-
مجله حقوق خصوصی، پیاپی 43 (پاییز و زمستان 1402)، صص 257 -274
در روابط اقتصادی و حقوق مالی، اسرار تجاری بخش مهمی از دارایی فعالان اقتصادی است. افشای اطلاعات علمی موجب آسیب جدی به مالکان این اطلاعات است. از آنجا که حفظ محرمانگی اطلاعات مخازن و مسائل فنی در قراردادهای بالادستی نفت و گاز از شروط مندرج در قرارداد است، این پرسش ها مطرح می شود که دامنه محرمانه بودن قرارداد و حفظ محرمانگی و شرایط و تعهدات طرفین در خصوص محرمانگی در این قراردادها به چه صورت و تا چه مدت و میزانی است؟ آیا حفظ محرمانگی به عنوان یک اصل حقوقی شناخته شده است یا اینکه به عنوان یکی از شرایط پیش بینی شده در قراردادهای تجاری مطرح می شود. برای پاسخ به این پرسش ها در پژوهش حاضر که به روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته است، با بررسی قوانین و مقررات داخلی، اسناد و مقررات بین المللی، و قراردادهای بالادستی نفت و گاز به نظر می رسد قلمرو محرمانگی در مقررات ایران هم ناظر به مفاد قرارداد است و هم در چارچوب و شرایط قرارداد از جمله اطلاعات مربوط به مخازن و حفاری چاه ها پیش بینی می شود.
کلید واژگان: اسرار تجاری, تعهد به حفظ محرمانگی, قراردادهای بالادستی نفت و گاز, محرمانه بودن قراردادPrivate Law, Volume:20 Issue: 43, 2024, PP 257 -274In economic relations and financial law, trade secrets form an important part of the assets of the economic actors. Disclosure of the scientific information causes serious damages to the owners of such information. As maintaining the confidentiality of the reservoirs information and technical issues is one of the terms and conditions contemplated under upstream oil and gas contracts, some questions arise here as follows. How, for what duration and to what extent should the scope of the confidentiality of the contracts, keeping the confidentiality, conditions and obligations of the parties for confidentiality in this contracts be? Is confidentiality recognized as a legal principle or is simply considered as one of the terms and conditions envisaged under the trade contracts? To answer such questions, the present descriptive-analytical research examined the domestic laws and regulations, international documents and regulations as well as the upstream oil and gas contracts. Seemingly, the scope of confidentiality under Iranian regulations both covers the provisions under a contract, including the reservoirs information and the well drilling, within the framework of a contract.
Keywords: Confidentiality of Contract, Obligation to Maintain Confidentiality, trade secrets, Upstream Oil, Gas Contracts -
یکی از مهم ترین تعهدات طرفین در قراردادهای تجاری بین المللی و به ویژه قراردادهای نفتی حتی قبل و بعد از امضای قرارداد، تعهد به رازداری و محرمانگی اطلاعات است. در قراردادهای نفتی طرفین قرارداد در جریان مذاکره، انعقاد و اجرای قرارداد به اطلاعات طرف مقابل که ارزش تجاری دارند و افشای آنها برای اشخاص ثالث باعث زیان هنگفت طرف قرارداد می شود دست می یابند؛ بنابراین ضروری است با درج شرطی در قرارداد یا انعقاد یک موافقت نامه ی محرمانگی از این اطلاعات ارزشمند محافظت نمایند. بر اساس شرط یا موافقت نامه ی مزبور هر یک از طرفین قرارداد متعهد می شود نه تنها اطلاعات محرمانه را در برابر اشخاص ثالث افشا نکند، بلکه این اطلاعات را در غیر از هدفی که در قرارداد برای آن تعریف شده نیز به کار نگرفته و تنها در راستای اهداف قرارداد استفاده کند. در قراردادهای نفتی باید اطلاعات محرمانه، اشخاصی که مجاز به آگاهی از این اطلاعات هستند و اطلاعاتی که می توان آنها را افشا نمود و مشمول محرمانگی نیست و مدت حفظ محرمانگی به طور صریح مشخص گردد.
-
دارندگان حقوق مالکیت فکری بویژه مخترعین غالبا از زمان خلق ایده تا تجاری سازی آن با چالش افشای اطلاعات محرمانه ای که در جریان قراردادهای مجوز بهره برداری در اختیار اشخاص ثالث قرار می دهند، مواجه هستند. در حقیقت هدف عمده از انعقاد قراردادهای محرمانگی حمایت از انواع اموال فکری از قبیل دانش فنی، اسرار تجاری و... است تا زمینه نظارت و مدیریت صحیح و کارآمد بر نحوه بهره برداری از آنها فراهم شود.. استفاده از قرارداد عدم افشاء در زمینه فناوری های پیشرفته به ویژه برای شرکت های رایانه ای و اینترنتی در جریان قرارداد مجوز بهره برداری بسیار معمول است. از طرف دیگر پژوهشگران و مخترعان شرکت های دانش بنیان در فرآیند دستیابی به حمایت های مالکیت فکری نیز ممکن است با چالش هایی نظیر افشای اطلاعات محرمانه مواجه شوند. نکته مهم عدم آگاهی بسیاری از صاحبان ایده و مخترعین از نحوه انعقاد چنین قراردادی است. در ارائه اطلاعات محرمانه قرارداد عدم افشاء فقط اطلاعات محرمانه را پوشش می دهد و قبل از انعقاد قرارداد مجوز بهره برداری یا در طول مذاکرات برای محافظت از آنها منعقد می شود. امضاء و انعقاد این گونه قراردادها در صورت عدم آگاهی از قوانین و ویژگی های آن برای طرفین می تواند خطرناک و تعهدات سنگینی به دنبال داشته باشد. در این مقاله با نگاهی تحلیلی-توصیفی، به تعریف، ضرورت، عملکرد و انواع قرارداد عدم افشاء و شرایط معمول در آن می پردازیم. نتایج این مقاله، لزوم اطلاع رسانی دقیق و کارآمد حقوقی به دارندگان اموال فکری در زمینه انعقاد قرارداد محرمانگی و اصلاح ساحتار قانونی فعلی را جهت حمایت از حقوق این اشخاص نمایان می سازد.کلید واژگان: قرارداد مجوز بهره برداری, قرارداد حفظ محرمانگی, اطلاعات محرمانه, تعهدات محرمانگی, شروط معمول قرارداد محرمانگیIPRs owners, especially inventors, from the creation of idea up to its commercialization are often faced with disclosure of confidential information delivered to third parties during license agreement negotiations. In fact, the main purpose of confidentiality agreements is to protect different types of IPRs including know-how, trade secrets, etc. with a view to prepare the background for proper and effective supervision and management of their exploitation. The use of non-disclosure agreements in high-tech sector, specifically for computer and internet companies is a common in license agreement negotiations. On the other hand, researchers and inventors in knowledge-based companies may be faced with challenges like disclosure of confidential information in the process of acquiring IPRs protection. The important point is the ignorance of many idea owners and inventors as to how such agreements are concluded. When delivering confidential information, non-disclosure agreement covers merely this information and is concluded for its protection before license agreement is concluded or during license agreement negotiations. Signing and entering into such agreements, without knowledge of laws and their characteristics, may cause dangerous and heavy obligations for parties. In this paper, with an analytic-descriptive approach, we define non-disclosure agreement, its necessity, function, types and common terms and conditions. The results of this paper indicate the necessity of delivering accurate and efficient information to IPRs owners regarding entering into confidentiality agreements and the need to modify the current legal structure in order to protect their rights.Keywords: License agreement, confidentiality agreement, confidential information, secrecy obligations, confidential agreement, common conditions
-
مجله حقوق خصوصی، پیاپی 23 (پاییز و زمستان 1392)، صص 313 -347داوری شیوه خصوصی حل وفصل دعاوی در تجارت بین الملل است. محاسن داوری نسبت به دادگستری دولتی موجب شده است تجار در سطح بین الملل دعاوی خود را به داوری ارجاع دهند. یکی از این محاسن محرمانه بودن این شیوه دادرسی است. سوال این است که جنبه محرمانه بودن داوری بر مبنای کدام منابع داوری تجاری بین الملل استوار است. قلمرو و ضمانت اجرای تخلف از آن کدامند؟ مطالعه تطبیقی نظام های حقوقی نشان می دهد آن ها به وجود و منابع این تعهد نگرش یکسانی ندارند. در واقع، اثبات این تعهد در صورت فقدان توافق صریح طرفین قرارداد با مشکلات مهمی مواجه شده است. به طوری که در حقوق برخی کشورها وجود چنین اصل یا تعهدی انکار شده است. در این مقاله سعی شده است وجود این تعهد به عنوان یک شرط ضمنی قراردادی اثبات شود و ضمانت اجرای نقض آن نیز معین شود.
کلید واژگان: تجارت بین الملل داوری, محرمانهPrivate Law, Volume:10 Issue: 23, 2014, PP 313 -347Arbitration is a private justice for the settlement of disputes in the international trade. By reason of number of benefits، international traders prefer the arbitration in relation to the justice tosettle their disputes. Confidentiality is one of those benefits. Here، there are some questions: is there any source in international commercial judgment that indicates the confidentiality of judgment? And what are the scope & the sanction of this obligation? Comparative study of international commercial law shows that they don’t have unified approach for the existence or source of this obligation. In fact proving this obligation in the absence of explicit agreement between the beneficiaries is a major problem. Some legal systems، this obligation is denied. In this article، it’s attempted to demonstrate this obligation as an implicit condition of contract and to specify the sanction.Keywords: Arbitration, Confidentiality, international trade -
محرمانگی یکی از مولفه های مهم در میانجیگری کیفری بوده و بدون رعایت اصل محرمانه بودن فرآیند میانجیگری بعید است گفتگوی معناداری بین بزه دیده و بزهکار صورت گیرد. اگر اصل محرمانگی تضمین نشود، ممکن است بزهکار و بزه دیده تمایلی به شرکت در فرآیند میانجیگری نداشته باشند و تصمیم بگیرند که در این فرآیند شرکت نکنند؛ بنابراین حصول اطمینان از مشارکت بزه دیده و بزهکار یکی از دلایل اصلی برای محرمانه بودن این فرآیند است. اصل محرمانه بودن فرآیند میانجیگری در اسناد و معاهدات بین المللی و قوانین اغلب کشورها به رسمیت شناخته شده است؛ بااین وجود این اصل استثناء پذیر بوده و در مواردی ممکن است اطلاعات و مکالمات و اسناد ارائه شده از شمول این اصل خارج شده و قابل افشاء باشند. این الزام یا ناشی از حکم قانون است یا توافق طرفین. همچنین، در مواردی ممکن است بین مقررات مربوط به محرمانگی در فرآیند میانجیگری و سایر قوانین جزایی و حقوقی درباره محرمانگی تعارض وجود داشته باشد؛ بنابراین با توجه به استثناء پذیر بودن اصل محرمانگی، میانجی گرها باید به شرکت کنندگان در جلسات میانجیگری هشدار بدهند که هرگونه پذیرش ارتکاب جرائم مربوط به گذشته ممکن است به عنوان اقرار صریح به جرم و یا تهدید به ارتکاب جرم در آینده امری محرمانه تلقی نشده و دادگاه از این شواهد و دلایل موردقبول در رسیدگی های بعدی استفاده کند.کلید واژگان: کلمات کلیدی, میانجیگری, محرمانگی, بزه دیده, بزهکار, میانجیConfidentiality is an important component of criminal mediation. Without observing the principle of confidentiality of the mediation process, it is impossible to have a meaningful dialogue between the victim and the offender. If the mediation environment does not guarantee the principle of confidentiality, it may be up to the perpetrator and victim to not participate in the process, Therefore, ensuring the participation of the victim and the offender is one of the main reasons for the nature of the confidentiality of this process. The principle of confidentiality of the mediation process is recognized in international documents and treaties and in the laws of different countries. Most criminal mediation regulations have stated that this is a confidential process, but in some cases the information and conversations and documents presented may not be generalized or disclosed, or in some cases, the mediator has a duty to disclose it or maybe There is a conflict between the rules of confidentiality in the mediation process and other criminal and legal rules. Therefore, mediators should warn participants in mediation hearings that, other than the necessary information in the case, any acceptance of past crimes, such as confessions for offenses or threats of future offenses, may not be considered confidential and the court will use these evidences and grounds for subsequent proceedings.Keywords: vCriminal Mediation, Confidentiality, Victim, Offender, Mediator
-
یکی از مهم ترین مزایای داوری به عنوان روش حل وفصل اختلافات، حفظ اطلاعات محرمانه طرفین دعوا است. جدا از مباحث تیوری در خصوص اصل محرمانگی، متعهدان آن و ضمانت اجرای اصل مذکور، باید راهکارهای عملی حفظ اطلاعات محرمانه در داوری مورد بررسی قرار گیرد زیرا وجود سلایق و خواسته های متعدد طرفین داوری، متفاوت بودن نهادهای داوری و داوران، متغیر بودن اعتماد طرفین داوری به داور، مواضع مختلف قانونی و شرایط خاص هر پرونده اقتضا می کند طرق متعدد اجرای اصل محرمانگی برای طرفین داوری و داوران مشخص گردند و از لحاظ عملی راه حل های انعطاف پذیری به آنها پیشنهاد شوند. در این مقاله تلاش شده است که با بررسی تحلیلی قواعد و رویه موجود در داوری ها، راه حل های موجود در این خصوص مورد مداقه قرار گیرند. جهت حفاظت از اطلاعات محرمانه در داوری چند راهکار اصلی وجود دارد: «راهکارهای محدودکننده دسترسی به اطلاعات محرمانه»، «راهکارهای مانع افشای اطلاعات محرمانه در فرایند رسیدگی داوری» و «راهکارهای مانع افشای اطلاعات محرمانه در رای داوری». مسلما موضع این مقاله ترجیح هیچ کدام از این راهکارها در زمینه تحقق محرمانگی در داوری بر دیگری نیست و حتی استفاده از ترکیبی از این گونه روش ها بیشتر می تواند نیازهای طرفین داوری را در خصوص حفظ محرمانگی تامین نماید. در نهایت مقاله حاضر به این نتیجه نایل آمده است که محدود کردن میزان ارایه اطلاعات محرمانه به داور از سوی طرفین دعوا، باید به حدی باشد که مانع صدور رای عادلانه نگردد و در این راستا پیشنهاد می شود اطلاعات محرمانه مهم در اختیار تمامی داوران یا تنها سرداور قرار گیرد. عدم ذکر استنادهای متکی بر اطلاعات محرمانه در رای نیز تا آنجایی منطقی است که در فرایند اعتراض و اجرای رای داوری خللی وارد نسازد. محدود کردن دسترسی به اطلاعات محرمانه نباید ناقض حق طرفین مبنی بر داشتن دادرسی عادلانه گردد و دخالت ثالث جهت جلوگیری از افشای اطلاعات، تنها در موارد استثنایی امکان پذیر است زیرا قاعدتا خود داور، ثالث بی طرف و متخصص تلقی می گردد. راه حل بنیادین آن است که قانون گذاران و تنظیم کنندگان قواعد داوری به صورت جدی و تفصیلی راهکارهای عملی حفاظت از اطلاعات محرمانه را در مقررات مذکور درج نمایند. در حال حاضر و تا قبل از اعمال این تغییرات آنچه که پیشنهاد می گردد آن است که راهکارهای مذکور ترجیحا در توافق نامه داوری اولیه و یا قرارنامه داوری ذکر شوند.
کلید واژگان: انتشار رای داوری, شفافیت در داوری, اصل رازداری در داوری, داوری تجاری بین المللی, گروه های محرمانه, مشاور محرمانگیOne of the most important benefits of arbitration as a dispute resolution method is the preservation of confidential information of the disputing parties. Apart from the theoretical issues regarding the principle of confidentiality, its obligors and guaranteeing the implementation of the said principle, practical solutions for maintaining confidential information in arbitration should be considered because of the different demands and desires of parties, different arbitration institutions and arbitrators, variable trust of parties in the arbitrator, the different legal positions and the specific circumstances of each case, require that the various ways of enforcing the principle of confidentiality be identified for the parties and the arbitrators, and that practical solutions be offered to them in a flexible manner. In this article, an attempt has been made to study the existing solutions in this regard by analyzing the rules and procedures in arbitrations. There are several main strategies to protect confidential information in arbitration: "Strategies to restrict access to confidential information", "Strategies to prevent the disclosure of confidential information in the arbitration process" and "Strategies to prevent the disclosure of confidential information in arbitral award". Certainly, the conclusion of this article is not to prefer any of these strategies in the field of confidentiality in arbitration over another, and even the use of a combination of such methods can further meet the needs of the parties to the arbitration in terms of maintaining confidentiality. Finally, the present article concludes that limiting the access of arbitrator to the confidential information should not impede issuing fair award, and in this regard, it is suggested that important confidential information can be available to arbitrators or only the presiding arbitrator. Not mentioning evidence based on confidential information in the arbitral award is logical only to the extent that it does not make troubles in the stage of challenge, recognition and enforcement of the arbitral award. Restricting access to confidential information should not violate the right of the parties to the fair trial, and third-party intervention to prevent disclosure of information is possible only in exceptional cases, because the arbitrator himself/herself is generally considered an impartial and expert third party. The fundamental solution is that legislators and regulators of arbitration rules should seriously and in detail include practical solutions for the protection of confidential information in the mentioned regulations. At present, and before these changes are implemented, what is proposed is that these solutions can be preferably mentioned in the initial arbitration agreement or the terms of reference.
Keywords: Publication of Arbitral Award, Transparency in Arbitration, Principle of Confidentiality in Arbitration, International Commercial Arbitration, Confidential Clubs, Confidentiality Advisor -
بانک ها به مناسبت حرفه خود به اسرار زیادی از مشتریان آگاهی می یابند. از دیرباز اسرار بانکی به عنوان اسرار حرفه ای محسوب شده و بانک ها متعهد به حفظ اطلاعات مشتریان خود می باشند. در حقوق انگلیس وظیفه رازداری بانک ها، یک وظیفه قراردادی و به گونه ای است که حتی اگر در قرارداد تصریح نشده باشد، به عنوان تعهد ضمنی و به استناد عرف جزو قرارداد و از شرایط آن محسوب می گردد. در عین حال در سال های اخیر پارلمان انگلیس قلمرو حفظ اطلاعات و داده های اشخاص را با وضع قانون گسترش داده است. در کشورهای دارای نظام حقوقی نوشته مانند فرانسه، سوئیس، آلمان، مصر، لبنان و ایران، منبع و نیروی الزام آور این تعهد عمدتا ناشی از قانون است. در این کشورها نیز وظیفه محرمانه نگاه داشتن اطلاعات مشتریان مطلق نیست، و استثنائاتی بر آن وارد شده است. از این رو به حکم قانون، مراجع قضایی، دعوای بین بانک و مشتری، مبارزه با پولشویی، تبادل اطلاعات بین بانک ها، و مانند آن، بانک برای اجرای الزام قانونی، یا تسهیل انجام وظایف ناشی از قانون، و همین طور وظایف نظارتی مبارزه با جرایم و پولشویی، این تعهد برداشته می شود. در اغلب کشورها برای نقض تعهد رازداری علاوه بر جبران مدنی، مجازات کیفری نیز وضع شده است. در عملیات تبدیل به اوراق بهادار کردن، که مستلزم انتقال مطالبات بانکی است، مشتری و ارکان این عملیات (مطابق قواعد عمومی قراردادها) حق دارند تا به پرونده وام ها و اطلاعات مشتریان آگاهی یابند، این ضرورت با وظیفه محرمانه بودن اطلاعات بانکی در تعارض است و یکی از مسایل دشوار تبدیل به اوراق بهادار کردن به شمار می آید. بحث در مورد راه حل نظری جمع این دو الزام که حقوقدانان را قانع کند، پایان نیافته است. به نظر می رسد برای حل تعارض بین حفظ اسرار حرفه ای، و علم مشتری و بازیگران معاملات تبدیل به اوراق بهادار کردن، به موضوع معامله، در عمل چاره آن است که فرم های بانکی اصلاح گردد و شرط رضایت مدیون برای انتقال مطالبات و معاملات تبدیل به اوراق بهادار کردن در قراردادهای ارائه تسهیلات به مشتریان در اسناد بانکی مربوط گنجانیده شود. نهایت آنکه قانونگذار باید تدبیری اساسی بیندیشد و دادن اطلاعات برای تبدیل به اوراق بهادار کردن (به اشخاص دارای تعهد امانتداری اسرار مشتریان) را از وظیفه رازداری بانک ها استثناء کند.
کلید واژگان: تعهد حفظ اسرار بانکی مشتریان, تبدیل به اوراق بهادار کردن, حریم خصوصی, امنیت اطلاعات, تعهد ضمنیBankers have access to private and sensitive financial information of their clients, due to the nature of their professions. So, legal systems consider that “secrecy” is a fundamental precept of the banks and customers relationship. In other words, they are subject to an obligation to keep their customers financial affairs confidential.In (English) common law jurisdiction, confidentiality is a contractual (or implied contractual) duty as well as statutory duties especially in relation with data protections.According to the Civil Law jurisdictions, such as the law of France, Switzerland, Germany, Egypt, Lebanon, and Iran, the duty of confidentiality arise, under the civil code or related statutes.The “secrecy” is not absolute: almost in all countries this duty has exceptions: anti money laundering laws observations, when disclosures is required in the interest of the bank, where according to banking ordinary operation, exchange of information and data about the client’s credit, between the banks is usual and necessary for being ensured about banking operation, and the like. Due to the importance of this duty, any breach of confidentiality has penal and civil sanctions. Thses sanctions are different in legal systems and in different countries.In securitization transactions, serial parties such as SPV, rating agencies, liquidity provider’s trustees and servicing agents, may need potentially confidential information concerning the financial assets and loans. Sometimes, it is necessary for them to have access to the documents relating to the receivables. This contradiction is one of the main questions about the securitization of banking receivables that must be solved. The ideal way is to obtain the underling debtor’s consent about data transferring; obtaining of debtor's consent is very complicated and hard work to do.Another alternative is to amend forms and contracts which banks uses in relation with their customers. Finally, the best alternative is that securitization of transactions to be excluded from confidentiality duties, by legislation. -
ضرورت حفظ اسرار تجاری امری پوشیده نبوده و اهمیت آن هنگامی که اسرار مزبور واجد وصف خلاقانه باشند، مضاعف است. قرارداد رازداری تمهیدی کارا محسوب می شود که در مجاورت حمایت های قانونی که گاه مبهم یا ناکارآمد می نمایند، ابتکار عمل را به مبتکر می دهد تا به نحوی موثر نتایج تلاش های فکری خود را به موجب یک توافق در امنیت قرار دهد. این مقاله در پرتو موازین خاص مالکیت های فکری و از رهگذر تامل در مقررات قانونی، آراء حقوق دانان و آخرین رهیافت های رویه قضایی، می کوشد تا ضمن تبیین دقیق مفهوم قرارداد رازداری، به تحلیل چگونگی عملکرد آن در عرصه دارایی های فکری پرداخته و نقش قابل توجهی که این دست توافقات در فراهم آوردن بستر همکاری برای بسط ایده های ابتکاری و شکل گیری روابط مبتنی بر اعتماد دارد را تحلیل کرده و نحوه مساعدت آن به تجاری سازی دارایی های فکری و دانش فنی را عیان سازد. همچنین این پژوهش نشان می دهد که علی رغم وجود مقررات حمایتگرانه قانونی عام و خاص در گستره مالکیت فکری، قرارداد رازداری به سبب برخورداری از قابلیت های ویژه، کارکردی منحصر به فرد داشته که آن را به جزء لاینفک تعاملات تجاری دارایی های فکری محرمانه مبدل نموده است.
کلید واژگان: توافق رازداری, قرارداد عدم افشا, اسرار تجاری, مالکیت های فکری, ابداعات, دانش فنی -
انگلیس که از نقطه ضعف روسیه در ساخالین و جزایر کوریل خبر داشت، بر آن شد که پنهانی با ژاپنی ها با ژاپنی ها تماس برقرار کند. به همین دلیل قرارداد محرمانه 1902 منعقد شد و اساس آن بر ارائه کمکها و تسلیحات نظامی به ژاپن گذاشته شد.
-
زمینه و هدفامروزه محرمانه بودن یا بالعکس آشکار بودن داوری تجاری در سال های اخیر به یکی از موضوعات بحث انگیز در مجامع حقوقی و رویه قضایی محاکم کشورهای مختلف درآمده است. یکی از امتیازات داوری در مقابل رسیدگی دادگاه های دادگستری، ویژگی خصوصی و بسته بودن آن است، بدین معنی که طرفین دعوا برخلاف متداعیین در دادگاه های دادگستری خود روش و نحوه حل وفصل اختلافات را بر می گزینند و در اکثر موارد خود آنها داور یا داوران را انتخاب و به این کار منصوب می نمایند. بنابراین هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی محرمانه بودن داوری و ضرورت آن در تجارت بین الملل می باشد. روش شناسی: تحقیق حاضر به روش توصیفی - تحلیلی انجام شده است.یافته هابین طرفین دعوا و اعضای هیات داوری یک رابطه نزدیک و بسته ای وجود دارد. به همین دلیل گفته می شود که جلسات استماع و رسیدگی هیات داوری خصوصی بوده و معمولا تنها به افرادی اجازه حضور داده خواهد شد که طرفین دعوا براین امر توافق نموده باشند. یافته های حاصل از تحقیق حاضر نشان می دهد که محرمانه بودن داوری به عنوان یک اصل در محاکم داخلی و بین المللی اکثر کشورها پذیرفته شده است.نتیجه گیریانکار تعهد محرمانه بودن داوری توسط برخی مراجع قضایی دولتی موجب شده است برخی قوانین داوری در نظام های حقوقی مختلف، شرط ضمنی محرمانه بودن داوری ر ا به طور صریح، بیان کنند. رعایت نکردن این تعهد توسط اشخاص متعهد بدون مجوز، می تواند ضمانت اجراهای مدنی و کیفری را حسب مورد به دنبال داشته باشد.کلید واژگان: محرمانه بودن, داوری, تجارت بین الملل, حقوق بین المللBackground and AimToday, the confidentiality or, conversely, the openness of commercial arbitration in recent years has become one of the most controversial issues in the legal forums and judicial procedures of the courts of different countries. One of the advantages of arbitration over court proceedings is its private nature and closure, which means that the litigants, unlike the litigants in their courts, choose the method and manner of resolving disputes, and in most cases they are arbitrators or The judges are selected and appointed to this task. Therefore, the main purpose of this study is to investigate the confidentiality of arbitration and its necessity in international trade.MethodologyThe present study was conducted by descriptive-analytical method.FindingsThere is a close and close relationship between the litigants and the members of the arbitral tribunal. For this reason, it is said that hearings and hearings of the jury are private and usually only those who have agreed to the litigation will be allowed to attend. The findings of the present study show that the confidentiality of arbitration is accepted as a principle in domestic and international courts in most countries.ConclusionThe denial of the obligation of confidentiality of arbitration by some governmental judicial authorities has caused some arbitration laws in different legal systems to explicitly state the implicit condition of confidentiality of arbitration. Failure to comply with this obligation by unauthorized committed persons may result in civil and criminal warranties, as the case may be.Keywords: Confidentiality, Arbitration, International Trade, International law
-
از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبهای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شدهاست.
- نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شدهاند و انتظار میرود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
- جستجوی عادی ابزار سادهای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش دادهشود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشتههای نویسنده خاصی هستید، یا میخواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
* ممکن است برخی از فیلترهای زیر دربردارنده هیچ نتیجهای نباشند.
-
معتبرحذف فیلتر