه «عدم اعتقاد به نظام احسن خلقت» از گروتسک تا حد کمی در این اثر منعکس شده است. این در حالی است که اثر «مغازه خودکشی» بر اساس ایده ی اعتراض به جهان هستی و نگاه منفی به روزگار انسان، شکل گرفته است.

    کلید واژگان: مولفه های گروتسک, مغازه خودکشی, شازده احتجاب, هوشنگ گلشیری, ژان تولی
    Rouhollah Nematollahi *
    Introduction

    black satire from literary, philosophical, or historical points of view. Black satire appears in the work of poets or writers in whose thoughts elements of commitment and responsibility permeate, on the grounds that real black satire cannot be realized without writers positioning themselves critically towards things, and as we know, criticism itself is a manifestation of commitment. In committed and meaning-oriented contemporary literature, satire is more moral, therefore it is less close to humor, black comedy, and lampoon, and rarely mixes with them. Therefore, the field of satirist's involvement includes intellectual, religious, political, social, moral, literary and even economic issues. In this research, the Grotesque elements in two works, Prince Ehtjab by Houshang Golshiri and Shop of Suicide by the French writer Jean Teulé, are examined and compared.

    Methodology

     The current research was formed in order to add to the existing theoretical knowledge in the field of contemporary Iranian Grotesque literature, and its immediate application is not considered. Hence, it is considered "theoretical" in terms of purpose. It is also descriptive-analytical for the implementation and promotion method. Columbia encyclopedia considers Grotesque as equivalent to black humor and writes in the definition of black humor: "Black humor, in literature, theater and film, Grotesque and morbid humor is used to express the absurdity, insensitivity, paradox and cruelty of the modern world. goes. Ordinary characters and situations are often exaggerated with irony far beyond the limits of natural humor. Black humor mostly uses things associated with tragedy and hurts the audience. In the field of understanding Grotesque in Persian literature, in many cases Grotesque is assumed to be exactly equal to black humor.

    Discussion

     Grotesque components in Prince Ihtjab and Suicide Shop Swearing and Cursing This abuse and uttering profanity is caused by an inner anger and the author tries to vent his anger by using abusive expressions and terms. Terribly Funny Maybe we can say that the laughter that comes after seeing the work of Grotesque and black humor; is a nervous and confused one. A laugh that is more scary than funny. In other words, fun and fear are mixed together. Of course, this combination often leads to the awakening of the audience. In "The Prince Ihtjab", horrible descriptions lead to terrifying atmospheres. In The Suicide Shop, this component is reflected in the same amount but with a different quality. The difference of the "laughable horror" component in Jean Teulé's work compared to Prince Ehtjab is its fantasy. The expressions used in The Suicide Shop, although they are scary, in the end, they do not lead to the formation of a scary atmosphere. Abnormality One of the funny factors, as well as creating terror and disgust at the same time, is the element of abnormality. It has been seen a lot in mixing laughter and laughter against abnormal things. It can be said that simultaneous and mixed attraction and repulsion is the product of something abnormal. The main character of the story, who seems to suffer from the disease of sadism, harasses Fakhri, who is also a masochist. The anomalous component in The Suicide Shop also existed in a serious way and has a unique quality. Exaggeration Another element that defines Grotesque and black humor is exaggeration which is crossing the limit of balance and going to extremes. Perhaps this means that the imagination in the Grotesque is too free to indulge in anything, even immoral matters, to the point of distorting everything at will. In "Prince Ehtjab", the component of exaggeration does not exist. Although some of the descriptions seem unbelievable, this incredibility is there more due to the space than the magnification of an element. However, The Suicide Shop is full of exaggerations and hyperboles. The Differences Suicide Shop and Apocalyptic Space The novel Suicide Shop uses the element of the apocalyptic atmosphere, in which severe climate changes have made everyone depressed and sad. The atmosphere of depression is evident in the story. The author skillfully included three historical figures in the story. The Twach family have named their children after three famous suicides - patriarch Mishima Twach is set to evoke Yukio Mishima, while their eldest son Vincent Twach is named after Vincent Van Gogh and their daughter Marilyn Twach brings Marilyn Monroe to mind. But in the story of Prince Ehtjab, this apocalyptic atmosphere does not exist. And the story is told retrospectively.Discourses of Power in Prince Ehtijab In Prince Ehtjab, Golshiri includes power discourses throughout his story. This political dimension of Golshiri's story should be understood according to the discourses of his time. Golshiri, influenced by the intellectual discourse of his era, in this novel, by representing and explaining and describing the power and violence that led to the destruction of the Qajar dynasty, has made a synonymization and assimilation between his novel and the social and political requirements of the Pahlavi rule. Prince Ehtjab is the last person and an infertile man from the dynasty of Qajar princes. Therefore, he is the last link in the chain of transformation of forms of exercising power. The first link of this chain and the agent of total authoritarian power is the Great ancestor or Jad Kabir. He is the embodiment of undisputed power. He is tyrranical ruler, a despot who has complete control over people's lives, wealth, and honor. He knows power well and has knowledge and access to the tools and methods of maintaining it. His life is summarized in two areas: murder and acts of force, lust and sexual entertainment: "every day you should kill only one or two" (Golshiri, 1368: 50). Flashback is the main feature of Prince Ehtjab Prince Ehtjab is expressed in the way of the fluid flow of the mind and therefore lacks temporal and spatial coherence. This method and technique of going to the past and reviewing the actions, speech and thoughts of the characters makes the past dynamic and brings it live in front of the reader, and the reader feels a connection with the past because of this. While in Suicide Shop, this element is not used because the purpose is to present depression and the imediacy of depression.

    Conclusion

    Grotesque is a characteristic of the effect of absurdity in modern fiction. This type of humor has components in fiction. Harassment and cursing, being laughable and terrifying, exaggeration, abnormality, and "disbelief in the best system of creation" are among the components of Grotesque that have been investigated in this research. The results of the present research show that in "Suicide Shop", the Hataki component is much less visible than Golshiri's effect. Also, the obscenities in this work, unlike Prince Ehtijab, are completely non-profane. In The Suicide Shop, the component of funny horror is reflected to the same extent as in Prince Ihtjab, but with a different quality. The difference of the "laughable horror" component in The Suicide Shop compared to Prince Ihtjab is in its fantasy. In Prince Ihtjab, the component of exaggeration is not evident. But The Suicide Shop is full of exaggerations and overstatements. Also, in Prince Ihtjab, the component of "disbelief in the best creation system" is not reflected, while, The Suicide Shop was formed based on the idea of protest against the universe and a negative view of human life.

    Keywords: Grotesque components, Suicide Shop, Prince of Ehtjab, Houshang Golshiri, Jean Tully
  • بهروز سالمی مغانلو*، حسین میرزایی نیا، حسین شمس آبادی، عباس گنجعلی
    پیکارسک یک سبک مهم در ادبیات داستانی معاصر به شمار می رود و نویسندگان برای بیان دیدگاه های خود در باره جامعه و مشکلات موجود در آن و نقد اوضاع اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و اخلاقی در آثار خود از آن استفاده می کنند. داستان های پیکارسکی؛ داستان ماجراجویی های کلاشان و رنج و غم و مخاطراتشان است به همین دلیل اغلب به شکل داستان زندگی نامه خود نوشت واقعی و از زاویه دید اول شخص یا سوم شخص نوشته می شوند. این گونه داستانی برای نخستین بار در اسپانیای قرن 16 م ظهور کرد و پس از آن به ادبیات سایر جهان منتقل شد. محمد شکری نیز این سبک داستانی را جهت انعکاس اوضاع وخامت بار جامعه وقت مراکش و جهان عرب، از این سبک داستانی در آثار خود استفاده کرده است. هدف اصلی این جستار که به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است، تحلیل محتوایی شاخصه های پیکارسک در رمان های «الخبز الحافی، الشطار و وجوه» معروف به سه گانه شکری است. این سه گانه، ماجرای زندگی محمد -پیکاروی داستان- را از آغاز تا پایان روایت می کند و نویسنده، مشکلات طبقه محروم جامعه وقت مراکش را در لابه لای آن، به تصویر می کشد. یافته های جستار، حاکی از آن است که برخی از شاخصه های محتوایی که سه گانه شکری را در زمره رمان پیکارسکی قرار می دهد، عبارت اند از واقع گرایی انتقادی، سفر، فقر و نیازمندی قهرمان داستان، بیکاری، آوارگی و ماجراجویی های پوچ گرایانه و دیوان ه وار و همنشینی با حیله گران و کلاشان، طغیان و سرکشی بر ضد قوانین و آداب و رسوم اجتماعی، هجو جامعه و مردم، بیان نابسامانی های اجتماعی و مفاسد اخلاقی و طنز سیاه. از آنجا که آثار ادبی عموما برخاسته از شرایط فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی جامعه و تاثیر عمیق آن ها در زندگی افراد است و سه گانه شکری نیز به همین اساس نگاشته شده است؛ بنابراین پرداختن به این موضوع می تواند بسیاری از جوانب جامعه وقت مراکش را برای خواننده آشکار سازد
    کلید واژگان: پیکارسک, محمد شکری, الخبز الحاقی, الشطار, وجوه
    Behrooz Salemi Moghanloo *, Hossein Mirzaeinia, Hossein Shamsabadi, Abbas Ganjali
    Picaresqe is an important style in contemporary fiction that writers use to express their views on society and its problems and to critique the social, political, economic and moral situation in their works. Picaresqe stories; it is the story of their adventures and their sufferinds and dangers, which is why they are often written in the form of real autobiographical stories from the point of view of a first-person or third-person conscience. This fictional genre first appeared in 16th century Spain and later spread to other world literatures. Mohammad Shokri has also used this style of story to reflect the society of Moroccan and the Arab world and the deteriorating situation in her works. The main purpose of this paper, which is written in a descriptive – analytical method, is to analyze the content characteristics of Picaresqe in the novels "AL-Khobz AL-Hafi, AL-Shottar and vujooh" known as the Shokri trilogy. This trilogy tells the story of Mohammad Picaro from the beginning to the end and through the author it depicts the problems of the deprived and lower classes of Moroccan society at the time. Findings suggest that content characteristics that place the Shokri trilogy in Picaresqe''s novel are critical realism, travel and confront the protagonist with various events, poverty, and the need for a protagonist, unemployment, displacement, and absurd adventures. Madness and companionship whit cunning and slaves, rebellion against social lows and customs, satire and criticism of of society and people, expression of social disorders and moral corruption and bitter satire. Because literary works generally arise from the cultural, social and economic conditions of society and profound impact on people''s lives and shokri''s trilogy is written in the same way, so addressing this issue can reveal many aspects of the Moroccan society of the time to the reader
    Keywords: Picaresqe, Mohammad Shokri, Al-Khobz AL-Hafi, AL-Shottar, vujooh
  • بهروز سالمی مغانلو*، حسین میرزایی نیا، حسین شمس آبادی، عباس گنجعلی
    پیکارسک یک سبک مهم در ادبیات داستانی معاصر به شمار می رود و نویسندگان برای بیان دیدگاه های خود در باره جامعه و مشکلات موجود در آن و نقد اوضاع اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و اخلاقی در آثار خود از آن استفاده می کنند. داستان های پیکارسکی؛ داستان ماجراجویی های کلاشان و رنج و غم و مخاطراتشان است به همین دلیل اغلب به شکل داستان زندگی نامه خود نوشت واقعی و از زاویه دید اول شخص یا سوم شخص نوشته می شوند. این گونه داستانی برای نخستین بار در اسپانیای قرن 16 م ظهور کرد و پس از آن به ادبیات سایر جهان منتقل شد. محمد شکری نیز این سبک داستانی را جهت انعکاس اوضاع وخامت بار جامعه وقت مراکش و جهان عرب، از این سبک داستانی در آثار خود استفاده کرده است. هدف اصلی این جستار که به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است، تحلیل محتوایی شاخصه های پیکارسک در رمان های «الخبز الحافی، الشطار و وجوه» معروف به سه گانه شکری است. این سه گانه، ماجرای زندگی محمد -پیکاروی داستان- را از آغاز تا پایان روایت می کند و نویسنده، مشکلات طبقه محروم جامعه وقت مراکش را در لابه لای آن، به تصویر می کشد. یافته های جستار، حاکی از آن است که برخی از شاخصه های محتوایی که سه گانه شکری را در زمره رمان پیکارسکی قرار می دهد، عبارت اند از واقع گرایی انتقادی، سفر، فقر و نیازمندی قهرمان داستان، بیکاری، آوارگی و ماجراجویی های پوچ گرایانه و دیوان ه وار و همنشینی با حیله گران و کلاشان، طغیان و سرکشی بر ضد قوانین و آداب و رسوم اجتماعی، هجو جامعه و مردم، بیان نابسامانی های اجتماعی و مفاسد اخلاقی و طنز سیاه. از آنجا که آثار ادبی عموما برخاسته از شرایط فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی جامعه و تاثیر عمیق آن ها در زندگی افراد است و سه گانه شکری نیز به همین اساس نگاشته شده است؛ بنابراین پرداختن به این موضوع می تواند بسیاری از جوانب جامعه وقت مراکش را برای خواننده آشکار سازد
    کلید واژگان: پیکارسک, محمد شکری, الخبز الحاقی, الشطار, وجوه
    Behrooz Salemi Moghanloo *, Hossein Mirzaeinia, Hossein Shamsabadi, Abbas Ganjali
    Picaresqe is an important style in contemporary fiction that writers use to express their views on society and its problems and to critique the social, political, economic and moral situation in their works. Picaresqe stories; it is the story of their adventures and their sufferinds and dangers, which is why they are often written in the form of real autobiographical stories from the point of view of a first-person or third-person conscience. This fictional genre first appeared in 16th century Spain and later spread to other world literatures. Mohammad Shokri has also used this style of story to reflect the society of Moroccan and the Arab world and the deteriorating situation in her works. The main purpose of this paper, which is written in a descriptive – analytical method, is to analyze the content characteristics of Picaresqe in the novels "AL-Khobz AL-Hafi, AL-Shottar and vujooh" known as the Shokri trilogy. This trilogy tells the story of Mohammad Picaro from the beginning to the end and through the author it depicts the problems of the deprived and lower classes of Moroccan society at the time. Findings suggest that content characteristics that place the Shokri trilogy in Picaresqe''s novel are critical realism, travel and confront the protagonist with various events, poverty, and the need for a protagonist, unemployment, displacement, and absurd adventures. Madness and companionship whit cunning and slaves, rebellion against social lows and customs, satire and criticism of of society and people, expression of social disorders and moral corruption and bitter satire. Because literary works generally arise from the cultural, social and economic conditions of society and profound impact on people''s lives and shokri''s trilogy is written in the same way, so addressing this issue can reveal many aspects of the Moroccan society of the time to the reader
    Keywords: Picaresqe, Mohammad Shokri, Al-Khobz AL-Hafi, AL-Shottar, vujooh
  • امید طبیب زاده قمصری*

    نخستین فصل از رمان ملکوت اثر بهرام صادقی، با کتیبه ای آغاز می شود که آیه ای است از قرآن: «فبشر هم بعذاب الیم» [آن ها را به عذابی دردناک بشارت بده] (انشقاق: 24). می دانیم که از واژه «بشارت» در زبان عربی برای بیان اخبار شادی بخش و خجسته استفاده می شود، اما در این آیه از واژه «بشارت» برای بیان اخبار دردناک و عذاب آور استفاده شده است! در اینجا با آرایه ای ادبی سروکار داریم که اصطلاحا آن را «استعاره تهکمیه» یا استعاره تمسخرآمیز می نامند، و رمان ملکوت را می توان شکل گسترش یافته همین استعاره دانست که تمثیل وار و با استفاده از برخی تمهیدات رایج در آثار پسامدرن تکرار و تکرار می شود. ما در این مقاله می کوشیم تا با استفاده از رویکرد نقدی پسامدرنیستی، این رمان را نقد کنیم و به تکنیک ها و ویژگی های خاص آثار پسامدرن در آن بپردازیم. در اینجا ابتدا رمان ملکوت را معرفی می کنیم و خلاصه ای از آن را به دست می دهیم، سپس درباره پسامدرنیسم در آثار ادبی بحث می کنیم و تکنیک های ادبی آثار پسامدرن (فراداستان، بینامتنیت، ازهم گسیختگی، طنز سیاه، تقلید ادبی، اعوجاج زمانی، کمینه گرایی، و نیز گروتسک) را معرفی می کنیم، و سرانجام در بخش پایانی مقاله از چگونگی استفاده از آن تکنیک ها در ملکوت سخن می گوییم.

    کلید واژگان: بهرام صادقی, ملکوت, نقد ادبی, پسامدرنیسم
    Omid Tabibzadeh Ghamsari*

    Malakout is a postmodern novel, and what is important in the analysis of a postmodern novel is related mostly to the description of certain literary techniques, which are used to emphasize the futility of the old meanings. These works have characteristics that without paying attention to them, one cannot expect a logical evaluation of the work. Some of these postmodern features and techniques which are very important in this novel and will be discussed here are as follows: meta-fiction, intertextuality, fragmentation, black humor, pastiche, temporal distortion, minimalism, and finally grotesque.

    Keywords: Bahram Sadeghi, Malakout, Literary Criticism, Postmodernism
نکته:
  • از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبه‌ای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شده‌است‌.
  • نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شده‌اند و انتظار می‌رود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
  • جستجوی عادی ابزار ساده‌ای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش داده‌شود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشته‌های نویسنده خاصی هستید، یا می‌خواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
در صورت تمایل نتایج را فیلتر کنید:
متن مطلب
نوع نشریه
  • علمی
    5936
اعتبار نشریه
زبان مطلب
موضوعات گروه نشریات علمی
نتایج را در یکی از موضوعات زیر محدود کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال