فهرست مطالب
فصلنامه طب توانبخشی
سال نهم شماره 3 (پاییز 1399)
- تاریخ انتشار: 1399/07/01
- تعداد عناوین: 33
-
-
صفحات 1-8مقدمه و اهداف
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تحریک مستقیم فراجمجمه ای بر پاسخ دهی اجتماعی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود.
مواد و روش ها24 کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم با عملکرد بالا با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند که از نظر هوش کلامی همسان بودند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند، قبل و بعد از تحریک ارزیابی با استفاده از ویرایش دوم آزمون Gilliam Autism Rating Scale که شامل چهار خرده مقیاس رفتارهای کلیشهای، برقراری ارتباط، تعاملات اجتماعی و اختلالات رشدی و پرسشنامه Social Responsiveness Scale جهت بررسی پاسخ های اجتماعی کودکان طیف اتیسم انجام گرفت و با هم مورد مقایسه قرار گرفته و نتایج حاصله گزارش گردید. پروتکل مورد استفاده تحریک الکتریکی مستقیم با شدت جریان 2 میلی آمپر به مدت 20 دقیقه برای 5 جلسه متوالی و جاگذاری الکترود آند بر پشتی خلفی پیش پیشانی چپ و الکترود کاتد روی بازوی راست انجام گردید.
یافته هاتحلیل داده ها تفاوت معناداری بین دو گروه در پیش آزمون و پس آزمون را نشان داد که کاهش علایم اتیسم (P=(0/002) -F(1-22)) و بهبود پاسخ دهی اجتماعی (P=(0/014)-F(1-22)) است.
نتیجه گیریبه نظر می رسد که استفاده از تحریک مستقیم فراجمجمه ای می تواند ابزار کلینیکی مفیدی در بهبود ارتباط اجتماعی و پاسخ دهی اجتماعی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم باشد.
کلیدواژگان: اختلال طیف اتیسم، ارتباط اجتماعی، تحریک مستقیم فراجمجمه ای -
صفحات 9-15مقدمه و اهداف
پرش و فرود یکی از حرکات غیربرخوردی محسوب می شود که در فوتبال زیاد اتفاق میافتد. با توجه به این که کانون توجه تاثیر مهمی بر اجرای حرکت پرش-فرود دارد، هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه پارامترهای منتخب کینماتیکی مفصل زانو بین پای برتر و غیربرتر در حرکت پرش-فرود با اعمال کانون توجه درونی و بیرونی در بازیکنان فوتبال بود.
مواد و روش هادر تحقیق حاضر 19 بازیکن فوتبال مرد (سن 1/119±19/16سال) بهصورت هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها حرکت پرش و فرود با پای برتر و غیربرتر را در دو شرایط اعمال کانون توجه درونی و بیرونی به نمایش گذاشتند. حرکات توسط سیستم تصویربرداری آنالیز حرکت مدل Raptor-H Digital Real Time System ثبت شد و توسط نرم افزار متلب مقادیر والگوس زانو، خم شدن زانو و حداکثر ارتفاع مرکز ثقل محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری آزمون سنجش مکرر ترکیبی مورد استفاده قرار گرفت.
یافته هایافته ها نشان داد که در مقایسه والگوس زانو در پای غیربرتر بین شرایط توجه درونی و بیرونی (0/04=P)، والگوس زانو در شرایط توجه درونی بین پای برتر و غیربرتر (0/01=P) همچنین در شرایط توجه بیرونی بین پای برتر وغیربرتر (0/003=P)، ارتفاع پرش بین شرایط توجه درونی و بیرونی (0/001=P) از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد، اما در متغیرهای والگوس مفصل زانوی پای برتر در شرایط توجه درونی و بیرونی (0/889=P)، حداکثر فلکشن مفصل زانوی پای برتر در شرایط توجه درونی و بیرونی (0/235=P)، همچنین حداکثر فلکشن مفصل زانوی پای غیربرتر (297/0=P) و حداکثر فلکشن مفصل زانوی پای برتر و غیربرتر در شرایط توجه درونی (0/114=P) تفاوت معناداری مشاهده نشد.
نتیجه گیریبه نظر می رسد اعمال کانون توجه بیرونی اثر مثبتی بر برخی فاکتورهای کینماتیکی تحقیق حاضر دارد. با توجه به این که این فاکتورها نقش مهمی در بروز آسیب در ناحیه زانو دارند، پیشنهاد می شود از بازخوردهای کانون توجه خارجی در حین حرکت پرش-فرود استفاده گردد.
کلیدواژگان: کانون توجه بیرونی، کانون توجه درونی، کینماتیک، پای برتر و غیربرتر، پرش-فرود -
صفحات 16-26مقدمه و اهداف
اختلال تعادل بهعنوان اصلی ترین عامل سقوط در سالمندان شناخته شده است. مهمترین هدف بازتوانی زمانی که سیستم تعادلی دچار ضعف میشود، رفع این اختلال است. از این رو درمانگران و متخصصین علوم ورزشی تمرینات ورزشی را برای تسهیل و بهبود وضعیت تعادل به کار میگیرند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته برنامه تمرینی منتخب فال پروف بر تعادل ایستا و پویای سالمندان میباشد.
مواد و روش هاآزمودنیها شامل 24 سالمند 60 تا 74 ساله بودند که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه تجربی برای 8 هفته تمرینات فالپروف را انجام داد. گروه کنترل برنامه تمرینی خاصی نداشت. برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا به ترتیب از آزمون شارپرندرومبرگ (با چشم باز و بسته) و آزمون زمان برخاستن و رفتن استفاده شد. از آزمون tزوجی برای مقایسه درون گروهی و از آزمون تحلیل کوواریانس برای مقایسه بین گروهی استفاده شد. تحلیل آماری دادهها با استفاده از نسخه 25 نرمافزار SPSS در سطح معناداری 0/05 α=انجام شد.
یافته هانتایج آزمون t زوجی نشان داد که نمرات تعادل ایستا با چشم باز (0/000=P) و بسته (0/001=P) و تعادل پویای (0/001=P) گروه تجربی بعد از برنامه تمرینی بهبود یافته بود، درحالیکه این نمرات در گروه کنترل بهبودی را نشان نداد. نتایج ازمون تحلیل کوواریانس نشان داد دو گروه تجربی و کنترل بعد از پایان تمرینات در شاخصهای تعادل ایستا (با چشم باز و بسته) و پویا تفاوت معناداری داشتند.
نتیجه گیریبه نظر می رسد برنامه تمرینی فال پروف که چندین فاکتور کنترل پاسچر را دربرمی گیرد، یک روش تمرینی موثر برای بهبود تعادل در سالمندان است؛ بنابراین با توجه به اثربخشی مشاهده شده در مطالعه حاضر از این تمرینات و نیز عدم نیاز به تجهیزات پرهزینه پیشنهاد میشود که برای توانبخشی سالمندان در خانه و به ویژه در مراکز نگهداری سالمندان استفاده شود.
کلیدواژگان: تمرینات فال پروف، تعادل، سالمندان -
صفحات 27-38مقدمه و اهداف
بلوغ عبارت است از یک سری تغییرات جسمی و روانی که سلسله وار به دنبال هم اتفاق میافتد. در نیمرخ تمام مطالعات که با هدف ارزیابی مراحل فیزیولوژیک کودکان اجرا میشود، کنترل بلوغ باید مد نظر قرار گیرد. انعطاف پذیری یکی از شاخص های مهم آمادگی جسمانی کودکان است که احتمالا ممکن است تحت تاثیر تغییرات جسمی ناشی از بلوغ قرار گیرد؛ لذا هدف از تحقیق حاضر ارتباط سنجی بین بلوغ با میزان انعطاف پذیری در دانشآموزان دختر و پسر بود.
مواد و روش هانمونه آماری تحقیق حاضر شامل 700 نفر از دانشآموزان دختر و پسر دامنه سنی 9 تا 18 سال در 10 گروه 35 نفری پسر و 10 گروه 35 نفری دختر در مدارس شهرکرد بود. بهمنظور ارزیابی بلوغ از فرمول شاخص پیشبینی بلوغ و به منظور ارزیابی میزان انعطافپذیری از آزمون نشستن و خمش به جلو و آزمون رساندن زانو به دیوار استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شد (0/05≥P).
یافته هانتایج آزمون اسپیرمن، همبستگی معنیداری بین شاخص پیش بینی بلوغ با آزمون های نشستن و خمش به جلو (0/001>P و 0/162=r) و رساندن زانو به دیوار (0/001>P و 0/28=r) نشان داد. همچنین بین شاخص پیش بینی بلوغ با آزمون نشستن و خمش به جلو در پسران (0/001>P و 0/368=r) و دختران (0/01>P و 0/162-=r) و آزمون رساندن زانو به دیوار در پسران (0/001>P و 0/284=r) و دختران (0/001>P و 0/302=r) همبستگی معنیداری مشاهده شد.
نتیجه گیریاز یافتههای تحقیق حاضر میتوان دریافت که همبستگی معنیداری بین شاخص پیشبینی بلوغ با نمرات آزمون نشستن و خمش به جلو و آزمون رساندن زانو به دیوار در دانشآموزان وجود دارد؛ بنابراین شناخت در مورد اینکه میزان انعطافپذیری با بلوغ چه تغییراتی خواهد داشت میتواند برای برنامهریزی تمرینات و بهبود در اجرا به عنوان هدف در نظر گرفته شود و تحقیقاتی نیز با هدف بررسی و شناسایی علل این تفاوتها انجام شود.
کلیدواژگان: انعطاف پذیری، دانش آموزان، شاخص پیش بینی بلوغ، نشستن و خمش به جلو، رساندن زانو به دیوار -
صفحات 39-48مقدمه و اهداف
آسیب عضلانی و کوفتگی و احساس درد تجربه ناخوشایندی است که اغلب ورزشکاران مبتدی آن را تجربه میکنند. به همین منظور یافتن راهکار مناسب برای پیشگیری یا کاهش آن از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر ماساژ بر پاسخ آسیب عضلانی و خستگی و درد ناشی از تمرینات میت زنی در دختران تکواندوکار مبتدی بود.
مواد و روشها:
18 نفر از تکواندوکاران مبتدی مشکینشهر بهصورت تصادفی به دو گروه 9 نفری تجربی (ماساژ) و گروه کنترل تقسیم شدند. بعد از حدود 50 دقیقه گرم کردن و آماده سازی، هر دو گروه پروتکل تمرین را در 3 تکرار 20 ثانیه میت زنی و 20 ثانیه استراحت بین هر تکرار انجام دادند و گروه تجربی تحت 30 دقیقه ماساژ قرار گرفتند. میزان کراتین کیناز و لاکتات خون آزمودنیها و همچنین میزان درد با پرسشنامه مگ گیل در زمانهای استراحت، بلافاصله بعد از تمرین، بلافاصله بعد از ماساژ، 2 و 48 ساعت بعد از تمرین اندازهگیری شد. برای مقایسه درونگروهی از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و برای مقایسه برون گروهی از آزمون t مستقل استفاده شد.
یافتهها:
سطح کراتین کیناز در بلافاصله بعد از تمرین و بلافاصله بعد از ماساژ در هر دو گروه تجربی و کنترل افزایش معنیداری را نشان داد (0/001=p). بااینحال، 2 ساعت بعد از تمرین در گروه تجربی کاهش ولی در گروه کنترل همچنان افزایش داشت. میزان لاکتات خون در هر دو گروه تجربی و کنترل در همه مراحل نسبت به زمان استراحت بهطور معنیداری بالاتر بود (0/05>p). میزان لاکتات بلافاصله بعد از ماساژ در گروه تجربی افزایش داشت، ولی دو ساعت بعد کاهش یافت؛ به طوری که در مقایسه با گروه کنترل کمتر بود (0/05>p). اگرچه شاخص درد در همه زمانها بهطور معنیداری بالاتر از سطح آن در قبل از تمرین بود (0/05>p)، اما در مقایسه بین گروهی بعد از ماساژ میزان درد در گروه تجربی پایینتر بود.
نتیجه گیری:
نتایج تحقیق حاضر نشان داد که اگرچه تمرینات میت زنی موجب احساس کوفتگی و درد و افزایش سطح کراتین کیناز و لاکتات خون میشود، بااینحال اعمال ماساژ بعد از انجام این تمرینات، موجب کاهش سطح این شاخصهای کوفتگی عضلانی و درد میشود.
کلیدواژگان: ماساژ، آسیب عضلانی، خستگی، درد -
صفحات 49-61مقدمه و اهداف
با توجه به شیوع بالای اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی در کودکان و مشکلات روانشناختی که به واسطه ویژگی های رفتاری این کودکان برای والدین و به ویژه مادرانشان ایجاد میشود، پژوهش حاضر به بررسی تاثیر آموزش والدگری مبتنی بر ذهنآگاهی بر بهبود رفتارهای درونیسازی شده مادران (اضطراب و افسردگی) و رفتارهای برونیسازی شده (رفتارهای قانونشکنانه و پرخاشگرانه) فرزندان با نارسایی توجه/ بیشفعالی پرداخته است.
مواد و روش هادر مطالعه حاضر از روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. تعداد 30 نفر از مادرانی که فرزندانشان به واسطهی نظر معلمان، پرسشنامه مرضی کودکان فرم والدین و مصاحبه تشخیصی مبتلا به این اختلال تشخیص داده شده بودند، به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل ب ه صورت تصادفی جایگزین شدند. به منظور سنجش رفتارهای برونیسازی شده کودکان و مشکلات درونیسازی شده مادرانشان به ترتیب از فهرست رفتاری کودکان CBCL و مقیاس بیمارستانی اضطراب و افسردگی HADS استفاد شد. سپس گروه آزمایش طی هشت جلسه سه ساعته تحت آموزش والدگری مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند. پس از اتمام جلسات پس آزمون گرفته شد. دادههای به دست آمده از پژوهش حاضر با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس و به کمک نرم افزار آماری SPSS21 تحلیل شد.
یافته هایافته ها نشان داد که میزان اضطراب و افسردگی مادران شرکت کننده در گروه آزمایش به طور معناداری کاهش یافته است (0/05<p). همچنین بر اساس گزارش مادران میزان رفتارهای برونی سازی شده کودکان در گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد کاهش بیشتری یافته بود که با 0/05
نتیجه گیریبا توجه به یافتههای حاصل از پژوهش حاضر میتوان گفت سبک والدگری مبتنی بر ذهنآگاهی باعث کاهش میزان اضطراب و افسردگی مادران میشود و همچنین به کاهش رفتارهای برونی سازی شده کودکانشان میانجامد.
کلیدواژگان: والدگری مبتنی بر ذهن آگاهی، اختلال نارسایی توجه، بیش فعالی، مشکلات درونی سازی شده، مشکلات برونی سازی شده -
صفحات 62-71مقدمه و اهداف
هدف از پژوهش حاضر، بررسی قدرت، استقامت و انعطاف پذیری عضلات تنه در نوجوانان کشتی گیر با و بدون ناهنجاری هایپرکایفوز بود.
مواد و روش هادر تحقیق حاضر 40 کشتی گیر به صورت هدفدار انتخاب شدند و به دو گروه با و بدون ناهنجاری هایپرکایفوزیس تقسیم شدند. میزان هایپرکایفوز، استقامت عضلات اکستنسور و فلکسور تنه به ترتیب به وسیله خط کش منعطف، آزمون سورنسن و آزمون فلکشن 60 درجه مورد اندازه گیری قرار گرفتند. قدرت عضلات اکستانسور و فلکسور با دینامومتر و انعطاف پذیری عضلات توراکو-ابدومینال با آزمون عملکردی اندازه گیری شد. آنالیز داده ها با آزمون همبستگی پیرسون و آزمون تی مستقل انجام شد.
یافته هابین هایپرکایفوز و قدرت اکستنشن تنه (0/005=p)، استقامت عضلات اکستانسور تنه (0/02=p) و همچنین انعطاف پذیری سینه ای-شکمی (0/01=p)، نسبت قدرت عضلات فلکسور به اکستنسور تنه (0/001=p) و همچنین نسبت استقامت عضلات فلکسور به اکستنسور تنه (0/001=p) ارتباط معناداری وجود داشت. علاوه بر این، مقایسه دو گروه نشان داد که بین قدرت عضلات اکستنسور تنه (0/02=p)، نسبت قدرت عضلات فلکسور به اکستنسور (0/001=p)، استقامت عضلات اکستنسور تنه (0/009=p)، نسبت استقامت عضلات فلکسور به اکستنسور تنه (0/005=p) و نیز انعطاف پذیری عضلات توراکو-ابدومینال (0/02=p) تفاوت معناداری در دو گروه وجود دارد.
نتیجه گیرینتایج تحقیق حاضر نشان داد که تغییرات در فاکتورهایی همچون قدرت، استقامت و انعطاف پذیری می تواند موجب تشدید قوس ستون فقرات پشتی شود و این عوامل در افراد ورزشکار مثل کشتی گیران نیز علی رغم ورزشکار بودن افراد می تواند به عنوان یک ناهنجاری تلقی شود؛ لذا مربیان و درمانگران ورزشی می بایست نسبت به ارزیابی و ارایه برنامه تمرینات موثر آموزش داده شوند.
کلیدواژگان: قدرت، استقامت، انعطاف پذیری، هایپرکایفوز -
صفحات 72-82مقدمه و اهداف
پژوهش حاضر به بررسی تاثیر 6 هفته تمرینات اصلاحی جامع بر تعادل و الگوی تغییرات فشار کف پا دختران نوجوان با کف پای صاف منعطف می پردازد.
مواد و روش هاآزمودنی های تحقیق حاضر شامل 30 نفر از دانش آموزان 9-13 سال دارای ناهنجاری کف پای صاف بودند که به صورت غیرتصادفی هدفمند انتخاب شده و به صورت کاملا تصادفی به دو گروه تمرین اصلاحی (سن: 02/1±60/11 سال، قد: 29/10±00/148 سانتی متر، وزن: 69/11±40/47 کیلوگرم و شاخص توده بدنی: 92/11±42/21) و کنترل (سن: 95/0±40/11 سال، قد: 67/12±46/148 سانتی متر، وزن: 28/12±46/47 کیلوگرم و شاخص توده بدنی: 28/4±37/21) تقسیم شدند. برای جمع آوری اطلاعات دموگرافیک از پرسشنامه و برای ارزیابی ناهنجاری کف پای صاف از روش افت ناوی استفاده شد. همچنین پارامترهای مرتبط با کف پا شامل سطح مرکز فشار و تعادل ایستا با استفاده از دستگاه فوت اسکن ارزیابی شد. از آمار توصیفی جهت تعیین فراوانیها و شاخصهای مرکزی و پراکندگی در قالب جدولها و نمودارها و از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره جهت بررسی تفاوت های بین گروهی در متغیرهای پژوهش استفاده شد.
یافته هانتایج پژوهش حاضر نشان داد که اعمال برنامه اصلاحی اثر معناداری بر تعادل ایستا با چشمان باز و بسته (01/0>P) و سطح مرکز فشار شست پا، استخوان متاتارسال اول، متاتارسال دوم، متاتارسال سوم و ناحیه میانی پا و بخش داخلی پاشنه (01/0>P) در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل داشت.
نتیجه گیریتحقیق حاضر نشان داد تمرینات اصلاحی جامع در بهبود تعادل و وضعیت کف پا موثر بوده و بر همین اساس پیشنهاد می شود درمانگران در بهبود ناهنجاری های کودکان، از تمرینات اصلاحی مرتبط با تنه و اندام تحتانی در قالب برنامه اصلاحی جامع استفاده کنند.
کلیدواژگان: تمرینات اصلاحی جامع، تعادل، کف پای صاف، مرکز فشار، دختران نوجوان -
صفحات 83-92مقدمه و اهداف
افزایش هموسیستیین و مقاومت به انسولین و کاهش آدیپونکتین از عوامل خطر بیماری های قلبی-عروقی و متابولیکی می باشد. یکی از مداخلات درمانی موثر برای کاهش این فاکتورهای خطر انجام تمرینات ورزشی منظم است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی بالاتنه، پایین تنه و ترکیبی بر غلطت آدیپونکتین، هموسیستیین و مقاومت به انسولین دانشجویان زنان سالم تمرین نکرده بود.
مواد و روشها56 زن سالم (سن:3±21 سال، وزن 5±60 کیلو گرم، قد 5±160 سانتی متر، شاخص توده بدن (BMI) 5/3±5/21 کیلوگرم بر متر مربع) داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت نمودند. بعد از دو جلسه آشنایی و تعیین قدرت بیشینه آزمودنی ها به طور تصادفی به چهار گروه مقاومتی بالاتنه، مقاومتی پایین تنه، ترکیبی (بالاتنه و پایی تنه) و کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته، 6 حرکت مقاومتی برای بالا تنه، پایین تنه، ترکیب بالاتنه و پایین تنه را اجرا نمودند. نمونه های خون برای اندازه گیری آدیپونکتین، هموسیستیین و مقاومت به انسولین قبل، بعد از چهار هفته و در پایان دوره تمرین گرفته شد.
یافتهها:
نشان داده شد که سطوح آدیپونکتین بعد از 8 هفته تمرین مقاومتی بالاتنه، پایین تنه و ترکیبی افزایش معنادار داشت. بیشترین افزایش در گروه تمرینی پایین تنه و کمترین افزایش در گروه تمرینی بالاتنه بود. همچنین، سطوح هموسیستیین در گروه مقاومتی پایین تنه و ترکیبی کاهش معناداری یافت. شاخص مقاومت به انسولین نیز در گروه های تمرینی پایین تنه و ترکیبی کاهش معناداری یافت.
نتیجه گیری:
انجام 8 هفته تمرین مقاومتی بالاتنه، پایین تنه و ترکیبی افزایش معناداری در سطوح آدیپونکتین و کاهش معناداری در سطوح مقاومت به انسولین و هموسیستیین زنان سالم تمرین نکرده ایجاد می کند که این تغییرات به طور مستقیم به توده عضلانی درگیر و طول تمرین بستگی دارد؛ به عبارتی دیگر، هرچه توده عضلانی بیشتری در مدت طولانی به کار گرفته شود، احتمالا از مزایای بیشتری در رابطه با افزایش آدیپونکتین سرم و کاهش مقاومت به انسولین و کاهش هموسیستیین و در کل کاهش فاکتورهای خطر ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی و متابولیک می توان بهره برد.
کلیدواژگان: نوع تمرینات مقاومتی، آدیپونکتین، هموسیستئین، مقاومت به انسولین -
صفحات 93-101مقدمه و اهداف
طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین طی راه رفتن از اهمیت کلینیکی بالایی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر بررسی طیف فرکانس نیروی عکس العمل زمین طی راه رفتن بر روی شن و سطح صاف در افراد با پای پرونیت می باشد.
مواد و روش ها29 فرد سالم (14 زن و 15 مرد) با میانگین سنی 4/17±24/00سال، قد 7/92±170/54 سانتی متر، و وزن 16/68±73/36 کیلوگرم و 30 فرد با پای پرونیت (15 زن و 15 مرد) با میانگین سنی 2/91±23/09 سال، قد 10/85±172/63سانتی متر، و وزن 11/07±71/09 کیلوگرم داوطلب شرکت در مطالعه حاضر شدند. داده های نیروی عکس العمل زمین به وسیله دستگاه صفحه نیرو برتک (نرخ نمونه برداری 1000 هرتز) اندازه گیری شد. از آزمون آنالیز واریانس دوسویه با اندازه های تکراری برای تحلیل آماری استفاده شد. تمام تحلیل ها در سطح معناداری 0/05 انجام شد.
یافته هااثر تعاملی سطح و گروه بر طیف فرکانس با توان 99/5 درصد نیروی عکس العمل زمین در راستای قدامی-خلفی به لحاظ آماری معنادار بود. طیف فرکانس با توان 99/5 درصد در گروه سالم طی راه رفتن بر روی شن در مقایسه با راه رفتن بر روی سطح صاف به طور معناداری بالاتر بود. اختلاف معناداری در سایر متغیرها مشاهده نشد.
نتیجه گیریراه رفتن بر روی شن بر طیف فرکانس با توان 99/5 درصد نیروی عکس العمل زمین در راستای قدامی-خلفی بیشترین اثر را داشت، ولی در مقادیر طیف فرکانس نیروی عکس العمل زمین در راستای داخلی-خارجی و در راستای عمودی هیچ گونه اختلاف معناداری وجود نداشت. به طور کلی، راه رفتن بر روی شن در توانبخشی افراد با پای پرونیت می تواند مفید باشد. با وجود این، اثبات هرچه بهتر این موضوع نیاز به انجام پژوهش های بیشتر دارد.
کلیدواژگان: طیف فرکانس، نیروی عکس العمل زمین، پای پرونیت -
صفحات 102-111مقدمه و اهداف
استفاده از کفی تکسچر در افراد اتیسم می تواند بر مکانیزم راه رفتن تاثیرگذار باشد. این عامل در طی راه رفتن، عامل بالقوه ای در تغییر محتوای فرکانسی نیروهای عکس العمل زمین می باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر کفی تکسچر بر طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در کودکان دارای اتیسم طی راه رفتن بود.
مواد و روش هاتحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود. جمعیت مورد مطالعه کودکان دارای طیف اتیسم و نوع نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. 10 کودک اتیسم به صورت هدفمند با دامنه سنی 7-8 سال در تحقیق حاضر شرکت کردند. برای اندازه گیری محتوای فرکانسی نیروهای عکس العمل زمین با و بدون کفی تکسچر و پای برهنه از دستگاه فوت اسکن) نرخ نمونه برداری: 300 هرتز)استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های آماری از آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد.
یافته هانتایج تحقیق حاضر نشان داد که طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در هیچ یک از متغیر های مولفه ی عمودی نیرو های عکس العمل زمین، انگشت شست پا و انگشتان 2 تا 5 در سه شرایط پای برهنه، کفش و کفی LP معنادار نبوده است (0/05<P). همچنین تعداد هارمونی های ضروری در استخوان کف پایی سوم در شرایط راه رفتن با کفی در مقایسه با پای برهنه 29/32 درصد کمتر بوده است (0/044=P، 1/13=d). به علاوه، تعداد هارمونی های ضروری در استخوان کف پایی پنجم در شرایط راه رفتن با کفی در مقایسه با کفش 27/19 درصد کمتر بوده است (0/031=P، 1/33=d).
نتیجه گیریتحقیق حاضر نشان داد استفاده از کفی باعث کاهش تعداد هارمونی های ضروری در استخوان کف پایی در مقایسه با راه رفتن با کفش گردید، اما بر اکثر متغیرهای طیف فرکانس در اکثر نقاط کف پایی تاثیر معناداری را نشان نداد؛ بنابراین می توان استفاده از این کفی را برای افراد نابینا توصیه نمود. انجام پژوهش های بیشتر در این زمینه توصیه می شود.
کلیدواژگان: طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین، اتیسم، راه رفتن، کفی تکسچر -
صفحات 112-122مقدمه و اهداف
افزایش نسبت قدرت عضله چهارسرران به همسترینگ، به دلیل ایجاد نیروهای برشی روبه جلو در درشت نی به عنوان عامل خطر آسیب رباط صلیبی قدامی زانو مطرح است. با توجه به اینکه سرینی بزرگ همکار همسترینگ در باز کردن ران در زنجیره حرکتی بسته است، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین تقویتی سرینی بزرگ بر شدت انقباض چهارسرران در هنگام فرود از پرش بود.
مواد و روش ها25 داوطلب زن سالم 18-30 ساله به صورت گروه بندی کارآزمایی کنترل شده تصادفی در دو گروه کنترل (13 نفر) و تجربی (12 نفر) قرار گرفتند. بیشینه قدرت ایزومتریک توسط داینامومتر دستی و شدت انقباض لحظه فرود و بیشینه شدت انقباض ایزومتریک عضلات سرینی بزرگ، چهارسرران و همسترینگ توسط دستگاه الکترومایوگرافی سطحی اندازه گیری شد. پس از انجام 8 هفته سه جلسه ای تمرینات مقاومتی سرینی بزرگ در گروه تجربی، اندازه گیری ها تکرار شد. از تحلیل واریانس مختلط دوعاملی برای آزمون معناداری و از آزمون T زوجی به عنوان آزمون تعقیبی استفاده شد.
یافته هادر گروه تجربی قدرت سرینی بزرگ 4/55% افزایش غیرمعنادار داشت. در مورد شدت انقباض، در گروه تجربی ب ترتیب 16/36% افزایش، 8/26% کاهش و 9/21% افزایش معنادار (0/001>P) و در گروه کنترل 93/2% افزایش، 4/73% کاهش و 4/3% افزایش غیرمعنادار برای عضلات سرینی بزرگ، چهارسرران و همسترینگ بوده است.
نتیجه گیریبه نظر میرسد تمرینات تقویتی سرینی بزرگ می تواند همگام با همسترینگ از طریق تاثیر بر کاهش شدت انقباض چهارسررانی در پیشگیری از جلو رانده شدن درشت نی و متعاقبا پیشگیری از آسیب رباط صلیبی قدامی زانو تاثیرگذار باشد.
کلیدواژگان: آسیب های رباط صلیبی قدامی زانو، قدرت عضله، سرینی بزرگ، شدت انقباض، عضله چهارسرران -
صفحات 123-130مقدمه و اهداف
امروزه آموزش کمتر، به همراه فقدان نشانههای بینایی، باعث حرکات کمتر افراد دارای اختلال بینایی می شود. این عدم فعالیت باعث تاخیر در رشد حرکتی شده و حرکت به عنوان مهمترین فاکتور ادامه حیات هر فرد، عامل مهمی برای ارتقای سلامتی کودکان معلول می باشد؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تاثیر تمرینات تحریک وستیبولار بر عملکرد تعادلی و حرکتی نابینایان بود.
مواد و روش هادر پژوهش نیمهتجربی حاضر تعداد 30 دختر و پسر از بین نابینایان داوطلب به صورت در دسترس و هدفمند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. پس از انتخاب دانش آموزان و کسب رضایت آنها مبنی بر شرکت در برنامه تمرینی، ابتدا تعادل پویا به کمک آزمون (تی یو جی) و عملکرد حرکتی با آزمون Tinetti به عنوان پیش مداخله اندازه گیری شد. گروه تجربی طی 6 هفته(هر هفته 3 جلسه به مدت 30 دقیقه) در تمرینات حضور یافتند. در پایان نیز آزمون مرحله پیش مداخله به عنوان پس مداخله تکرار گردید. دادهها با استفاده از تحلیل آماری تی مستقل و وابسته در سطح معناداری 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته هایافته های تحقیق حاضر نشان داد که پس از شش هفته تمرین تحریک وستیبولار بهبود معناداری در نمرات تعادل پویا و عملکرد حرکتی گروه تجربی نسبت به پیش از دوره تمرینات تحریک وستیبولار یافت شد، در حالی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد.
نتیجه گیریبه نظر میرسد با توجه به نتایج تحقیق حاضر، تمرینات تحریک وستیبولار بر تعادل پویا و عملکرد حرکتی آزمودنی ها تاثیرگذار است. با در نظر گرفتن اهمیت تحرک و تعادل، خصوصا در کودکان با معلولیت بینایی، توصیه می شود از تمرینات تحریک وستیبولار به عنوان شیوه موثر برای تحرک فیزیکی بیشتر این افراد استفاده شود.
کلیدواژگان: نابینایان، تحریک وستیبولار، تعادل پویا -
صفحات 131-140
مقدمه و اهداف :
امروزه با افزایش سطح بهداشت و سلامت و امید به زندگی، جمعیت سالمندان در جهان رو به ازدیاد است. افزایش جمعیت سالمندی، مطالعات بیشتری در زمینه افزایش سن و چگونگی تغییر در رفتارهای ارتباطی را می طلبد. آزمون گفتار در حضور نویز، درک شنیداری افراد را در حضور نویز بررسی می کند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه نتایج آزمون گفتار در حضور نویز در افراد جوان و سالمند با آستانه شنوایی هنجار انجام گرفت.
مواد و روش ها:
مطالعه حاضر که از نوع توصیفی-تحلیلی بود و به صورت مقطعی و ازطریق نمونه گیری در دسترس انجام شده است. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش 31 سالمند و 31 جوان بود که بر اساس معیارهای ورود انتخاب شدند. آزمون های ادیومتری تن خالص-ایمیتانس اکوستیک و ادیومتری گفتار و همچنین آزمون گفتار در حضور نویز، درگروه های سالمند و جوان انجام شد.
یافته ها:
یافته های تحقیق حاضر نشان داد که در نسبت های سیگنال به نویز 20، 15، 10، 5 و صفر دسی بل، اختلاف معناداری بین دو گروه سنی جوان و سالمند وجود داشت (0/05>P)، ولی در نسبت سیگنال به نویز 25 اختلاف معناداری بین دوگروه سنی به دست نیامد (0/05<P). همچنین نتایج نشان داد نمره نسبت های سیگنال به نویز 5 و صفر، اختلاف معناداری با نسبت های سیگنال به نویز 10، 15، 20 و 25 در گروه های سالمند و جوان داشت (0/05>P).
نتیجه گیری:
به نظر میرسد افراد سالمند ممکن است در فعالیت های قشری و زیر قشری مغز در پردازش شنیداری متفاوت با گروه جوان باشند و احتمالا توانایی درک گفتار در حضور نویز ضعیف تری نسبت به گروه جوان داشته باشند.
کلیدواژگان: درک شنیداری، سالمند، جوان -
صفحات 141-153مقدمه و اهداف
هایپرموبیلیتی یکی از معضلات پزشکی در سرتاسر جهان است که باعث بروز درد، کاهش عملکرد و کاهش حس عمقی مفصل می شود و در نهایت این عوامل اختلالات تعادلی را در پی خواهند داشت. همچنین در این افراد تغییر الگوی فعالیت عضلانی نسبت به افراد سالم گزارش شده است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر تعیین تاثیر شش هفته تمرین تعادلی بر تعادل و الگوی فعالیت الکتریکی برخی عضلات اندام تحتانی زنان دارای سندروم هایپرموبیلیتی عمومی بود.
مواد و روش هادر مطالعه حاضر، 24 دانشجوی زن دارای سندروم هایپرموبیلیتی عمومی با دامنه سنی 26-22سال از بین دانشجویان زن دانشگاه خوارزمی به صوررت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. اندازه گیری زمان شروع فعالیت الکتریکی عضله با دستگاه الکترومایوگرافی سطحی از عضلات واستوس مدیالیس، واستوس لترالیس، رکتوس فموریس، سمی تندونیس، بایسپس فموریس و گاستروکنمیوس داخلی حین تکلیف فرود دراپ و تعادل ایستا و پویا به ترتیب با آزمونهای باس استیک و وای در پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. پس از اجرای شش هفته تمرین تعادلی بر روی گروه تجربی برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 0/05 استفاده شد.
یافته هایافته ها نشان داد پس از اجرای شش هفته تمرین تعادلی بین گروه کنترل و تجربی در زمان شروع فعالیت الکتریکی عضلات سمی تندونیس، بایسپس فموریس و واستوس لترالیس، تعادل ایستا و تعادل پویا در جهت قدامی و خلفی-داخلی تفاوت معناداری وجود داشت.
نتیجه گیریبه نظر میرسد پس از اجرای برنامه تمرینی، افزایش حساسیت گیرندههای مفصلی و الگوی فعالیت الکتریکی عضلانی به ترتیبی بوده که منجر به تعدیل پاسخهای تعادلی شده است. با در نظر گرفتن تاثیرگذاری بالای به دست آمده در گروه تمرین، انجام این تمرینات میتواند در کسب فواید جسمی و بهبود در تعادل و کنترل پاسچرال در فعالیتهای روزانه این افراد حایز اهمیت باشد؛ لذا به عنوان یک روش پیشنهادی و مکمل در درمان قابل توصیه است.
کلیدواژگان: الکتررومایوگرافی، تمرین تعادلی، تعادل ایستا، تعادل پویا، سندروم های هایپرموبیلیتی عمومی -
صفحات 154-161مقدمه و اهداف
هدف مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر حمل کوله پشتی با وزن های مختلف به دو روش یک طرفه و دوطرفه بر تقارن پارامترهای زمانی-فضایی راه رفتن افراد بزرگسال سالم بود.
مواد و روش ها17 آزمودنی دختر سالم با میانگین سن 73/21 سال، برای شرکت در تحقیق حاضر داوطلب شدند. راه رفتن آزمودنی ها هنگام حمل کوله پشتی به دو روش یک طرفه و دوطرفه و با وزن های صفر، 5، 10 و 15 درصد از وزن بدن با استفاده سیستم سه بعدی آنالیز حرکت با شش دوربین مورد ارزیابی قرار گرفت. پارامترهای زمانی-فضایی راه رفتن و شاخص تقارن زمان قدم و طول قدم با استفاده از الگوریتم تردمیل مبتنی بر سرعت (VBT) و برنامه نویسی محاسبه شدند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون تی-همبسته و آزمون آنالیز مکرر واریانس استفاده شد (0/05>p).
یافته هانتایج تحقیق حاضر نشان داد که با افزایش وزن کوله پشتی، مدت زمان فاز استانس، سوینگ و حمایت دوگانه فزایش و طول قدم و تواتر گام برداری کاهش پیدا می کند. ارزیابی شاخص تقارن نشان داد که این شاخص با افزایش بار اعمال شده بر بدن کاهش می یابد و راه رفتن فرد به سمت عدم تقارن اندام راست و چپ سوق پیدا می کند. همچنین مشخص شد که حمل کوله پشتی به صورت یک طرفه، شاخص تقارن را نسبت به حمل کوله پشتی دوطرفه بیشتر تحت تاثیر قرار می دهد و باعث کاهش آن می شود که این تفاوت حین حمل کوله پشتی با 15 درصد وزن بدن معنادار بود.
نتیجه گیریبا توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود برای بهبود شاخص تقارن اندام راست و چپ، وزن کوله پشتی از ده درصد وزن بدن تجاوز نکند و روش حمل کوله پشتی به صورت دوطرفه باشد.
کلیدواژگان: شاخص تقارن، پارامترهای زمانی-فضایی گام برداری، کوله پشتی، کینماتیک -
صفحات 162-169مقدمه واهداف
نقاط ماشه ای مایوفاشیال نقاط بسیارحساسیه ستندکه درباندل های سفت عضله اسکلتی قراردارندودرایجاددردومحدودیت حرکتی نقش داشته ودرنهایت سبب اختلالات عملکردی می شوند.نقاط ماشه ای مایوفاشیال به صورت کلینیکی به دو دسته فعال وپنهان تقسیم می شود.نقاط ماشه ای پنهان شایع ترازنوع فعال آن است.دربین عضلات بدن،عضله تراپزفوقانی پایین ترین آستانه دردفشاری دربرابرفشارآلگومتر،شایع ترین محل ایجادنقاط ماشه ای است که درآن نقاط ماشه ای توسعه می یابند و میتواند سندرم دردمایوفاشیال را درگردن وشانه ها ایجادکند.
مواد و روش هامطالعه حاضر روی ده زن مبتلابه نقطه ماشه ای پنهان عضله ذوزنقه ای فوقانی انجام گرفت.ضخامت و زاویه pennationعضله ذوزنقه ای فوقانی در حالت استراحت و ضخامت و زاویه pennationعضله ذوزنقه ای فوقانی در حالت انقباض بااستفاده از دستگاه سونوگرافی هوندا (2100ساخت کشور ژاپن- 7.5 مگاهرتزخطی) دروضعیت نشسته روی صندلی با تکیه گاه اندازه گیری شد .اندازه گیری ها دوبار در همان روزبه فاصله زمانی نیم ساعت تکرارشدند. از آزمونهای ICC ،SEM وMDCجهت اندازه گیری میزان تکرارپذیری درون ازمونگر و تخمین خطاهای اندازه گیری استفاده شد.
یافته هایافته های حاصل برای مقادیرMDCو ICC,SEM ،برای بررسی تکرارپذیری درون آزمونگر در اندازه گیری ضخامت و زاویه pennationعضله ذوزنقه ای فوقانی در حالت استراحت به ترتیب(ICC=0.962 ، SEM=1.43 ،MDC=3.97) و (ICC=0.913 ، SEM=1.46 ، MDC=4.06) و ضخامت و زاویه pennation عضله ذوزنقه ای فوقانی در حالت انقباض به ترتیب (ICC=0.979 ، SEM=1.95 ، MDC=5.43) و (ICC=0.870 ، SEM=1.46 ، MDC=4.06) بوده است.
نتیجه گیریاولتراسونوگرافی طبق متدی که در این پژوهش به کار گرفته شده است، به عنوان یک روش تکرارپذیربامقادیر SEM و MDC کوچک دراندازه گیری های ضخامت و زاویه pennation عضله ذوزنقه ای فوقانی در حالت استراحت و نیز ضخامت و زاویه pennation عضله ذوزنقه ای فوقانی در حالت انقباض توصیه می گردد.
کلیدواژگان: تکرارپذیری، سونوگرافی، ضخامت، ذوزنقه ای فوقانی، نقاط ماشه ای -
صفحات 170-177مقدمه و اهداف
نوروپاتی دیابتی به علت درگیری اعصاب محیطی، باعث کاهش تعادل می شود. پژوهش های کمی، تغییرات شاخص های تعادلی را بعد از استفاده از دستگاه لرزش کلی بدن (Whole Body Vibration) بیان کرده اند. هدف مطالعه حاضر، بررسی تغییرات شاخص های تعادلی به صورت فوری بعد از استفاده از دستگاه لرزش کلی بدن در بیماران نوروپاتی دیابتی نوع دو است.
مواد و روش هامطالعه حاضر، تک جلسه ای و از نوع کارآزمایی بالینی یک سوکور است. 32 بیمار نوروپاتی دیابتی، به دو گروه مداخله و درمان نما تقسیم شدند. بیماران در گروه مداخله 6 بار با استراحت یک دقیق ه ای، روی دستگاه لرزش کلی بدن، با فرکانس HZ30 و آمپلی تود mm2، با زانوهای خم شده تا 30 درجه ایستادند. در گروه درمان نما، بیماران با همان شرایط گروه مداخله، اما روی صفحه دستگاه خاموش قرار گرفتند. بیماران هر دو گروه قبل و بعد از مداخله، با دستگاه بایودکس مورد ارزیابی قرار گرفتند. با توجه به توزیع نرمال داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو-ویلک، برای مقایسه بین گروهی از تحلیل کوواریانس و برای مقایسه درون گروهی از آزمون t-زوجی استفاده شد.
یافته هایافته ها نشان داد بر اساس آزمون t-زوجی، تعادل کلی (p=0.000)، تعادل در جهت قدامی-خلفی (p=0.000) و تعادل در جهت طرفین (p=0.033)، قبل و بعد در گروه مداخله، تغییرات معناداری را نشان دادند، اما در گروه درمان نما، تعادل کلی (p=0.06)، تعادل در جهت قدامی-خلفی (p=0.33) و تعادل در جهت طرفین (p=0.79)، تغییرات معناداری مشاهده نشد. در مقایسه نتایج دو گروه، با استفاده از آزمون t-مستقل، تعادل کلی (p=0.000)، تعادل در جهت قدامی-خلفی (p=0.000) و تعادل طرفین (p=0.027) به دست آمد، هر سه متغیر دارای اختلاف معناداری شد.
نتیجه گیریبه نظر میرسد دستگاه لرزش کل بدن می تواند در کوتاه مدت در بهبود تعادل در زنان مبتلا به نوروپاتی دیابتی موثر باشد.
کلیدواژگان: نوروپاتی دیابتی، ارتعاش کامل بدن، تعادل -
صفحات 178-186مقدمه و اهداف
هدف از تحقیق حاضر، بررسی انحنای کایفوز پشتی و ارتباط آن با طول عضلات همسترینگ در میان دانش آموزان ایران می باشد.
مواد و روش ها13712 دانش آموز 12 تا 17 ساله شامل 6968 دختر و 6744 پسر که به صورت تصادفی از هفت منطقه جغرافیایی ایران انتخاب شدند، در تحقیق حاضر شرکت کردند. انحنای کایفوز توسط خط کش منعطف و انعطاف پذیری همسترینگ توسط تست خمش به جلو اندازه گیری شد. برای توصیف داده ها از روش های آمار توصیفی و به منظور تعیین میزان ارتباط از روش همبستگی اسپیرمن با توجه به توزیع داده ها استفاده شد.
یافته هانتایج به دست آمده نشان داد که میانگین درجه انحنای پشتی در دختران دانش آموز 11.93±32.85 و در پسران دانش آموز 10.61±36.89 می باشد، همچنین انعطاف پذیری عضلات همسترینگ در دختران دانش آموز 9.62±33.38 و در پسران دانش آموز 10.41±30.01 بوده است. یافته های تحقیق حاضر حاکی از عدم همبستگی معنادار قوی بین طول همسترینگ و کایفوز پشتی در میان دانش آموزان دختر و پسر ایرانی می باشد (r=-0.05).
نتیجه گیریبنابر یافته های مطالعه حاضر، کایفوز پشتی و انعطافپذیری همسترینگ در جامعه دانشآموزی کشور دارای دامنه وسیعی است که با توجه به سن و جنسیت، تغییراتی در آن مشاهده میشود. همچنین بین انحنای کایفوز سینه ای و انعطاف پذیری عضلات همسترینگ در دانش آموزان ایرانی ارتباطی یافت نشد. این نتایج میتواند مبنای خوبی برای استفاده مربیان، معلمان و سایر افراد مرتبط با حوزه سلامت و آموزش و پرورش دانشآموزان و همچنین مطالعات آینده در این زمینه باشد.
کلیدواژگان: کایفوز پشتی، انعطاف پذیری، عضلات همسترینگ، دانش آموزان ایرانی -
صفحات 187-196مقدمه و اهداف
به نظر می رسد انجام تمرین استقامتی و مصرف استرویید می تواند مسیر چربی سوزی را بیشتر فعال نماید. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تعاملی شش هفته تمرین استقامتی و تزریق استرویید استانوزولول بر تغییرات مقادیر CD36 بافت عضله، آنزیم بتاهیدروکسی آسیل کوآ دهیدروژناز (B-HAD) بافت عضله و دسنوترین بافت آدیپوز زیرپوستی و احشایی در موش های صحرایی نر سالم بود.
مواد و روش هادر مطالعه حاضر، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با سن 12 هفته و میانگین وزن اولیه ی 16±289 گرم به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: دارونما (10=n)، تمرین+دارونما (10=n)، تمرین+استانوزولول (10=n) و استانوزولول (10=n). موش هایتمرین+استانوزولول و استانوزولول هفته ای یک بار تزریق درون عضلانی استانوزولول (5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) داشتند، گروه های دارونما و تمرین+دارونما به همان میزان روغن آراشید دریافت کردند. تمرین استقامتی به مدت 6 هفته، هر هفته 5 جلسه و با شدت 55-75 درصد VO2max روی نوارگردان اجرا شد. مقادیر انتقال دهنده اسید چرب CD36، B-HAD و دسنوترین با روش الایزا سنجیده شد.
یافته هابعد از 6 هفته تمرین ورزشی و مصرف استانوزولول مقادیر پروتئین CD36 در گروه تمرین+استانوزولول در مقایسه با گروه دارونما (0/0003=P)، گروه تمرین+دارونما (0/008=P) و گروه استانوزول (0/029=P) افزایش معناداری داشت. مقادیر پروتئین B-HAD بافت عضله نعلی در گروه تمرین+استانوزولول در مقایسه با گروه دارونما (0/0002=P)، گروه تمرین+دارونما (0/006=P) و گروه استانوزولول (0/018=P) افزایش معناداری داشت. مقادیر دسنوترین بافت چربی زیرپوستی در گروه تمرین+استانوزولول در مقایسه با گروه دارونما (0/0005=P)، گروه تمرین+دارونما و گروه استانوزولول (0/021=P) افزایش معناداری داشت. مقدار دسنوترین بافت چربی احشایی در گروه تمرین+استانوزولول در مقایسه با گروه دارونما (0/0007=)، گروه تمرین+دارونما (0/039=P) و گروه استانوزولول (0/004=P) افزایش معناداری داشت.
نتیجه گیریبه نظر می رسد، تزریق استانوزولول آثار لیپولیزی تمرین های استقامتی را تا حد چشم گیری بهبود می بخشد.
کلیدواژگان: انتقال دهنده اسید چرب، چربی احشایی، استانوزولول -
صفحات 197-204مقدمه و اهداف
بی اختیاری ادراری از تظاهرات بالینی ناپایداری عضلات کف لگن است. از آنجایی که این عضلات بخشی از مجموعه عضلات مرکزی بدن بوده و در برقراری ثبات و تعادل نقش دارد، احتمال برهم خوردن تعادل در افراد با اختلالات عملکردی این عضلات مطرح شده است؛ لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه شاخص های تعادل ایستا و پویا در زنان با و بدون بی اختیاری استرسی ادراری طراحی و اجرا شد.
مواد و روش هامطالعه حاضر بر روی 15 زن با بی اختیاری استرسی ادراری و 15 زن بدون این عارضه انجام گرفت. پس از تکمیل فرم اطلاعاتی، شاخص های تعادل از جمله زمان رسیدن به پایداری، میزان بار اعمالی حین فرود و نیروهای عکس العمل حین راه رفتن با استفاده از دستگاه صفحه نیرو اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تی مستقل با سطح آلفای 0/05 استفاده شد.
یافته هاطول مسیر مرکز فشار در راستای قدامی-خلفی (0/004=p) و جانبی (0/002=p)، سرعت مرکز فشار در راستای قدامی-خلفی (0/004=p)، و جانبی (0/002=p) طول کل مسیر طی شده مرکز فشار (0/003=p) با چشم باز در زنان با و بدون بی اختیاری ادراری اختلاف معناداری داشت. تمامی شاخص های تعادل ایستا با چشم بسته به طور معناداری بین دو گروه متفاوت بود (0/05>p). در زمان رسیدن به پایداری راستای عمودی (0/001=p)، قدامی-داخلی (0/008=p) و جانبی (0/044=p) به طور معناداری در گروه بدون بی اختیاری ادرای کمتر بود.
نتیجه گیریبر اساس یافته های مطالعه حاضر، تقریبا تمامی شاخص های تعادل ایستا و پویا در زنان با بی اختیاری استرسی ادراری ضعیف تر از زنان بدون این عارضه بود. می توان نتیجه گرفت که عضلات کف لگن به عنوان بخشی از عضلات مرکزی بدن، نقش مهمی در برقراری ثبات پوسچرال دارند.
کلیدواژگان: بی اختیاری استرسی ادراری، تعادل ایستا، تعادل پویا، زنان -
تاثیر 12 هفته تمرینات منتخب پیشگیری از آسیب بر ریسک فاکتورهای درونی مچ پای فوتبالیست های مرد حرفه ایصفحات 205-216مقدمه و اهداف
امروزه اسپرین مچ پا شایع ترین آسیب بازیکنان فوتبال است. مطالعات پیشین نشان داده اند که تمرینات پیشگیری از آسیب به طور کلی آسیب های ورزشی را کاهش می دهد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر 12 هفته تمرینات منتخب پیشگیری از آسیب بر ریسک فاکتورهای درونی مچ پای فوتبالیست های مرد حرفه ای بود.
مواد و روش هادر تحقیق حاضر 50 نفر از فوتبالیست های زیر 21 سال باشگاه ذوب آهن اصفهان که در تمرینات پیش فصل 1397-1396 حضور داشتند، انتخاب شدند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در 2 گروه 25 نفره (تجربی و کنترل) تقسیم شدند. در مرحله پیش آزمون به منظور بررسی تعادل ایستا تست لک لک، تعادل پویا تست Y، اندازه گیری دامنه حرکتی مچ پا به وسیله گونیامتر و میزان پرش ارتفاع (سارجنت) به وسیله متر به عمل آمد. گروه تجربی پروتکل تمرینی خود را به مدت 12 هفته (هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه) انجام دادند، اما گروه کنترل تنها تمرینات معمول خود را انجام دادند. پس از 12 هفته تمامی متغیرها اندازه گیری شد. برای مقایسه درون گروهی از تی تست وابسته و بین گروهی از آزمون تی تست مستقل استفاده شد (0/05>P).
یافته هایافته ها نشان داد گروه تجربی بیشترین افزایش را در تعادل ایستا، تعادل پویا و میزان پرش ارتفاع داشته است (0/05>P)، هرچند در دامنه حرکتی مچ پا بهبودی حاصل شد، اما از نظر آماری معنادار نبود (0/05<P).
نتیجه گیریبه نظر میرسد که تمرینات منتخب پیشگیری از آسیب باعث بهبود تعادل ایستا، تعادل پویا و میزان پرش ارتفاع فوتبالیست ها می شود؛ بنابراین توصیه می شود که این تمرینات در برنامه های تمرینی بازیکنان فوتبال گنجانده شود.
کلیدواژگان: تمرینات پیشگیری از آسیب، ریسک فاکتورهای درونی مچ پا، فوتبالیست حرفه ای -
صفحات 217-224مقدمه و اهداف
شیوع ویروس کرونا بحران شدیدی در سطح جهان ایجاد کرده است و مسیولین در کشورهای مختلف مجبور به وضع قوانینی برای جلوگیری از گسترش آن شده اند که آسیب های روانشناختی بسیاری را نیز به دنبال داشته است. فعالیت بدنی بهعنوان یکی از عوامل تاثیرگذار در بهبود شرایط جسمی و روانی افراد شناخته شده است؛ از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر فعالیت بدنی بر میزان فشار روانی ادراکشده در دوران قرنطینه خانگی کرونا بود.
مواد و روش هاروش اجرای تحقیق حاضر شبه تجربی و از لحاظ هدف کاربردی است که به صورت میدانی اجرایی گردید. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه زنان سالم 30 تا 45 سال عضو شبکه های اجتماعی بود. در نهایت 24 نفر در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات در تحقیق حاضر پرسشنامه فشار روانی ادراک شده بود. گروه تجربی طبق برنامه تمرینی طراحی شده به انجام فعالیت بدنی پرداختند؛ برنامه به مدت 6 هفته و هفتهای سه جلسه و هر جلسه 60 تا 80 دقیقه انجام شد. گروه کنترل در این مدت هیچ مداخله ای دریافت نکردند و به فعالیت های روزمره خود پرداختند. از آزمون تحلیل کوواریانس جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید.
یافته هانتایج مطالعه حاضر نشان داد که فعالیت بدنی بر میزان فشار روانی ادراکشده در دوران قرنطینه کرونا تاثیر معناداری دارد؛ به صورتی که فعالیت بدنی توانسته است میزان فشار روانی ادراک شده گروه تجربی را در مقایسه با گروه کنترل به صورت معناداری کاهش دهد.
نتیجه گیریطبق نتایج تحقیق کنونی، فعالیت بدنی به واسطه تقویت سیستم ایمنی بدن افراد و همچنین ارتقا سطح ذهنی و روانی آنان سبب میگردد تا افراد از توانایی بالاتری برای مواجهه با این ویروس برخوردار باشند.
کلیدواژگان: بیماری های همه گیر، سلامت روانی، شبکه های اجتماعی، ورزش -
صفحات 225-235مقدمه و اهداف
یکی از مسایلی که مشاوران توانبخشی در ارتباط با افرادی که دچار ناتوانی جسمی و آسیب نخاعی می باشند، مطرح می کنند، مشکلات روانی مانند ناامیدی و به دنبال آن چالش های متعددی همچون عدم اشتغال است. توانبخشی شغلی، یکی از ابعاد حیاتی توانبخشی است که با افزایش کارایی و بازگرداندن هرچه بیشتر توانایی و به حداقل رساندن محدودیت ها به فرد کمک می کند تا ضمن برطرف ساختن نیاز شغلی خود، جنبه هایی از ابعاد روانی مانند امید به زندگی را در خود تقویت کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی توانبخشی حرفه ای بر امید به زندگی در افراد با آسیب نخاعی بود.
مواد و روش هاطرح پژوهش حاضر، مطالعه ی مورد منفرد از نوع A-Bبود. بدین منظور، با استفاده از نمونه گیری هدفمند، 5 نفر از افراد با آسیب نخاعی انتخاب شدند و طی هشت جلسه مداخله انفرادی، آموزش برنامه توانبخشی شغلی مبتنی بر نظریه شناختی-اجتماعی را دریافت کردند. ابزار جمع آوری داده ها، سوالات مربوط به زیرمقیاس امید از پرسشنامه ی سرمایه های روانشناختی لوتانز بود. نتایج با استفاده از تحلیل دیداری، شاخص پایایی تغییر (RCI) و درصد بهبودی (MPI)، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته هاداده ها نشان داد که تحلیل دیداری نمودار ها در مرحله مداخله، شیب صعودی دارد و شاخص پایایی تغییر بزرگتر از 1/96 و درصد بهبودی بالاتر از 50 درصد می باشد؛ بنابراین، برنامه توانبخشی حرفه ای بر امید به زندگی افراد با آسیب نخاعی هم از نظر آماری و هم از نظر بالینی معنادار است.
نتیجه گیریاز نتایج حاصل از پژوهش حاضر، می توان چنین نتیجه گرفت که افراد با ضایعه نخاعی به دلیل ضعف ها و ناکارآمدی هایی که در بدن خود احساس می کنند و نیز فقدان آموزش های مناسب در جهت ایجاد و نگهداشت اشتغال دچار بی هدفی و ناامیدی می شوند؛ بنابراین، با استفاده از برنامه توانبخشی حرفهای، می توان امید به زندگی را افراد با آسیب نخاعی را افزایش داد.
کلیدواژگان: توانبخشی حرفه ای، امید به زندگی، افراد با آسیب نخاعی -
صفحات 236-246مقدمه و اهداف
پروتئین SIRT1 به عنوان عضوی از خانواده سیرتویین عامل کلیدی موثر در بسیاری از عملکردهای بیولوژیکی از قبیل طول عمر، فشارهای اکسایشی و فرآیند استخوان سازی در تعامل با فعالیت بدنی مورد بررسی قرار می گیرد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو نوع تمرین ورزشی ترکیبی چندجزیی و ایزومتریک بر میزان پلاسمایی SIRT1در زنان مبتلا به استیوپنیا بود.
مواد و روش هابدین منظور تعداد 45 زن 50 الی 60 ساله با T-score شاخص استیوپنیا بین 1- و 2/5- که معیار ورود به مطالعه ی حاضر را داشتند، از طریق فراخوان و مصاحبه انتخاب شدند و به صورت تصادفی به سه گروه 15 نفره شامل دو گروه تمرینی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. پس از گروه بندی آزمودنی ها و خون گیری اولیه، گروه تمرین ترکیبی بین 45 تا 90 دقیقه (تمرینات کششی، قدرتی و هوازی) و گروه تمرینات ایزومتریک بین 20 تا 40 دقیقه در هر جلسه (زمان، تعداد ست و مدت زمان هر انقباض مشخص)، سه جلسه در هفته به مدت 12 هفته مشغول به تمرین شدند. برای مقایسه ی اختلافات موجود بین پیش آزمون و پس آزمون، از آزمون t زوجی و تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری (0/05) استفاده شد.
یافته هانتایج به دست آمده از تکنیک الیزا نشان داد که در مراحل پس آزمون اختلاف معناداری بین میانگین سطوح SIRT1 در سه گروه وجود داشت (0/01=P). هر دو شیوه ی تمرین موجب تغییرات مثبت در سطوح SIRT1 در مقایسه با گروه کنترل شد (0/001=P)، اما دو گروه تمرینات ورزشی ایزومتریک و ترکیبی با همدیگر اختلاف معناداری در اثربخشی بر روی سطوح SIRT1 نداشتند (0/997=P).
نتیجه گیریبه نظر می رسد بالا بودن سطوح SIRT1 در افراد سالمند یک مکانیسم جبرانی جهت مقابله با استرس های اکسیداتیو و همچنین پر کردن جای خالی فاکتورهای رشدی نظیر IGF-1 در دوران پیری بوده و تمرینات ورزشی ایزومتریک و ترکیبی هر دو به عنوان یک محرک اصلی می توانند اثرات مثبتی بر سطوح SIRT1 در زنان مبتلا به استیوپنیا داشته باشند.
کلیدواژگان: استئوپنیا، زنان پیش سالمند، سیرتوئین-1، تمرین ایزومتریک، تمرین ترکیبی -
صفحات 247-253مقدمه و اهداف
در ورزشکاران، برخورداری از تعادل پویای بهینه در جهت بهبود عملکرد حرکتی و یا پبشگیری از آسیب حین تمرین حایز اهمیت است؛ لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین اصلاحی راستای اندام تحتانی همراه با فعال سازی ارادی عضلات گلوتیال بر تعادل پویا حین دویدن بر روی تردمیل بوده است.
مواد و روش هادر مطالعه شبه تجربی حاضر 25 آزمودنی زن سالم و فعال در دو گروه کنترل (12 نفر، میانگین سنی 2/8±21/2) و گروه تمرینی (13 نفر، میانگین سنی 2/5±20/5) با روش نمونه گیری در دسترس شرکت کردند. تمرینات اصلاحی در 8 جلسه به مدت دو هفته در گروه تمرینی انجام شد و در دو گروه قبل و بعد از دو هفته تعادل پویای افراد توسط تست ستاره در سه جهت قدامی، خلفی-داخلی و خلفی-خارجی انجام شد. تحلیل آماری توسط آزمون آماری تی مستقل جهت مقایسات بین گروهی و تی زوجی جهت مقایسات درون گروهی با سطح معناداری 0/05 انجام شد.
یافته هانتایج نشان داد که در پیش آزمون دو گروه تفاوت معناداری از نظر شاخص های تعادلی در جهات مختلف نداشتند (0/05˃p) و مقایسات درون گروهی در گروه تمرینی حاکی از تفاوت معنادار و افزایش میزان دست یابی در جهت قدامی (0/008=p) و خلفی-خارجی (0/011=p) بود، در حالی که در جهت خلفی-داخلی (0/727=p) تفاوت معناداری مشاهده نشد و در گروه کنترل نیز تفاوت معناداری مشاهده نگردید (0/05˃p).
نتیجه گیرینتیجه مطالعه حاضر نشان داد که این تمرینات اصلاحی احتمالا از طریق تاثیر بر عملکرد عضلات گلوتیال توانسته است تعادل پویای تست ستاره را در جهت قدامی و خلفی-خارجی در زنان سالم و فعال تا حدودی بهبود دهد که این امر از نظر رویکردهای پیشگیری از آسیب می تواند حایز اهمیت باشد و در برنامه های آماده سازی مورد استفاده قرار گیرد.
کلیدواژگان: کنترل نوروماسکولار، تست ستاره، سرینی بزرگ، والگوس زانو، تمرین فیدبکی -
صفحات 254-264مقدمه و اهداف
امروزه انگیزش پیشرفت یکی از مهمترین منابع قدرتمند تکانه ای است که رفتار یادگیرندگان را در آموزشگاه تحت تاثیر قرار می دهد و قدرت و پایداری رفتار را تعیین میکند. انگیزش به یادگیرنده در دستیابی به هدف و کسب توانایی برای انجام فعالیت های ضروری در شرایط خاص نیرو میدهد. تحقیق حاضر در پی مطالعه رابطه بین انگیزه پیشرفت و خودناتوانسازی تحصیلی با میانجی فرسودگی تحصیلی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد نقده در سال تحصیلی 1397-1396 است.
مواد و روش هادر پژوهش توصیفی حاضر، جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد نقده بودند (1250 نفر). حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 290 نفر به دست آمد. برای انتخاب نمونه از روش تصادفی خوشهای چندمرحلهای و به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامههای خودناتوان سازی (جونز و رودوالت، 1982)، انگیزش پیشرفت تحصیلی (هرمنس، 1970) و فرسودگی تحصیلی (برسو و همکاران، 2007) استفاده شد. پایایی پرسشنامهها با آلفای کرونباخ 0/835 تایید شد.
یافته هایافته ها نشان داد که بین انگیزه پیشرفت با خودناتوان سازی تحصیلی، ارتباط معناداری وجود ندارد. بین فرسودگی تحصیلی با خودناتوان سازی تحصیلی، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بین فرسودگی تحصیلی با انگیزه پیشرفت، رابطه منفی و معنادار وجود دارد. بین انگیزه پیشرفت و خودناتوان سازی تحصیلی با توجه به اثر میانجی گرانه فرسودگی تحصیلی رابطه وجود ندارد.
نتیجه گیریبه نظر میرسد با توجه به نتایج حاصل، مسیولین آموزشی باید با ایجاد راهکارهای لازم موجبات شناخت هرچه بیشتر توانایی های هر فرد توسط خود فرد شده و از این طریق میزان انگیزش آنها را بالا ببرند و با کم نمودن فرسودگی تحصیلی در دانشجویان آنها را از خودناتوان سازی در عرصه علمی و درسی و حتی پژوهشی دور نمایند و باعث تربیت نسلی فعال و پویا برای فردای کشور شوند.
کلیدواژگان: انگیزه پیشرفت، خودناتوان سازی تحصیلی، فرسودگی تحصیلی -
صفحات 265-273مقدمه و اهداف
هایپرموبیلیتی به وضعیتی گفته می شود که بسیاری از مفاصل سینوویال افراد فراتر از محدودیت های طبیعی حرکت می کند. از آنجا که افراد دارای هایپرموبیلیتی در فعالیت های ورزشی شرکت می کنند، یافتن تفاوت های عملکردی آنها با افراد سالم و احتمال بروز آسیب می تواند در برنامه ریزی تمرینات این افراد کمک کننده باشد. هدف از تحقیق حاضر مقایسه پارامترهای زمان رسیدن به پایداری و نمرات آزمون غربالگری عملکردی (FMS) بین دختران فعال دارای هایپرموبیلیتی با افراد سالم بود.
مواد و روش ها30 دانشجوی دختر فعال رشته تربیت بدنی با میانگین سن 21/99سال، با (شاخص بیتون بیشتر از 4) و بدون هایپرموبیلیتی به صورت هدفمند انتخاب و در تحقیق حاضر شرکت داده شدند. زمان رسیدن به پایداری در حرکت پرش و فرود روی صفحه نیرو و نمرات آزمون های FMS از آزمودنی های دو گروه گرفته شد و مورد مقایسه قرار گرفت.
یافته هانتایج آزمون تی مستقل نشان داد به طور معناداری زمان رسیدن به پایداری و نمرات آزمون های FMS در دختران دارای هایپرموبیلیتی به ترتیب بیشتر و کمتر از افراد سالم بود.
نتیجه گیریافراد دارای هایپرموبیلیتی پایداری و تحرک پذیری و کنترل حرکتی ضعیفتری نسبت به افراد سالم دارند و احتمال بروز آسیب در این افراد بیشتر است؛ بنابراین پیشنهاد می شود که مربیان به تفاوت های این افراد توجه کنند و برنامه تمرینی متناسب با این افراد را طراحی کنند که در آن به پایداری و ثبات و کنترل پاسچر اهمیت ویژه ای داده شده است.
کلیدواژگان: هایپرموبیلیتی، زمان رسیدن به پایداری، آزمون های غربالگری عملکردی، زنان فعال -
صفحات 274-285مقدمه و اهداف
از آنجایی که درک زبان و به خصوص درک نحوی در رشد زبانی و همچنین رشد آموزشی کودکان تاثیر دارد، پژوهش حاضر به بررسی درک و تولید نحو توسط کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر در مقایسه با کودکان عادی پرداخته است.
مواد و روش هادر پژوهش حاضر، 15 کودک کم توان ذهنی با سن تقویمی (13-12 سال) و سن عقلی (9-7 سال) شرکت داشتند. کم توان ذهنی بودن این افراد قبلا با استفاده از آزمون هوش وکسلر ویرایش 4 تایید و بهره ی هوشی این افراد بین 70-55 اندازه گیری شده بود. گروه شاهد شامل 15 کودک عادی (9-7 سال) و 15 کودک عادی (13-12 سال) بودند. آزمودنی های کم توان ذهنی به طور تصادفی از مدارس استثنایی و آزمودنی های عادی به طور تصادفی از مدارس عادی شهرستان جیرفت انتخاب شدند. هر سه گروه از آزمودنی ها از نظر زبانی با استفاده از بخش کلامی آزمون هوش وکسلر ویرایش 4 همگن شدند. به منظور جمع آوری داده ها، از آزمون نحوی با نگاهی به مطالعه یBenítez-Burraco, Garayzábal and Cuetos (2016) استفاده شد. این آزمون حاوی 6 خرده آزمون بود که با استفاده از روش دو نیمه کردن اسپیرمن-براون هنجاریابی شد. تحلیل داده های حاصل از پژوهش با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی حداقل تفاوت معنادار (LSD)، با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت.
یافته هانتایج نهایی تحلیل چندمتغیره نشان داد که بین عملکرد کلی سه گروه در درک و تولید نحو (قواعد گروهی پایه، نشانگر فعل کمکی و ساختار پایه ای گروه تصریف، ظرفیت فعل، محدودیت های زیرمقوله ای نحوی درون گروه فعلی، تولید بندهای متمم اسمی و بند افزوده) تفاوت معناداری وجود دارد (0/05<P).
نتیجه گیرینتایج پژوهش حاضر نشان داد که کودکان کم توان ذهنی به طور کلی عملکرد ضعیف تری در درک و تولید نحوی نسبت به کودکان کم توان ذهنی با سن عقلی و سن تقویمی مشابه دارند. همچنین، جنسیت تاثیری در درک و تولید نحو در هیچ کدام از گروه ها نداشت. در نهایت، افرادی که در بخش آموزشی کودکان کم توان ذهنی مشغول هستند، می توانند از نتایج پژوهش حاضر استفاده کنند.
کلیدواژگان: درک نحوی، تولید، کودکان کم توان ذهنی، آموزش پذیر، کودکان عادی، فارسی زبان -
صفحات 286-296مقدمه و اهداف
سندرم متقاطع فوقانی، نوعی اختلال اسکلتی–عضلانی در اندام فوقانی است که منجر به دفورمیتیهایی چون سربه جلو، شانه گرد و کایفوز میشود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرینات اصلاحی جامع در محیط آب بر تعادل ایستا و نیمه پویا در مردان مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی بود.
مواد و روش هادر مطالعه کارآزماییبالینی کنترل شده تصادفی حاضر، پس از غربالگری، 30 دانشجوی دارای سندرم به صورت هدفمند انتخاب شدند و تصادفا در دو گروه تجربی (14 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. قبل و پس از مداخله، تعادل ایستا و نیمه پویا با دستگاه بایودکس، زوایای سربه جلو و شانه گرد با عکس برداری و زاویه کایفوز به وسیله خط کش منعطف، اندازه گیری شد. دادهها با نرم افزار SPSS نسخه 20 تحلیل گردید و سطح معناداری 0/05 در نظر گرفته شد. جهت مقایسه درونگروهی از آزمون t- زوجی و جهت مقایسه اختلاف میانگین-های بین گروهی از آزمون t-مستقل استفاده گردید.
یافته هایافته ها نشان داد تمرینات در گروه تجربی در افزایش میزان تعادل ایستا (0/005=P) و نیمه پویا (0/002=P) (ثبات کلی)، همچنین افزایش تعادل ایستا (0/001=P) و نیمه پویا (0/003=P) در سطح قدامی-خلفی، اثر معناداری داشته است، اما در تعادل ایستا (0/72=P) و نیمه پویا (0/42=P) جانبی (ثبات جانبی) تاثیر معناداری نداشته است.
نتیجه گیریدر مطالعه حاضر، تمرکز پروتکل تمرینات اصلاحی بر اصلاح پاسچر و تاثیر آن بر افزایش تعادل این افراد بوده است. پس از اصلاح ناهنجاریها مشاهده گردید که ثبات کلی و ثبات قدامی-خلفی بهبود یافته است؛ بنابراین می توان این پروتکل اصلاحی را به عنوان روشی موثر، جهت بهبود پاسچر و افزایش تعادل در افراد مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی به متخصصین توصیه نمود.
کلیدواژگان: تعادل، آب درمانی، حرکات اصلاحی، سندرم متقاطع فوقانی -
صفحات 297-307مقدمه و اهداف
آسیب همسترینگ رایجترین آسیب عضلانی در رشته فوتبال است. آسیبهای همسترینگ، مدت زمان ازدست رفته قابل توجهی دارند. با اینکه پروتکلهای متنوعی برای پیشگیری از آسیب همسترینگ معرفی شده است، اما نرخ بروز آسیب در طول سالیان گذشته تغییر نکرده است؛ لذا هدف از تحقیق حاضر، مطالعه مروری در مورد اثربخشی پروتکلهای پیشگیری از آسیب همسترینگ در کدهای فوتبال میباشد.
مواد و روش هادر تحقیق حاضر مطالعات از سال های 2005 تا 2018 مورد بررسی قرار گرفتند. کلیدواژههای مورد نظر در پایگاههای تخصصی Science Direct، PubMed،EBSCO و Sport Discus جستجو شد. تعداد 200 مقاله مورد بررسی قرار گرفت که در نهایت 8 مقاله مورد قبول واقع شد.
نتایجاز تعداد هشت مقاله، پنج مقاله فقط از تمرینات نوردیک، دو مقاله از تمرینات +11 و یک مطالعه نیز از تمرینات انعطافپذیری استفاده کرده بودند. در این بین، تمرینات انعطاف پذیری بر روی نرخ آسیب تاثیر معناداری نداشتند، اما بر روی شدت آسیب موثر بودند. موثرترین تمرینات، تمرینات نوردیک بود.
بحث:
با اینکه تمرینات نوردیک بر روی نرخ آسیب بسیار موثر واقع شد، اما در واقعیت نتایج مطالعات شیوع شناسی کاهشی را در نرخ بروز آسیب در سالیان اخیر، گزارش نکردهاند. علاوه بر نوع تمرین، چندین عامل دیگر بر اثرگذاری یک پروتکل پیشگیری از آسیب موثر میباشد؛ از جمله آنها میتوان مقبولیت پروتکل در بین مربیان و به کارگیری آن توسط مربی را مهمترین عوامل دانست. نکته دیگر اینکه دیدگاه رایج در طراحی تمرینات پیشگیری از آسیب همسترینگ، دیدگاه کاهنده میباشد و طراحی تمرین با این دیدگاه میتواند در اثرگذاری تمرینات موثر باشد.
نتیجه گیری:
تمرینات پیشگیری باید برای هر رشته ورزشی بهطور خاص و بهصورت عملکردی طراحی شود تا مورد مقبولیت مربی قرار گیرد و همچنین رویکرد طراحی تمرین نیز باید بهصورت سیستماتیک باشد و بدن را در قالب یک سیستم ببیند تا نتایج مثبتتر و مناسبتری عاید شود.
کلیدواژگان: فوتبال، همسترینگ، پروتکل پیشگیری -
صفحات 308-316مقدمه و اهداف
پیرگوشی به کم شنوایی دوطرفه متقارنی اطلاق می شود که در نتیجه کهنسالی حاصل می شود و اکثر افراد بالای 70 سال را متاثر می کند و اثرات آن در فرکانس های بالا که در درک گفتار اهمیت دارند، بیشتر می باشد. این کم شنوایی پیشرونده با ویژگی هایی همچون تغییر آستانه ادیومتریک و مشکلات درک گفتاری در محیط های نویزی مشخص می شود. مشخص گردیده است که عوامل شناختی از قبیل توجه، حافظه کاری و سرعت پردازش اطلاعات نیز به طور قابل توجه ی در درک گفتار در نویز و در سکوت نقش دارند. هرچند سمعک شنوایی فرکانسی را تقویت می کند، اما نمی تواند نقایصی را که در پردازش زمانی شنوایی رخ می دهد، جبران نماید. راهکار دیگر در این موارد استفاده از تربیت شنوایی می باشد.آموزش شناخت شنوایی-محور می تواند تا حدودی نقایص وابسته به سن در پردازش زمانی در مغز را بازسازی نماید و این ساخت پذیری به نوبه خود منجر به بهبود مهارت های درکی و شناختی شود.
مواد و روش هادر مقاله مروری حاضر برخی مباحث مطرح شده در خصوص پردازش زمانی شنوایی و درک گفتار در سالمندان و نیز نقش تقویت و آموزش در آنها در مقالاتی از بانک های اطلاعاتی Scopus، PubMed ، Google Scholar، Science Direct از سال های 1971 تا 2019 انتخاب و بررسی شدند.
نتیجه گیریبا توجه به مشکلات پردازش شنیداری و ضعف درک گفتار در محیط های پرسروصدا در سالمندان کم شنوا و نیز اثر آموزش در افزایش توانایی های درک شنوایی در کهنسالی، در درمان مشکلات ارتباطی این افراد، ارزیابی اولیه از پردازش شنوایی مرکزی و تربیت شنوایی را باید به عنوان یک اصل مد نظر قرار داد. نقش شنوایی شناسان در فهم و درک اهمیت تربیت شنوایی و معرفی آن به عنوان قسمتی از برنامه تجویز سمعک در سالمندان کم شنوا بسیار حایز اهمیت است.
کلیدواژگان: پیرگوشی، درک گفتار، تربیت شنوایی، پردازش شنوایی، سمعک -
مروری بر کارایی توانبخشی مبتنی بر واقعیت مجازی در درمان اختلال دهلیزیصفحات 317-327
مقدمه و اهداف:
تکنولوژی واقعیت مجازی پیچیدگی حسی جهان فیزیکی را در محیط کنترل شده آزمایشگاه ایجاد میکند. امروزه این تکنولوژی در برنامه توانبخشی دهلیزی مورد توجه قرار گرفته است. در توانبخشی دهلیزی مبتنی بر واقعیت مجازی تحریکات متنوع با سطوح مختلف پیچیدگی در محیط ایمن برای فرد ارایه میگردد که در شرایط واقعی ارایه این تحریکات امکان پذیر نیست. هدف مقاله حاضر، مرور تکنولوژی های مختلف واقعیت مجازی در زمینه توانبخشی دهلیزی، یافته های بالینی حاصل از کاربرد آنها به همراه مزایا و معایب هر یک است.
مواد و روش ها :
جستجو در پایگاه های اطلاعاتی Medline (PubMed)، Google scholar، Science Direct و Cochrane با کلیدواژه های Vestibular Rehabilitation، Vertigo Rehabilitation، Vestibular Dysfunction Rehabilitation وVirtual Reality Rehabilitation بدون محدودیت سال انجام شد.
نتیجه گیری :
به نظر میرسد استفاده از واقعیت مجازی علاوه بر ایجاد نتایج مشابه با برنامه های مرسوم در کاهش علایم دهلیزی، به دلیل جذابیت سبب مشارکت فعالتر و رضایتمندی بیشتر بیماران میشود. همچنین، این تکنولوژیها با افزایش غوطه وری، تعارض حسی زیادی بین دستگاه دهلیزی و سیستم بینایی ایجاد می کنند که در نهایت باعث رخداد سریعتر، بهتر و پایدارتر جبران دستگاه دهلیزی مرکزی می گردد.
کلیدواژگان: دستگاه دهلیزی، اختلال دهلیزی، توانبخشی مبتنی بر واقعیت مجازی، جبران دهلیزی
-
Pages 1-8Background and Aims
The present study aimed to investigate the effect of transcranial direct current stimulation on social response in children with autism spectrum disorder.
Materials and MethodsA total of 24 children (Mage: 10.79±3.22) with high-functioning autism spectrum disorder were selected using convenience sampling method and randomly divided into two experimental and control groups, which were matched in verbal IQ. Symptoms of autism and social response were assessed using Gilliam Autism Rating Scale and social responsiveness scale questionnaires before and after transcranial direct current stimulation. The protocol used was transcranial direct current stimulation with a current of 2 mA for 20 minutes for 5 consecutive sessions with the placement of the left dorso latral prefrontal anode electrode and the cathode electrode on the right arm.
ResultsData analysis showed a significant difference between the two groups in reducing autism symptoms (P=(0/002)-F(1-22)) and improving social response in pre-test and post-test (P=(0/014)-F(1-22)).
ConclusionIt seems that the use of transcranial direct current stimulation can be a useful clinical tool in improving social communication and social response in children with autism spectrum disorder.
Keywords: Autism Spectrum Disorder, Social communication, Transcranial current direct stimulation -
Pages 9-15Background and aims
Jump-landing is one of non-contact movements that occur frequently in soccer. Since the focus of attention has important influence on jump-landing performance, the purpose of the current study was to compare knee kinematic factors between dominant and non-dominant leg in jump-landing task after the internal and external focus of attention in male soccer players.
Materials and methodsA total of 19 male soccer players (mean age: 19/16±1/119) were objectively selected. Participants performed jump-landing task in two instructions of internal and external focus of attention with dominant and non-dominant leg. Motions were recorded via motion analysis system and the values of knee valgus, knee flexion, and jump height were calculated using MATLAB software. Repeated measures ANOVA was used for statistical analysis.
ResultsThe results showed that there were significant differences in the dominant and non-dominant knee valgus between internal and external focus of attention (p=0/04), knee valgus between dominant and non-dominant in internal focus of attention (p=0/01), and in external focus of attention (0/003) and jump height between internal and external focus of attention (0/001). But there were no significant deferences in dominant knee valgus between internal and external focus of attention (p=0/889), dominant maximum knee flexion between internal and external focus of attention (p=0/235), and non-dominant maximum knee flexion (p=0/297) and dominant and non-dominant maximum knee flexion in internal focus of attention (0/114).
ConclusionAccording to our results, external focus of attention has beneficial effects on some of kinematic factors. Since these factors are important in knee prevention injuries, it is suggested that external focus of attention feedback be provided during jump-landing.
Keywords: External focus of attention, internal focus of attention, Kinematics, Jumping-landing, Dominant, Non-dominant leg -
Pages 16-26Background and Aims
Balance disorder has been recognized as a leading cause of falls in the elderly. The most important aim of rehabilitation when balance system is weakened is to resolve this disorder. Therefore, sports scientists and therapists utilize exercise trainings to facilitate and improve balance condition. The aim of the present study was to investigate the effects of eight weeks of selected Fallproof exercises on static and dynamic balance in the elderly.
Materials and MethodsTotally, 24 elderly people, aged 60-74 years, were selected via convenient sampling method and then randomly assigned into experimental and control groups. The experimental group participated in the FallProof program for eight weeks, while the control group did not participate in any special program. The static and dynamic balances were evaluated using Sharpendromberg (with open and closed eyes) and Timed Up and Go tests, respectively.
ResultsThe results of Paired t-test showed that the opened-eye static balance scores (P = 0.001) and closed-eye dynamic balance (P 0.001) had improved in the experimental group following the training program, while no significant differences were observed in the control group. The results of one-way covariance analysis showed that the two groups had significant differences in static (opened and closed eye) and dynamic balance indices after training.
ConclusionIt seems that Fallproof training program, which incorporates several components of postural control, is an effective training method in improving balance in the elderly. Therefore, due to its effectiveness and because it does not need costly equipment, the chosen Fallproof training program is recommended to be used as a rehabilitation program for the elderly at home, and especially in nursing homes.
Keywords: Fallproof exercise, Balance, Elderly -
Pages 27-38Background and Aims
Maturity involves physical and psychological changes that happen sequentially and maturity status should be considered in all the studies that aim to assess the physiological process in children. Flexibility is one of the most important indicators of physical fitness in children that are likely to be affected by maturity. The aim of the present research was to examine the relationship between maturity and flexibility in school-aged boys and girls.
Materials and MethodsThe statistical sample included 700 school-aged, 9-18 year old, boys and girls from Shahrekord city categorized into 10 groups of 35 girls and 10 groups of 35 boys. To evaluate maturity, predictive maturity offset, and to assess flexibility, sit and reach test and knee to wall test were used. For data analysis, the Spearman’s rank correlation coefficient test was used (P≤0.05).
ResultsSpearman correlation test showed a significant correlation between predictive maturity offset and sit and reach test (r=0.162, P<0.001) and knee to wall test (r=/280, P<0.001). Also, there was a significant correlation between maturity offset and sit and reach test in boys (r=0.368, P<0.001) and girls (r=-0.162, P<0.01), and knee to wall test in boys (r=0.284, P<0.001) and girls (r=0.302, P<0.001).
ConclusionThe findings showed that there was a significant correlation between predictive maturity offset and sit and reach test and knee to wall test. Therefore, realizing what changes may occur to flexibility on the maturation process can be considered as a goal for planning exercises; further research can be conducted on the causes of these differences.
Keywords: Flexibility, school-aged children, predicted maturity offset, sit, reach, knee-to-wall test -
Pages 39-48Background and Aims
Muscle damage, soreness, and pain are unpleasant experiences that most beginner athletes encounter, thus it is important to find a suitable way to prevent or reduce them. The purpose of the present study was to investigate the effect of massage on the response of muscle damage, fatigue, and pain following kick exercises in beginner taekwondo girls.
Materials and MethodsA total of 18 players, aged 20-30 years old, were randomly assigned into experimental (massage) and control groups. Both groups performed 3 repetitions of 20 seconds kick exercises with 20 seconds rest between repetitions and the experimental group received 30 minutes of massage. The level of blood creatine kinase and lactate, and the amount of pain index using McGill pain questionnaire were measured at rest, immediately after exercise, immediately after massage, and 2 and 48 hours after exercise. One way ANOVA with repeated measure and independent t-test were used for studying within subjects effects and between subjects effects, respectively.
ResultsThe level of CK activity increased immediately after exercise and immediately after massage in both experimental and control groups (P = 0.001). However, it decreased 2 hours after exercise in massage group but it still increased in control group. Blood lactate levels were significantly higher at all measuring times compared to rest time in both groups (p<0.05). Blood lactate increased immediately after massage but it decreased 2 hours after exercise so that it was lower than that of control group (p<0.05). Although pain level was significantly higher at all measuring times compared to pre exercise level, between groups comparison showed that after massage, the pain was lower in the experimental group.
ConclusionThe results of the current study showed that kick exercises can cause fatigue and pain and increase the level of creatine kinase and blood lactate, but applying massage after these exercises will decrease the level of these muscular fatigue and pain indices.
Keywords: Massage, Muscle Damage, Fatigue, Pain -
Pages 49-61Background and Aims
Considering the prevalence of Attention Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) in children and its respective psychological problems for their parents and in particular their mothers, the present study investigated the effectiveness of training mindful parenting on improving internalizing behaviors of mothers (e.g. Depression and Anxiety) and externalizing behaviors (Rule Breaking Behavior, Aggressive Behavior) of their kids.
Materials and MethodsA quasi-experimental study with pre-test and post-test design and control group was carried out on 30 mothers whose children were diagnosed with ADHD chosen through convenient sampling and randomly divided into experimental and control groups. Depending on the exit criteria for absence in more than one session, the group experienced a decline and the results were analyzed for 24 mothers. The research instruments were CSI-4 (1994), the child behavior check list (CBCL) for Parents (1991), and hospital anxiety and depression questionnaire (1983). Training mothers with mindfulness approach was accomplished in eight 3-hour sessions. At the end, both control and experimental groups completed the above-mentioned questionnaires as post-test. The collected data were analyzed using covariance, added scores, and independent samples t-test.
ResultsThe results revealed the effectiveness of mindful parenting methods on decreasing mother’s anxiety and depression (P<0/05) and also the effectiveness of the method on decreasing children’s externalizing problem (P<0/05) in the experimental group in comparison with the control group.
ConclusionGenerally, findings showed that mindful parenting method will decrease the mother’s internalizing problems (Depression and Anxiety) and children’s externalizing problem (Rule Breaking Behavior, Aggressive Behavior).
Keywords: mindful parenting, Attention Deficit, Hyperactivity Disorder (ADHD), Externalizing behaviors, internalizing behaviors -
Pages 62-71Background and Aims
The purpose of the present study was to investigate the strength, endurance, and muscles flexibility in Teenage wrestlers with and without hyper kyphosis.
Materials and MethodsIn the current study, 40 wrestlers were purposefully selected and divided into two groups of with and without hyper kyphosis. Hyper kyphosis and endurance of extensor and flexor muscles of trunk were measured using flexible ruler, Sorensen test, and test of trunk flexion at 60 degree, respectively. The strength of extensor and flexor muscles were evaluated using a digital dynamometer and thoracoabdominal Flexibility was measured using functional test. To analyze the data, Pearson correlation test and independent T test were used.
ResultsThere were significant relationships among hyper kyphosis and strength of trunk extension (p=0.005), endurance of trunk extensor muscles (p=0.02), thoracoabdominal Flexibility (p=0.01), the ratio of trunk flexor to trunk extensor muscles strength (p=0.001), and the ratio of trunk flexor to trunk extensor muscles endurance (p=0.001). In addition, there were significant differences between the two groups in trunk extensor muscles strength (p=0.02), the ratio of trunk flexor to trunk extensor muscles strength (p=0.001), endurance of trunk extensor muscle (p=0.009), the ratio of trunk flexor to trunk extensor muscles endurance (p=0.005), and thoracoabdominal Flexibility (p=0.02).
ConclusionThe results showed that the changes in factors such as strength, endurance, and flexibility can aggravate the dorsal arch of spine and these factors in athletes, such as wrestlers, can be considered as abnormal despite being athletes. Therefore, coaches and athletic trainers should be trained to evaluate these factors and provide an effective training program.
Keywords: Strength, Endurance, Flexibility, Hyper Kyphosis -
Pages 72-82Background and Aims
The present study was conducted to evaluate the effect of six weeks of comprehensive corrective exercises on balance and foot pressure pattern in female adolescents with flexible flat foot.
Materials and MethodsParticipants included 30 students aged 9 to 10 years with flat feet abnormalities randomly selected and divided into two groups of corrective exercise (age: 11.60±1.02 years, height: 148.46±10.29 cm, weight: 47.40±11.69 kg, and body mass index: 21.42±11.92) and control (age: 11.40±0.95 years, height: 148.46±12.67 cm, weight: 47.46±12.28 kg, and body mass index: 21.37±4.28). Questionnaires were used to collect demographic data and Navicular drop method was used to evaluate flat foot abnormality. Foot-related parameters, such as the level of the center of pressure and static balance, were also evaluated using a foot scanner. Descriptive statistics were used to determine the frequencies, central indices, and dispersion in the form of tables and graphs, and univariate and multivariate analysis of covariance was used to examine intergroup differences in research variables.
ResultsThe results showed that corrective program had a significant effect on static balance with open and closed eyes (P<0.01), and the level of the center of the big toe pressure, first metatarsal bone, second metatarsal, third metatarsal, and midfoot region and inner side of the heel (P <0.01) in the exercise group.
ConclusionThe current study showed that corrective exercises are effective in improving balance and posture of the sole of the feet, so it is recommended that therapists use different exercises related to the trunk and lower limbs in the form of a corrective program to improve children's abnormalities.
Keywords: Corrective Exercises, Balance, Flat Foot, Foot pressure, Female Adolescent -
Pages 83-92Background and Aims
Homocysteine and Insulin resistance increase and adiponectin reduction are the risk factors for cardiovascular and metabolic diseases. In contrast, regular physical exercise is the effective intervention for reducing these risk factors. The purpose of the present study was to investigate the effect of eight weeks of upper body, lower body, and mix resistance-training on adiponectin, homocysteine concentration, and insulin resistance in healthy untrained female students.
Materials and MethodsA total of 56 healthy females (age: 21± 3 years old, weight: 60± 5 kg, height: 160± 5 cm, Body Mass Index: 21 /5 ± 3/5 kg m) voluntarily participated in the current study. After two sessions of getting familiar with each other and identifying maximum power, participants were randomly divided into four groups (upper body resistance, lower body resistance, mix [upper and lower] resistance, and control group). Training groups performed six resistance exercises for upper body, lower body, mixed upper and lower body three sessions per week for eight weeks. To measure adiponectin, homocysteine, and insulin resistance, blood samples were obtained before trainings and four weeks after training sessions and at the end of the training period.
ResultsIt was shown that adiponectin levels increased significantly after eight weeks of resistance exercises in the upper body, lower body, and mix groups. The highest increase was observed in lower body and the lowest one was found in upper body training groups. Also, lower body and mix groups’ homocysteine levels reduced significantly. Moreover, insulin resistance index had significant reduction in all the training groups.
ConclusionEight weeks of upper, lower body, and combined resistance training resulted in significant increase in adiponectin levels and a significant decrease in insulin and homocysteine resistance levels in untrained women, which directly affected the involved muscle mass and the length of exercise. In other words, the more the muscle mass is used over a longer period of time, the greater the benefits of increasing serum adiponectin and decreasing insulin resistance and decreasing homocysteine, and thus, in general, overall improving risk factors for preventing cardiovascular and metabolic diseases.
Keywords: Resistance Training, homocysteine, Adiponectin, insulin resistance -
Pages 93-101Background and Aims
Ground reaction force frequency content during walking has clinical importance. The purpose of the present study was to investigate the frequency response of ground reaction force during walking on sand and flat surface in people with pronation foot.
Materials and MethodsA total of 29 healthy participants (14 females and 15 males) (mean age: 24.00±4.17 years, height: 170.54±7.92 cm, and weight: 73.36±16.68 kg) and 30 individuals with pronated foot (15 females and 15 males) (mean age: 23.09±2.91 years, height: 172.63±10.85 cm, and weight: 71.09±11.07 kg) volunteered to participate in the current study. Ground reaction force data were recorded using a Bertec force plate (with sampling rate of 1000 Hz). Two ways ANOVA with repeated measure test was used for statistical analysis. Data analyses were performed at the significance level of 0.05.
ResultsInteractive effect of surface and group on frequency spectrum with power of 99.5% in anterior-posterior direction was statistically significant. Frequency spectrum with power of 99.5% in the healthy group was significantly higher during walking on sand compared to walking on flat surface. No significant difference was observed in other variables.
ConclusionWalking on sand had the highest effect on the frequency spectrum with power of 99.5% in the anterior-posterior direction but not in the medio-lateral and vertical directions. Generally, walking on sand is suitable in rehabilitation of pronated feet. However, further study is warranted.
Keywords: frequency spectrum, ground reaction force, Pronated foot -
Pages 102-111Background and Aims
Using textured insoles in Autism Spectrum Disorder (ASD) individuals could be effective during walking. This factor is a major cause to change the frequency spectrum of ground reaction forces during walking. The aim of the present study was to evaluate the effect of texture insoles on the frequency spectrum of ground reaction forces in children with ASD during walking.
Materials and MethodsA quasi-experimental study was conducted on children with Autism Spectrum Disorder selected via available sampling. A total of 10 girls with ASD participated in the present study with the age range of 7-8 years old. A foot scan system (sampling rate: 300Hz) was used to assess frequency spectrum of ground reaction forces during walking with and without textured insoles and bare foot condition. Repeated measures ANOVA was used for statistical analyses.
ResultsThe results did not show any significant difference in the frequency spectrum of ground reaction forces in the vertical direction, hallux 1, and toes 2-5 among the three conditions of bare foot, shoe, and LP insole (p>0.05). Also, the number of essential harmonies in the third metatarsal during insole condition was lower than that for bare foot condition by 29.32% (p=0.044, d= 1.13). In addition, the number of essential harmonies of the fifth metatarsal during insole condition was lower than that of shoe condition by 27.19% (p= 0.031, d=1.33).
ConclusionThe present study showed that the use of textured insole reduced the number of essential harmonics in the fifth metatarsal as compared to shoe walking and, therfore, could be recommended for the blind. However, it did not show any significant effect on most of the frequency spectral variables. Yet, further study is warranted.
Keywords: frequency spectrum of ground reaction, Autism, Walking, texture insole -
Pages 112-122Background and Aims
An increased Quadriceps to Hamstrings muscle strength ratio, which leads to development of anterior shear forces on the Tibia, is known as a risk factor for Anterior Cruciate Ligament (ACL) injury. The purpose of the present study was to investigate the effect of Gluteus Maximus Muscle (GM) strengthening exercises on the intensity of Quadriceps Muscle (QFM) contraction at landing.
Materials and MethodsA total of 25 healthy volunteer females, aged 18-30 years, were assigned into two groups of control (n = 13) and experimental (n = 12) in a randomized control trial. Maximum isometric strength was measured using hand-held dynamometer and the intensity of contraction on the moment of landing to the maximum intensity of voluntary isometric contraction (%MVIC) for GM, QFM, and Hams were measured using surface EMG, respectively. After eight weeks (3 sessions per week) of resistance training on the experimental group, measurements were repeated. Two-factor mixed model ANOVA was used as a significance test and paired samples T-test as the post hoc.
ResultsThere was a 4.55% non-significant increase in the mean GM strengths in the experimental group. In term of the intensity of contraction, there were a 16.36% increase, a 8.26% decrease, and a 9.21% increase all of which were significant in the experimental group (P≤0.05), and a 2.93% increase, a 4.73% decrease, and a 4.3% increase, all non-significant, in control group, for GM, QFM and HAMS, respectively.
ConclusionThese results suggest that GM strengthening exercises along with HAMS could be effective in decreasing the intensity of QFM contraction, preventing anterior translation of Tibia, and decreasing ACL injury, as a consequence.
Keywords: ACL Injuries, Gluteus Maximus, Muscle strength, Quadriceps muscle, muscle contraction intensity -
Pages 123-130Background and Aims
Less training, along with a lack of visual symptoms, leads to less movement in people with visual impairment. This inactivity causes a delay in motor growth, and movement as the most important factor in the survival of each person is an important factor in promoting the health of disabled children. Therefore, the purpose of the present study was to investigate the effect of vestibular stimulation exercises on balance and motor performance of the blind.
Materials and MethodsIn the current quasi-experimental study, 30 males and females were randomly selected from the blind volunteers and randomly divided into experimental and control groups. After selecting the students and obtaining their consent to participate in the training program, dynamic balance was measured using TUG test and motor function using tinetti test as pre-intervention. The experimental group participated in the training for six weeks (3 sessions per week, each session for 30 minutes). Finally, the pre-intervention tests were repeated as post-intervention. Data were analyzed using independent and dependent t-test at a significance level of 0.05.
ResultsThe results showed that after six weeks of vestibular stimulation training, there was a significant improvement in the dynamic balance and motor function scores of the experimental group compared to the pre-exercise period of the vestibular stimulation exercises. However, there was no significant change in the control group.
ConclusionAccording to the results, it seems that vestibular stimulation exercises are effective on dynamic balance and motor function of the individuals. Considering the importance of mobility and balance, especially in children with visual impairment, it is recommended that vestibular stimulation exercises be used as an effective method for the physical mobility of these people.
Keywords: Blind, vestibular stimulation, dynamic Balance -
Pages 131-140Background and Aims
The elderly population is increasing in the world as the levels of health and life expectancy increase, so more studies are needed in the fields of longevity and concequent changes in communication behaviors. Quick Speech in Noise Test (QSIN) examines auditory comprehension of the people in the presence of noise. The aim of the current study was to compare the results of QSIN in young adults and the elderly with normal hearing threshold.
Materials and MethodsIn the present descriptive-analytic and cross-sectional study, samples were selected through availability sampling. The study population consisted of 31 elderly and 31 young adults selected according to inclusion criteria. Audiometric tests of pure tone-acoustic Immitance and speech audiometric as well as QSIN were administered in the elderly and young adult groups.
ResultsIn Signal to Noise Ratios (SNR) 25, 20, 15,10,5, and 0 dB, there was a significant difference between the young adult and elderly groups (P<0.05). But in 25 SNRs, no significant difference was found between the two groups (P>0.05). Also, the results showed that SNR 5 SNR and SNR0 had significant differences with SNRs in 10, 15, 20, and 25 between the elderly and young adult groups (P <0.05).
ConclusionAccording to the results obtained in the present study, elderly people may be different from the young adult group in cortical and sub cortical processing activities of the brain, and thus may have the weaker speech in noise comprehension ability compared with the young adult group.
Keywords: Auditory comprehension, Elderly, Young adults -
Pages 141-153Background and Aims
Hypermobility is one of the medical problems all over the world, that causes pain, decreased function, and increased joint position sense error and ultimately these cause disturbances in balance. It has also been reported that these people have differences in the muscle activity patterns compared to healthy individuals. Therefore, the purpose of the present study was to determine the effect of six weeks of balance training on the balance and electrical activity patterns of some lower extremity muscles in hypermobile females.
Materials and MethodsA total of 24 female patients with generalized joint hypermobility syndrome, 22-26 years old, participated voluntarily in the current study. The participants were randomly divided into control and experimental groups. In the pre- and post-test sessions, the onset of muscle activity of some lower extremity muscles, vastus medialis, rectus femoris, vastus lateralis, semi tendinosus, biceps femoris, and medial gastrocnemius were measured during drop landing using surface electromyography and static and dynamic balance were assessed respectively using bass stick and Y test. Then, experimental group performed training program for six weeks. Finally Shapirovilk test and covariance analysis at 95% significance level were used for data analysis.
ResultsThe results showed that, the balance training program improved balance (static and dynamic in anterior and medial lateral direction) and decreased delayed onset of semitendinosus, biceps femoris, and vastus lateralis, significantly.
ConclusionsAfter six weeks of balance training, the increased sensitivity of the joint receptors and electrical muscle activity changed pattern and led to moderating balance responses. Considering the high impact of the training group, it is suggested that balance training program be used to improve the essential factors for the stability of females with generalized joint hypermobility syndrome.
Keywords: Electromyography, Balance Training, Static balance, dynamic Balance, generalized joint hypermobility syndrome -
Pages 154-161Background and Aims
The purpose of the present study was to examine the effect of unilateral and bilateral backpack carrying with different weights on the spatio-temporal gait symmetry in healthy adults.
Materials and MethodsTotally, 17 healthy females with the mean age of 21.73 years volunteered to participate in the study. Participants completed carrying unilateral and bilateral backpack with loads of 0, 5, 10, and 15% of their body weight. Then, their gaits were assessed using a 3D motion analysis system with six cameras. Also, the spatio-temporal parameters of the gait and step time and step length symmetry indices were calculated using Velocity-Based Treadmill (VBT) algorithm and coding in MATLAB. Data were analyzed using paired sample t-test and repeated measures ANOVA (p<0.05).
ResultsThe results of the present study showed that with increasing backpack weight, stance, swing and double support duration increased and the step length and cadence decreased. Evaluation of the symmetry index showed that the symmetry decreases with increasing load exerted to the body and leads to asymmetry of lower extremity. It was also found that unilateral backpack carrying affects the symmetry index more than bilateral backpack carrying; the difference when carrying backpack with 15% of the body weight was found to be significant.
ConclusionAccording to the results obtained in the present study, it is recommended that to improve symmetry, the backpack weight should not exceed 10% of their body weight and backpack should be carried bilaterally.
Keywords: symmetry index, Spatio-temporal Gait Parameters, Backpack, Kinematics -
Pages 162-169Background and Aims
The myofascial trigger points are very sensitive points in tight bundles of the skeletal muscle and contribute to pain and motor limitation and ultimately cause functional impairment. The myofascial trigger points are divided into two active and latent groups clinically. Latent trigger points are more common compared with active trigger points. Among the muscles of the body, the upper trapezius muscle, has the lowest pressure pain threshold against the allgometer, is the most common site of the trigger points in which the trigger points develop, and can cause the myofascial pain syndrome in the neck and shoulders. Methods and Materials: The current study was performed on 10 women with an upper trapezius latent trigger points. Upper trapezius muscle thickness and pennation angle at rest and then thickness and angle pennation of muscle in contraction were measured using a Honda ultrasound machine (2100) Japan – 7.5 MHz linear transducer) in a sitting position on an armchair. Measurements were repeated twice on the same day for half an hour. Intra-class correlation coefficients (ICC), Standard Error of Measurement (SEM), and Minimal Detectable Change (MDC) tests were used to measure the intrarater reliability and to estimate measurement errors.
ResultThe results for ICC, SEM, and MDC were used to examine the interrater reliability measuring the thickness of the upper trapezius muscle at rest (ICC = 0.962, SEM = 1.43, MDC = 3.97) and the pennation angle of the upper trapezius at rest (ICC = 0.913 , SEM = 1.46, MDC = 4.06), the thickness of the upper trapezius muscle in contraction (ICC = 0.979, SEM = 1.95 MDC = 5.43), and pennation angle of the upper trapezius in contraction (ICC = 0.870, SEM = 1.46, MDC = 4.06).
ConclusionIt can be cloncluded that ultrasound, according to the method used in the present study, is a reliable method with small SEM and MDC values in the thickness and pennation angle measurements of upper trapezius muscle at rest and the thickness and pennation angle of the upper trapezius muscle in the contraction.
Keywords: Reliability, Ultrasonography, Thickness, upper trapezius, Trigger point -
Pages 170-177Background and Aims
Diabetic neuropathy leads to a reduction in the balance due to peripheral nerves involvement. On the other hand, quantitative studies have shown changes in balance indicators after using the body's entire body vibration. The purpose of the present study was to evaluate the changes of equilibrium indices immediately after using the apparatus for whole body vibration in patients with type II diabetic neuropathy.
Materials and MethodsIn the current single-session, single-blind clinical trial study, 32 patients with diabetic neuropathy were divided into two experimental and control groups. Patients in the intervention group, stood on the laser screen of the body's total vibration, with a frequency of 30HZ and an amplitude of 2 mm, knees bent to 30 degrees for six times with a one-minute rest. In the control group, there were patients with the same conditions, but they stood still on the device screen. Patients in both groups were evaluated before and after intervention using Biodex device. Regarding the normal distribution of data, Shapiro-Wilk test was used. Also, t-paired test and covariance analysis were run for further comparisons.
ResultsBased on t-paired sample test, general balance (p = 0.000), balance in the anterior-posterior direction (p = 0.000), and balance in side direction (p = 0.033), before and after intervention, revealed significant changes (P = 0.06); however, in the control group, general balance (p = 0.06), balance in the anterior-posterior direction (p = 0.33), and balance in side direction (p = 0.79) were not significantly different compared between pretest and posttest. Comparing the results of the two groups, using independent t-test, general equilibrium (p = 0.000), balance in the anterior-posterior direction (p = 0.000), and bilateral balance (p = 0.027) showed statistically significant differences.
ConclusionAccording to the results, the whole body vibration can be effective in improving the balance in the short time.
Keywords: diabetic neuropathy, complete body vibration, Balance -
Pages 178-186Background and Aims
The purpose of the present study was to investigate thoracic kyphosis and its relationship with hamstring muscles flexibility in Iranian students.
Materials and MethodsA total of 13’712 students (6968 girls and 6764 boys), aged 12-17, selected randomly from schools of seven geographical regions of Iran, participated in the present study. Thoracic curvature was measured using the flexicurve method and hamstring muscle flexibility was measured using sit and reach test. Making use of descriptive statistics, means and standard deviations were calculated for all the variables. Non-parametric spearman correlation coefficient was used to determine the relationship between sagittal spinal thoracic curvature and the hamstring muscles flexibility.
ResultsThe results showed that the mean values of thoracic kyphosis was 32.85±11.93 degrees in female students and 36.89±10.61 degrees in male students and the mean values of hamstring muscle flexibility was 33.38±9.62 (cm) in female students and 30.01±10.41 (cm) in male students. Findings also demonstrated that there was no significant relationship between hamstring flexibility and thoracic kyphosis among Iranian male and female students (r = -0.05).
ConclusionBased on the findings of the current study, a broad range of thoracic kyphosis and hamstring muscles flexibility was identified according to different age groups and genders. Additionally, no strong relationship has been shown between thoracic kyphosis and hamstring muscles flexibility in Iranian students. These findings can be used as a comprehensive basis for teachers, trainers, and any related parties to the health and education of the students, as well as future studies in this area.
Keywords: Thoracic Kyphosis, Flexibility, hamstring muscles, Iranian Student -
Pages 187-196Background and Aims
It seems that endurance training and Stanozolol consumption can activate fat burning. The purpose of the present study was to investigate the effects of six weeks of endurance training and injection of stanozolol on CD36 and Beta- hydroxyl acyl coA dehydrogenases (B-HAD) levels of muscle tissue and levels of desnutrin in subcutaneous and visceral adipose tissue in male healthy rats.
Materials and MethodsIn the present study, 40 male Wistar rats, aged 12 weeks old (initial body weight, 289±16g), were randomly divided into four groups; placebo (n=10), training (n=10), training+ stanozolol (n=10), and stanozolol (n=10). Training+ stanozolol and stanozolol groups received a weekly intramuscular injection (5mg/kg of body weight) of stanozolol, while placebo and training + placebo groups received Arashiz oil as placebo. Endurance training was performed on treadmill for 6 weeks, 5 sessions per week with the intensity of 70-75% VO2max. CD36, B-HAD, and Desnutrin levels were measured using ELISA method
ResultsAfter six weeks of exercise training and Stanozolol consumption, the protein content of CD36 in training+Stanozolol significantly increased compared to placebo group (P=0.0003), training+placebo group (P= 0.008), and Stanozolol group (P= 0.029). Protein content of B-HAD soleus muscle in training+Stanozolol significantly increased compared to placebo group (P=0.0002), training+placebo group (P= 0.006), and Stanozolol group (P= 0.018). Also, desnutrin of subcutaneous adipose tissue in training+Stanozolol significantly increased as compared to placebo (P=0.0005) and Stanozolol groups (P= 0.021). Desnutrin of visceral fat in training+Stanozolol significantly increased compared to placebo group (P=0.0007), training+placebo (P=0.039), and Stanozolol group (P= 0.004).
ConclusionIt seems that stanozolol treatment improves lipolytic effects of endurance training to significant extends.
Keywords: Fatty acid transport, visceral adipose tissue, stanozolol -
Pages 197-204Background and Aims
Urinary incontinence is one of the clinical symptoms of pelvic floor muscle instability whose potential role in the body balance has been suggested. The present study aimed to compare static and dynamic balance indices in women with and without Stress Urinary Incontinence (SUI).
Materials and MethodsIn the present cross-sectional analytic study, 15 women with and 15 women without SUI were enrolled. After collecting demographic data, the static balance indices, time to stability, rate of loading during landing, and ground reaction force during walking were measured using the force plate device. Independent t tests were used for data analysis and the significance level was set at p≤0. 05.
ResultsThe length of the route of the center of pressure in the anterior-posterior (p=0.004) and lateral (p=0.002) directions, the velocity of the center of pressure in the anterior-posterior (p=0.004) and lateral (p=0.002) directions, and length of total path traveled with open eyes in women with and without SUI had significant difference. All of the static balance indices were significantly different between the two groups (p< 0.05). Time for stability in the vertical (p=0.001), anterior-posterior (p=0.008), and lateral (p=0.044) directions in the group without SUI was significantly less than that of the group with SUI.
ConclusionBased on our results, almost all static and dynamic balance indices were weaker in women with SUI than in women without SUI. Therefore, it can be concluded that pelvic floor muscles, as a part of core muscles, play an important role in postural control.
Keywords: Stress Urinary Incontinence, Static balance, dynamic Balance, women -
Pages 205-216Background and Aims
Ankle sprain injury is the most common injury among soccer players. Previous studies have shown that injury prevention exercises generally reduce injuries. The purpose of the present study was to evaluate the effect of 12 weeks of selected injury prevention training on the risk factors of the internal ankle foot in professional male footballers.
Materials and MethodsA total of 50 soccer players under the age of 21 who were present in the pre-season trainings of 1396-1396 were selected. Participants were randomly divided into two groups of 25 (experimental and control). In the preliminary test, in order to check the static test, the dynamic balance of the Y test, to measure the ankle range, goniometer, and to measure height jump (Sargent), meter were used. The experimental group performed their training protocol for 12 weeks (every 3 weeks and 30 minutes each session), but the control group performed only their usual exercises. After 12 weeks, all variables were measured. Independent t-test was used for intra-group comparisons and independent t-test was run to test the inter-group comparisons (P> 0.05).
ResultsThe results showed that the experimental group had the highest increase in static balance, dynamic balance, and height jump (P> 0.05); although improvement was observed in the ankle motion range, it was not statistically significant (P <0.05).
ConclusionAccording to the results, it is concluded that selected injury prevention exercises improve static equilibrium, dynamic equilibrium, and high jump levels for soccer players, so it is recommended that these exercises be included in their training programs.
Keywords: Prevention of injury, Internal ankle risk factors, Professional footballer -
Pages 217-224Background and Aims
The outbreak of coronavirus has caused a severe crisis in the world and governments in different countries have been forced to enact laws to prevent its spread, leading to experiencing a psychological trauma by most people.On the other hand, physical activity has known to be one of the effective factors in improving people's physical and mental health conditions. The present study was conducted to investigate the effect of physical activity on perceived stress during coronavirus home quarantine
Materials and MethodsThe current field study followed a quasi-experimental method. The research population included healthy women aged 30 to 45 yearswho were members of Social Media platform groups. A total of 24 individuals were selected and divided into experimental and control groups. Perceived Stress Questionnaire was used to collect data. The experimental group trained based on designed exercise program. They completed training protocol for six weeks, three sessions per week, each session for 60 to 80 minutes.The control group did not receive any intervention during the research period and continued their normal daily activities. Analysis of Covariance statistical method was used to analyze the data.
ResultsThe results showed that intervention program during coronavirusquarantine had a significant effect on the level of perceived stress in the experimental group. On other word, physical activity program could significantly reduce the perceived mental pressure level of the experimental group.
ConclusionAccording to the results of the study, physical activity might improve body's immunity system as well as mental and psychological level, leading to a higher ability to deal with the virus.
Keywords: Exercise, Mental health, Pandemic, Social media -
Pages 225-235Background and Aims
One of the issues rehabilitation counselors face is that people with physical disabilities and spinal cord injuries have psychological problems, such as hopelessness, and many other challenges, such as unemployment. Occupational rehabilitation is one of the vital aspects of rehabilitation that helps individuals increase their efficiency and restore their abilities and minimize disabilities, while also addressing aspects of their psychological needs, such as life expectancy in itself. The purpose of the present study was to investigate the effectiveness of occupational rehabilitation on life expectancy in people with spinal cord injuries.
Materials and MethodA single case study of ABA type was used in the current study. For this purpose, using purposeful sampling, five individuals with spinal cord injury were selected and received eight sessions of individual intervention training in Social Cognitive Theory vocational rehabilitation program. Data were collected using the Luthans Psychological Capital Inventory Questionnaire. The results were analyzed making use of visual evaluation, Reliability of Change Index (RCI), and Percentage of Improvement (MPI).
ResultsThe results of the current study showed that the visual analysis of the graphs in the intervention phase had an ascending slope and the reliability index of change was greater than 1.96 and the recovery rate was higher than 50%. Therefore, occupational rehabilitation program has significant statistical and clinical significance.
ConclusionBased on our findings, because of weaknesses and inefficiencies they feel in their bodies and due to lack of suitable training for recruitment and keeping their job, people with spinal cord injury face to frustration and hopelessness. Therefore, using a vocational rehabilitation program can increase the life expectancy of these people with spinal cord injury.
Keywords: Occupational rehabilitation, Life expectancy, Spinal cord injury -
Pages 236-246Background and Aims
SIRT1 protein has been investigated as a key factor in many biological functions, such as longevity, oxidative stress, and bone mass in interaction with physical activity. The purpose of the present study was to compare the effect of combined and isometric exercise training on plasma level of SIRT1 in elderly women with osteopenia.
Materials and MethodsFor this purpose, 45 women, aged 50-60 years, with osteopenia who were eligible for the present study, were selected and randomly divided into three groups of 15, each consisting of two exercise groups (Combined group and Isometric group) and one control group. After grouping the participants' initial blood sampling, Co group was trained 45-90 min per session (stretch, strength, endurance) and Iso group was trained 20-40 min (set, frequency, contraction time), three sessions per week, for 12 weeks. Data were analyzed using SPSS, version 24, running using paired t-test, One-way ANOVA, and Tukey post hoc test with the significance level set at 0.05.
ResultsThe ELISA results showed that both exercise methods had significant effects on SIRT1 compared to baseline (p=0/01). There was a significant difference between the two methods of training with control group on SIRT 1 level in the elderly women with osteopenia (p=0/001), but the difference between the two was not statistically significant (p=0/979).
ConclusionIt seems that elevated SIRT1 level in aged people is compensatory mechanism of stress oxidative system and decreased activity in growth factor such as IGF1 in old age. It can be concluded that combined and isometric exercise could have positive effects on SIRT1 level in elderly women with osteopenia.
Keywords: Osteopenia, Pre-elderly women, Sirt1, combined exercise, isometric exercise -
Pages 247-253Background and Aims
Possessing ideal dynamic balance in athletes is of crucial importance in order to improve the movement and to prevent injuries during exercises; therefore, the aim of the present study was to assess the effect of lower limb corrective exercise along with gluteal muscle activation in dynamic balance while treadmill running.
Materials and MethodsIn the present quasi experimental design study, a total of 25 healthy active women with convenient sampling method participated in two groups of control (12 cases with average age of 21.2±2.8) and experimental (13 cases with average age of 20.5±2.5). In the experimental group, corrective exercise was performed in eight sessions during two weeks and pre and post balance test were administered for the two groups using Star Excursion Balance Test (SEBT) in three anterior, posteromedial, and posterolateral directions. Statistical analyses were performed using pair t test for within group comparison and independent t test for between group comparisons with the significance level set at 0.05.
ResultsThe results showed that the two groups had no significant differences in balance indicator for different directions on pretest (P˃0.05) and within group comparisons in experimental group illustrated significant differences in anterior (P =0.008) and posterolateral directions (P = 0.011), while in posteromedial direction no significant differences were found (P˃0.05).
ConclusionThe results of the presented study demonstrated that this corrective exercise has probably been able to improve dynamic balance in anterior and posterolateral directions of SEBT in healthy active women possibly through having impact on gluteal muscles function, thus to this could be considerable in terms of injury preventing approaches and can be used in conditioning programs.
Keywords: neuromuscular control, SEBT, Gluteus Maximus, Knee Valgus, Feedback exercises -
Pages 254-264Background and Aims
Progressive motivation is one of the most powerful influential sources affecting learners' behavior in the school and determines the strength and sustainability of the behavior. Learner motivation gives the learner the opportunity to attain the goal and acquire the ability to perform the necessary activities in specific circumstances.
Materials and MethodsIn the current study, the population included all students of Islamic Azad University of Naghadeh in the academic year of 2017-2018 (1, 250 people). A total of 290 students were randomly selected using Morgan table. To collect data, three questionnaires were used: Self-handicapping (SHS) (Jones and Rodvalt, 1982), Achievement motivation (Herman, 1970), and Academic burnout (Brsou et al., 2007). The reliability of the questionnaires was confirmed to be 0.835 using Cronbach's alpha coefficient. The results showed that there is no significant relationship between achievement and motivation of academic self-handicapping.
ResultsThe results showed that there is a significant relationship between academic burnout and academic self-handicapping. Also, a negative significant relationship was observed between academic burnout and motivation for achievement and a negative significant relationship between achievement motivation and academic self-handicapping academic burnout due to the effect of mediation.
ConclusionAccording to the results, the authorities should create the necessary strategies so that each person's abilities can be recognized by themselves and thus increase their motivation. Also, by reducing the academic burnout in the students, they will be self-adaptive in the field of science curriculum, and even research. This way, hopefully, we will have an active and dynamic generation for the future of the country.
Keywords: Achievement Motivation, Self-handicapping, academic burnout -
Pages 265-273Background and Aims
Hypermobility is defined as a condition in which many synovial joints move beyond their natural range of movement. Since hypermobile individuals participate in athletic activities, identifying their functional differences with healthy people and the likelihood of injury can help planning suitable exercises for them. The purpose of the present study was to compare time to stabilization (TTS) and scores of functional movement screening (FMS) tests in active girls with and without hypermobility.
Materials and MethodsA total of 30 physically active girls, with (Brighton criteria more than 4) and without hypermobility were selected and participated in the current study. TTS was calculated during jump-landing on force plate and FMS test was gathered in all the participants.
ResultsThe results of independent t-test showed that TTS and FMS scores were significantly more and less, respectively, in hypermobile girls compared with healthy participants.
ConclusionBased on the results, hypermobile girls have weaker stability, mobility, and movement control compared with healthy ones and thus are more prone to injury. Therefore, it is suggested that coaches pay attention to their differences and design a workout program appropriate to them, with particular emphasis on stability and postural control.
Keywords: Hypermobility, Time to stabilization, functional movement screening, Active Girls -
Pages 274-285Background and Aims
As perception of language and particularly syntactic perception has a significant effect on language and learning development, the present study aimed at comparing syntactic perception and production between educable children with ID and TD children.
Materials and MethodsIn the current causal-comparative study, 15 children with intellectual disabilities of chronological age 12-13 and mental age 7-9 were included. Intellectual disabilities of these children were confirmed earlier using Wechsler intelligence test, edition 4, and their IQ were measured to be between 55-70. The control group included 15 typically developing children of age 7-9 years and 15 typically developing children aged 12-13 years. Children with intellectual disabilities were selected from exceptional schools and typically developing children from normal schools of Jiroft city via available sampling method. All the three groups were homogenized in language ability using the verbal section of the Wechsler Intelligence Test, edition 4. The research data was gathered by adapting the study of Benítez-Burraco, Garayzábal, and Cuetos (2016). This test included six subtests that standardized by the Spearman-Brown. The data were then analyzed using multivariate analysis and SLD in SPSS.
ResultsThere was a significant difference between the overall performances of the three groups in syntactic perception and production (basic phrase rules, auxiliary markers and basic structure of the inflectional phrase, verbal valency, syntactic subcategory constraints within the verbal phrase, production of noun complement clauses, production of relative (adjunct) clauses) (P<0/05).
ConclusionThe results of the present research showed that, in general, children with intellectual disabilities had a weaker performance in the perception and production of syntax in comparison to typically developing children with the same chronological and mental age. Gender was not found to have any significant effect on syntactic perception and production. Individuals who work in education of children with intellectual disabilities can make use of the results of this research.
Keywords: Syntactic perception, Production, Children with Intellectual Disability, Educable, typically developing children, Persian speakers -
Pages 286-296Background and Aims
The upper crossed syndrome is a type of musculoskeletal disorder in the upper extremity, leading to deformities such as forward head, round shoulder, and hyper kyphosis. The aim of the present study was to investigate the effect of eight weeks of corrective exercises carried out in water on static and semi dynamic balance on patients with upper crossed syndrome (UCS).
Materials and MethodsIn the current randomized controlled clinical trial, after initial screening, 30 students with UCS were selected and were assigned randomly into experimental (n=14) and control (n=16) groups. Before and after the intervention, static and semi dynamic balance variables were measured using Biodex Balance System (BBS). Data was analyzed in SPSS, version 20 (Inc, Chicago, IL). Paired sample t-test was used to compare the mean of the pretest to posttest and independent t-test was run to compare the differences between the two groupsgroups with the significance level set at 0.05.
ResultsThe results showed that the experimental group had significant improvement in static (P= 0.005) and semi dynamic balance (P= 0.002) (overall stability), as well as in static (P= 0.001) and semi dynamic balance (P= 0.003) (the anterior – posterior stability). But in the static (P = 0.720) and semi dynamic (P = 0.426) balance (lateral stability), the effect was not significant.
ConclusionAccording to the results, in the current study, the focus of the corrective exercises protocol was on postural correction and its effects on balance improvement. The overall stability and the stability of the anterior-posterior direction improved after abnormalities correction. So, this protocol can be recommended as an effective protocol to improve posture and balance in the patients with upper crossed syndrome.
Keywords: Balance, Aquatic therapy, Corrective Exercises, Upper crossed syndrome -
Pages 297-307Background and Aims
Hamstring strain is the most common muscle injury in soccer. In addition, hamstring injuries bring about significant time loss. Although there are various prevention protocols, the incidence of injury has not changed over the years. Therefore, the present review article was conducted to review the effectiveness of hamstring injury prevention protocol in soccer codes.
Materials and MethodsIn the present study, the authors reviewed articles published between 2005-2019 in the databases Science Direct, Pub Med, EBSCO, and Sport Discus using relevant keywords, resulting in locating 200 articles. In the final screening, eight articles were selected for final analysis.
ResultFive articles used Nordic exercise, two articles used 11+, and one article used flexibility training. Flexibility exercise was not effective on injury incidence but was effective on severity among these exercises. The most effective exercise was found to be Nordic exercise.
DiscussionAlthough Nordic exercise was effective on injury incidence, based on epidemiological studies, incidence of injury has not changed in the real-world over the years. Except for exercise type, many factors influence the effectiveness of sport prevention protocols. One of these important factors is acceptability and compliance of protocol among trainers and coaches. Another point in designing hamstring injury prevention protocols is the reductionist point of view that influences the effectiveness of the protocol
ConclusionPrevention protocols should be designed specific and functional for each sport. In addition, prevention protocol designers should consider a systematic point of view to obtain more positive results.
Keywords: football, hamstring, Prevention protocols -
Pages 308-316Background and Aims
Age-related hearing loss (presbycusis) refers to symmetrical bilateral hearing loss, which results from aging and affects most people over 70, and its effects are more frequent at high frequencies, which are important in speech recognition. This progressive hearing loss is characterized by features such as changing the audiometric threshold and speech perception problems in noisy environments. Recent findings suggest that in addition to audibility of the signal, cognitive factors such as attention, working memory, and speed of processing also play a significant role in speech perception both in noise and silence. Although hearing aids enhance hearing, they cannot compensate for the defects that occur in the auditory temporal processing. Another solution is to use auditory training. Auditory-based training can partially restore age-related defects in temporal processing in the brain, and this plasticity in turn leads to improved cognitive and perceptual skills.
Materials and MethodsIn the current review article, some of the topics discussed about auditory processing and speech perception in the elderly, as well as the role of amplification and training in them, were selected in articles obtained from Scopus PubMed, Google scholar, and Science direct databases published between 1971-2019.
ConclusionWith regard to the results of auditory training in increment of auditory perception in the elderly, a primary assessment of central auditory processing capabilities and auditory training program should be considered as a basic step for their management. Therefore, the role of audiologists become very important in the detection of central aspects of presbycusis and explaining the importance of auditory training program as a part of selecting and fitting hearing aids for the elderly.
Keywords: presbycusis, speech perception, Auditory Training, Auditory Processing, Hearing aid -
A review on effectiveness of virtual reality-based exercise programs for vestibular dysfunctionPages 317-327Background and Aims
Virtual reality technology creates the sensory complexity of the physical world in a controlled laboratory environment. Today, this technology has been considered in the vestibular rehabilitation program. In virtual reality vestibular rehabilitation, various stimuli with different levels of complexity are presented to the individual in a safe environment that is not possible to provide in real conditions. Here, we introduced various virtual reality technologies used in vestibular rehabilitation programs along with their findings, advantages, and disadvantages.
Materials and MethodsWe searched all articles in Medline (Pubmed), Google scholar, Science Direct, and Cochrane databases using the following keywords: “vestibular rehabilitation”, “vertigo rehabilitation”, “vestibular dysfunction rehabilitation”, and “virtual reality rehabilitation” without date limitation.
ConclusionVirtual-based rehabilitation programs appear to not only decrease vestibular symptoms similar to the traditional vestibular programs, but because of their interesting features, they develop more active participation and satisfaction in patients. Moreover, virtual programs with increased immersion create extensive sensory conflicts between vestibular and visual system that eventually results in faster, better, and longer-lasting compensation in central vestibular system.
Keywords: Vestibular System, vestibular disorder, vestibular-virtual rehabilitation, vestibular compensation