فهرست مطالب
فصلنامه پژوهشهای تولیدات دامی
پیاپی 16 (تابستان 1396)
- تاریخ انتشار: 1396/08/20
- تعداد عناوین: 25
-
-
صفحات 1-10تحقیقی به صورت فاکتوریل 3×3 (سه سطح مختلف پروتئین خام در جیره: توصیه شرکت کاب، 10 و 20 درصد کمتر از حد توصیه شرکت کاب و سه نوع فرمولاسیون جیره: جیره ای بر پایه ذرت و کنجاله سویا بعنوان شاهد، جیره دارای گندم و جو و برخی محصولات جانبی کشاورزی که اسیدآمینه های گوگرد دار، لیزین و ترئونین کل آن برابر مقادیر کل همین اسیدآمینه ها درجیره اول بود و جیره ای مشابه جیره دوم با این تفاوت که اسید آمینه های گوگرد دار، لیزین و ترئونین قابل هضم آن، برابر مقادیر قابل هضم همین اسیدآمینه در جیره اول بود) با 4 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی به منظور بررسی اثر نوع خوراک و سطح پروتئین جیره بر دفع نیتروژن جوجه های گوشتی انجام گرفت. تاثیر نوع خوراک بر میزان مصرف، دفع و ابقای نیتروژن (کیلوگرم در واحد آزمایشی) معنی داربود. به طوری که جیره ذرت- سویا بیشترین میزان مصرف، ابقاء و دفع نیتروژن آمونیاکی و کمترین میزان دفع نیتروژن در بستر را ایجاد نمود (05/0> p) و برعکس جیره دارای گندم، جو و ضایعات کشاورزی متعادل شده بر اساس اسید های آمینه کل کمترین میزان مصرف، ابقاء و تولید نیتروژن آمونیاکی را باعث گردید. تنظیم جیره بر اساس اسید های آمینه قابل هضم، وضعیت مصرف، ابقاء و دفع نیتروژن بستری جوجه های گوشتی را تا حدی بهبود بخشید. کاهش سطح پروتئین جیره باعث کاهش معنی دار مصرف، ابقاء و دفع نیتروژن به صورت مطلق گردید (05/0> p) اما درصد ابقاء نیتروژن را در هر واحد آزمایشی بهبود بخشید.کلیدواژگان: فرمولاسیون خوراک، سطح پروتئین، اسیدآمینه کل، اسیدآمینه قابل هضم، دفع نیتروژن
-
صفحات 11-20این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف کنجاله گوار (صفر، 5 و 10 درصد) و آنزیم بتا-ماناناز (صفر و 05/0 درصد) در دوره های رشد و پایانی در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×2 با طرح بلوک های کامل تصادفی بر جمعیت باکتریایی ایلئوم، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی انجام شد. سیصد و شصت قطعه جوجه خروس گوشتی سویه تجاری راس 308 با 6 تیمار، هر تیمار از 4 تکرار و 15 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی به مدت 42 روز پرورش یافتند. جهت ارزیابی جمعیت باکتریایی ایلئوم، پرنده های مورد آزمایش در سن 42 روزگی به روش جابجایی مهره های گردنی کشتار شدند و پس از باز کردن حفره شکمی، جمعیت باکتریایی مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی پاسخ ایمنی، در سن 35 روزگی یک میلی لیتر گلبول قرمز گوسفند به صورت داخل عضلانی تزریق شده و در سن 41 روزگی از ناحیه ورید بال خونگیری به عمل آمد. به منظور تعیین فراسنجه های خونی، از هر تیمار 4 پرنده انتخاب و پس از خون گیری، نمونه های خون برای تعیین برخی فراسنجه های خونی به آزمایشگاه منتقل شده است. نتایج این آزمایش نشان داد که کمترین جمعیت باکتری های بی هوازی و ای کولای مربوط به جوجه های تغذیه شده با سطح 10 درصد کنجاله گوار حاوی مکمل آنزیمی بود (05/0P<)، اما تغذیه سطوح مختلف کنجاله گوار و مکمل آنزیمی بر پاسخ ایمنی و فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی اثر معنی داری نداشت. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از 10 درصد کنجاله گوار در جیره غذایی همراه با مکمل آنزیمی باعث کاهش باکتری های بی هوازی و ای-کولای در ایلئوم شد، اما تاثیری روی فراسنجه های خونی و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی نداشت.کلیدواژگان: آنزیم بتا-ماناناز، پاسخ ایمنی، جمعیت باکتریایی، جوجه گوشتی، فراسنجه های خونی، کنجاله گوار
-
صفحات 21-28این تحقیق به منظور بررسی تاثیر تفاله خشک مرکبات (0، 5 و 10 درصد) و مکمل آنزیم پکتیناز (0 و 2000 واحد در کیلوگرم) بر میزان مصرف خوراک، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، قابلیت هضم مواد مغذی، pH محتویات سنگدان و ایلئوم و اندازه نسبی اندام های داخلی جوجه های گوشتی اجرا شد. در این آزمایش از 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×2 بر پایه طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 4 تکرار و تعداد 10 پرنده در هر تکرار به مدت 42 روز استفاده شد. در پایان هر دوره آزمایش (آغازین، رشد و پایانی) میزان مصرف خوراک و افزایش وزن بدن اندازه گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. در پایان 42 روزگی، قابلیت هضم مواد مغذی، pH محتویات سنگدان و ایلئوم و اندازه نسبی اندام های داخلی جوجه های گوشتی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که مکمل پکتیناز تاثیر معنی داری بر میزان مصرف خوراک، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، قابلیت هضم مواد مغذی، pH محتویات سنگدان و ایلئوم و اندازه نسبی اندام های داخلی جوجه های گوشتی نداشت (05/0
P ). هیچ اثر بر هم کنشی بین تفاله خشک مرکبات و آنزیم پکتیناز برای پارامترهای اندازه گیری شده در این تحقیق وجود نداشت (05/0
کلیدواژگان: آنزیم پکتیناز، تفاله خشک مرکبات، جوجه گوشتی، عملکرد
کلیدواژگان: اسپرم، آنتی اکسیدان بوتیلیتد هیدروکسی آنیزول، بز مهابادی، جنبایی، کیفیت
ویژگی های شیمیایی (محتوای پروتین، چربی، خاکستر و ماده خشک) و برخی از خصوصیات کیفی برای مصرف کننده (افت پخت، تردی، آبداری، طعم، شدت بد طعمی و پذیرش کلی) ماهیچه راسته در بزغاله های نر اخته شده نژاد مهابادی مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق از 16 بزغاله نر اخته شده مهابادی با میانگین وزنی و سنی به ترتیب 84/1±23 کیلوگرم 6 ماهه برای دوره پروار 93 روزه در دو گروه (n=8) مورد استفاده قرار گرفتند. بزغاله ها با جیره ای بر پایه 2/15 درصد پروتئین و 35/2 مگاکالری انرژی متابولیسمی تغذیه شدند. در روز 60 دوره پروار، این بتاآگونیست در سطح 2/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن زنده به بزغاله های مورد نظر به مدت 30 روز خورانده شد. بزغاله ها بعد از سپری کردن 3 روز دوره محرومیت از مصرف زیلپاترول هیدروکلرید، در کشتارگاه صنعتی کشتار شدند و لاشه های حاصل در دمای °C4 به مدت 24 ساعت نگه داری شدند. بعد این مدت و پس از ارزیابی رنگ، ماهیچه راسته از ناحیه دنده 11 تا 13 جدا و در دمای °C18- نگهداری شد. استفاده زیلپاترول هیدروکلرید سبب افزایش محتوای پروتئین (01/0P<)، خاکستر (08/0P<)، رطوبت (05/0P<) و کاهش چربی (05/0P<) ماهیچه شد. اما سبب افزایش درصد اتلاف (05/0P<) پخت و کاهش پذیرش گوشت (01/0P<) از طرف مصرف کنندگان ارزیاب شد. هم چنین، زیلپاترول موجب کاهش شاخص های رنگی اشباعیت، a*، b* و افزایش L* (01/0P<) و زاویه رنگ (05/0P<) شد. بر اساس یافته های این پژوهش، بتاآگونسیت زیلپاترول هیدروکلرید سبب بهبود ترکیب شیمیایی و شاخص های رنگ، ولی کاهش خصوصیات چشایی گوشت در بزغاله های نر اخته شد.
می تواند باعث کاهش متابولیسم پایه بدن و علت کاهش رشد باشد. در این تحقیق به جهت کنترل دقیق سالن محل انجام آزمایش و رعایت نکات بهداشتی، تلفاتی در هیچ کدام از تیمارهای آزمایشی وجود نداشت. اما بر اساس تاثیرات مثبت و معنی دار مصرف تفاله لیموترش بر شاخص های متابولیکی- لیپیدی خون و کاهش چربی ناحیه شکمی، می توان نتیجه گرفت که در شرایط مزرعه ای می توان با استفاده از سطوح کم تفاله لیموترش ضمن کاهش نسبی تراکم انرژی و پروتئین جیره و کنترل سرعت رشد در جوجه های گوشتی، از بروز ناهنجاری های متابولیکی مربوط به سرعت رشد زیاد، جلوگیری و باعث ارتقای سلامت پرندگان شد.
Anti A60، Anti BCG، ایمنودیفیوژن و باند رسوبی، تشخیص داده شد. وزن مولکولی اجزاء پادگن 60 با الکتروفورز بدست آمد. با انجام کروماتوگرافی، هفت فراکسیون حاصل شد. در بررسی بلات نقطه ای، مشخص گردید که سیتوپلاسم و دیواره سلولی دارای پادگن 60 می باشند. این تست نشان داد که فراکسیون یک، بیشترین شدت رنگی را ایجاد و در نتیجه بالاترین مقدار پادگن 60 در این فراکسیون بود. در آگار ژل ایمنودیفیوژن نمونه سیتوپلاسم و همه فراکسیون های حاصل از کروماتوگرافی با Anti BCG واکنش مثبت نشان دادند و فراکسیون یک، بیشترین میزان رسوب را در بین هفت فراکسیون دیگر ایجاد نمود. وزن مولکولی اجزای پادگن 60 در محدوده 35، 38،40 و 65 کیلو دالتون تشخیص داده شد. نتایج واکنش های حاصل از تزریق پادگن 60 و توبرکولین انسانی استاندارد بیانگر تاثیر گذاری مناسب این پادگن در قیاس با توبرکولین انسانی استاندارد بود. جستجوی پادتن در سرم بیماران روشی سریع و قابل تکرار است که با حساسیت 89% و اختصاصیت 94% می تواند ماده مناسبی برای تشخیص سل باشد. با این روش می توان بدون مواد یا تجهیزات پیشرفته و گران قیمت، نتایج را به سرعت فراهم کرد.