-
زمینه و هدفآموزش بیمار مبتلا به دیابت به تنهایی تبعیت از رژیم درمانی را تضمین نمی کند. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر پی گیری تلفنی توسط پرستار بر میزان تبعیت از رژیم غذایی دیابتی در مبتلایان به دیابت نوع دوم انجام گرفته است.روش بررسیاین مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی است. حجم نمونه 60 نفر می باشد که به روش نمونه گیری در دسترس از بین مبتلایان به دیابت نوع دوم مراجعه کننده به انجمن دیابت ایران انتخاب شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل برگه ثبت اطلاعات جهت درج میزان هموگلوبین گلیکوزیله و پرسشنامه می باشد. اعتبار ابزار گردآوری اطلاعات به روش اعتبار محتوا و اعتماد آن از طریق آزمون مجدد سنجیده شد. جمع آوری اطلاعات در دو نوبت بدو ورود به مطالعه و 12 هفته بعد انجام گرفت. ابتدا تمامی افراد مورد پژوهش توسط انجمن دیابت ایران تحت آموزش خود مراقبتی در دیابت و مشاوره تغذیه قرار گرفتند. سپس به طور تصادفی به دو گروه تجربه و شاهد تقسیم شدند و تماس های تلفنی جهت پی گیری تبعیت از رژیم غذایی دیابتی در گروه تجربه به مدت 12هفته انجام گرفت. نهایتا تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون های آماری نظیر مجذور کای، تی مستقل، تی زوجی و آزمون هموژنیتی و با کمک نرم افزار SPSS نسخه 13 انجام گرفت.یافته هاآزمون مجذور کای نشان داد بعد از مداخله بین دو گروه تجربه و شاهد در تبعیت از رژیم غذایی اختلاف آماری (035/0=p) وجود دارد و آزمون تی مستقل نیز بعد از مداخله اختلاف آماری معنادار (0001/0>p) بین دو گروه از لحاظ میزان هموگلوبین گلیکوزیله نشان داد.نتیجه گیریبا توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که پی گیری تلفنی توسط پرستار منجر به بهبود تبعیت از رژیم غذایی دیابتی و کاهش میزان هموگلوبین گلیکوزیله در مبتلایان به دیابت نوع دوم می گردد.
کلید واژگان: دیابت نوع دوم, تله نرسینگ, تبعیت از رژیم غذایی دیابتیBackground and AimDiabetes education does not assure adherence to diabetic regimen. The aim of this study was to investigate the effect of nurse-led telephone follow ups (Tele-Nursing) program on adherence to diabetic diet among type 2 diabetic patients.Methods & Materials: This was a quasi experimental study. Sixty patients who were registered at Iranian Diabetes Society were selected using convenience sampling method. Data gathering instruments included a data sheet to record glycosylated hemoglobin and a questionnaire. Data were gathered at baseline and 12 weeks after the intervention. First, all participants attended in a three-day self-care education and dietary consultation program at Iranian Diabetes Society. Then, they were randomly assigned to the experiment and control groups. Telephone follow ups were applied in experiment group for 3 months, twice a week for the first month and then weekly for the second and third months. Data were analyzed using SPSS version 13.ResultsResults showed that there were significant statistical differences between control and experiment groups in adherence to diabetic diet (P=0.035). There were significant differences in glycosylated hemoglobin between control and experiment groups after the intervention (P<0.000).ConclusionAccording to the results of the study, it is concluded that the nurse-led telephone follow ups can improve HbA1c and diet adherence in type 2 diabetic patients. -
مقدمهآموزش و پیگیری از راه دور، به علت از بین بردن محدودیت زمانی، مکانی و برقراری یک رابطه مراقبتی موثر با مددجو، یک روش موثر در کنترل دیابت می باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش و پیگیری از راه دور به وسیله تلفن و سرویس پیام کوتاه بر ارتقای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.
روش کاراین مطالعه تجربی، بر روی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 عضو انجمن دیابت ارومیه انجام شد. 66 بیمار به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و سپس با روش تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه خلاصه ای از فعالیت های خودمراقبتی در دیابت SDSCA)) جمع آوری گردید. بیماران گروه مداخله تحت آموزش و پیگیری از طریق تلفن و سرویس پیام کوتاه به مدت 12 هفته قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری کای دو، تی زوج و تی مستقل انجام شد.
یافته هایافته های مطالعه نشان دهنده ارتقای رفتارهای خودمراقبتی بیماران گروه مداخله پس از انجام آموزش و پیگیری تلفنی نسبت به قبل از مداخله بود. میانگین نمره خودمراقبتی کل بیماران گروه کنترل و مداخله بعد از آموزش و پیگیری از راه دور به ترتیب 97/16 ±33/53 و 46/7 ±67/103 بود (001/0 P<). میانگین نمرات رفتارهای خودمراقبتی در ابعاد تبعیت از رژیم غذایی، فعالیت جسمانی، خودپایشی قند خون، تبعیت از رژیم دارویی، مراقبت از پاها و خودمراقبتی کل در دو گروه بعد از مداخله دارای تفاوت معنادار آماری بود (001/0 P<).
نتیجه گیریآموزش و پیگیری از راه دور از طریق تلفن و سرویس پیام کوتاه، منجر به ارتقای وضعیت خودمراقبتی در ابعاد تبعیت از رژیم غذایی، ورزش، خودپایشی قند خون، مراقبت از پاها و تبعیت از رژیم دارویی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می گردد.
کلید واژگان: دیابت نوع 2, آموزش از راه دور, خودمراقبتیIntroductionTele-education is an effective strategy due to elimination of time and space limitation and establishment of an effective relationship with client. This study was carried out to determine the impact of a tele-education strategy via telephone and short message service on promoting self-care in patients with type 2 diabetes.MethodsThis experimental study was carried out on patients with type 2 diabetes registered to the Urmia Diabetes Association. Sixty six patients were selected and randomly allocated into two intervention and control groups. Data were gathered using the Summary of Diabetes Self- Care Activities questionnaire. The education and telephone follow ups had given to the intervention group during 12 weeks. Data were analyzed using the Chi-squared test، paired t-test and independent t-test.ResultsFindings of the study showed that self-care activity was increased in the intervention group after the education and telephone follow ups. After the intervention، the mean score of the self-care activities were 53. 33 ± 16. 97 and 103. 67 ± 7. 46 in the control and intervention groups، respectively (P<0. 001). There were significant differences in the mean scores of the self-care behaviors in the areas of adherence to diet، physical activity، blood sugar self-monitoring، adherence to medication regimens، foot care and overall self-care in the intervention and the control groups (P<0. 001).ConclusionTelephone follows ups and tele - education by nurses had important effects on promoting self-care activities among patients with type 2 diabetes.Keywords: Type 2 diabetes_tele_education_self_care -
مقدمهعدم تبعیت از برنامه درمانی یکی از مشکلات شایع در بیماران دیابتی است. پی گیری تلفنی پرستار می تواند در استمرار حمایت از این بیماران و تقویت آگاهی و عملکرد آنان موثر باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر پی گیری تلفنی پرستار بر تبعیت از برنامه درمانی در بیماران دیابتی نوع دو بود.مواد و روش هااین مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی بود که بر روی 60 نفر از مبتلایان به دیابت نوع دو مراجعه کننده به درمانگاه دیابت شهرستان الیگودرز انجام شد. نمونه گیری به روش در دسترس و توزیع نمونه ها در دو گروه به صورت تصادفی انجام شد. در ابتدا برای تمامی شرکت کنندگان دوره آموزش سه روزه خود مراقبتی دیابت برگزار شد. سپس پی گیری تلفنی در گروه مداخله به مدت دوازده هفته انجام شد. جمع آوری اطلاعات شامل مقادیر هموگلوبین گلیکوزیله و تبعیت از برنامه درمانی در دو مرحله، بدو ورود و دوازده هفته پس از مطالعه، انجام شد.یافته هاافزایش معنی دار ی در میانگین نمرات تبعیت از برنامه درمانی و کاهش 39/1 درصدی در میانگین هموگلوبین گلیکوزیله در گروهی که مداخله صورت گرفته بود، مشاهده شد (001/0P<).نتیجه گیرییافته های مطالعه حاضر نشان داد پی گیری تلفنی پرستار روشی اثر بخش در بهبود گلیسمی و تبعیت از برنامه درمانی در مبتلایان به دیابت نوع دو می باشد.
کلید واژگان: دیابت نوع دو, پیگیری تلفنی, تبعیت از برنامه درمانیIntroductionNon-adherence to treatment is a common problem in diabetic patients. Nurse-led Telephone follow-up by nurses can be effective in maintaining consistent care to these patients and improving their knowledge and performance. The purpose of the present study was to investigate the effect of nurse-led telephone follow-up on adherence to treatment in patients with type 2 diabetes.Materials And MethodsThe present quasi-experimental study was conducted on 60 patients with type 2 diabetes, admitted to a diabetes clinic in Aligudarz, Iran. Samples were selected using the convenience sampling method and randomly divided into the experimental and control groups. All participants first received 3 days of diabetes self-care training, and the experimental groups had twelve weeks of telephone follow-ups. Data on the patients’ glycosylated hemoglobin and treatment adherence were collected at baseline and again 12 weeks after the intervention.ResultsResults obtained showed a significant increase in the mean scores of treatment adherence and reduction of 1.39% in the mean glycosylated hemoglobin levels of the experimental group (p<0.001).ConclusionFindings of the present study showed nurse-led telephone follow up is an effective method for improving glycemic control and adherence to treatment in patients with type 2 diabetes.Keywords: Type 2 Diabetes_Telephone Follow_Up_Adherence to Treatment -
مقدمهیکی از مشکلات بسیار مهم افراد مبتلاء به صدمات مغزی عوارض پس از آن می باشد که به طور بالقوه مانع بهبودی مطلوب این دسته از بیماران می گردد. اگرچه این عوارض قابل پیشگیری بوده ولی آموزش های معمول بیمارستانی خود به تنهایی نتوانسته اند کلید حل مشکلات متعددی باشند که بیمار و خانواده او در این زمینه با آن مواجه هستند. هدف از این پژوهش تعیین تاثیر توانمندسازی مراقبین خانوادگی بیماران صدمات مغزی بر اساس روش حل مسئله با پیگیری تلفنی بر آگاهی، درک و مهارت مراقبتی آنان بود.روشاین پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده با گروه شاهد بود که در آن 60 مراقب بیمار مبتلا به صدمه مغزی به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله (30 نفر) و شاهد (30 نفر) تقسیم شدند. گروه شاهد مراقبت های روتین بیمارستانی را تا زمان ترخیص دریافت نمودند. در مورد گروه مداخله یک برنامه آموزشی مبتنی بر حل مسئله در خصوص چگونگی مراقبت از بیمار برای مراقبین به اجرا گذاشته شد و پس از ترخیص نیز به مدت 8 هفته از طریق تلفن آموزش و پیگیری های بعدی انجام شد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه های محقق ساخته شامل اطلاعات جمعیت شناختی، آگاهی، نگرش و مهارت بود که روایی محتوای آن با نظر اساتید بررسی و مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ بررسی و تایید شد. این پرسشنامه ها توسط مراقبین قبل و بعد از اتمام پژوهش تکمیل گردیدند. داده ها در نسخه 16 نرم افزارSPSS وارد و با استفاده از آزمون های تی مستقل من – ویتنی، تی زوجی و زوج های همسان شده ویلکاکسون با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل گردیدند.یافته هابر اساس آزمون تی مستقل، بین میانگین نمرات آگاهی، نگرش و مهارت مراقبین گروه مداخله و شاهد قبل از مداخله تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0p>) ولی مقادیر میانگین نمرات آگاهی، نگرش و مهارت مراقبین گروه مداخله 8 هفته بعد از مداخله به صورت معنی داری افزایش یافت (001/0p<) در حالی که در گروه شاهد اختلاف معنی داری مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیریتوانمندسازی مراقبین خانوادگی به روش حل مسئله منجر به افزایش آگاهی، نگرش و مهارت مراقبین صدمات مغزی شده و آن ها را در ارائه مراقبت کارآمد یاری داده و منجر به بهبود ایفای نقش مراقبتی آن ها می شود و می توان آن را به عنوان یک روش جایگزین در شرایط عدم وجود پرستاران جامعه محور در کشور توصیه نمود.کلید واژگان: توانمندسازی, آگاهی, نگرش مهارت, مراقبین خانوادگیIntroductionComplications of brain damage are one of very important issue and a potential barrier to the optimal recovery of these patients. Hospital based training of family caregivers have not been able to solve the various problems of the patients and their families. The goal of this research is to determine the effect of empowering family caregivers of brain damaged patients base on problem solving by telephone follow-ups on knowledge, attitude and skills of caregiving.MethodsThis study is a randomized clinical trial with a control group. Sixty caregivers of brain damaged patients were selected by convenience sampling and were randomly allocated to experimental (30 people) and control group (30 people). In the control group routine care was provided to patients until their discharge from hospital. In the experimental group a training program for family caregivers based on problem solving at the patient's bedside was initiated and after discharge from hospital they were followed up by telephone for 8 weeks. Data collecting tools in this study was a researcher-made questionnaire including information on demographic factors, awareness, understanding and skills of caregiver. The validity of the questionnaire was checked and confirmed by experts and the reliability of it was examined and confirmed by Cronbach's alpha. This questionnaire was filled out by caregivers before and after the research. Then the data were analysed with SPSS V.16 by independent Mann-Whitney T test and Wilcoxon's matched pairs T test by repeating measurement.ResultsBased on independent T-test there wasnt a significant difference among means of scores of awareness, understanding and skills of control group and experimental group before introducing interference (P>0.05). But the numbers resulted from two months interference was significant (P0.05).ConclusionTraining in releasing period based on problem solving by telephoning follow-ups leads to increasing awareness, understanding and skills of brain damaged caregivers and will help them in different caregiving jobs. It will lead to improving the role of caregivers and health condition of the patient. We can recommend it as a substituting method when there is no social nursing present in Iran.Keywords: empowering, awareness, understanding, skills, family caregivers
-
طبیعت مزمن دیابت و عوارض ناشی از آن منجر به کاهش کیفیت زندگی می گردد. با توجه به ماهیت بیماری، لزوم پی گیری متناسب با وضعیت این بیماران ضروری است. از این رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر پی گیری تلفنی پرستار بر کیفیت زندگی در مبتلایان به دیابت انجام گرفت.
در این مطالعه نیمه تجربی 70 بیمار دیابتی به روش نمونه گیری آسان از بین بیماران داوطلب تحت پوشش کلینیک دیابت رفسنجان انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه حاوی سوالات مربوط به متغیرهای جمعیت شناختی و پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 بود. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه در بدو ورود و 12 هفته بعد صورت گرفت. افراد مورد پژوهش به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربه تقسیم و مداخله تلفنی در گروه تجربه به مدت 12 هفته انجام شد. در نهایت، تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده در مراحل قبل و بعد از مداخله با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیلی توسط نرم افزار SPSS انجام گرفت.
نتایج نشان داد دو گروه قبل از مداخله از نظر متغیرهای جمعیت شناختی و میانگین امتیازات کیفیت زندگی، همگن بودند، اما پس از مداخله بر اساس آزمون تی مستقل، بین دو گروه از نظر میانگین امتیازات کیفیت زندگی در بعد سلامت جسمی و روانی اختلاف معنادار نشان داده شد. همچنین بر اساس نتایج، بین میانگین امتیازات کیفیت زندگی در گروه تجربی قبل و بعد از مداخله نیز اختلاف معنی دار وجود داشت، در حالی که این اختلاف در گروه کنترل معنادار نبود.
بر اساس نتایج، پی گیری تلفنی پرستار بر افزایش کیفیت زندگی بیماران دیابتی موثر است. لذا توصیه می شود از این روش در سطح وسیع برای بیماران دیابتی و سایر بیماری های مزمن استفاده شود.
کلید واژگان: دیابت, پی گیری تلفنی پرستار, کیفیت زندگی, SF, 36Objective (s): Chronic character of diabet and complications decreases quality of life. According to Chronic character of illness use of suitable follow up is necessary. Thus. This study was designed to investigate the Effect of Nurse-led Telephone Follow up)Telenursing(on Quality of life among diabetic patients.MethodsIn This quasi experimental study seventy diabetic patients selected with convenience sampling method. Data gathering instruments included a questionnaire for demographic variable and SF36 questionnaire for measurement Quality of life. Data gathered at baselin and 12 weeks after the intervention. Participants randomly assigned to the experimental and control groups. Telephone follow ups were applied in experiment group for 3 months; data were analized with SPSS software.ResultsResults showed that there was no significant difference in demographic variable and quality of life dimension between two group before intervention, but there was a significant difference between the two groups after the intervention in terms of scores quality of life in physical health)P<0.001(and emotional health)P=0.009(.Based on the results of applied paired t-test, there was a significant difference before and after the intervention in the case group in terms of their mean quality of life.ConclusionAccording to the result Nurse-led Telephone Follow up)Telenursing) hasBeen highly effective on the diabetic patient's quality of life and we suggest this method to be applied on wider range in this patient and other chronic diseases.Keywords: Quality of life, Diabetes, Telenursing, SF36 -
BackgroundChronic pain tends to be difficult to manage because of its complex natural history and poor response to therapy. Recently, it has been reported that telecare management by nurses improved outcomes of patients with chronic pain..ObjectivesThe aim of this study was to investigate the effect of a telephone consultation approach partially based on a cognitive-behavioral approach on pain and quality of life (QOL) in patients with chronic pain in Japan..Patients andMethodsTelephonic consultation was provided by nurse care managers for the management of pain. They informed the patients how to correct or eliminate excessive fear of pain, improper thinking for treating pain, as well as how to control activity levels by appropriate pacing. We received 463 consultations about chronic pain; however, 153 patients allowed us to recall for follow-up assessment. Finally, we could evaluate the pain intensity for 121 patients and the EuroQOL 5 dimension (EQ-5D) for 37 patients at the initial call and on their condition at 3 to 6 months after that. Wilcoxon signed-rank test and Cohens’d were used for both analyses. We also asked them to rate, by feeling, marked signs of improvement, some improvement, no improvement, or deterioration in pain and QOL, depending on their condition 3 to 6 months after the initial call (n = 121)..ResultsThe pain intensities were significantly decreased from 7.6 ± 2.0 at baseline to 5.7 ± 2.9 on follow-ups assessed by a numerical rating scale (range; 0 - 10, P < 0.001, effect size (ES); 0.76). The EuroQOL 5 dimension scores were also significantly improved after telephone intervention; 0.5 ± 0.2 to 0.6 ± 0.2 (range; 0 - 1, P < 0.001, ES; 0.65). Moreover, as a result of the consultation, approximately half of the participants felt an improvement in the intensity of pain and QOL..ConclusionsTelephone consultation partially based on a cognitive-behavioral approach significantly reduced the intensity of pain and improved the QOL in patients with chronic pain in Japan..Keywords: Telephone, Nurse Practitioner, Cognitive Therapy, Chronic Pain
-
هدفهدف پژوهش حاضر ارزیابی واکنش و رضایت بیماران روانپزشکی مراکز سلامت روان جامعه نگر از نقش رابط درمان و پی گیری های تلفنی در مدل درمانی مراقبت مشارکتی بود.روشدر این پژوهش توصیفی، از میان 991 بیمار شناسایی شده در مراکز سلامت روان جامعه نگر منطقه 16 تهران، از بهمن 1389 تا فروردین 1391، تعداد 131 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و در مورد رضایت از شیوه برخورد و ارائه خدمات رابط درمان مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی ها به صورت تلفنی و به وسیله روان شناس انجام شد. تحلیل یافته ها به روش آمار توصیفی انجام شد.یافته هااز پی گیری های انجام شده، 6/75 درصد آزمودنی ها به تلفن رابط درمان پاسخ دادند و از این افراد 6/94 درصد از تماس های تلفنی و نقش رابط درمان رضایت داشتند.نتیجه گیریرابط درمان می تواند پذیرش و رضایت بیماران از فرایند درمان را افزایش دهد.
کلید واژگان: رابط درمان, رضایت بیمار, مرکز سلامت روان جامعه نگر, روانپزشکیObjectivesThis study was conducted to evaluate patients satisfaction of case managers’ performance and their telephone follow-up based on the collaborative care model in Community Mental Health Center (CMHC).MethodFor conducting current descriptive study، out of 991 subjects، 131 were randomly selected and investigated for their satisfaction of case managers’ behavior and service. Investigations were carried out by psychologist using telephone contact method. The data were analyzed by descriptive method.ResultsOf all follow-ups، %75. 6 of examinees answered to the case managers telephones and from these people، 94. 6% were satisfied of telephone contacts and case managers’ performance.ConclusionCase manager could improve patients’ acceptance and satisfaction of treatment process.Keywords: case manager, patient satisfaction, CMHC, psychiatry -
مقدمه و هدفدیابت شایع ترین بیماری مزمن متابولیک در سراسر جهان می باشد و سالانه 3 میلیون نفر جان خود را از دست می دهند. در حال حاضر 5-3 درصد جمعیت کشور ما (حدود 3 میلیون نفر) به دیابت مبتلا هستند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر پیگیری تلفنی بر رفتارهای خودمراقبتی در مبتلایان به دیابت انجام شد.مواد و روش هادر این پژوهش نیمه تجربی 191 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 با روش نمونه گیری غیراحتمالی متوالی انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه شاهد و مورد، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه شامل سه بخش مشخصات دموگرافیک، مشخصات بیماری، رفتارهای خودمراقبتی دردیابت وبرگه ثبت نتایج آزمایش و ثبت پاسخ های بیماردرپیگیری تلفنی بود.یافته هاگروه مورد با کسب امتیاز 29/ 11 ± 07/ 217 بااختلاف آماری معنی دار (000%= p) نشان داد که پیگیری تلفنی بر رفتارهای خودمراقبتی موثراست. 86/ 1% افراد گروه مورد قبل از مطالعه درسطح مطلوب و بعد از مطالعه 16/ 34% به سطح مطلوب رسیدند. 22 /1% افراد گروه شاهد قبل از مطالعه در سطح مطلوب قرار داشتند و بعد از مطالعه 6/17% به سطح مطلوب رسیدند. در گروه تجربه با کاهش 36/ 1% هموگلوبین گلیکوزیله (قبل از مطالعه 83/ 0 ± 7 /8% و بعد از مطالعه 72/ 0 ± 34/ 7%) آزمون آماری اختلاف معنی دار را نشان داد. در گروه شاهد هموگلوبین گلیکوزیله (قبل از مطالعه 74/ 0 ± 7 /8% و بعد از مطالعه 67/ 0 ± 31/ 8%)5/ 0% کاهش داشت.بحث و نتیجه گیریاین مطالعه نشان داد که پیگیری مستمراز طریق تلفن برانجام رفتارهای خودمراقبتی بیماران دیابتی موثر است.
کلید واژگان: دیابت, رفتارهای خودمراقبتی, پیگیری تلفنیIntroductionDiabetes is one of the most prevalent chronic metabolic diseases all over the world and annually three million people die of diabetes. Currently, 3-5% of our country’s populations suffer from diabetes. This study aimed to determine the effect of telephone follow-up on self-care behaviors (e.g., diet, exercise, foot care, monitoring of blood glucose, use of medications) of diabetic patients.MethodologyIn this quasi-experimental study, 191 patients suffering from diabetes type 2, referring to Yazd diabetes center, were randomly selected through sequential sampling. Subsequently, they were divided into control and experimental groups. The questionnaire applied for obtaining data included the following: demographic information, disease information, diabetic self-care behaviors, test results and records of patients’ answers in telephone follow-ups.ResultsThe obtained results demonstrate that the experimental group, with mean self-care behavior score of 217/07±11/29, had a statistically significant difference from the control group (p=0/000) suggesting that telephone follow-ups can effectively improve self-care behaviors of diabetic patients. Additionally, 1/80% of the population in the experimental group had satisfactory self-care behaviors before the study and 34/16% of them reached the desired level after the study. In the control group, on the other hand, 1/27% of the population had the desired level of self-care behaviors before the study and 17/6% of them reached the desired level after the study. In the experimental group, glycosylated hemoglobin decreased by 1/36%, (before the study: 8/7%±0/83 and after the study: 7/34%±0/72). While in the control group, glycosylated hemoglobin decreased by 5% (before the study: 8/7%±%0/74 and after the study: 8/31%±0/67). The obtained results suggest a statistically significant difference between the experimental and control groups.ConclusionThis study showed that long-term telephone follow-up can effectively improve self-care behaviors of diabetic patients.Keywords: Diabetes, Self, care Behaviors, Telephone Follow, up -
سابقه و هدف
آموزش به عنوان یکی از اساسی ترین شیوه های پیش گیری، درمان و کنترل بیماری های مزمن ازجمله دیابت است. پیگیری تلفنی نه تنها در کاهش هزینه ها، بلکه در ارائه مراقبت پرستاری و خودکارامدی بیماران نقش موثری را ایفا میکند. این مطالعه با هدف تاثیرآموزش و پیگیری تلفنی پرستار (تله نرسینگ) بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی بیماران باردار دیابتی مراجعه کننده به مرکزآموزشی -درمانی فاطمیه همدان دردوران پاندمی کرونا درسال1400انجام شده است.
مواد و روش هادر این مطالعه کارآزمایی بالینی، 83 مادر مبتلا به دیابت به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله تقسیم شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه 3 قسمتی شامل اطلاعات جمعیت شناختی-بیماری، پرسشنامه خودکارآمدی (DMSES) وکیفیت زندگی بیماران دیابتی (QOL) بود. ابتدا در همان ملاقات اول پرسشنامه توسط هر دو گروه تکمیل گردید. در گروه مداخله ابتدا جلسه آموزش حضوری برگزار شد. پیگیری تلفنی همراه با آموزش بلافاصله پس از ترخیص، در ماه اول هر هفته2بار و در ماه دوم هر هفته1بار انجام شد. سپس در پایان مداخله، مجدد پرسشنامه توسط هر دو گروه آزمون و کنترل تکمیل گردید.
یافته هامیانگین خودکارامدی و کیفیت زندگی در هر دو گروه قبل از مداخله اختلاف آماری معنی داری ر ا نشان نداد. پس از ارائه آموزش به گروه مداخله ، میانگین خودکارامدی و کیفیت زندگی در یک ماه و دو ماه بعد به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل بهبود یافت (001/0< p).
نتیجه گیریاستفاده ازپیگیری تلفنی به علت قابل دسترس بودن می تواند به عنوان روشی جهت پیگیری آموزش های انجام شده در مادران باردار مبتلا به دیابت مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: پیگیری تلفنی, آموزش, خودمراقبتی, دیابت بارداریBackgroundEducation is one of the most basic methods of prevention, treatment and control of chronic diseases including diabetes. Telephone follow-up plays an effective role not only in reducing costs, but also in providing nursing care and self-efficacy of patients. This study was conducted with the aim of the effect of telenursing training and follow-up on the self-efficacy and quality of life of diabetic pregnant patients referred to the Fatemieh hospital during the Corona Pandemic in 1400.
Materials and methodsIn this clinical trial study, 83 mothers with diabetes were randomly divided into two control and intervention groups. The research tool was a questionnaire including demographic-disease information, DMSES and QOL. First, in the first meeting, the questionnaire was completed by both groups. In the intervention group, Telephone follow-up with training was done immediately after discharge, twice a week in the first month and once a week in the second month in the intervention group. Then, at the end of the intervention, the questionnaire was completed again by both test and control groups.
FindingsThe average self-efficacy and quality of life in both groups did not show a statistically significant difference before the intervention. After providing training to the intervention group, the average self-efficacy and quality of life in one month and two months later improved significantly compared to the control group.
ConclusionThe use of telephone follow-up due to its accessibility can be used as a method to follow up the training done in pregnant mothers with diabetes.
Keywords: Telephone Follow-Up, Education, Self-Care, Gestational Diabetes -
مقدمهاین پژوهش به منظور بررسی عوامل مرتبط با قطع درمان بیماران روان پزشکی انجام شد.روش کاراین مطالعه یک بررسی توصیفی- تحلیلی بود که با استفاده از داده های نرم افزار ثبت اطلاعات بیماران انجام شد. تعداد 2600 نفر بیمار مبتلا به اختلالات اضطرابی و افسردگی که از تاریخ بهمن ماه 1389 تا پایان دی ماه 1391 در مطب های پزشکان عمومی همکار مراکز سلامت روان جامعه نگر ویزیت شده بودند، در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه، معیار قطع درمان، مراجعه نکردن بیمار تا 30 روز پس از تاریخ مقرر برای ویزیت بعدی او اختیار شد. باید خاطر نشان کرد که در این مطالعه، اطلاعات بیمارانی که فقط یک ویزیت داشتند از تحلیل خارج نشد. به منظور بررسی عوامل موثر بر بقا از تکنیک آماری تحلیل بقا استفاده شد و تاثیر عواملی چون سن، جنس، تحصیلات، نوع تشخیص، تعداد تشخیص ها، مرکز ارایه کننده خدمات بر قطع درمان بررسی شد. همچنین برای بررسی تاثیر پیگیری های تلفنی بر بقا از رگرسیون کاکس استفاده شد.یافته هامیانه مدت زمان حضور بیماران در درمان، 32 روز بود که از 16 تا 600 روز در بین پزشکان مختلف متغیر بود. اگر در این مطالعه، اطلاعات بیمارانی که فقط یک ویزیت داشتند در تحلیل کنار گذاشته شود، میانه بقای بقیه بیماران 158 روز بود. سن بیمار، مطب ارایه دهنده خدمت و پیگیری های رابط درمان از عوامل موثر بر ماندگاری بیماران در درمان بود.نتیجه گیرییافته ها نشانگر اهمیت نقش موثر برقراری یک ارتباط درمانی خوب با انجام پیگیری های تلفنی منظم بر بقای بیماران در درمان هستند.
کلید واژگان: اختلالات افسردگی, اختلالات اضطرابی, مراقبت مشارکتی, قطع درمانIntroductionThis study was conducted to evaluate factors associated with drop-out rate among patients with psychiatric disorders.MethodsThis was a descriptive-analytic study. All patients (n=2600) diagnosed with anxiety or depressive disorders visited by a general practitioner in a private clinic affiliated with community mental health centers were included during November 2010 to October 2012. The survival analysis was used to assess the patients’ drop-out and factors related to patients’ drop-out. The impact of factors such as age, gender, education, type of diagnosis, and provider center of services on treatment drop-out were evaluated. The Cox regression was also used to assess effect of telephone follow-ups on patients’ survival in treatment.ResultsThe median length of stay in treatment was 32 days ranged from 16 to 600 days for different general practitioners. When patients with only one visit were excluded, the median length of stay in treatment was 158 days. Effective factors on retention from treatment included patients’ age, provider clinic of services and telephone follow-up by case managers.ConclusionDeveloping a good therapeutic alliance using regular telephone follow-ups is effective on retention of patients in treatment.Keywords: d epressive disorders, anxiety disorders, collaborative care, drop, out
-
از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبهای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شدهاست.
- نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شدهاند و انتظار میرود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
- جستجوی عادی ابزار سادهای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش دادهشود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشتههای نویسنده خاصی هستید، یا میخواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
* ممکن است برخی از فیلترهای زیر دربردارنده هیچ نتیجهای نباشند.
-
معتبرحذف فیلتر