به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مطالب مجلات
ردیف ۱۰-۱ از ۱۵ عنوان مطلب
|
  • عبدالرضا کاظمی*، طاهره دهش
    هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن های MST1 و MAFbx در عضله EDL موش های پیر C57bl/6 بود. بدین منظور، 28 سر موش C57bl/6 پیر (14=n) و بالغ (14=n) در دو گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند که گروه های تمرین بعد از یک هفته آشناسازی در برنامه 4 هفته تمرین تناوبی شدید شرکت کردند و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی قربانی شدند و عضله EDL استخراج و به وسیله روش Real-time Pcr بیان ژن های MST1 و MAFbx اندازه گیری شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که پیری به طور معنا داری بیان ژن MST1 و MAFbx را افزایش می دهد (به ترتیب 001/0=P، 028/0=P). از طرف دیگر، 4 هفته تمرین تناوبی شدید سبب کاهش معنا دار بیان ژن MST1 (05/0≥P) و کاهش غیرمعنا دار MAFbx (05/0≤P)در موش های پیر شد. علاوه بر این کاهش این دو ژن در گروه بالغ غیرمعنا دار بود. همچنین کاهش معنا داری در وزن عضله EDL در موش های پیر مشاهده شد (032/0=p) هرچند تمرین تناوبی شدید در دوران پیری توانسته بود میزان آتروفی را کند، کند. علاوه بر این نشان داده شد که پیری و تمرین بر MST1 اثر تعاملی دارند (001/0=P)، ولی اثر تعاملی این دو عامل بر MAFbx مشاهده نشد (185/0=P). بنابراین، بالا رفتن سن همراه با افزایش در بیان ژن های MST1 و MAFbx است که احتمالا می توانند در تغییرات توده عضلانی همراه با افزایش سن درگیر باشند. با توجه به اینکه تمرینات با شدت بالا بیان این ژن ها را کاهش می دهد، ممکن است بتوان از این تمرینات در دوران سالمندی به منظور حفظ توده عضلانی استفاده کرد.
    کلید واژگان: تمرین تناوبی شدید, سالمندی, سارکوپنیا, MST1, MAFbx
    Abdolreza Kazemi *, Thereh Dehesh
    The aim of this study was to evaluate the effect of high intensity interval training on gene expressions of MST1andMAFbxin EDL muscles of aged C57bl/6 mice. 28 C57bl/6 mice (14 aged and 14 adults) were assigned to two groups of training and control. After one week of familiarization, training groups participated in 4 weeks of high intensity training program. 48 hours after the last training session, the mice were sacrificed, their EDL muscles were extracted. Then, gene expressions of MST1andMAFbxwere measured with Real Time PCR technique. The results showed that aging significantly increased gene expressions of MST1 andMAFbx(P=0.001 and P=0.028 respectively). On the other hand, 4 weeks of high intensity interval training significantly reduced MST1 gene expression (P≤0.05) and insignificantly reduced MAFbx(P≥0.05) in aged mice. Furthermore, decrease of these two genes in adult group was not significant. Also, a significant decrease was observed in EDL muscle weight in aged mice (P=0.032) although high intensity interval training could slow down the atrophy in the aged. In addition, aging and training had an interactive effect (P=0.001) but this interactive effect of these two factors was not observed on MAFbx (P=0.185). Thus, aging is associated with an increase in MST1 andMAFbx geneexpressions which could be possibly involved in muscle mass changes associated with aging. Since high intensity interval training decreases these gene expressions, it can be used to maintain muscle mass in the aged.
    Keywords: aging, high intensity interval training, MAFbx, MST1, sarcopenia
  • شهین شیبانی، فرهاد دریانوش *، محسن ثالثی، مریم کوشکی جهرمی، نادر تنیده
    مقدمه
    عدم فعالیت می تواند با فعال کردن مسیرهای سیگنالیگ پروتئوزمی منجر به از دست دادن حجم عضله و متعاقبا قدرت شود که این امر منجر به کاهش کیفیت و انتظارات مورد نظر در زندگی می شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر تمرین با شدت مضاعف و بی تمرینی بر مسیر سیگنالینگ FOXO3a، MAFbx و MuRF1 بود.
    روش بررسی
    در این پژوهش 32 سر موش نر 2 ماهه نژاد اسپراگ داولی استفاده شده است. تمرین تناوبی با شدت 85 تا 100% VO2max به مدت شش هفته انجام شد. سپس گروه ها (بی تمرینی 48 ساعت، 7 روز و 14 روز) بی تمرین شدند و عضله نعلی از اندام تحتانی جدا شد. از روش رنگ آمیزی H&E و هیستوشیمی بافتی برای سنجش میزان و درصد نوع تارهای عضله اسکلتی و از روش RT-PCR برای بررسی تغییرات ژن ها استفاده شد.
    یافته ها
    میانگین وزن عضله نعلی بعد از تمرین افزایش و بعد از دوره بی تمرینی کاهش معناداری داشت (001/0=p). تبدیل نوع تار از I به IIA صورت گرفت (001/0=p). هایپرتروفی در تارها بعد از تمرین با شدت مضاعف و آتروفی بعد از بی تمرینی در تارهای نوع II مشاهده شد (001/0=p). سطوح سطوح FOXO3a و MAFbx و همچنین بیان ژن MuRF1 بعد از تمرین افزایش و بعد از دوره بی تمرینی کاهش معناداری داشت (001/0=p).
    بحث و نتیجه گیری
    نتایج این پژوهش بیان می کند تمرین نتوانست مانع از ایجاد آتروفی در دوره بی تمرینی شود همچنین فعال شدن مسیر FOXO3a/MAFbx و نه FOXO3a/MuRF1 ایجاد کننده آتروفی در دوره بی تمرینی است و احتمالا MuRF1 هدف غیرمستقیم FOXO3a است و همیشه نمی تواند به عنوان یک نشانگر مناسب در آتروفی باشد. احتمالا MuRF1 در وضعیت های آتروفی پاتولوژیکی نقش مهمتری دارد.
    کلید واژگان: فعالیت بدنی, آتروفی, هایپرتروفی, موش
    Shahin Sheibani, Farhad Daryanoosh *, Mohsen Salesi, Maryam Koushkie Jahromi, Nader Tanideh
    Background
    Inactivity may result in loss of muscle volume and subsequently reduce the power, by activating proteasome signaling pathways, which leads to a decrease in quality and expectations of life. The aim of this study was to evaluate the effect of high-intensity training and also detraining on the signaling pathways of FOXO3a, MAFbx, and MuRF1.
    Materials And Methods
    In this study, 32 2-month male Sprague-Dawley rats were used. At first, periodic exercise with intensity of 85-100% VO2max was performed for six weeks. Then, the groups (detrained for 48h, 7w, and 14w) were detrained and then soleus muscle was removed from hind limb. H&E staining and histochemical procedure were used to measure the amount and percentage of skeletal muscle fibers type. Also, RT-PCR method was used to examine gene changes.
    Results
    The mean weight of the soleus muscle increased after exercise and decreased significantly after detraining (p=0.001).The fiber type conversion were happened from I to IIA (p=0.001). Hypertrophy was observed in fibers after training, whereas atrophy was seen after detraining in type II fibers (p=0.001). FOXO3a and MAFbx levels were significantly increased after training and decreased after detraining period (p=0.001).The MuRF1 expression shown an increase and a decrease after training and detraining, respectively (p=0.001).
    Conclusion
    The results of this study indicated that the exercise couldn’t prevent atrophy during the period of detraining. Also, the activation of pathway FOXO3a/MAFbx, not the FOXO3a/ MuRF1, is the atrophy inducer during detraining. In this regard, probably MuRF1 is an indirect target of FOXO3a and cannot always be an appropriate marker of atrophy. MuRF1 probably plays a more important role in pathological atrophy conditions.
    Keywords: Physical Activity, Atrophy, Hypertrophy, Rat
  • صدیقه رضایی پور، محمدرضا کردی*، عباسعلی گائینی، رضا قراخانلو

    نداشتن فعالیت می تواند در نهایت به چاقی و فعال کردن مسیرهای پیام رسان پروتیولیزی و کاهش حجم و قدرت انقباضی عضله اسکلتی منجر شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین مقاومتی در دوره عدم استفاده عضلانی بر بیان ژن های تنظیم گر فرایندهای آتروفی عضله نعلی رت های تمرین کرده است. به همین منظور 18 سر رت نر اسپراگ داولی به دو گروه کنترل (6=n) و تمرین استقامتی (12=n) تقسیم شدند. رت های گروه تمرین استقامتی 6 هفته و هر هفته 5 جلسه بر روی تردمیل دویدند. سپس اندام تحتانی حیوانات به مدت 7 روز با روش قالب گیری بی تحرک شد و رت ها به دو گروه کنترل بی تحرک (6=n) و تمرین مقاومتی (6=n) تقسیم شدند. رت های گروه تمرین مقاومتی همراه با بی تحرکی 3 جلسه تمرین مقاومتی را به صورت 3 ست 5 تکراری بالا رفتن از نردبان با دست ها انجام دادند. پس از اتمام 7 روز بی تحرکی، عضله نعلی استخراج و میزان سطوح بیان ژن های (FoxO3a، MuRF1 و MAFbx) با تکنیک Real time-PCR سنجیده شد. برای تعیین تفاوت ها از آزمون آماری تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنا داری بین گروه ها (05/0≥P) استفاده شد. نتایج نشان داد، اجرای تمرین مقاومتی نسبت به گروه بی تحرکی استقامتی موجب کاهش معنادار FoxO3a (001/0=p)، MuRF1 (013/0=p)، MAFbx (008/0=p)   شده است. به نظر می رسد تمرین مقاومتی از طریق کاهش یا عدم افزایش بیان ژن های FOXO، MuRF1 و MAFbx از آتروفی عضلانی در دوره بی تحرکی جلوگیری کرده است و احتمالا تمرین مقاومتی راه حل مناسبی برای کاهش آتروفی عضلانی ناشی از بی تحرکی عضلانی است.

    کلید واژگان: آتروفی, تمرین استقامتی, تمرین مقاومتی, mRNA, FOXO3a
    Sedigheh Rezaeipour, Mohammadreza Kordi *, Abbasali Gaeini, Reza Gharakhanloo

    Inactivity can ultimately lead to obesity and activation of the proteolysis messenger pathways, which decreases muscle mass and skeletal muscle contractile power. The aim of this study was to investigate the effect of resistance training during the period of muscular inactivity on the expressions of atrophy processes regulatory genes of soleus muscle in the trained rats. 18 male Sprague Dawley rats were divided into two groups: control (n = 6) and endurance training (n = 12). Endurance training rats ran on a treadmill for 6 weeks and 5 sessions per week. Then, their lower limbs were immobilized for 7 days by plaster cast method and they were divided into two groups: immobilization (n = 6) and resistance training (n = 6). Resistance training and immobilization groups performed 3 sessions of resistance training of ladder climbing with hands in 3 sets, 5 repetitions each set. At the end of 7 days of immobilization, soleus muscle was excised and gene expressions (FoxO3a, MuRF1 and MAFbx) were measured by Real Time-PCR. One-way ANOVA test was used to determine the differences and Tukey post hoc test was used to determine the significance level among the groups (P≤0.05). The results showed that resistance training significantly reduced FoxO3a (P=0.001), MuRF1 (P=0.013), MAFbx (P=0.008) compared with endurance immobilization group. Resistance training seems to prevent muscle atrophy in the immobilization period through reducing or not increasing gene expressions of FOXO, MuRF1, and MAFbx.  Resistance training is likely to be a suitable solution to reduce muscle atrophy caused by muscle immobility.

    Keywords: atrophy, Endurance Training, FOXO3a, mRNA, resistance training
  • بنت الهدی اسماعیلی، احمد عبدی*، آسیه عباسی دلویی، پروین فرزانگی
    زمینه و هدف

    دیابت یکی از بیماری های متابولیکی است که با آسیب قلبی همراه است. نشان داده شده است که فعالیت ورزشی و رزوراترول باعث بهبود ساختار و عملکرد قلب آزمودنی های دیابتی می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف رزوراترول بر بیان  ژن های AMPK و MAFbx بافت قلب مدل تجربی دیابت بود.

    روش تحقیق

     در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر ویستار، به طور تصادفی به 5 گروه کنترل (CN)، دیابت (DM)، دیابت-رزوراترول (RDM)، دیابت-تمرین هوازی (TDM)، دیابت-تمرین هوازی-رزوراترول (RTDM) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته، برنامه تمرینی دویدن را روی تردمیل انجام دادند. رزوراترول(mg/kg 20)  برای گروه های  RDMو TRDM به مدت 8 هفته به طور زیر جلدی تزریق شد. پس از 48 ساعت از آخرین جلسه تمرینی، رت ها بیهوش و تغییرات کمی بیان ژن های AMPK و MAFbx میوکارد به روش Real Time PCR بررسی گردید.

    یافته ها

     نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده کاهش بیان AMPK (0/001>p) و افزایش MAFbx (0/001>p) کاردیومیوسیت ها در گروه های DM نسبت به گروه CN بود. بیان AMPK در گروه TRDM نسبت به گروه های DM (0/009=p)، RDM (0/011=p) و TDM (0/043=p) افزایش معنی داری داشت. بیان MAFbx کاردیومیوسیت ها در گروه های RDM ، TDM (0/001>p) و TRDM (0/001>p) نسبت به گروه DM کاهش معنی داری داشت؛ همچنین بیان MAFbx در گروه های TRDM نسبت به گروه RDM (0/041=p) نیز کاهش معنی داری داشت.

    نتیجه گیری

     تمرین طولانی مدت هوازی، با و بدون مصرف رزوراترول احتمالا می تواند سبب کاهش شاخص های ژنومی آتروفی و افزایش هیپرتروفی میوکارد موش های صحرایی دیابتی شود.

    کلید واژگان: AMPK, موش های صحرایی دیابتی, تمرین, MAFbx, رزوراترول
    Bentollhoda Esmailee, Ahmad Abdi*, Asieh Abbassi Daloii, Parvin Farzanegi
    Background and Aim

    Diabetes is a metabolic disease that is associated with heart injury. It has been shown that exercise training and resveratrol can improve the cardiac structure and function of diabetic subjects. The aim of the present study was to examine the effect of aerobic training along with resveratrol on gene expression of AMPK and MAFbx on cardiac tissue of diabetic experimental model.

    Materials and Methods

    In this experimental study, 40 males Wistar rats were randomly were divided into 5 groups: control (CN), diabetes (DM), diabetes-Resveratrol (RDM), diabetes-aerobic exercise (TDM), diabetes-aerobic exercise-Resveratrol (RTDM).Training groups have performed a running program on the treadmill for 8 weeks. Resveratrol (20 mg/kg) was injected subcutaneously 8 weeks for RDM and TRDM groups. 48 hours after the last training session, rats were anesthetized. Changes in the expression of AMPK and MAFbx myocardial genes were quantified using real-time PCR methods.

    Results

    The results of the present study showed a reduction in AMPK expression (P < 0.001) and an increase in MAFbx (P < 0.001) in cardiomyocytes in DM groups compared to CN group.
    AMPK expression was significantly increased in TRDM group compared to DM (p=0.009), RDM (p=0.011) and TDM (p=0.043) groups. MAFbx expression of cardiomyocytes in RDM (p=0.012), TDM (p<0.001) and TRDM (p<0.001) groups had significantly reduction compared to DM group. Also, MAFbx expression was significantly reduction in TRDM groups compared to RDM (p=0.041) groups.

    Conclusion

     Long-term aerobic exercise, with and without resveratrol consumption it may cause to reduce the genomic indicators of atrophy and increase myocardial hypertrophy in diabetic rats.

    Keywords: AMPK, Diabetic Rats, Exercise, MAFbx, Resveratrol
  • عبدالرضا کاظمی*، اسما مقدم
    اختلال در عملکرد عصبی-عضلانی به همراه کاهش فعالیت بدنی سبب بروز پیامدهای چشمگیری بر عملکرد عضلانی می شود. ازاین رو هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین مقاومتی و ترکیبی بر بیان ژن های MST1 و MAFbx عضله پلانتاریس و آزمون های رفتاری موش های صحرایی نر ویستار پیش از کاهش فعالیت بدنی به شکل لیگاسیون عصب نخاعی بود. 24 سر موش صحرایی نر 8 هفته ای با وزن 20±250 گرم به روش تصادفی ساده به 3 گروه مساوی تقسیم شدند: 1. گروه شم - لیگاسیون (Sham-SNL)، 2. گروه تمرین مقاومتی - لیگاسیون (SNL-S) و 3. گروه تمرین ترکیبی - لیگاسیون (SNL-CO). در هر سه گروه، پس از اتمام پروتکل تمرین، سه شاخه عصب سیاتیک به طور محکم گره زده شد. مدت پروتکل SNL، 4 هفته بود. در پایان پروتکل، عضله پلانتاریس استخراج شد. به منظور اندازه گیری بیان ژن های موردنظر از روش Real-Time PCR استفاده شد. بیان ژن MST1 و MAFbx در گروه Sham-SNL نسبت به گروه های تمرین به طور غیرمعنا داری بالاتر بود (05/0<P). از طرف دیگر، نتایج آزمون آنوای یکطرفه و آزمون توکی نشان داد که اختلاف معنا داری در هایپرآلژزیای حرارتی و آلوداینیای مکانیکی بین گروه شم و گروه های تمرین وجود دارد (05/0>P). با توجه به تغییر معنا دار آزمون های رفتاری در گروه شم نسبت به گروه های تمرین می توان ادعا کرد که تمرینات مقاومتی و ترکیبی برای بهبود درد نوروپاتیک می تواند مفید باشد.
    کلید واژگان: آزمون های رفتاری, تمرین ترکیبی و مقاومتی, لیگاسیون عصب نخاعی, MST1, MAFbx
    Abdolreza Kazemi *, Asma Moghadam
    Neuromuscular dysfunction along with reduced physical activity has significant consequences on muscle function. Therefore, the aim of the present study was to investigate the effect of resistance and combined training on the MST1 and MAFbx genes expression in Plantaris muscle and behavioral tests in male Wistar rats before decreased physical activity in the form of spinal cord ligation (SNL).twenty four 8-week-old male rats with the mean weight of 250± 20 grams were randomly devided into 3 groups: 1) Sham-Spinal Nerve Ligation (Sham-SNL), 2) Resistance Training-Spinal Nerve Ligation (SNL-S), 3) Combined training-Spinal Nerve Ligation (SNL-CO). In all three groups, three branches of the sciatic nerve of rats were tightly tied after the end of training protocol. The duration of the SNL protocol was 4 weeks. At the end of the protocol, Plantaris muscle was extracted. Real-Time PCR method was used to measure the mRNA expression of the genes. MST1 and MAFbx gene expression in the Sham-SNL group was non-significantly higher than the training groups (P <0.05). On the other hand, the results of one-way ANOVA and Tukey’s tests showed that there is a significant difference in thermal hyperalgesia and mechanical allodynia test between Sham-SNL group and training groups (P <0.05). Considering the significant change of behavioral tests in the sham group compared to the training groups, it can be claimed that resistance and combination training can be useful for improving neuropathic pain.
    Keywords: Behavioral tests, Combined, resistance training, SNL, MST1, MAFbx
  • شهین شیبانی، فرهاد دریانوش*، نادر تنیده، مصطفی رحیمی، ایمان جمهیری، محمدعلی رفاهیت
    مقدمه

    مسیر Akt/FoxO3aبازیگر مهمی در آتروفی پس از توقف تمرین در عضلات اسکلتی و قلبی است. در این پژوهش بیان ژن های AKT/FoxO3a /MAFbx/MuRF1در عضله نعلی و قلب به دنبال تمرین ورزشی و بی تمرینی بررسی شده است.

    روش بررسی

    موش های نر پس از آشناسازی به صورت تصادفی به گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرینHIIT بعد از شش هفته تمرین تناوبی به صورت تصادفی به 3 گروه 8 تایی تقسیم شد. گروه اول 48 ساعت پس از دوره تمرینی و گروه دوم و سوم به ترتیب پس از 7 و 14 روز بی تمرینی پس از دوره تمرینی شش هفته ای بافت برداری شدند. از روش RT-PCR برای بررسی تغییرات بیان ژن ها استفاده شد.

    یافته ها

    تمرین به طور معناداری میزان وزن عضله قلبی و نعلی نسبت به وزن بدن را افزایش داد. اما این رشد بعد از 7 و 14 روز بی تمرینی [به ترتیب 15% و 22% در عضله قلبی(002/0p=)، و 9% و 16% در عضله نعلی (001/0p=)] کاهش داشت. بیان AKT در هر دو عضله قلبی و نعلی بعد از تمرین ورزشی افزایش یافت و از طرف دیگر میزان FoxO3a کاهش یافت. در طی بی تمرینی افزایش فعالیت FoxO3a سبب فعال شدن MAFbx وMuRF1 در عضله قلب و تنها فعال شدن MAFbx درعضله نعلی شد.

    بحث و نتیجه گیری

    در کاردیومیوسیت ها همانند عضله اسکلتی، FoxO3a نسخه برداری از MAFbx را فعال می کند که منجر به کند کردن یا جلوگیری از هایپرتروفی می شود. اما تغییرات در MuRF1 نشان داد که احتمالا مسیر FoxO3a/MuRF1 در عضله قلبی و اسکلتی مکانیسم های تنظیم کننده متفاوتی دارند و به شکل متفاوتی واکنش نشان می دهند.

    کلید واژگان: تمرین ورزشی, بی تمرینی, پروتئینFoxo3a, پروتئینAKT-binding
    Shahin Sheibani, Farhad Daryanoosh*, Nader Tanideh, Mostafa Rahimi, Iman Jamhiri, Mohammad-Ali Refahiat
    Background

    The Akt / FoxO3a pathways is an important player in skeletal and cardiac muscle atrophy. In this study, the expression of Akt / FoxO3a / MAFbx / MuRF1 genes in soleus and heart muscle following exercise and detraining was investigated.

    Materials and methods

    Male mice were randomly assigned to the control and exercise group after familiarization. HIIT training group was randomly divided into three groups of eight after six weeks of intermittent training. After a six-week training period, tissue removal was performed for the 1st, 2nd, and 3rd groups respectively after 48 hours, seven days, and 14 days of inactivity. The RT-PCR method was used to investigate gene expresion changes.

    Results

    Exercise significantly increased the weight of the heart and soleus muscle relative to body weight. However, it decreased after seven and 14 days of inactivity [15% and 22% in the heart muscle (p=0.002) and 9% and 16% in the soleus muscle (p=0.001), respectively]. AKT expression increased in both the heart and the soleus muscles after exercise, while FoxO3a decreased. During exercise, increased FoxO3a activity lead to activation of MAFbx and MuRF1 in the heart muscle and only MAFbx in the soleus muscle.

    Conclusion

    In cardiomyocytes, like skeletal muscle, FoxO3a activates MAFbx transcroption, which slows or prevents hypertrophy. But changes in MuRF1 showed that the FoxO3a / MuRF1 pathway in the heart and skeletal muscles may have different regulatory mechanisms and react differently.

    Keywords: Exercise Training, Foxo3a protein, AKT-binding protein
  • عبدالرضا کاظمی*، هادی کرندی، زهره خواجه پور
    سابقه و هدف

    با توجه به کاهش توده عضلانی در شرایط بی باری مکانیکی و نقش ژن های MST1 و MAFbx در برخی از مدل های آتروفی عضلانی، در پژوهش حاضر اثر کاهش فعالیت بدنی به شکل لیگاسیون عصب نخاعی پس از یک دوره تمرین استقامتی بر بیان این ژن ها در عضله پلانتاریس موش های صحرایی نر نژاد ویستار بررسی شد.

    مواد و روش ها

     در این مطالعه تجربی تعداد 16 سر موش صحرایی به روش تصادفی ساده به دو گروه مساوی تقسیم شدند: 1) گروه کنترل- لیگاسیون عصبی و 2) گروه تمرین استقامتی- لیگاسیون عصبی. مدت برنامه تمرینی، شش هفته و هر هفته چهار جلسه و با شدت متوسط (70-60 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه) بود. جهت ایجاد مدل لیگاسیون عصبی، ابتدا موش ها با سدیم پنتوباربیتول بیهوش شده و سپس عصب پنجم کمری نخاعی آن ها به طور محکم گره زده شد. مدت پروتکل لیگاسیون عصبی، چهار هفته بود. پس از آخرین روز از ایجاد مدل لیگاسیون عصبی، عضله پلانتاریس استخراج شد. به منظور اندازه گیری بیان mRNA ژن های مورد نظر از روش کمی PCR استفاده شد.

    یافته ها

    در بیان ژن MST1 در گروه تمرین استقامتی- لیگاسیون عصبی نسبت به گروه کنترل- لیگاسیون عصبی افزایش معنی داری مشاهده نشد (0/05<P). در بیان ژن MAFbx در گروه تمرین استقامتی- لیگاسیون عصبی نسبت به گروه کنترل- لیگاسیون عصبی افزایش معنی داری مشاهده شد (0/05>P).

    استنتاج

    یافته های پژوهش حاضر نشان داد که فعالیت کاهش یافته به شکل لیگاسیون عصبی پس از تمرین استقامتی می تواند منجر به ایجاد اثرات مخربی بر دستگاه عضلانی و ظهور نشانه های آتروفی عضلانی گردد.

    کلید واژگان: SNL, MST1, MAFbx, تمرین استقامتی
    Abdolreza Kazemi*, Hadi Kerendi, Zohreh Khajehpour
    Background and purpose

    Reduction of muscle mass occurs in some models of muscle atrophy during mechanical unloading status and MST1 and MAFbx genes are believed to have a role. In the present study, the effect of reduced physical activity in the form of spinal nerve ligation (SNL) after a period of endurance training (ET) on the expression of MST1 and MAFbx genes were examined in the rat plantaris muscle.

    Materials and methods

    In this experimental study, 16 rats were randomly divided into two groups: control-spinal nerve ligation (Sham+SNL) and endurance training-spinal nerve ligation (ET+SNL). Training program continued for six weeks, four sessions a week with moderate intensity (70-60% of VO2max). To create the SNL model, the rats were first anesthetized with pentobarbitol sodium and then their fifth lumbar spinal nerve was tightly tied. The duration of the SNL protocol was four weeks. After the last day of ligation, the plantaris muscle was extracted. Real-Time PCR was used to measure the mRNA expression of the MST1 and MAFbx.

    Results

    The expression of MST1 gene showed no significant increase in ET+SNL group compared with Sham+SNL group (P>0.05). But, significant increase was seen in MAFbx gene expression in ET+SNL group compared with Sham+SNL group (P<0.05).

    Conclusion

    The study showed that reduced activity in the form of SNL after endurance training can lead to destructive effects on the muscular system and symptoms of muscle atrophy could be seen.

    Keywords: SNL, MST1, MAFbx, endurance training
  • عبدالناصر سیدی، ندا آقایی بهمن بگلو*، حبیب اصغرپور، مژگان احمدی

    مقدمه:

     پروتیین های MAFbx و MuRF1 عوامل مهم در مسیر یوبی کوییتین و مسیول آتروفی عضلانی هستند. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر تمرین تناوبی طولانی مدت پرشدت (HIIT) بر محتوای درون سلولی پروتیین های MAFbx و MuRF1 در بطن چپ قلب رت های مبتلا به دیابت نوع دو است.

    روش ها

    در این مطالعه ی تجربی، 18 سر رت نر 2 ماهه از نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن 20±270 گرم انتخاب شدند. 12 سر از رت ها از طریق تزریق درون صفاقی محلول های استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید دیابتی شدند. این رت ها به روش تصادفی به 2 گروه، تمرین دیابتی و کنترل دیابتی (هر گروه 6 سر) تقسیم شدند؛ یک گروه کنترل سالم (6 سر) نیز در نظر گرفته شد. گروه تمرینی 4 روز در هفته، به مدت 8 هفته به HIIT پرداختند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ی 23 و آزمون های آنوای یک طرفه و تعقیبی توکی استفاده‏ شد.

    یافته ها

    محتوای پروتیین MAFbx به دنبال 8 هفته HIIT، کاهش معنی داری را نشان داد (0001/0=P)؛ آزمون تعقیبی توکی نشان داد این تغییر معنی دار بین جفت گروه های تمرین دیابتی و کنترل دیابتی و همچنین بین جفت گروه های کنترل دیابتی و کنترل سالم است (0001/0=P). محتوای پروتیین MuRF1 کاهش معنی داری را نشان داد (0001/0=P)؛ این تغییر معنی دار بین جفت گروه های تمرین دیابتی و کنترل دیابتی، گروه های تمرین دیابتی و کنترل سالم و همچنین گروه های کنترل دیابتی و کنترل سالم بود (0001/0=P).

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد HIIT، با کاهش محتوای پروتیین های MAFbx و MuRF1 در قلب آزمودنی های دیابتی روند آتروفی و اتوفاژی کاردیومیوست های را مهار کند.

    کلید واژگان: تمرین تناوبی پرشدت, بطن چپ, پروتئین آتروفی عضله F-Box, پروتئین عضله انگشت حلقه ی-1, دیابت نوع دو
    Abdol Nasser Seidi, Neda Aghaei Bahmanbeglou*, Habib Asgharpour, Mozhgan Ahmadi
    Background

    MAFbx and MuRF1 proteins are important factors in the ubiquitin pathway and are responsible for muscle atrophy. The purpose of this study was to investigate the effect of long-term high-intensity interval training (HIIT) on the intracellular content of MAFbx and MuRF1 proteins in the left ventricular of the heart of rats with type 2 diabetes.

    Methods

    In this experimental study, 18 rats 2-month-old male Sprague-Dawley rats with a mean weight of 270±20 g were selected. 12 rats became diabetic by intraperitoneal injection of Streptozotocin and nicotinamide solutions. These rats were randomly divided into 2 groups: diabetic training and diabetic control; A healthy control group was also considered. The training group practiced HIIT 4 days a week for 8 weeks. Data were analyzed using SPSS software version 23 and one-way ANOVA and Tukey post hoc tests.

    Results

    MAFbx protein content showed a significant decrease after 8 weeks of HIIT (P=0.0001); Tukey post hoc test showed that this change was significant between pairs groups of diabetic training and diabetic control and also between pairs groups of diabetic control and healthy control (P=0.0001). MuRF1 protein content showed a significant decrease (P=0.0001); This was a significant difference between the pairs groups of diabetic training and diabetic control, diabetic training and healthy control groups, as well as diabetic control and healthy control groups (P=0.0001).

    Conclusion

    HIIT seems to can inhibit the process of atrophy and autophagy of cardiomyocytes by reducing the content of MAFbx and MuRF1 proteins in the hearts of diabetic subjects.

    Keywords: High-Intensity Interval Training, Left Ventricle, Muscle Atrophy F-box Protein, Muscle Ring-Finger Protein 1, Type 2 Diabete
  • عبدالناصر سیدی، ندا آقایی بهمن بگلو*، حبیب اصغرپور، مژگان احمدی
    مقدمه

    مسیر یوبی کوییتین مسیول آتروفی عضلانی است؛ پروتیین های آتروژین-1 یا آتروفی عضله F-Box (MAFbx) و عامل عضله انگشت حلقه -1 (MuRF1) از عوامل مهم در این مسیر هستند. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر محتوای درون سلولی پروتیین های مرتبط با مسیر یوبی کوییتین-پروتیازوم (MAFbx و MuRF1) در بافت بطن چپ قلب رت های مبتلا به دیابت نوع 2 است.

    روش پژوهش: 

    در این تحقیق تجربی، 18 سر رت نر سه ماهه نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن 20±270 گرم انتخاب شدند. 12 سر از طریق تزریق درون صفاقی محلول های استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید دیابتی شدند. این رت ها به روش تصادفی به دو گروه تمرین دیابتی و کنترل دیابتی تقسیم شدند؛ یک گروه کنترل سالم (هر گروه شش سر) نیز در نظر گرفته شد. گروه تمرینی چهار روز در هفته مطابق با برنامه تمرینی به مدت هشت هفته به تمرین استقامتی پرداختند. برای بررسی داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 23 و آزمون های آنوای-یکطرفه و تعقیبی توکی استفاده‏ شد.

    یافته ها

    محتوای پروتیین MAFbx در پی هشت هفته تمرین استقامتی، تغییر معنا داری را نشان داد (0001/0=P)؛ آزمون تعقیبی توکی نشان داد این تغییر معنا دار بین جفت گروه های تمرین دیابتی نسبت به کنترل دیابتی (کاهش) (0001/0=P) و گروه های تمرین دیابتی نسبت به کنترل سالم (افزایش) (004/0=P) است. محتوای پروتیین MuRF1 کاهش معنا داری را نشان داد (0001/0=P)؛ این کاهش معنا دار بین جفت گروه های تمرین دیابتی نسبت به کنترل دیابتی (0001/0=P) بود.

    نتیجه گیری

    تمرین استقامتی، با کاهش محتوای پروتیین های MAFbx و MuRF1 در قلب آزمودنی های دیابتی می تواند از آتروفی جلوگیری کند و به عملکرد درست بطن چپ منجر شود.

    کلید واژگان: بطن چپ, پروتئین آتروفی عضله F-Box, پروتئین عضله انگشت حلقه -1, تمرین استقامتی, دیابت نوع 2
    Abdol Nasser Seidi, Neda Aghaei Bahmanbeglou *, Habib Asgharpour, Mozhgan Ahmadi
    Introduction

    The Ubiquitin pathway is responsible for muscle atrophy; the Atrogin-1 or muscle atrophy F-box (MAFbx) and the muscle Ring-Finger protein-1 (MuRF1) are the important factors in this pathway. This study aimed to investigate the effect of endurance training on the intracellular content of proteins related to the Ubiquitin-Proteasome pathway in the left ventricular tissue of rats with type-2 diabetes. 

    Methods

    In this experimental study, 18 three-month-old male Sprague-Dawley rats with a mean weight of 270±20 grams were selected. Type-2 diabetes was induced in 12 rats by intraperitoneal injection of streptozotocin and nicotinamide solutions. These rats were randomly divided into two diabetic training and diabetic control groups. A healthy control group (six rats in each group) was also considered. The training group did endurance training four days a week according to the training program for eight weeks. Data were analyzed using one-way ANOVA and Tukey post hoc tests via SPSS software version 23.

    Results

    MAFbx protein content showed a significant change after eight weeks of endurance training (P=0.0001); Tukey's post hoc test showed that this significant change was between pairs of the diabetic training compared with diabetic control (decrease) groups (P=0.0001)  and diabetic training compared with the healthy control (increase) groups (P=0.004). MuRF1 protein content showed a significant decrease (P=0.0001); This reduction was significant between pairs of diabetic training compared with diabetic control groups (P=0.0001).

    Conclusion

    Endurance training can prevent atrophy and lead to proper left ventricular function by reducing the content of MAFbx and MuRF1 proteins in the heart of diabetic rats.

    Keywords: Endurance training, left ventricle, Muscle atrophy F-Box protein, Muscle Ring-Finger protein-1, Type-2 diabetes
  • هادی افشار، احمد عبدی*، علیرضا براری، محمدعلی آذربایجانی
    سابقه و هدف

    سنتز و تخریب پروتئین فرآیندهای تنظیم شده پویا هستند که میزان افزایش یا از دست دادن توده عضلات را کنترل می کند. با این وجود، مکانیزم موثر بر هیپرتروفی قلبی ناشی از فعالیت ورزشی مبهم است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین هوازی بر بیان برخی شاخص های هیپرتروفی و آتروفی میوکارد موش های صحرایی نر می باشد.

    روش بررسی

    در این مطالعه تجربی، 16 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار ده هفته ای با وزن 32/19±74/299 گرم به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت شش هفته برنامه تمرین هوازی (10 تا 18 متر در دقیقه، 40-10 دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی نوارگردان انجام دادند. در پایان هفته ششم نمونه بافت قلب جمع آوری شده و برای بررسی بیان ژن ها (AMPK، FOXO3، MAFbx و MuRF1) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل در سطح معنی داری 05/0 p< آزمون شد.

    یافته ها:

     شش هفته تمرینات هوازی باعث افزایش معنی داری در سطوح AMPK بافت قلبی شد (014/0=p). همچنین مقادیر FOXO3 (022/0=p)، MAFbx (032/0=p) و MuRF1 (028/0=p) گروه تمرینی کاهش معنی داری نشان داد.

    نتیجه گیری

    تمرین هوازی با بهبود در شاخص های موثر بر اندازه عضله قلب، باعث بهبود ساختار قلب شده و احتمالا عملکرد قلب را بهبود می بخشد.

    کلید واژگان: تمرین هوازی, AMPK, FOXO3, MAFbx و MuRF1
    Hadi Afshar, Ahmad Abdi*, Alireza Barari, MohammadAli Azarbayijani
    Background

    Protein synthesis and degradation are dynamically regulated processes that to control the accretion or loss of muscle mass. However, the mechanisms responsible exercise-induced heart hypertrophy remains elusive. The aim of this study was to investigate the effect of aerobic training on expression of some indices of myocardial hypertrophy and atrophy in male rats.

    Materials and Methods

    In this experimental study, 16 Wistar male rats 10 weeks old with 299.74±19.32 g weight were randomly classified into control and training groups. Training group have performed an aerobic running program (at 10-18 m/min, 10-40 min/day, and 5 days/week) on a motor-driven treadmill for six weeks. At the end of six weeks heart tissue samples were collected and used for determination of gene expression (AMPK, FOXO3, MAFbx and MuRF1). Data were analyzed using Independent t test at p<0.05.

    Result

     Six weeks aerobic training significant increases heart AMPK in rats (p=0.014). Also heart FOXO3 (p=0.022), MAFbx (p=0.032) and MuRF1 (p=0.028) was significantly decrease than training group.

    Conclusion

    Aerobic exercise improves heart structure by improving the parameters that affect cardiac size, possibly improving cardiac function.

    Keywords: Aerobic Exercise, AMPK, FOXO3, MAFbx, MuRF1
نکته:
  • از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبه‌ای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شده‌است‌.
  • نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شده‌اند و انتظار می‌رود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
  • جستجوی عادی ابزار ساده‌ای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش داده‌شود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشته‌های نویسنده خاصی هستید، یا می‌خواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
در صورت تمایل نتایج را فیلتر کنید:
متن مطلب
  • همراه با متن
    15
نوع نشریه
  • علمی
    15
اعتبار نشریه
زبان مطلب
موضوعات گروه نشریات علمی
نتایج را در یکی از موضوعات زیر محدود کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال