به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مطالب مجلات
ردیف ۱۰-۱ از ۷۵۲۱ عنوان مطلب
|
  • محمدجواد فراهانی*، مرضیه پیراوی ونک

    ارزیابی، یکی از مهم ترین ارکان نقد آثار هنری است. طوری که از سوی کارول ادعا شده است فرایند نقد بدون ارزیابی ناقص است و نباید فقط به توصیف و تفسیر اتکا کرد. در کتاب درباره ی نقد که توسط کارول نوشته شده است؛ به مهم ترین مباحثی پرداخته می شود که منتقد باید برای ارزیابی آثار هنری به آن ها توجه کند. در فرایند نقدی که کارول در نظر دارد؛ دیالکتیکی میان ارزش دستاوردی (وجوه عینی) و ارزش دریافتی (وجوه ذهنی) برقرار شده است و درنهایت معیارهای نهایی از همین طریق استخراج می شوند. در این پژوهش تلاش شده است تا ضمن مشخص ساختن مهم ترین ارکان نظریه ی کارول درباره ی نقد ارزیابانه، کاربست عملی آن ها در حوزه ی نقد فیلم داستانی نشان داده شود؛ بنابراین پس از ارتباطی که میان این مولفه ها و مابه ازاهای سینمایی برقرار شده، فرصتی برای نقد اصولی فیلم داستانی فراهم آمده است. بدین منظور مهم ترین ارکان نظریه ی کارول که قابل ارائه در حوزه ی نقد فیلم داستانی هستند، به کار گرفته شده و بعد مصادیق تئوریک آن ها در حوزه ی فیلم مطرح می شوند. به منظور رسیدن به یک کاربست مدون و دقیق، فیلم «قاتلان ماه گل» به عنوان نمونه ی موردی نقد شده است. پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و با اتکا به نظریه ی کارول انجام شده است. اصلی ترین مولفه هایی که از نظریه ی کارول برای نقد فیلم داستانی قابل استنباط است: اول، ارزش دستاوردی است که با عنایت به تکنیک های سبکی و متنی و گرایش های خاص فیلم ساز در نوآوری های احتمالی مورد ارزیابی قرار می گیرد که این مسئله درخصوص فیلم «قاتلان ماه گل» منوط به اشاره ی تاریخی فیلم ساز به تاریخ ژانر وسترن است. مبحث دوم، به اسلوب های هنری مربوط است که ذیل بحث ژانر در سینما مصداق پیدا می کند. ازاین رو به دلیل هم پوشانی هایی که با مبحث سوم، یعنی روایت گری و شخصیت پردازی دارد، در یک مرحله تحلیل می شوند. نتایج این مبحث درخصوص فیلم «قاتلان ماه گل» نشان می دهد که برخی از ضعف های برخاسته از شخصیت پردازی و افکت های دراماتیک با بی توجهی به برخی خصلت های ژانریک، باعث ارزیابی منفی نسبت به فیلم شده است. چهارمین مبحث، ارزیابی اثر به واسطه نیت مندی فیلم ساز است که در این زمینه نیز فیلم ساز نتوانسته به برخی از اهداف خود نظیر نمایش استقلال سرخ پوستان و موثر واقع شدن برخی صحنه ها دست یابد. درمجموع طبق آنچه در نظریه ی کارول مشاهده می شود، پس از بررسی مهم ترین رئوس ارزیابی این نظریه، می توان ارزیابی کلی اثر را منفی دانست.

    کلید واژگان: نقد, ارزیابی, سینما, نوئل کارول, فیلم داستانی, قاتلان ماه گل
    Mohamadjavad Farahani *, Marzieh Piravi Vanak

    Evaluation is one of the most crucial pillars of art criticism. As Carroll asserts, the critique process is incomplete without evaluation and should not rely solely on description and interpretation. In his book "On Criticism," Carroll addresses the key issues that a critic must consider when evaluating artistic works. The critique process envisioned by Carroll establishes a dialectic between achievement value (objective aspects) and received value (subjective aspects), ultimately deriving the final criteria through this method. This research aims to identify the fundamental elements of Carroll's evaluative criticism theory and demonstrate their practical application in the realm of fiction film criticism. Consequently, after establishing a connection between these components and their cinematic counterparts, an opportunity for the systematic critique of fiction films is created. To this end, the essential elements of Carroll's theory applicable to fiction film criticism are employed, followed by the presentation of their theoretical instances in the context of film. Subsequently, to achieve a detailed and systematic application, the film Killers of the Flower Moon is critiqued as a case study. This research is conducted using a descriptive-analytical method, relying on library resources and Carroll's theory. The main components of Carroll's theory that can be inferred for fiction film criticism include: first, Success Value, which is evaluated concerning stylistic and textual techniques and the filmmaker's tendencies towards possible innovations. This issue, regarding Killers of the Flower Moon, pertains to the filmmaker's historical reference to the Western genre. The second topic concerns artistic techniques, which find relevance under the discussion of genre in cinema. Due to overlaps with the third topic—narrative and characterization—they are analyzed together. The results concerning Killers of the Flower Moon indicate that some weaknesses arising from characterization and dramatic effects, combined with neglect of certain genre-specific traits, lead to a negative evaluation of the film. The fourth topic is the evaluation of the work based on the filmmaker's intentionality, where the filmmaker also fails to achieve some of his objectives, such as depicting Native American independence and making certain scenes impactful. Overall, according to Carroll's theory, after examining the main evaluation points, the film's overall evaluation can be considered negative.

    Keywords: Review, Evaluation, Cinema, Noel Carroll, Fiction Film, Killers Of Flower Moon
  • مهرزاد بهمنی*، علیرضا خوشگویان فرد
    فیلم های داستانی نمونه های شبیه سازی شده دنیای واقعی هستند که توانسته اند به عنوان ژانر محبوب شناخته شوند. این قالب برنامه سازی به دلیل سازوکار همذات پنداری، الگوها، ارزش ها، هنجارها، نقش ها و دیدگاه های مخاطبان را در حوزه های مختلف تحت تاثیر قرار می دهد و به عنوان محملی برای اثرگذاری بر مخاطب و تزریق مفاهیم و درون مایه های ارزشی و اخلاقی در نظر گرفته می شود. بخشی عظیمی از محبوبیت فیلم های داستانی از روایت های آنها کسب می شود؛ روایت ها به برنامه سازان کمک می کنند از روش القای مستقیم پیام به مخاطب فاصله بگیرند و ضمن جلوگیری از دلزدگی مخاطب، رسانه را در رساندن به اهداف کلان خود یاری رسانند.
    به همین دلیل نحوه شکل گیری، عناصر سازنده و مفاهیم صریح و ضمنی روایت ها باید مورد تحلیل علمی قرار گیرد. رویکرد روایت شناسی به عنوان نوعی روش تحقیق کیفی این امکان را برای پژوهشگر فراهم می سازد که واقعیت های نهفته در متن را استخراج کند و تفسیری کلی از متن ارائه دهد. برای این منظور در این مقاله، فیلم داستانی نقطه کور به دلیل ویژگی های ساختاری و محتوایی تحلیل شده است؛ علاوه بر معرفی ساختار سازنده فیلم (الگوی ژرار ژنت)، معانی صریح و ضمنی (الگوی بارت) که در روایت فیلم گنجانده شده، استخراج گردیده است.
    کلید واژگان: فرمالیسم روسی, ساختارگرایی, پساساختارگرایی, ژرار ژنت, رولان بارت
    Mehrzad Bahmani*, Alireza Khoshgooyanfard
    Fictional movies are simulated versions of real life, and recognized as a popular genre. This genre of media productions affects audience's opinions, models, values, norms and roles in different areas due to the known mechanism of identification, and is considered a tool for influencing the audience and injecting value-related concepts and themes in their mind. Fictional movies are mostly popular due to their narratives; Narratives help producers avoid direct method of conveying messages to audiences and aid the media in reaching its defined objectives. Thus, the constituents and implicit and explicit concepts of narratives should be scientifically analyzed. Narative analysis as a qualitative research methodology provides the researcher with such a necessary means. This methodology helps the researcher extract hidden facts of the text and present a general interpretation. Therefore, the present article chooses and analyzes the fictional film "blind spot" due to its content and structural characteristics; in addition to introducing the structure of the film (based on Gerard Genette model), its implicit and explicit meanings (based‌ on Roland Barthes model) are also extracted.
    Keywords: Russian Formalism, Structuralism, Post, Structuralism, Gerard Genette, Roland Barthes
  • سارا توسلی
    این مقاله به بررسی عناصر پسامدرن در فیلم کلوزآپ، ساخته عباس کیارستمی می پردازد. استفاده از تمهیدهایی چون بینامتنیت، فروپاشی روایت های اعظم، آشکارسازی تصنع، مرگ اقتدار م‍‍‍ولف، اتصال کوتاه، دور باطل و پیوند دوگانه، فیلم را به اثری پسامدرن تبدیل کرده است. نویسنده از نظریه های منتقدانی چون کریستوآ، برایان مک هیل، بری لوییس، پتریشیا و دیوید لاج استفاده کرده است. فیلم، نوعی سینما درباره سینماست و در فضایی بین فیلم داستانی و مستند اتفاق می افتد و به طرح پرسش هایی درباره ماهیت واقعیت و بازنمایی می پردازد. به عبارتی این فیلم، نمونه ای از درهم آمیختن واقعیت و خیال در دنیای پسامدرن است و در آن، مرز میان زندگی و سینما، نه تنها برای مخاطب، بلکه برای شخصیت ها نیز از بین می رود. از دیگر ویژگی های آشکار این فیلم، به عنوان یک اثر پسامدرن می توان به فروپاشی روایت های اعظم اشاره کرد.
    کلید واژگان: بینامتنیت, پسامدرن, فروپاشی روایت های اعظم, کلوزآپ, کیارستمی
    Sara Tavasoli
    The purpose of this research is to study Postmodern elements in the Iranian movie «Close-up» (1990) by Abbas Kiarostami. The application of such strategies as intertextuality، the destruction of grand narratives، the death of the author، short circuit and some others have made the film a Postmodern production. The author would apply different theories by Kristeva، Lyotard، Lewis، Hutcheon and Lodge for this purpose. The movie is a kind of «movie-about-movie» and the story happens in a space between a film and a documentary. It raises some questions about the nature of «reality» and representation of reality. In other words، the movie is an example of the mingling of reality and imagination in a postmodern world. In this movie، the border between real life and cinema disapppears not only for the audience but also for the characters. One other important postmodern quality of the text is «the destruction of grand-narratives». The movie lacks a coherent and well-defined plot and the audience faces a fragmented narrative.
    Keywords: Postmodern, Close up, Intertextuality, Grand narratives, Short circuit
  • رویا فتح الله زاده، مصطفی مهرآیین*، حسین ابوالحسن تنهایی، زهرا حضرتی صومعه، خدیجه ذوالقدر

    پژوهش حاضر، روایت سینمای ایران از آسیب های اجتماعی را در دهه های 40 تا 80 مورد تحلیل قرار می دهد.روش تحقیق این پژوهش از نوع کیفی و از جنس تحقیقات توصیفی- اکتشافی است که برای پاسخ گفتن به پرسش خود سعی در ارایه ی یک توصیف غلیظ (در مقابل توصیف رقیق) از پدیده مورد مطالعه خود دارد. روش گرد آوری داده ها و نمونه گیری از نوع کیفی و هدفمند است. بنابراین فیلم های سینمایی مرتبط با مسایل و آسیب های اجتماعی از دهه چهل تا هشتاد به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شده و در هر دهه، 10 فیلم داستانی با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه تحقیق انتخاب می شود.به منظور تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل گفتمان «روث وداک» و «پل جی»، هر فیلم را به ژانرهای زبانی تقسیم و در آنها به هفت سوالی پاسخ داده شده که پل جی برای تحلیل گفتمان، مطرح کرده است. همچنین برای هر فیلم، تحلیلی از آن ارایه و آسیب های اجتماعی برساخت شده در هر فیلم در جدولی جداگانه جایگذاری شده است.مهم ترین یافته این پژوهش این است که سینمای ایران در دهه های 40 تا 80 روایت های متفاوت و متمایزی را تحت تاثیر شرایط اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و بافت جامعه، بازنمایی کرده است.

    کلید واژگان: تحلیل گفتمان, آسیب های اجتماعی, مسائل اجتماعی, فیلم سینمایی, سینمای ایران, برساخت گرایی اجتماعی
    Roya Fathollahzadeh, Mostafa Mehraeen *, Hosein Abolhasan Tanhaei, Zahra Hazrati Someeh, Khadijeh Zolghadr

    This research focuses on the narration of social harms within the Iranian contemporary cinema (in 40s to 80s).The research methodology used here is of qualitative nature and an exploratory research that uses a Thick depiction of the phenomenon being studied. Data gathering and sampling is based on a targeted qualitative approach. Therefore, movies produced since 40s to 80s which showcase social problems and harms are targeted and in each decade 10 films with using targeted sampling are chosen as examples.In order to break down and analyze the data’s using discourse analysis method of “Ruth Wodak” and “Paul Gee” each film is divided to different language genres and 7 questions that Paul Gee has brought up for discourse analysis are answered. And also for each film an analyze is presented and social harms which are mentioned in each film are separately written in a different chart.The most important finding of this research is that Iranian cinema (since 40s to 80s) has depicted varying narrations of social harms based on the economical, social, political and cultural setting of the society.

    Keywords: Discourse Analysis, Social harms, social problems, Movies, Iranian cinema, Social Constructivism
  • شهاب الدین عادل*، معصومه گنجه ای
    تصویر بر میل نگریستن مخاطب مبتنی است. فیلم داستانی با امکانات بصری خود، میل به تماشا را به سمت موضوع اصلی روایت می برد؛ به این معنا که موضوع را در قالب ابژه ای بصری ارائه می کند، آن را تماشایی می سازد تا پاسخگوی تمنای نگریستن مخاطب باشد. این ابژه بصری، بسته به مطلوب میل متنی فیلم، می تواند- از چهره و شمایل کاراکتری خاص گرفته تا مکان ها، اشیا و عناصر بصری تجریدی که یک مفهوم خاص را نمادین می کنند- صورت های گوناگون بپذیرد. با وجود این،گروهی از فیلم ها، از جمله فیلم هایی که به امور دینی می پردازند و اشخاص مقدس را به تصویر می کشند، ابژه مورد تمنا؛ یعنی کاراکتر مقدس را از تصویر حذف  و تمنای نگریستن مخاطب را حول محور غیاب شمایل او سازمان دهی می کنند.[1] این امر، موقعیت ویژه ای در مورد مخاطب و وضعیت روانی او در مواجهه با تصویر ایجاد می کند که توضیح و تحلیل آن، در چارچوب نقد روانکاوانه لکانی با محوریت ابژه a، مدنظر پژوهش حاضر است؛ به این صورت که پس از توضیح مفاهیمی همچون میل متنی، نگاه و ابژه a ضمن یک قیاس تطبیقی، وضعیت مخاطب  و رویارویی با ابژه حاضر و غایب؛ و در نهایت، تاثیر غیاب ابژه بر مخاطب، بررسی می شود.
    کلید واژگان: تصویر, روان کاوی لکانی, غیاب, میل, ابژه
    Shahabeddin Adel *, Masoume Ganjehei
    Image is rooted in the viewer’s desire to gaze. A narrative film, with all its visual capacities, draws the desire for viewing towards the main plot of the narrative; this is done by objectifying the plot as a visual object, making it spectacular in order to respond to the audience’s desire to gaze. This visual object, dependent on textual desire of the film, can be portrayed (as) - faces, iconic characters, places & objects, abstract visual elements which symbolize a special concept – in different shapes. However, a group of films based on religious issues which portray Saints, the desired object of gaze is eliminated from the visual realm. This would help to organize the desire of gaze around their iconic absence. The latter causes a special circumstance for the viewer and his psychological situation in confronting the images. This is the core axis of the present research which tries to give its explanations & analysis based on Lacanian psychology. The related critical framework of object  a  is the centre of focus in this research; this is done by explaining meanings such as textual desire, gaze and object a, while giving comparative analogy. The position of viewer and his confrontation with present & absent object and finally the effect of object’s absence on viewer are studied.
    Keywords: image, Lacan’s Psychoanalysis, Absence, Desire, object
  • شهاب الدین عادل*، معصومه گنجه ای
    تصویر بر میل نگریستن مخاطب مبتنی است. فیلم داستانی با امکانات بصری خود، میل به تماشا را به سمت موضوع اصلی روایت می برد؛ به این معنا که موضوع را در قالب ابژه ای بصری ارائه می کند، آن را تماشایی می سازد تا پاسخگوی تمنای نگریستن مخاطب باشد. این ابژه بصری، بسته به مطلوب میل متنی فیلم، می تواند- از چهره و شمایل کاراکتری خاص گرفته تا مکان ها، اشیا و عناصر بصری تجریدی که یک مفهوم خاص را نمادین می کنند- صورت های گوناگون بپذیرد. با وجود این،گروهی از فیلم ها، از جمله فیلم هایی که به امور دینی می پردازند و اشخاص مقدس را به تصویر می کشند، ابژه مورد تمنا؛ یعنی کاراکتر مقدس را از تصویر حذف  و تمنای نگریستن مخاطب را حول محور غیاب شمایل او سازمان دهی می کنند.[1] این امر، موقعیت ویژه ای در مورد مخاطب و وضعیت روانی او در مواجهه با تصویر ایجاد می کند که توضیح و تحلیل آن، در چارچوب نقد روانکاوانه لکانی با محوریت ابژه a، مدنظر پژوهش حاضر است؛ به این صورت که پس از توضیح مفاهیمی همچون میل متنی، نگاه و ابژه a ضمن یک قیاس تطبیقی، وضعیت مخاطب  و رویارویی با ابژه حاضر و غایب؛ و در نهایت، تاثیر غیاب ابژه بر مخاطب، بررسی می شود.
    کلید واژگان: تصویر, روان کاوی لکانی, غیاب, میل, ابژه
    Shahabeddin Adel *, Masoume Ganjehei
    Image is rooted in the viewer’s desire to gaze. A narrative film, with all its visual capacities, draws the desire for viewing towards the main plot of the narrative; this is done by objectifying the plot as a visual object, making it spectacular in order to respond to the audience’s desire to gaze. This visual object, dependent on textual desire of the film, can be portrayed (as) - faces, iconic characters, places & objects, abstract visual elements which symbolize a special concept – in different shapes. However, a group of films based on religious issues which portray Saints, the desired object of gaze is eliminated from the visual realm. This would help to organize the desire of gaze around their iconic absence. The latter causes a special circumstance for the viewer and his psychological situation in confronting the images. This is the core axis of the present research which tries to give its explanations & analysis based on Lacanian psychology. The related critical framework of object  a  is the centre of focus in this research; this is done by explaining meanings such as textual desire, gaze and object a, while giving comparative analogy. The position of viewer and his confrontation with present & absent object and finally the effect of object’s absence on viewer are studied.
    Keywords: image, Lacan’s Psychoanalysis, Absence, Desire, object
  • احمد ضابطی جهرمی، مجتبی قاسمی
    در سینمای کلاسیک داستانی، تنها از تعامل منطقی و متناسب بین عناصر میزانسن و تدوین است که روایت فیلمیک موثری حاصل می شود. هر دو عنصر همزمان و در نسبتی با هم در نمایاندن کنش فیلمنامه فعالند اما گاه کنش در قالب ظرفیت های روایتی میزانسن و گاه ظرفیت های روایتی تدوین موثرتر جلوه می کند. این عناصر نه در مقابل هم، که در کنار هم و بلکه در تطابق با هم هستند. در صورتی که رابطه بین این دو عنصر منطقی باشد، ظرفیت های بیانی یکدیگر را تقویت نموده و در غیر این صورت به تضعیف یکدیگر منجر می شوند. دریافت کارگردان از کنش فیلمنامه، ویژگی های سبکی او و ژانر فیلم، در طراحی کارگردان نسبت به اجرا کردن نوع خاصی از رابطه بین میزانسن و تدوین در فیلم، اثرگذار است. بر اساس نظریه های حاکم بر سینمای داستانی کلاسیک، نمی توان عناصر میزانسن و تدوین را به صورت ماهوی یکی دانست زیرا میزانسن اساسا به تمامی آن چیزی که درون قاب دیده می شود اشاره دارد و تدوین با رابطه بین نماها شناخته می شود. هر یک از دو مفهوم میزانسن و تدوین دارای ظرفیت های بیانی منحصر به خود هستند. اما این را هم باید پذیرفت که حیات هر یک از این دو، در گرو وجود دیگری است. تنها در صورت وجود داشتن تعاملی منطقی و سازنده بین میزانسن و تدوین، می توان به روایت موثرتری در فیلم داستانی دست یافت.
    کلید واژگان: روایت, میزانسن, تدوین, فیلم داستانی
    Ahmad Zabetijahromi, Mojtaba Ghasemi
    In classical narrative cinema, only by logical and appropriate interaction between the elements of mise en scene and video edition, it is achieved the effective film narration. The both elements at the same time and in equal proportion are active in representing the action of script, but sometimes the action is more effective in format of narrative capacities of mise en scene and other times of edition. These elements are not against each other but are in accordance with each other. If the relation of these two elements was logical, each other''''s expressive capacities would be reinforced and otherwise it would be ended to weaken each other. The director''''s perception of action of script, his style features and the film genre are all effective in performing a special kind of relation between mise en scene and film edition. According to dominant theories of classical narrative cinema, it is impossible to regard these two elements as a substantive one, because mise en scene refers to whole that is seen in the frame and edition is known by its relation between scenes. Each of these two elements has their own unique expressive capacities. However it is proved that each depends on the existence of the other. So it can be achieved the more effective narration of story film, only through the logical and useful interaction between mise en scene and edition.
    Keywords: Narration, mise en scene, edition, story film
  • جلیل مهروز، امیرحسن ندایی*، محمدعلی صفورا

    در میان آثار سینمایی با محوریت واقعه عاشورا، فیلم «روز واقعه» (1373) ساخته شهرام اسدی، یک اثر سینمایی درخور تامل است. این پژوهش درصدد است نحوه تعامل ساختار روایی [1] و سبک بصری [2] این فیلم را در خلق انواع معانی با استفاده از رویکرد نیوفرمالیستی کریستین تامپسون و نظریه های دیوید بوردول در روایت فیلم داستانی تحلیل کند. روش تحقیق به کاررفته در پژوهش، تحقیق توصیفی تحلیل محتواست. بسط روایت در نظام فرمی «روز واقعه»، از الگوی سفر اسطوره یگانه و الگوی جست وجو تبعیت می کند. استفاده از شگردهای خلاقه سبکی و روایی در فیلم، موجب هماهنگی میزانسن ها با اهداف صحنه ای و بافت کلی اثر شده است. اصالت در روایت گری و عناصر سبک شناختی فیلم «روز واقعه» در بین آثار سینمایی تاریخی دارای بن مایه دینی ایران، ماحصل شگردهای سینمایی به کاررفته در آن است. به کارگیری الگوهای بسط روایی و سبکی متناسب با مضمون اثر، کاربرد پیرنگ های فرعی یکپارچه با پیرنگ اصلی، کارکردهای متعدد نقش مایه های [3] تکرارشونده در بافت عینی و روایی، ریتم هماهنگ و متناسب موسیقی و تصویر و خلق معانی ضمنی تلویحی و دلالت گر، از مهم ترین این شگردهای بکار رفته در این فیلم است. براساس نتایج این تحلیل، در سینمای تاریخی با محوریت مضمونی وقایع دینی، شکل گیری درست موقعیت های نمایشی [4] مرتبط با موقعیت های تاریخی [5] متناظر آن، همچنین پیوستگی و انسجام مفاهیم برآمده از بافت عینی و روایی فیلم با ایدیولوژی های پایه مطرح شده در خود اثر، از اهمیت بسیاری برخوردار است. 

    کلید واژگان: سینما, نئوفرمالیسم, فیلم «روز واقعه», شگردهای خلاقه
    Jalil Mahrouz, AmirHassan Nedaei *, Mohammadali Safoora

    Among the cinematic works centered around the event of Ashura, the movie The Fateful Day (1995) by Shahram Asadi is a thought-provoking cinematic work. This study aims to analyze the interaction between the narrative structure and the visual style of the film in creating different meanings using Christian Thompson’s neoformalist approach and David Bordwell’s theories on the narrative of the story-telling film. The research method applied in this research is descriptive content analysis. The narrative expansion in the form system of The Fateful Day follows the pattern of the unique myth and the pattern of Search. The use of stylistic and narrative creative devices in the film has resulted in the harmony of mise-en-scenes with the stage goals and the overall texture of the work. The originality in the narration and the stylistic elements of the movie The Fateful Day (among the Iranian historical religious cinematic works) is the result of the innovative cinematic devices used in the movie. The most important of such devices include the use of narrative and stylistic expansion patterns fitting the work’s theme, application of subplots in harmony with the main plot, numerous functions of repetitive motifs in the objective and narrative context, appropriate rhythm of the music and image, and creation of implicit meanings. According to the results of this research, in historical cinema with a thematic focus on religious events, the correct formation of dramatic situations related to their corresponding historical situations, as well as the coherence of the concepts arising from the objective and narrative context of the film with the basic ideologies presented in the work itself are very important.

    Keywords: Cinema, Neoformalism, The Fateful Day, Creative Tricks
  • سید علی روحانی*، محمدباقر سلطانی زاده

    تحلیل روایت در فیلم داستانی در مطالعات سینمایی به شیوه های مختلفی انجام شده است که بیشتر آن حاصل تعامل میان سینما و دستاوردهای نظری سایر حوزه های فرهنگی بوده است. هدف از این پژوهش تحلیل روایت در سینما بر اساس نظریه ی بازی ها است. نظریه ی بازی ها رویکرد تحقیقاتی نوینی است که در آن پژوهنده با استفاده از مدل های ریاضی به تحلیل روش های همکاری یا رقابت موجودات منطقی و هوشمند می پردازد. این نظریه، درصدد تحلیل موقعیت هایی است که در آن نتیجه ی یک استراتژی برای هر بازیکن وابسته به تصمیمات بازیکنان دیگر است. امروزه این نظریه در مطالعه ی طیف گسترده ای از موضوعات کاربرد دارد. ازسویی دیگر در یک روایت سینمایی بین شخصیت های داستان تعامل و کشمکش هایی وجود دارد که می توان آن ها را در قالب یک بازی مدل سازی کرد. ازاین رو این پژوهش در تلاش است تا از مفاهیم این نظریه برای تحلیل کنش های احتمالی در یک روایت سینمایی استفاده کند. از آن جایی که در سینمای «کریستوفر نولان» رویارویی پیچیده ای بین شخصیت ها وجود دارد، با بررسی دو فیلم از این کارگردان تلاش می شود تا کارکرد نظریه ی بازی ها در روایت سینمایی به شکل انضمامی بررسی شود. این پژوهش نشان می دهد که چگونه در فیلم «تلقین» بین شخصیت های متعدد فیلم یک بازی شکل می گیرد که می توان آن را بر اساس نظریه مذکور مدل سازی کرد و نیز ساختار زمانی غیرخطی و تضاد بین شخصیت ها در فیلم «تنت» را بر اساس مفهوم مهمی برگرفته از نظریه ی بازی ها، استنتاج معکوس، تحلیل کرد.

    کلید واژگان: نظریه بازی ها, روایت سینمایی, کریستوفر نولان, تلقین, تنت
    Ali Rouhani *, Mohammadbagher Soltani Zadeh

    The function of game theory in film narration has rarely been noticed by film researchers. Even in sources in other languages, the use of generic games and other game theory concepts is less common. Since game theory tries to analyze situations in which the result of a strategy for one player depends on the decisions of other players, the concepts of this theory can be used to analyze the characters of a movie narrative. In a movie narrative, there are interactions and confrontations and conflicts between the characters of the story, which can be modeled in the form of a game. The purpose of this research is to model the confrontations of the story characters in a cinematic narrative. Since Christopher Nolan's movies contain complex confrontations between characters, two films of this director have been selected to examine the function of game theory in cinematic narration. In Inception, a game is formed between several characters of the film, and different games can be modeled in this film. On the other hand, the non-linear time structure in the confrontations between the characters in the film Tenet can help to analyze the film based on concepts such as reverse inference.Since the beginning of cinema, theorists have expressed different definitions and functions for cinema. People like Rudolph Arnheim believed that cinema should avoid reality and achieve a special mindset and art. On the other hand, directors like Sergei Eisenstein tried to produce new meanings by assembling scenes. In contrast, these theorists were realists. French theoretician Andre Bazen believed that cinema should be a tangent line on the edge of reality. Formalist and realistic theories have been discussed and investigated at length throughout the history of cinema. With the passage of time, new concepts and theories were introduced that can be used in cinema theories. One of these theories is game theory. In one definition, the movie can be defined and modeled as a game. In this definition, expressing reality or passing it is not the main issue, but the film remains like a game that must be played. This game can be played on two levels. Outside games in which the audience is invited to interact more, and in fact, to fully understand the story, a game outside the world of the film is formed between the audience and the filmmaker. On the other hand, there are internal games that explore the world inside the movie through games. Based on this, two Christopher Nolan movies, Inception and Tenet, have been chosen to be analyzed through the lens of games. These two films show more advanced and numerous games due to the complex interactions between the characters as well as the non-linear time structures. After examining these two films, some ways can be formulated to apply game theory to analyze a cinematic narration.

    Keywords: Game Theory, Narration, Generic Games, Christopher Nolan, Inception, Tenet
  • شهاب اسفندیاری، نیما کاویان*
    نظریه پردازان مطالعات فیلم در مورد  فیلم «مستند» تعاریف و دیدگاه های مختلفی داشته اند. عوامل گوناگون فرهنگی و اجتماعی در دوره های مختلف تاریخی باعث به وجود آمدن پیش فرض های متفاوتی درباره فیلم مستند شده و انتظارات مختلفی از این فرم سینمایی و تلویزیونی پدید آورده و روند تحولات آن را تحت تاثیر قرار داده است. ازجمله این تحولات، دگرگونی شیوه بازنمایی واقعیت در فیلم مستند است. در نتیجه این تحولات، گونه های جدیدی به وجود آمده که تناقضات موجود در ماهیت فیلم مستند را برملا کرده و ادعاهای مستندنمایی را به چالش می کشند. ماکیومنتری یکی از همین گونه هاست که در سال های اخیر نمونه های آن در بخش های سینمایی و تلویزیونی جهان و ایران افزایش یافته اما درباره آن پژوهش های چندانی انجام نشده است. این مقاله با استفاده از یافته های یک پژوهش با روش توصیفی تحلیلی به این پرسش می پردازد که پیدایش سبک ماکیومنتری مبتنی بر چه ابعاد نظری و تاریخی بوده و این سبک چه تغییرات فرمی در بازنمایی واقعیت در فیلم مستند به وجود آورده است. مقاله استدلال می کند که ماکیومنتری با بهره مندی از تکنیک های رایج در هر دو قالب مستند و داستانی، مرزهای این دو را به چالش کشیده و جایی میان آن دو قرار می گیرد. علاوه بر این، ماکیومنتری با استفاده از تمهیداتی مانند انعکاسی بودن و پارودی، ادعای بازنمایی واقعیت در مستند را واژگون کرده و از این طریق واقعیت های پنهان دیگری را در قالبی دیگر آشکار می کند. بدین ترتیب این مقاله جایگاه ماکیومنتری در تاریخ تحولات فیلم مستند را تبیین کرده و نشان می دهد که این سبک سینمایی چه دگرگونی های فرمی در بازنمایی واقعیت ایجاد کرده است.
    کلید واژگان: فیلم مستند, فیلم داستانی, ماکیومنتری, بازنمایی واقعیت, انعکاسی بودن
    Shahab Esfandiari, Nima Kavian *
    Film studies theoreticians have always had different views and definitions of “documentary” form. Different cultural and social factors have contributed to the construction of different expectations regarding the documentary form and have had various effects on its development in different periods. These expectations have had different effects on the modes of representing reality in the documentary form and have problematized its representations. Mockumentary is one of these problematizing forms which has had a rise in popularity in cinema and television but has been studied less than the other forms. This study uses the findings of a research with descriptive-analytic method to answer the main question about the alterations that the mockumentary makes to documentary. Initially, we look at the definitions and presumptions about documentary in order to clarify the different interpretations of this concept, and then we examine the different elements of the mockumentary form. It looks like mockumentary uses tools like reflexivity and parody to subvert documentary representations of reality and to present reality in a different mold. The purpose of this study is to analyze the position of the documentary form and the contexts of the emergence of many presumptions regarding this film form and the subversions being made in representation of reality from the perspective of the mockumentary form. The study demonstrates the means by which mockumentary transforms and subverts the documentary representation of reality and builds its own way of representation of reality without the common deceiving methods used by the documentary form.
    Keywords: documentary, Fiction, Mockumentary, Representation of reality, reflexivity
نکته:
  • از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبه‌ای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شده‌است‌.
  • نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شده‌اند و انتظار می‌رود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
  • جستجوی عادی ابزار ساده‌ای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش داده‌شود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشته‌های نویسنده خاصی هستید، یا می‌خواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال