به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مطالب مجلات
ردیف ۱۰-۱ از ۱۵۲۶۸ عنوان مطلب
|
  • مهسا بیاتی، معصومه زرگران*، عباس مقیم بیگی
    سابقه و هدف

    لیکن پلان دهانی (Oral lichen planus) و ضایعه لیکنویید دهانی(Oral lichenoid lesion) بعنوان ضایعات پیش بدخیم با قابلیت تبدیل شدن به اسکواموس سل کارسینومای دهانی (Oral squamous cell carcinoma) پیشنهاد شده اند. اگرچه پتانسیل بدخیمی آنها مورد اختلاف نظر میباشد. از آنجا که تغییرات در تکثیر سلولی و آپوپتوزیس شاخصه وقوع بدخیمی بشمار میروند هدف از این مطالعه  بررسی مقایسه ای شاخص آپوپتوتیک و میتوتیک در لیکن پلان، ضایعه لیکنویید و اسکواموس سل کارسینومای حفره دهان به روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ایوزین (H&E) بود.

    روش بررسی

    شاخص آپوپتوتیک (AI) و شاخص میتوتیک (MI) در لامهای H&E 20 نمونه هیپرپلازی اپیتلیالی (گروه A) ، 29 نمونه OLP (گروه B)، 13 نمونه  OLL (گروهC) و 28نمونه OSCC (گروه D) تعیین شد.

    یافته ها

    AI و MI بین 4 گروه مورد مطالعه تفاوت آماری معنی داری داشت (0/001˂p). در بررسی دو به دویی گروه ها، AI فقط بین گروه B و C تفاوت معنادار نداشت (0/52=p). همچنین تفاوت MI بین گروه های BوC، AوB، و همچنین AوC معنادار نبود (0/05>p).

    نتیجه گیری

    نتایج مطالعه حاضر نشان داد شاخصهای آپوپتوتیک و میتوتیک در OLP و OLL بطور معناداری کمتر از OSCC است که احتمالا میتواند بدلیل ماهیت متفاوت این دو ضایعه از  OSCC باشد. گرچه بنظر می رسد این نتایج تغییر بدخیمی در OLP و OLL را پیشنهاد نمیکنند اما نتیجه گیری قطعی در این خصوص مستلزم انجام مطالعات بیشتر و جامع ترمیباشد.

    کلید واژگان: هماتوکسیلین-ائوزین, آپوپتوزیس, میتوزیس, لیکن پلان دهانی, اسکواموس سل کارسینومای دهانی, ضایعه لیکنوئید دهانی
    Mahsa Bayati, Massoumeh Zargaran*, Abbas Moghimbeigi
    Background and Aim

    Oral lichen planus (OLP) and oral lichenoid lesion(OLL) are suggested as premalignant lesions capable of transforming into oral squamous cell carcinoma (OSCC). However, their malignant potential is a matter of controversy. Since alterations in the cell proliferation and apoptosis are indicators of malignant transformation the aim of this study was to investigate apoptotic and mitotic indexes in lichen planus, lichenoid lesion and squamous cell carcinoma of the oral cavity by using Hematoxylin and Eosin (H&E) staining.

    Material and Method

    Apoptotic index (AI) and mitotic index (MI) were determined in H&E slides of 20 cases of epithelial hyperplasia (group A), 29 cases of OLP (group B), 13 cases of OLL (group C) and 28 cases of OSCC (group D).

    Results

    There was a significant difference in AI and MI among the four groups (p˂0.001). Pairwise comparison of the groups showed only insignificant difference in AI between group B and groups C(P=0.52). There was no significant difference in MI between group B and group C, between group B and group A as well as between group C and group A (p>0.05).

    Conclusion

    The results of the present study revealed that apoptotic and mitotic indexes in OLP and OLL were significantly less than that of OSCC possibly due to the different nature of OLP and OLL. Although, it seems that these results did not indicate occurrence of malignant transformation in OLP and OLL. Further and more comprehensive studies are required to reach a definitive conclusion in this regard.

    Material and Method

    Apoptotic indexe (AI) and mitotic indexe (MI) were determined in H&E slides belong to 20 cases of epithelial hyperplasia (A group), 29 cases of OLP (B group), 13 cases of OLL (C group) and 28 cases of OSCC (D group).

    Results

    There was a significant difference in AI and MI among the four studied groups (p˂0.001). In bilaterally comparison of groups; AI difference between two groups of B and C(P=0.52) was insignificant merely. Additionally, MI difference between groups of B and C, between B and A as well as between C and A (p>0.05) were insignificant.

    Conclusion

    The results of the present study revealed that apoptotic and mitotic indexes in OLP and OLL were significantly less than that of OSCC possibly due to different nature of these two lesions from OSCC. Although, it seems that these results do not suggest a malignant transformation in OLP and OLL further and more comprehensive studies are required for a definitive conclusion in this regard.

    Keywords: Hematoxylin-Eosin, Apoptosis, Mitosis, Oral lichen planus, Oral squamous cellc, Oral lichenoid lesion
  • نغمه رنجی سرای، مجید شربتداران، مهندس همت قلی نیا، حمید عباس زاده *
    سابقه و هدف
    با توجه به تحقیق انجام شده در کارسینوم سلول سنگفرشی پوست، فاکتور کمپلمان I ممکن است در پیشرفت کارسینوم سلول سنگفرشی دهان نیز نقش داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی بیان ایمونوهیستوشیمیایی فاکتور کمپلمان I در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان بود .
    مواد و روش ها
    در این مطالعه ی موردی- شاهدی، جامعه مورد مطالعه شامل بلوک های پارافینه مربوط به 30 نمونه کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و 30 نمونه مخاط نرمال دهانی بود. مقاطع 4 میکرونی از بلوک ها تهیه و به روش ایمونوهیستوشیمی با آنتی بادی فاکتور کمپلمان I رنگ آمیزی شدند. در این بررسی درصد سلولهای رنگ شده و شدت رنگ پذیری آنها مورد توجه قرار گرفت و با آزمون MANN-U-WHITNEY مورد قضاوت آماری قرار گرفت. سطح معنی داری 05/0>P در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    25 مورد از نمونه های مخاط نرمال و 5 مورد از نمونه های کارسینوم سلول سنگفرشی دهان با این آنتی بادی رنگ نگرفتند. میانگین درصد سلول های رنگ گرفته در مخاط نرمال 015/0 و در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان 060/0 بود. (01/0>P) بین مخاط نرمال و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان به لحاظ میانگین درصد سلول های رنگ شده ، تفاوت آماری معناداری وجود داشت (00=P) طبقه بندی نیمه کمی درصد سلول های رنگ گرفته نیز تفاوت آماری معنی داری بین کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و مخاط نرمال دهان نشان داد (00=P) به لحاظ شدت رنگ پذیری نیز تفاوت آماری معنی داری بین کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و مخاط نرمال دهان مشاهده شد. (00=P)
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد که فاکتور کپلمان I در بروز کارسینوم سلول سنگفرشی دهان نقش داشته باشد.
    کلید واژگان: کارسینوم سلول سنگفرشی, مخاط دهان, فاکتور کمپلمان I
    N. Ranjisaraay, Dr M. Sharbatdaran, Eng H. Gholinia, Dr H. Abbaszadeh *
    Back ground & Aim:According to the research on cutaneous squamous cell carcinoma, complement factor I may play a role in progression of oral squamous cell carcinoma. The aim of present study was to evaluate immunohistochemical expression of complement factor I in oral squamous cell carcinoma.
    Materials and Methods
    In this case-control study, studied groups were consisted of paraffin-embedded tissue blocks of 30 oral squamous cell carcinoma samples and 30 normal oral mucosa samples. 4 μ sections were prepared from tissue blocks and stained with complement factor I antibody using immunohistochemistry technique. In this study, percentage of stained cells and staining intensity of them was considered and data analyzed by MANN-U-WHITNEY test. Significance level was P-value
    Result
    25 cases of normal mucosal samples and 5 cases of oral squamous cell carcinoma samples didn’t stain with this antibody. Mean percentage of stained cells in normal mucosa was 0.015 and in oral squamous cell carcinoma was 0.060 (P
    Conclusion
    It seems that complement factor I play a role in development of oral squamous cell carcinoma
    Keywords: squamous cell carcinoma, oral mucosa, complement factor I
  • آتوسا امین زاده، سید محمد رضوی، علی ثابتی صنعت
    مقدمه
    لیکن پلان OLP (Oral lichen planus)، یک بیماری نسبتا شایع و مزمن پوستی با زمینه ی ایمونولوژیک است که غالبا مخاط دهان را گرفتار می کند. واکنش لیکنوییدی OLR (Oral lichenoid reaction) نیز ضایعات مخاطی هستند که از نظر بالینی و بافت شناسی به OLP (Oral lichenoid reactions) شباهت داشته و در واکنش به مصرف برخی از داروها یا مواد سنتتیک در دهان بروز می کنند. احتمال بروز تغییرات دیسپلاستیک در هر دوی این ضایعات مطرح شده است. از طرفی کارسینوم سلول سنگفرشی دهان SCC (Squamous cell carcinoma) نیز یکی از بدخیمی های شایع دهان محسوب می شود. هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات بیان نشانگر سایتوکراتین 19 (CK19) در OLP ،OLR ، OSCC (Oral squamous cell carcinoma) و مخاط طبیعی دهان از نظر شدت رنگ پذیری و نیز الگوی رنگ پذیری و مقایسه ی آنها با یکدیگر می باشد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی گذشته نگر، بر روی 70 نمونه به دست آمده از بلوک های پارافینی شامل 20 نمونه ی OLP، 20 نمونه ی OLR، 20 نمونه ی OSCC و 10 نمونه ی مخاط طبیعی دهان انجام شد. شدت و الگوی بیان نشانگر سایتوکراتین 19 توسط تکنیک رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی با روش Envision مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. کلیه ی نتایج توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 20 و آزمون های آماری رگرسیون دو طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    به نظر می رسد بین بیان نشانگر سایتوکراتین 19 در نواحی سوپرابازال و نوع ضایعه ارتباط وجود داشته باشد و این ارتباط معنی دار می باشد (p value < 0/001) . به علاوه در خصوص الگوی رنگ پذیری، در بیماران OSCC و OLR بیشتر الگوی پیوسته (Continious) و در بیماران OLP بیشتر الگوی ناپیوسته (Interrupted) مشاهده شد. در مخاط نرمال نیز این توزیع متعادل بود.
    نتیجه گیری
    افزایش بیان سایتوکراتین 19، بطور چشمگیری با منطقه ی بیان (بازال و سوپرابازال) و نوع ضایعه همسو می باشد. همچنین الگوی بیان سایتوکراتین 19 در OLR و OSCCشباهت زیادی دارد. بنابراین شاید بتوان از این نشانگر پروتئینی به عنوان وجه تمایز و ابزار تشخیصی لیکن پلان و ضایعات لیکنوییدی و نیز احتمال تغییرات بدخیمی در ضایعات لیکنوییدی استفاده نمود.
    کلید واژگان: لیکن پلان, واکنش های لیکنویید دهانی, کارسینوم سلول سنگفرشی دهان, سایتوکراتین
    Atousa Aminzadeh, Seyed Mohammad Razavi, Ali Sabeti Sanat
    Introduction
    OLP is a relatively common chronic inflammatory skin disease with an immunologic background that often affects the oral mucosa. OLR is a mucosal lesion, clinically and histologically similar to OLP, and can occur in the oral cavity in response to some drugs or synthetic materials. The risk of dysplastic changes have been considered in both lesions. On the other hand, OSCC is one of the most common malignancies of the oral cavity. The aim of this study was to evaluate and compare expression of cytokeratin-19 (CK19) in OLP, OLR, OSCC and normal oral mucosa in terms of their staining intensity and patterns.
    Materials and Methods
    This descriptive-retrospective analysis was performed on 70 samples obtained from paraffin blocks of 20 cases of OLP, 20 cases of OLR, 20 cases of OSCC and 10 samples of normal oral mucosa. CK19 expression pattern and intensity of immunohistochemical staining were evaluated using Envision method. Data were analyzed with SPSS 20 using two-tailed regression test.
    Results
    There seemed to be a significant relationship between suprabasal expression of CK19 and type of lesion (p value
    Conclusion
    Increased expression of CK19 was dramatically consistent with region (basal and suprabasal) and type of lesion. In addition, the pattern of expression of CK19 in OLR and OSCC was very similar. Therefore, perhaps this protein marker might be used as both a diagnostic tool to distinguish lichen planus from lichenoid lesions and as a detector in possible malignant transformation of lichenoid lesions.
    Keywords: Cytokeratin, Lichen planus, Oral lichenoid reactions, Oral squamous cell carcinoma
  • مهدی عاشوری، آسیه سلیمیان، نوشین جلایرنادری
    زمینه و هدف
    افتراق هیستوپاتولوژیک بین اسکواموس سل کارسینومای دهانی با تمایز بالا و وروکوزکارسینومای دهانی بسیار مشکل است. این دو ضایعه نیازمند درمان های متفاوتی می باشند، بنابراین باید در جستجوی راهی بود که بتوان آنها را به صورت مطمئن از هم جدا ساخت. در ضایعه اول در بیشتر موارد غشای پایه اپی تلیالی منقطع است، در حالی که در ضایعه دوم، این غشا معمولا دست نخورده و یکپارچه می باشد، بنابراین باید بتوان با بررسی این موضوع بین این دو ضایعه تفاوت قایل شد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه رنگ پذیری غشای پایه در این دو ضایعه جهت افتراق هیستوپاتولوژیک انجام شد.
    روش بررسی
    مطالعه حاضر به روش بررسی تست های تشخیصی انجام شد. تعداد 26 بلوک پارافینه شامل 15 مورد اسکواموس سل کارسینومای دهانی با تمایز بالا و 11 مورد وروکوزکارسینومای دهانی از بایگانی پاتولوژی انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی تهران استخراج گردید. مقاطع بافتی با روش Periodic Acid Schiff جهت بررسی امتداد غشای پایه رنگ آمیزی شد و به وسیله میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفت. با بررسی آماری، حساسیت و ویژگی این روش به دست آمد.
    یافته ها
    حساسیت این روش جهت تشخیص اسکواموس سل کارسینومای دهانی از وروکوزکارسینومای دهانی 100% به دست آمد و ویژگی آن 90.9% بود. Positive predictive value این روش 93.75% محاسبه شد، در حالی که Negative predictive value آن 100% تعیین گردید.
    نتیجه گیری
    براساس نتایج مطالعه حاضر، حساسیت این روش جهت تشخیص اسکوآموس سل کارسینومای دهانی از روکوزکارسینوما بسیار بالا بود، بنابراین استفاده از آن توصیه می شود.
    کلید واژگان: اسکوآموس سل کارسینومای دهانی, وروکوزکارسینومای دهانی, غشای پایه, Periodic Acid Schiff, افتراق هیستوپاتولوژیک
    Ashoori M., Salimian A., Jalayer Naderi N.
    Background And Aim
    Microscopic differentiation between well differentiated squamous cell carcinoma and verrucous carcinoma is very difficult. As these lesions have different clinical course and treatment a reliable method to help distinguish between them is necessary. The basement membrane in oral verrucous carcinoma is generally intact whereas in oral squamous cell carcinoma is mostly discontinuous. This structure can be studied by different methods. The aim of this study was to differentiate these lesions with special staining of basement membrane.
    Materials And Methods
    In this tests evaluation study, a total of 26 cases consisting of 15 oral squamous cell carcinomas and 11 oral verrucous carcinomas were retrieved from Cancer Institute of Imam Khomeini hospital archive of pathology and their paraffin blocks were cut and stained with Periodic Acid Schiff method. Slides were studied with light microscope to evaluate the continuity of basement membrane. Sensitivity and specificity of this method were calculated.
    Results
    The sensitivity of this method for differentiating oral squamous cell carcinoma from oral verrucous carcinoma was 100% whereas the specificity was 90.9%. Positive predictive value was 93.75% and negative predictive value 100%.
    Conclusion
    Based on the results of this study, the sensitivity of this test for diagnosis of oral squamous cell carcinoma was high (100%). Further studies are needed to evaluate the use this method for distinguishing oral verrucous carcinoma from oral squamous cell carcinoma.
  • Farnaz Falaki, Zahra Delavarian, Nooshin Mohtasham
    Squamous cell carcinoma (SCC) is the most common malignant tumor of the oral cavity and one of the ten most common causes of death. It arises from dysplastic oral squamous epithelium. Considering the pathogenesis of SCC, a smooth and intact surface in this lesion is not a usual finding.In this paper, we report an extremely rare case of oral SCC in buccal mucosa presenting as an exophytic lesion with smooth and intact surface, very unusual for oral SCC.
  • Anand Pratap Singh, Nitin Kumar, Manthena Srinivasa Raju, Narendra Nath Singh, Suma Gundareddy Nagendrareddy
    Background
    Tumor markers are substances, which quantitatively changes in serum, during the tumor development, one such tumor marker is serum β2-microglobulin (β2-m). The aim of this study was to establish the role of β2-m as a biochemical parameter for diagnosis and prognosis of oral carcinoma by estimation of serum β2-m levels in potentially malignant lesions, conditions, and oral squamous cell carcinoma.
    Materials And Methods
    The study was carried out on 48 subjects (16 control, 8 oral submucous fi brosis, 8 oral leukoplakia, and 16 oral squamous cell carcinoma patients of different stages), conducted at department of Oral Medicine, Kothiwal Dental College, Moradabad, India. Under aseptic precautions, 5 ml venous blood was drawn and serum was separated. Estimation of β2-m level in serum was carried out by enzyme linked immunosorbent assay. The data were analyzed by using the statistical package for social sciences (SPSS 17.0) software. Cases and controls were tested for statistical signifi cance with one-way ANOVA with post-hoc Tukey’s HSD. Values of P < 0.05 were considered signifi cant.
    Results
    The mean serum β2-m level in the control group was 1.173 ± 0.059, in potentially malignant lesions/conditions group was 1.688 ± 0.137 and in oral squamous cell carcinoma group was 2.835 ± 0.0313. This progressive increase in serum β2-m level was found to be highly signifi cant (P value < 0.001). Results of Receiver operating characteristic analysis showed β2-m as a 100% sensitive and specifi c biomarker for oral squamous cell carcinoma.
    Conclusion
    The present study establishes β2-m as a specifi c biological tumor marker for diagnostic and prognostic evaluation of oral squamous cell carcinoma.
    Keywords: β2, microglobulin, enzyme linked immunosorbent assay, squamous cell carcinoma, tumor markers
  • Mohd Saalim*, Kaustubh Sansare, Freny Karjodkar, Bushra Rahman, Sneha Sharma

    Paraneoplastic pemphigus (PNP) is an autoimmune vesiculo-bullous disease of skin and mucous membrane associated with benign and malignant neoplasm. Most common malignancies associated with PNP are hematologic and lymphomatoid. Association of oral PNP with squamous cell carcinoma of the pharynx is very scarce, very few cases are reported, and also the cases of PNP are usually refractory to the treatment mainly those associated with hematologic. Here we reported a case of oral paraneoplastic pemphigus with squamous cell carcinoma of the pharynx that resolved on its own after completion of treatment of pharyngeal squamous cell carcinoma.

    Keywords: Paraneoplastic pemphigus, Pharynx, Squamous cell carcinoma
  • Rahul Gandhi, Abhishek Singh Nayyar, Rahul Bhowate, Sweta Gandhi, Girish Dongerwar
    Background
    Although Color Doppler Ultrasonography (CDUS) is useful in the diagnosis of various diseases of the head and neck, flow signals in oral malignant masses are less studied; hence the present study assesses the usefulness of Color Doppler Ultrasonography in quantifying oral squamous cell carcinoma (OSCC) vascularization. In addition, we determine the hemodynamic parameters by spectral analysis obtained during a Color Doppler Ultrasonography procedure. We have studied the usefulness of Color Doppler Ultrasonography in mapping oral squamous cell carcinoma of the buccal mucosa, tongue and lip.
    Methods
    This case-control study enrolled 60 subjects aged 20-70 years. Group A constituted 30 cases diagnosed with oral squamous cell carcinoma and Group B constituted 30 healthy controls. Ultrasonographic investigation of each mass was performed. The spectral waveform (time-velocity Doppler spectrum) of the flow signal was analyzed for the pulsatility index, resistive index, peak systolic velocity (m/sec), and end diastolic velocity (m/sec). All patients had real-time, gray-scale sonography and Color Doppler Ultrasonography with spectral wave analysis.
    Results
    The mean value for the resistive index in patients with oral squamous cell carcinoma was 0.40±0.14 whereas for healthy subjects, it was 0.83±0.07. The mean pulsatility index value in malignant patients was 0.86±0.20 while for healthy subjects, it came-out to be 2.61±0.77.
    Conclusion
    These Doppler indices have been shown to be sensitive and specific for the diagnosis of malignant oral tumors. Although Color Doppler Ultrasonography cannot replace histopathological procedures, it plays a definite role as an adjunct to clinical evaluation of oral squamous cell carcinoma patients.
    Keywords: Oral cancer, Color Doppler Ultrasonography, Pulsatility index, Resistivity index
  • حمیده کده، شیرین سراوانی
    سابقه و هدف
    ماست سلها بعنوان سلول هایی پیچیده و چند عملکردی نقش مهمی در پیشرفت تومورها دارند. از طرفی به علت این که کارسینوم سلول سنگفرشی دهان دارای پتانسیل بدخیمی بیشتری نسبت به کارسینوم سلول سنگفرشی پوست می باشد، هدف از این مطالعه مقایسه تعداد ماست سل ها در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و پوست ناحیه سر و گردن و بررسی ارتباط آن ها با درجه تمایز تومورها بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه گذشته نگر 30 نمونه کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و 30 نمونه کارسینوم سلول سنگفرشی ناحیه پوست مورد بررسی قرار گرفتند. رنگ آمیزی تولوئیدن بلو 1درصد جهت شناسایی تعداد ماست سلها استفاده شد. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار آماری SPSS و تست های آماری Independent t- test، Kruskal Wallis و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.
    یافته ها
    متوسط تعداد ماست سلها در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و پوست به ترتیب 68/29±46 و 85/40±66/63 بود و این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار بود(012/0p= )، در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان متوسط تعداد ماست سل ها در تومورهای گرید I بیش تر از سایر گریدها و در کارسینوم پوست در تومورهای گرید III نسبت به سایر گریدها بیشتر بود ولی اختلاف معنی داری نداشتند (05/0p>).
    استنتاج: طبق نتایج مطالعه حاضر متوسط تعداد ماست سل ها در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان کم تر از کارسینوم سلول سنگفرشی پوست بود، بنظر می رسد احتمالا فاکتورهای دیگری از جمله آزاد شدن سیتوکین ها و کموکین ها از سلول های تومورال و سایر سلول های التهابی به جز ماست سلها در پیشرفت کارسینوم سلول سنگفرشی دهان موثر می باشند.
    کلید واژگان: کارسینوم سلول سنگفرشی, ماست سل, حفره دهان, پوست
    Hamideh Kadeh, Shirin Saravani
    Background and
    Purpose
    Mast cells as the multi-functional and complex cells play a key role in tumor progression. Due to the higher malignant potential of Oral Squamous cell carcinoma (OSCC) compared with cutaneous squamous cell carcinoma (cSCC), the purpose of this study was to compare the mast cells count in squamous cell carcinoma of the skin and oral cavity and evaluate their correlation with the degree of differentiation of these tumors.
    Materials And Methods
    In this retrospective study, 30 cases of OSCC and 30 cases of cSCC were investigated. Toluidine blue staining was used to identify the number of mast cells in samples. Data was analyzed in SPSS (V.21) applying Mann-Whitney, Kruskal Wallis and Pearson correlation coefficient tests.
    Results
    The mean count of mast cells in OSCC and cSCC were 46±29.68 and 63.66±40.85, respectively, indicating a significant difference (P=0.012). The mean counts of mast cells in grade I OSCC and grade III of cSCC were higher than those of other grades but the differences were not statistically significant (P>0.05).
    Conclusion
    The average number of mast cells in oral squamous cell carcinoma was less than that in cutaneous squamous cell carcinoma. It seems that other factors such as cytokines and chemokines released from tumor cells and inflammatory cells other than mast cells are effective in the progression of oral squamous cell carcinoma.
    Keywords: squamous cell carcinoma, mast cell, oral cavity, skin
  • فائزه خزیمه، زهرا گلستان نژاد، دکنر عزیزالله باختری، مهین بخشی، هژیر یوسف شاهی، شاهین گوانجی
    زمینه و هدف
    اخیرا استفاده از پپتید های دارویی جهت ساخت داروهای نوین مورد توجه می باشد. از این میان نانو پپتید بروینین-2R، دارای طیف وسیعی از عملکردهای زیستی می باشد. بر این اساس این مطالعه با هدف بررسی اثر بروینین-2R بر روی سلول های اسکواموس سل کارسینوم دهانی (KB) در مقایسه با سلول طبیعی فیبروبلاست موش (L929) در شرایط In vitro انجام گرفت.
    روش بررسی
    در این مطالعه آزمایشگاهی سلول های اسکواموس سل کارسینوم دهانی (KB) و رده ی سلول طبیعی فیبروبلاست موش (L929) به عنوان شاهد کشت شدند. سلول ها با غلظت های مختلف پپتید بروینین-2R (1/0تا 30 میکروگرم بر میلی لیتر) به مدت 24، 48 و 72 ساعت تیمار شدند. میزان زنده بودن سلول ها به روش MTT تعیین گردید. سپس داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 20 به روش one way ANOVA و توکی مورد آنالیز قرار گرفت.
    یافته ها
    میزان غلظت کشندگی 50 درصدی (IC50 )در این مطالعه برای پپتید بروینین-2R، بر دو رده ی سلولیKB و L929 به ترتیب برابر با 48/15 و 14/24 میکروگرم بر میلی لیتر به دست آمد. نسبت IC50 رده L929 به IC50 سلول اسکواموس کارسینوم دهانی برابر با 56/1 می باشد که نشان از نیاز بیشتر غلظت بروینین-2R به میزان تقریبا 5/1 برابر برای مشاهده اثر کشندگی 50 درصدی روی سلول L929 نسبت به رده ی سلولیKB دارد.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد که پپتیدبروینین-2R، دارای اثر سمیت سلولی بیشتری بر روی سلول های اسکواموس سل کارسینومای دهانی (KB) نسبت به سلول های طبیعی فیبروبلاست موش (L929) می باشد.
    کلید واژگان: بروینین, 2R, کشندگی سلولی, اسکواموس سل کارسینوم دهانی, پپتید درمانی
    F. Khazimeh, Z. Golestan Nezhad, A. Bakhtari, M. Bakhshi, H. Yousef Shahi, Sh Goangi
    Background And Objective
    Peptide as an agent in manufacturing new drugs has recently been taken into consideration. Brevinin-2R is a nano peptide with a wide range of biological actions. Thus, the current study was designed in order to evaluate the in vitro effects of Brevinin-2R on oral squamous cell carcinoma cells in comparison to normal mice fibroblast cells.
    Materials And Methods
    In this study, oral squamous cell carcinoma cells (KB) and normal mice fibroblast cells (L929) were cultured and treated with different concentrations of Brevinin-2R (0.1-30 µg/ml) for 24, 48 and 72 hours. Then, cell viability was calculated by MTT method. Data were fed to SPSS software (version 20) via which One Way ANOVA and Tukey tests was calculated for the collected data.
    Results
    The half-maximal inhibitory concentration (IC50) of Brevinin-2R for KB cells and L929 cells were 15.48 and 24.14 µg/ml respectively, demonstrating that higher concentration of Brevinin-2R is necessary in order to reach IC50 concentration for L929 cells (about 1.5 times).
    Conclusion
    Results point out that Brevinin-2R peptide is more effective on oral squamous cell carcinoma cells compared to normal mice fibroblast cells (L929).
    Keywords: Brevinin, 2R, Cell cytotoxic, Oral squamous cell carcinoma, Medical peptide
نکته:
  • از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبه‌ای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شده‌است‌.
  • نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شده‌اند و انتظار می‌رود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
  • جستجوی عادی ابزار ساده‌ای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش داده‌شود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشته‌های نویسنده خاصی هستید، یا می‌خواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
در صورت تمایل نتایج را فیلتر کنید:
* با توجه به بالا بودن تعداد نتایج یافت‌شده، آمار تفکیکی نمایش داده نمی‌شود. بهتراست برای بهینه‌کردن نتایج، شرایط جستجو را تغییر دهید یا از فیلترهای زیر استفاده کنید.
* ممکن است برخی از فیلترهای زیر دربردارنده هیچ نتیجه‌ای نباشند.
نوع نشریه
اعتبار نشریه
زبان مطلب
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال