-
مقدمههدف از این تحقیق، بررسی اثر هشت هفته تمرین عضلات ثبات دهنده مرکزی بدن بر کنترل قامت افراد دارای ناپایداری مزمن مچ پا بود.روش ها33 نفر دانشجوی مرد به صورت نمونه در دسترس برای انجام این تحقیق انتخاب شدند. آزمودنی ها در دو گروه با ناپایداری مزمن مچ پا (11نفر) و بدون ناپایداری مزمن مچ پا (11نفر) دسته بندی شدند. همچنین یک گروه دارای ناپایداری مزمن مچ پا (11نفر) به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. برنامه تمرینات ثبات مرکزی به مدت هشت هفته بر روی گروه سالم و گروه دارای ناپایداری مزمن مچ پا انجام شد. برای ارزیابی کنترل قامت آزمودنی ها از آزمون تعادلی Y استفاده شد.یافته هانتایج آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان دهنده اختلاف معنی داری در کنترل قامت گروه سالم و گروه دارای ناپایداری مزمن مچ پا پس از انجام تمرینات ثبات مرکزی بود ( P≤0/05 ).نتیجه گیریچنین به نظر می رسد که عضلات ثبات دهنده مرکزی در کنترل مفاصل پروکسیمال و دیستال برای حفظ کنترل قامت نقش مهمی دارند. پیشنهاد می شود در درمان پیچیدگی مچ پا، علاوه بر تمرین دادن عضلات ناحیه پا، عضلات ثبات دهنده مرکزی نیز تمرین داده شوند.
کلید واژگان: تمرین, ثبات مرکزی, ناپایداری, مزمن, مچ پاIntroductionThe aim of this study was to determine effects of core stabilization training in postural control of subjects with chronic ankle instability.Material And MethodsThirty three male students were enrolled. Samples of this study composed of subjects with (n=22) and without (n=11) chronic ankle instability groups and also from samples with instability 11 persons select as a control group. Core stabilization training was performed for eight weeks by study groups. Y balance test (YBT) used for evaluation of subjects postural control. For statistical analysis the Repeated Measure ANOVA and POSTHOC bonfferoni tests were used (P≤0.05).ResultsThe results revealed that core stabilization training make increase in postural control in healthy and chronic ankle instability subjects.ConclusionBecause the important role of core stabilizer muscles in control of extremities distal parts, it’s proposed that for rehabilitation of ankle sprain we should implement preventive exercise for body total kinetic chain. -
مقدمهناپایداری مزمن مچ پا ناشی از اسپرین های مکرر می تواند عملکرد والیبالیست ها را تحت تاثیر قرار دهد. به همین دلیل، روش های محافظه کارانه از جایگاه ویژه ای در درمان این عارضه برخوردار می باشند. هدف این مطالعه بررسی تاثیر روش ترکیبی تمرینات تقویتی/حس عمقی و کینزیوتیپینگ بر والیبالیست های مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا بود.روش کارتعداد 38 والیبالیست (میانگین±انحراف معیار سن: 7/2±0/23 سال؛ سابقه فعالیت ورزشی: 2/2±6/5 سال) مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا در سه گروه تحت درمان با تمرینات تقویتی/حس عمقی (13 نفر)، کینزیوتیپینگ و تمرینات تقویتی/حس عمقی (13 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. تمرینات تقویتی با استفاده از باندکشی و تمرینات حس عمقی به صورت تمرینات زنجیره حرکتی بسته در طول 8 هفته انجام شد. تکنیک کینزیوتیپینگ برای عضلات پرونئال و رباط تیبیوفیبولا اعمال گردید. آزمودنی ها بوسیله مقیاس توانایی پا و مچ پا، آزمون Hopping یک پا و آزمون بلند کردن پاشنه پیش و پس از اعمال مداخلات مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته هاتمرینات تقویتی/حس عمقی به تنهایی و روش ترکیبی می توانند به طور معنی داری باعث افزایش توانایی پا و مچ پا و بهبود اجرای والیبالیست های مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا شوند (001/0 P<). اگرچه استفاده از روش ترکیبی نسبت به استفاده از تمرین درمانی به تنهایی می تواند نتایج بهتری در این زمینه به همراه داشته باشد.نتیجه گیریجهت بهبود توانایی و اجرای والیبالیست های مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا و رسیدن به نتایج مطلوب، می توان از روش ترکیبی تمرینات تقویتی/حس عمقی و کینزیوتیپینگ بهره برد.کلید واژگان: ناپایداری مزمن مچ پا, کینزیوتیپینگ, تمرین درمانی, اجرا, والیبالIntroductionChronic ankle instability (CAI) resulting from repetitive sprains can influence the performance in volleyball players. So, conservative strategies are important to manage such condition. The aim was to investigate the effects of strengthening/proprioceptive exercises (SPE) and Kinesiotaping® (KT) on volleyball players with CAI.Materials And MethodsThirty-eight volleyball players (Mean±SD, Age: 23.0±2.7 years; Playing years: 5.6±2.2 years) were divided into three groups including SPE (N=13), KT (N=13), and control (N=12). The Thera-Band was used for strengthening exercises and proprioceptive exercises were followed in closed kinetic chain exercises during 8 weeks. The KT method was administrated for peroneus muscles and also tibiofibular ligament. The participants were evaluated by Foot and Ankle Ability Measure, Single-leg Hopping test, and Heel raise test at baseline and after completing the interventions.ResultsBoth the SPE and KT can significantly increase foot and ankle ability and improve performance in volleyball players with CAI (PConclusionA combination method involving the SPE and KT can be beneficial to improve ability and performance and achieving favorable results in volleyball players with CAI.Keywords: Chronic ankle instability, Kinesiotaping, Exercise therapy, Performance, Volleyball
-
مقدمهمفصل مچ پا بخش آناتومیکی است که در معرض بیشترین آسیب در بین ورزشکاران قرار دارد. ناپایداری مچ پا مسئول %25 همه زمان هایی است که ورزشکاران به دلیل آسیب نمی توانند در فعالیت ورزشی شرکت کنند. کارایی بالینی نوارپیچی در ورزشکاران با ناپایداری مچ پا همچنان در ابهام است.هدفبنابراین هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر نوارپیچی مچ پا به روش مولیگان بر تعادل پویای ورزشکاران با ناپایداری مزمن مچ پا و ورزشکاران سالم است.روش32 ورزشکار شامل 16 فرد با ناپایداری مزمن مچ پا (6 زن و 10 مرد، سن؛ 0/3±23/5 سال، قد؛ 10/3±175/4 سانتیمتر، وزن؛ 14/5±73/60 کیلوگرم) با نمره پرسشنامه شاخص ناتوانی پا و مچ پا %8/62±74/5 و نمره پرسشنامه شاخص ورزشی ناتوانی پا و مچ پا %68/7±5/63 و 16 فرد سالم (6 زن و 10 مرد، سن؛ 7/1±22/81 سال، قد؛ 12/26±173/6 سانتیمتر، وزن؛ 11/4±66/4 کیلوگرم) با نمره پرسشنامه شاخص ناتوانی پا و مچ پا %100 و نمره پرسشنامه شاخص ورزشی ناتوانی پا و مچ پا %100 در این مطالعه شرکت کردند. تعادل پویا بوسیله آزمون تعادلی ستاره در جهات داخلی، قدامی–داخلی و خلفی–داخلی قبل و پس از نواربندی به شیوه مولیگان، ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تی مستقل و همبسته استفاده شد.یافته هاتعادل پویا در گروه سالم در مقایسه با گروه آسیب دیده به طور معناداری بهتر بود (0/05 ≤ p).کاربرد نوارپیچی باعث بهبود معنادار تعادل پویا (دستیابی در جهات داخلی، قدامی–داخلی و خلفی–داخلی) در دو گروه شد(0/05 ≤ p) (بجز دستیابی در جهت قدامی– داخلی در گروه سالم)(0/05 < p).نتیجه گیریبنابراین، به نظر می رسد نوارپیچی مچ پا به روش مولیگان می تواند تعادل پویا را در ورزشکاران با و بدون ناپایداری مزمن مچ پا بهبود بخشد. کلمات کلیدی: کشیدگی مچ پا/ تعادل پویا/ نوارپیچی مچ پاکلید واژگان: کشیدگی مچ پا, کنترل پاسچر, نواربندی مچ پاThe ankle joint is the most frequently injured anatomical site in athletes. Ankle instability is responsible for 25% of all time lost from sport. Clinical efficacy of the effect of taping in athletes with chronic ankle instability is unknown. So the purpose of this investigation is the study of the influence of Mulligan ankle taping on dynamic balance in the athletes with and without chronic ankle instability. 32 athletes participated in this investigation: 16 subjects with chronic ankle instability, 6 women and 10 men (age 23.5±0.3 years, height 175.4±10.3 cm, weight 73.6±14.5 kg, Foot Ankle Disability Index 74.5±8.62% and Foot Ankle Disability Index Sport 63.5±7.86%) and 16 healthy subjects, 6 women and 10 men (age 22.81±7.1 years, height 173.6±12.26 cm, weight 66.4±11.4 kg, Foot Ankle Disability Index and Foot Ankle Disability Index Sport 100%). Dynamic balance was assessed with Star Excursion Balance Test in 3 reaching directions (medial, antero-medial and postero-medial) before and after Mulligan ankle taping. Independent and paired t-test were used for statistical analysis. Dynamic balance in healthy group significantly was better than injured group (p≤0.05). Application of taping caused significantly improvement in dynamic balance in both groups (reaching in media, antero-medial and postero-medial directions) (p≤0.05) (except reaching in antero-medial direction in healthy group) (p>0.05). So it seems that Mulligan ankle taping can improve dynamic balance in the athletes with and without chronic ankle instability.Keywords: ankle sprain, dynamic balance, ankle taping
-
مقدمه و اهدافامروزه فواید تمرین تعادلی و استفاده از تیپینگ در پیشگیری و بهبود آسیب های ورزشی خصوصا در اسپرین و دررفتگی های ناشی از عدم تعادل و نقص در حس عمقی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه تاثیر شش هفته تمرین تعادلی، تیپینگ و ترکیبی بر حس عمقی و عملکرد حرکتی مچ پای والیبالیست های پسر نوجوان با ناپایداری مزمن مچ پا بود.مواد و روش هادر مطالعه شبه تجربی حاضر، 45 والیبالیست پسر نوجوان دارای ناپایداری مزمن مچ پا به صورت هدفمند شرکت کردند. از آزمون بالینی کشویی قدامی و پرسش نامه ناپایداری عملکردی مچ پا (CAIT) به منظور تایید ناپایداری مچ پا، از دستگاه آیزوکینتیک به منظور اندازه گیری حس عمقی مفصل مچ پا و از آزمون عملکردی جهش تک پا به شکل 8 انگلیسی (8) برای سنجش عملکرد حرکتی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس ANCOVA و آزمون تعقیبی سیداک استفاده شد (05/0P≤).یافته هادر همه گروه ها،از پیش آزمون به پس آزمون برای اندازه های حس عمقی 10 درجه دورسی فلکشن، 20 درجه پلانتارفلکشن و عملکرد حرکتی اختلاف معنادار مشاهده شد (05/0P<). همچنین تفاوت بین میانگین گروه های تمرین تعادلی و ترکیبی در مقایسه با گروه تیپینگ در پس آزمون معنادار بود (05/0P<)، در حالی که تفاوت بین دو گروه تمرین تعادلی و ترکیبی معنادار نبود (05/0P>).نتیجه گیریبا توجه به اندازه اثر بالای به دست آمده، پیشنهاد می شود از تمرین تعادلی و ترکیبی جهت بهبود حس عمقی و عملکرد حرکتی مچ پای والیبالیست های پسر نوجوان با ناپایداری مزمن مچ پا استفاده شود.کلید واژگان: تمرین تعادلی, تیپینگ, حس عمقی, ناپایداری مزمن مچ پا, عملکرد حرکتBackground And AimsToday, the benefits of balance exercise and taping are considered in the prevention and improvement of sports injuries, especially in sprains and dislocations in imbalance as well as defects of proprioceptive. The purpose of the current study was to evaluate the effect of six weeks of balance exercises protocol, taping, and mixed on proprioception and functional performance in teenager male volleyball players with chronic ankle instability.Materials And MethodsA total of 45 teenager male volleyball players with chronic ankle instability participated in the study. Eligibility of ankle instability was assessed using Cumberland Ankle Instability Tool (CAIT) and anterior drawer test. The Biodex system was used for measuring proprioception (ICC=0/99) and Eight Hop Test was used for conducted functional performance. The covariance (ANCOVA) and post hoc Sidac tests were used for statistical analysis at P=0/05.ResultsThe results in all groups showed significant differences between pre-test and post-test in proprioception 10 ° dorsiflexion, 20 ° plantar flexion, and functional performance (pConclusionConsidering the extremely large effect size of the balance and combined groups, it is recommended that these program be used to improve ankle proprioception and functional performance of teenager male volleyball players with chronic ankle instability.Keywords: Balance Training, Taping, Proprioception, Chronic Ankle Instability, Functional Performance
-
پیشزمینهناپایداری مزمن خارجی مچ پا به دنبال پیچ خوردگی حاد بین 15 تا 48 درصد می باشد. در مواردی که درمان غیرجراحی نتایج رضایت بخشی نداشته باشد، درمان جراحی انجام می شود. ضایعات همراه داخل یا خارج مفصلی می توانند بر نتایج این اعمال تاثیر بگذارند. هدف از این مطالعه تشخیص و درمان جراحی همزمان ضایعات همراه در ناپایداری مزمن مچ پا و بررسی اثر آن بر نتیجه ترمیم آناتومیک رباط های خارجی مچ پا بود.مواد و روش ها18 بیمار سنین 21 تا 45 ساله با پیچ خوردگی مکرر مچ پا مطالعه شدند. اندیکاسیون جراحی براساس شکایت بیمار همراه با علایم ناپایداری مچ پا و یا درد و شکست در درمان فیزیوتراپی برای حداقل یک دوره سه ماهه بود. تمام بیماران تحت بررسی آرتروسکوپیک ضایعات داخل مفصلی و جراحی ضایعات زردپی پرونئوس برویس قبل از ترمیم آناتومیک رباط های خارجی مچ پا به روش بروستروم (Broström) و استفاده از بخیه قلاب دار قرار گرفتند. تمام بیماران قبل و بعد از عمل با مقیاس انجمن پا و مچ پای آمریکا (AOFAS) ارزیابی شدند.یافته هامیانگین زمان بین آسیب و جراحی 19 ماه و دو هفته (36-3 ماه) و میانگین زمان پیگیری بعد از جراحی 14 ماه (22-6 ماه) بود. تمام بیماران قبل از عمل امتیاز پایین داشتند، ولی بعد از عمل 14 بیمار (79%) نتایج عالی و 4 بیمار (21%) نتایج خوب داشتند.نتیجه گیریترمیم مستقیم و آناتومیک رباط های خارجی مچ پا و ترمیم آسیب تاندون پرونئوس در ناپایداری مزمن مچ پا مؤثر می باشد.
کلید واژگان: مچ پا, بی ثباتی مفصل, ضایعات تاندونBackgroundPersistent instability following an acute lateral ankle sprain has been reported to vary in incidence from 15% to 48%. Surgery is indicated when conservative management fails to produce a satisfactory functional outcome. Associated intraarticular lesions of talus or extraarticualr lesions like peroneus Brevis tendon injuries can impact the functional outcome of lateral ankle reconstruction. The aim of this study was to report our short-term experience and treatment of concomitant lesions in chronic lateral ankle instability.Methods18 patients aged 21 to 45 years with recurrent ankle sprain and lateral ankle instability who had not responded to at least 3 months conservative treatment and had underwent direct lateral ligament repair were studied. All the patients received ankle arthroscopy and exploration of peroneus Brevis tendon before repair of anterior talofibular and calcaneofibular ligaments with 14 months (6-22 months) follow-ups. The cases were evaluated by American Orthopaedic Foot and Ankle Society (AOFAS) score.ResultsThe mean duration of injury was 19 months. In the diagnostic ankle arthroscopy 6 patients had some degree of talar chondral lesions two requiring shaving and drilling. Preoperatively all patients had poor scores ( -
سابقه و هدف
ناپایداری مزمن مچ پا یکی از فراوان ترین و آزاردهنده ترین عوارض ناشی از اسپرین های حاد مفصل مچ پا است. این آسیب به دو علت بالقوه؛ یعنی ناپایداری مکانیکی و ناپایداری عملکردی نسبت داده می شود که متاسفانه طیف کاملی از شرایط پاتولوژیکی منجر به ناپایداری مزمن مچ پا را منعکس نمی کند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه ویژگی های مورفولوژیکی و آناتومیکی پا در بسکتبالیست های با ناپایداری مزمن مچ پا و سالم است.
مواد و روش ها40 بسکتبالیست در قالب دو گروه (20 بسکتبالیست با ناپایداری مزمن مچ پا و 20 بسکتبالیست بدون سابقه ی آسیب مچ پا) به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. متغیرهای مورد مطالعه ی این پژوهش پهنای قسمت قدامی پا، پهنای قسمت خلفی پا، طول پا و افت استخوان ناوی بودند که در بین آزمودنی های دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسش نامه، مصاحبه و معاینه جمع آوری و سپس با استفاده از آزمون های t مستقل و تحلیل تشخیصی(discriminant analysis) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
یافته هامقایسه ی متغیرها بین دو گروه، تفاوت معناداری (05/ 0p<) را در متغیر پهنای قسمت قدامی پا نشان داد. در سایر متغیرها بین دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت.
در بررسی ترکیب متغیرها برای متمایز کردن دو گروه مشخص شد که مدل شامل چهار متغیر مستقل یا پیشبین تحقیق قادر نبود بطور معنادار دو گروه را از هم متمایز کند. نتایج طبقه بندی، نشان داد که این مدل 65% گروه سالم، 70% گروه ناپایداری مزمن مچ پا و 5/67% کل نمونه را به طور صحیح پیش بینی کرده است. همچنین متغیر پهنای قسمت قدامی پا بالاترین همبستگی(84/0) را با تابع تشخیصی داشت.نتیجه گیریدر کل پهنای قسمت قدامی پا به عنوان یک عامل خطرزا برای ناپایداری مزمن مچ پا در نظر گرفته شده که می تواند به طور معنادار در آسیب ناپایداری مزمن مچ پا نقش داشته باشد.
کلید واژگان: ناپایداری مزمن مچ پا, اسپرین مچ پا, بسکتبال -
ناپایداری مزمن مچ پا، به مثابه وقوع مجدد اسپرین مچ پا تعریف شده است، به گونه ای که حدود 40درصد مصدومان بعد از آسیب دیدگی حاد، با وجود دریافت بازتوانی های کافی، به این ناپایداری دچار می شوند. هدف این مطالعه، بررسی سهم ریزفاکتورهای نوسان های وضعیتی، در مهارت های پرش-فرود و جهش جانبی در پیش بینی وقوع اسپرین های مزمن است. در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 25 ورزشکار حرفه ای آسیب دیده ی مچ پا و 25 ورزشکار سالم مشارکت کردند. شش متغیر (سطح نوسان های، طول مسیر و سرعت نوسان های در مهارت پرش-فرود؛ و سطح نوسان های، طول مسیر و سرعت نوسان های در مهارت جهش جانبی) به منزله متغیر های پیش بین آسیب اندازه گیری شدند و جهت پیش بینی، از رگرسیون لجستیک استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد، شاخص طول مسیر و سرعت نوسان های در مهارت پرش-فرود، شاخص محیط نوسان های و طول مسیر نوسان های در مهارت جهش به پهلو در طبقه بندی گروه های آسیب دیده و سالم سهم آماری معناداری داشتند و به طورکلی مدل حدود 77درصد مورد ها را به طور صحیح طبقه بندی کرد. بنابراین، ورزشکاران با سابقه اسپرین مچ پا حین مهارت های جهشی-پرشی و تغییر مسیر نسبت به ورزشکاران سالم کنترل وضعیتی کمتری دارند و خطر بیشتری برای ابتلا به اسپرین مجدد تهدیدشان می کند. همچنین، افراد دارای ناپایداری مزمن مچ پا در سطح فرونتال، کنترل وضعیت کمتری دارند.کلید واژگان: ناپایداری مزمن مچ پا, کنترل وضعیت, طول مسیر, پرش, فرود و جهش جانبیChronic ankle instability has defined as recurrent ankle sprain, so that 40% of injured athletes after acute injury despite of receiving of adequate rehabilitation, suffering from this instability. The purpose of this study is investigate of postural sways risk factors proportion in jump-landing and lateral hopping tasks, in prediction of chronic ankle sprain occurrence. 25 ankle sprain injured athletes and 25 healthy athletes participated in this descriptive-analytic study. Six variables (area of sways, path length and velocity of sways in jump-landing and lateral hoping tasks) were measured as predictor variables, and we used to Logistic Regression test for predicting. The results of study showed that path length and velocity of sways in jump-landing, area and path length of sways in lateral hopping had statistical significant proportion in classification of injured and healthy groups, and the model classified about 77% cases correctly. Therefore, athletes with ankle sprain history have less control of posture than healthy subjects in jump-landing and hopping tasks and have higher risk to getting recurrent ankle sprain. Also subjects with chronic ankle sprain have less control of posture in frontal plan.Keywords: Chronic Ankle Instability, Control of Posture, Path Length, Jump-Landing, Hopping
-
اثر ناپایداری مزمن مفصل مچ پا بر حس وضعیت زانوزمینه و هدفپیشرفت رو به رشد فعالیتهای ورزشی به صورت حرفه ای منجر به گسترش تحقیقات پایه و بالینی در این زمینه شده است. پیچ خوردگی مچ پا (lateral ankle sprain: LAS) شایعترین آسیب ورزشی می باشد. علیرغم تحقیقات وسیع پایه و بالینی در این زمینه، تعداد زیادی از این افراد به ناپایداری مزمن مفصل مچ پا (chronic ankle instability: CAI) مبتلا می شوند. این عقیده وجود دارد که نقص کنترل نوروماسکولار که بدنبال پیچ خوردگی مفصل مچ پا رخ می دهد میتواند عاملی برای ناپایداری مزمن این مفصل باشد وافراد درگیر را مستعد ضایعه مجدد نماید. از آنجا که هیچ گونه مطالعه ای در مورد حس وضعیت مفصل زانو در ناپایداری مچ پا وجود نداشت، در این تحقیق ما به بررسی ان پرداختیم.روش بررسی20 زن داوطلب (10 نفر سالم و 10 نفر مبتلا به CAI) دراین مطالعه شرکت کردند. حس وضعیت مفصل در زانوی اندام مبتلا و سالم افراد بیمار و نیز زانوی اندام غالب افراد سالم از طریق بازسازی زاویه در همان مفصل مورد ارزیابی قرار گرفت. ارزیابی در دو وضعیت نشسته و ایستاده و در هر وضعیت در دو دامنه میانی و خارجی صورت گرفت. اندازه گیری زوایای مفصل زانو با استفاده از سیستمی متشکل از مارکرگذاری پوستی، عکس برداری دیجیتال و آنالیز زاویه با نرم افزار AutoCAD اندازه گیری شد. خطای مطلق به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شد.یافته هادر مقایسه بین حس وضعیت مفصل زانوی اندام درگیر و سالم افراد مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا، و نیزحس وضعیت مفصل زانوی اندام درگیر افراد مبتلا و اندام غالب افراد سالم اختلاف معناداری مشاهده نشد. در مقایسه بین حس وضعیت مفصل زانو در دو دامنه میانی و خارجی در هر سه گروه اختلاف معناداری نیز مشاهده نشد. همچنین بین حس وضعیت مفصل زانودر دو وضعیت ایستاده و نشسته در سه گروه اختلاف معناداری مشاهده نشد (05/0p>).نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که در افراد با ناپایداری مزمن مفصل مچ پا در دو وضعیت نشسته و ایستاده اختلال حس وضعیت مفصل زانووجود ندارد.
کلید واژگان: مفصل زانو, حس وضعیت مفصل, ناپایداری مزمن مچ پاThe effect of chronic ankle instability on knee joint position senseBackground And AimThe rapid growth of the athletic training profession has been accompanied by an equally rapid increase in focus on basic and clinical research. Lateral ankle sprain (LAS) is an extremely common athletic injury. Despite extensive clinical and basic science research, the recurrence rate remains high. Chronic ankle instability (CAI) following LAS is hypothesized to predispose individuals to re-injury because of neuromuscular control deficits which result following injury. No investigation has been carried out on the existence of joint position deficits in the knee joint of patients with CAI. In this study, joint position sense (JPS) was evaluated in patients with CAI.Materials And MethodsTen female patients with CAI and ten healthy control subjects participated in this study. JPS was evaluated by reproduction of the angles in two standing and sitting positions, and in each position two target angles were tested. The knee joints in both lower limbs of patients and the dominant knee-limb of healthy subjects were evaluated. The knee angles were measured by using a system comprised of skin markers, digital photography, and Auto CAD software. Absolute error was considered as a dependant variable.ResultThere were no significant differences between the knee JPS of dominant leg in healthy subjects and both knee joints of patients. There were also no significant differences between knee JPS in two standing and sitting positions and in two different target angles (p>0/05).ConclusionThe result of this study suggests that subjects who have CAI do not have deficit in knee JPS when tested in sitting position and also under functional weight bearing conditions. -
نشریه مطالعات طب ورزشی، پیاپی 38 (زمستان 1402)، صص 109 -124
اخیرا نوار کینزیوتیپ برای بهبود حس وضعیت مفصل، تعادل و راه رفتن مورد توجه قرار گرفته است، اما مطالعات موجود یافته های متناقضی دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر کنزیوتیپ بر فعالیت الکترومیوگرافی منتخبی از عضلات اندام تحتانی ورزشکاران با و بدون ناپایداری مزمن مچ پا در حین اجرای آزمون های تعادلی بود.. فعالیت عضلات تیبیالیس قدامی، نازک نی طویل، دوقلوی داخلی و خارجی، نعلی، پهن داخلی و خارجی و عضله دو سررانی 12 ورزشکار با ناپایداری مزمن مچ پا و 12ورزشکار سالم در حین انجام آزمون زمان ایستادن روی یک پا و آزمون تعادل ستاره ای ثبت شد. آزمون طرح تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری تکراری برای بررسی اثرات درون و بین گروهی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که کنزیوتیپ اثری روی سطح فعالیت عضلات و نسبت هم انقباضی عضلات در حین اجرای آزمون زمان ایستادن روی یکپا ندارد همچنین تفاوت معنی داری بین دو گروه در سطح فعالیت عضلات و نسبت هم انقباضی عضلات در حین اجرای زمان آزمون ایستادن روی یک پا وجود ندارد (05/ 0˃ p). در مقابل کنزیوتیپ تاثیر معنی داری بر نسبت هم انقباضی عضلات در حین اجرای آزمون تعادلی ستاره ای دارد (05/ 0˃ p). اما نتایج بین دو گروه معنی دار نبود (14/0 P=، 27/2F=) . با توجه به تاثیر کنزیوتیپ بر نسبت هم انقباضی عضلات در حین اجرای آزمون تعادل ستاره ای پیشنهاد می شود که از آن جهت بهبود تعادل پویا استفاده گردد
کلید واژگان: کنزیوتیپ, سطح فعالیت, آزمون زمان ایستادن روی یک پا, آزمون تعادل ستاره ایRecently, kinesiotape has received attention for improving joint position sense, balance, and gait, but existing studies have conflicting findings. The purpose of this study was to investigate the effect of kinesiotape on the electromyographic activity of selected lower limb muscles of athletes with and without chronic ankle instability during balance tests. The activity of tibialis anterior, proneous longus, gastrocnemius medialis and lateralis, soleus, vastus medialis and lateralis and biceps femoris muscles in 12 athletes with chronic ankle instability and 12 healthy athletes during leg stance time and star excursion balance tests to check the level of activity and co-contraction recordrd. Analysis of variance tests with repeated measurements was used to investigate within and between group effects. Findings showed the kinesiotape did not have any significant effect on the level of activity and the co-contraction ratio during the leg stance time test, and there wasn’t also any significant difference between the two groups in the level of activity and the co-contraction ratio during leg stance time test (p˃0.05). In contrast, kensiotype had a significant effect on the co-contraction ratio during the star excursion balance test, but the results between the two groups were not significant (F=2.27, P=0.14). Considering the effect of kensiotype on the co-contraction ratio of muscles during the performance of the star excursion balance test, it is suggested to use it to improve dynamic balance.
Keywords: Kinesiotape, Level Of Activity, Co-Contraction Ratio, Single Leg Stance Time, Star Excursion Balance Test -
زمینه و هدفتقویت عضلات اندام تحتانی باعث بهبود تعادل و کاهش درد در افراد مبتلا به اسپرین مچ پا شده و بنابراین خطر بروز اسپرین مجدد و ناپایداری مزمن مچ پا را کاهش می دهد. هدف از این پژوهش بررسی اثر 6 هفته تمرین پیلاتس بر روی تعادل و میزان درد زنان مبتلا به اسپرین مچ پا بود.روش بررسی20 زن مبتلا به اسپرین مچ پا (میانگین سن 2/30 ± 21/87 سال و میانگین نمایه توده بدنی 2/67 ± 21/81 کیلوگرم بر مترمربع) به طور تصادفی به دو گروه تجربی (11 نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 6 هفته به انجام تمرینات پیلاتس (3 جلسه در هفته، هر جلسه 60 دقیقه) پرداختند. وضعیت تعادل و میزان درد در ابتدا و 48 ساعت بعد از دوره تمرین به وسیله تست تعدیل شده ستاره و پرسش نامه سنجش درد FOAS اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل آماری، بعد از استفاده از ازمون نرمال سازی کولموگروف-اسمیرنوف، از آزمون t مستقل و زوجی استفاده شد (0/05>P).یافته هابراساس نتایج، افزایش معناداری در تعادل پویای آزمودنی ها (0/05>P) مشاهده شد. اما، در میزان درد، تغییرات معناداری مشاهده نشد (0/05>P).نتیجه گیریبه نظر می رسد، تمرینات پیلاتس از طریق تقویت عضلات اندام تحتانی برای بهبود تعادل در افراد مبتلا به اسپرین مچ پا موثر است.
کلید واژگان: تمرینات پیلاتس, تعادل, میزان درد, اسپرین مچ پاBackground And AimLower extremity muscles strengthen can improve balance and decrease pain in people with ankle sprain and therefore reduce the risk factors for chronic ankle sprain. The purpose of this research was to analyze the effect of six weeks of Pilatese training on balance and pain level in athletes with ankle sprain.Material And Methods20 women with ankle sprain (mean±SD: age 21.87±2.30 yrs, body mass index 21.81± 2.67 kg/m2) were randomly divided into experimental (n=11) and control (n=9) groups. Experimental groups performed six week of Pilates training (60 min/day, 3 day/week). Balance and pain level were measured at pretest and after intervention with adjusted star test and FOAS questionnaire respectively. All statistics were preceded by Kolmogorov-Smirnov normality test. As all subpopulations used proved to be normal, classical student T-tests were used.ResultsResults showed a significant increase in dynamic balance (P<0/05), but it was not found for pain level (P<0/05).ConclusionIt seems, Pilates training is effective for balance through increasing lower extremity muscle strength.Keywords: Pilates training, balance, pain level, ankle sprain
نکته:
-
از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبه‌ای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شده‌است.
- نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شده‌اند و انتظار می‌رود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
- جستجوی عادی ابزار ساده‌ای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش داده‌شود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشته‌های نویسنده خاصی هستید، یا می‌خواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
* با توجه به بالا بودن تعداد نتایج یافت‌شده، آمار تفکیکی نمایش داده نمی‌شود. بهتراست برای بهینه‌کردن نتایج، شرایط جستجو را تغییر دهید یا از فیلترهای زیر استفاده کنید.
* ممکن است برخی از فیلترهای زیر دربردارنده هیچ نتیجه‌ای نباشند.
* ممکن است برخی از فیلترهای زیر دربردارنده هیچ نتیجه‌ای نباشند.
متن مطلب
اعتبار نشریه
-
معتبرحذف فیلتر
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.