فهرست مطالب

دیابت و متابولیسم ایران - سال بیست و یکم شماره 3 (پیاپی 100، امرداد و شهریور 1400)

مجله دیابت و متابولیسم ایران
سال بیست و یکم شماره 3 (پیاپی 100، امرداد و شهریور 1400)

  • تاریخ انتشار: 1400/08/19
  • تعداد عناوین: 6
|
  • مقصود نبیل پور، عباس صادقی* صفحات 129-138
    هدف

    یکی از پیامدهای بیماری دیابت افزایش التهاب است که تحت تاثیر انجام تمرین های ورزشی نیز قرار می گیرد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات تداومی هوازی بر پاسخ اینترلوکین 1 بتا (IL-1β) و اینترلوکین 13 (IL-13) در رت های نر مدل دیابتی است.

    روش ها

    در یک مطالعه ی حیوانی بالینی- مداخله ای 36 سر موش ویستار در 3 گروه با تعداد مساوی کنترل (C)، دیابتی شده با استرپتوزوتوسین (D)، و دیابت با تمرین (D+T)) در یک برنامه ی تمرینی 8 هفته ای و هفته ای 5 جلسه تمرین تداومی با شدت متوسط (در ابتدا، هرجلسه 10 دقیقه با سرعت10 متر در دقیقه و در روز پایانی 55 دقیقه باسرعت 26 متر در دقیقه) در قالب یک طرح تک عاملی پس آزمون قرار گرفتند. سطوح IL-1β و IL-13 در بافت عضله ی نعلی به روش الایزا اندازه گیری شدند. از آزمون های آماری ANOVA One way- و تعقیبی شفه برای تحلیل داده ها استفاده شد.

    یافته ها

    القای دیابت سبب افزایش معنی دار IL-1β وIL-13 (001/0≥P) و اعمال مداخله تمرینات تداومی نیز سبب کاهش معنی داری سطوح IL-1β در رت های دیابتی گردید (02/0=P). ولی در میزان IL-13 در گروه D+T نسبت به گروه D تغییر معنی داری مشاهده نشد (985/0=P).

    نتیجه گیری

     بر طبق نتایج این تحقیق، تاثیر تمرینات هوازی احتمالا به صورت تاثیر مثبت بر کاهش شاخص پیش التهابی IL-1β و عدم تاثیر بر شاخص ضدالتهابی IL-13 در موش های دیابتی است. با این حال تایید قطعی این نتایج، تحقیقات بیشتری را در این زمینه می طلبد.

    کلیدواژگان: التهاب، تمرین هوازی، دیابت، اینترلوکین یک بتا، اینترلوکین 13
  • بهرام جمالی قراخانلو*، اکرم آمقانی، علی ضرغامی خامنه صفحات 139-150
    مقدمه

    تولید نامتوازن آدیپوکین هایی همچون لپتین و آدیپونکتین در بیماران دیابتی ممکن است منجر به گسترش عوارض متابولیکی گردد. لذا، هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثرات دو ماه مصرف کافیین همراه با تمرین هوازی بر تغییرات سطوح لپتین و آدیپونکتین سرم و نسبت لپتین/آدیپونکتین (LAR) در مردان دیابتی نوع دو بود.

    روش ها

     32 مرد مبتلاء به دیابت نوع دو در قالب یک طرح نیمه تجربی چهار گروهی به مدت دو ماه در یک دوره تمرینات هوازی (3 جلسه در هفته راه رفتن نوارگردان، 5/1 ساعت در جلسه، 85-65% HRR) با و بدون مصرف کافیین (3 mg.kg-1) شرکت کردند. تغییرات سرمی لپتین و آدیپونکتین طی دو مرحله (حالت پایه و 24 ساعت پس از اتمام برنامه ی تمرینی) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های ANOVA یک راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0≥P بررسی شد.

    یافته ها

    تجویز دو ماه مکمل کافیین (CA) به تنهایی و همراه با تمرینات هوازی (AT) توانست به ترتیب سبب کاهش و افزایش معنی دار در لپتین و آدیپونکتین شود (001/0=P). به طوری که، آثار گروه ترکیبی (AT+CA) به مراتب مداخله ی مناسب تری در تغییر شاخص های مورد مطالعه بود (001/0=P). همچنین، روش LAR به طور مطلوبی در همه ی گروه های مورد مطالعه به میزان قابل توجهی کاهش یافته بود، چنانچه این آثار در گروه ترکیبی (AT+CA) معنی دارتر بود (001/0=P).

    نتیجه گیری

     به نظر می رسد که تجویز دو ماه مکمل کافیین و تمرین هوازی تاثیر مناسبی بر بهبود نسبی شاخص های لپتین و آدیپونکتین و همچنین نسبت آنها در افراد دیابتی داشته باشد، هرچند نشان داده شد ترکیب این دو متغیر دارای آثار به مراتب مضاعف تری است.

    کلیدواژگان: کافئین، تمرین هوازی، لپتین، آدیپونکتین، دیابت نوع دو
  • ابوالفضل کاظمی، حمید بهادر* صفحات 151-164
    مقدمه

    امروزه در اکثر بیمارستان های ایران بانک اطلاعاتی وسیعی از ویژگی های بیماران موجود است که حجم بالایی از اطلاعات مربوط به سوابق بیماری، خانوادگی و پزشکی را شامل می شود. پیدا کردن الگوی دانش این اطلاعات می تواند در جهت پیش بینی عملکرد نظام پزشکی و بهبود فرآیندهای آموزشی کمک شایانی کند.

    روش ها

     تکنیک های داده کاوی ابزار تحلیلی هستند که برای استخراج دانش معنادار از مجموعه داده های بزرگ مورد استفاده قرار می گیرند. در این تحقیق از اطلاعات 500 نفر از مراجعه کنندگان به مرکز بهداشت شهید بلندیان قزوین استفاده شده است. در این تحقیق با استفاده از روش های داده کاوی درخت تصمیم و شبکه عصبی و شبکه ی بیزین یک مدل پیش بینی شده انجام شده است.

    یافته ها

     مدل درخت تصمیم بیش ترین دقت و شبکه ی بیزین کم ترین دقت را در تشخیص بیماران دیابت دارد و به تبع آن درخت تصمیم کم ترین خطا و شبکه ی بیزین بیشترین خطا را دارا هست. مدل درخت تصمیم با 68/95 درصد بیشترین دقت را در پیش بینی داشته است.

    نتیجه گیری

    چربی بیشترین تاثیر را در پیش بینی بیماری دیابت و جنسیت کمترین تاثیر را در پیش بینی بیماری دیابت دارا هست. بر اساس تحلیل درخت تصمیم قوانین به دست آمده در بین ویژگی های بیان شده متغیرهای سن و میزان قند بیشترین تاثیر را در پیش بینی وقوع بیماری دیابت (طبق تحلیل نرم افزار) را دارا هستند و با ایجاد رژیم غذایی مناسب می توان از ابتلا به این بیماری جلوگیری کرد.

    کلیدواژگان: دادهکاوی، دیابت، درخت تصمیم، پیش بینی، شبکه ی عصبی
  • حدیث جعفری سهی، عیدی علیجانی*، امیر سرشین، فریبا آقایی صفحات 165-174
    مقدمه

    تمرین های ورزشی و استفاده ی هم زمان از سلول های بنیادی راهبرد جدیدی با هدف کاهش ناهنجاری های دیابتی است. از سازوکارهای شناخته شده، اختلالات رگ زایی ناشی از دیابت است. لذا پژوهش حاضر به منظور تعیین اثر هم زمان تمرین های مقاومتی همراه با تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال بر بیان فاکتورهای آنژیوژنیک در عضله ی اسکلتی موش های صحرایی دیابتی شده انجام شد.

    روش ها

    در این مطالعه از 30 سر موش صحرایی به طور تصادفی در 5 گروه: سالم، دیابتی کنترل (D)، دیابتی تمرین کرده (DR)، دیابتی با تزریق سلول اجدادی اندوتلیال (DI)، دیابتی تمرین کرده با تزریق سلول اجدادی اندوتلیال (DRI) تقسیم شدند. برای بررسی تغییرات بیان پروتئین VEGF به روش وسترن بلات و شاخص مقاومت به انسولین به روش الایزا اندازه گیری شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دو عاملی با نرم افزار SPSS نسخه ی 19 در سطح معناداری 5% α≤ تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها

    در این پژوهش 6 هفته تمرین مقاومتی و یا تزریق سلول اجدادی باعث افزایش معنادار VEGF وکاهش معنادار شاخص مقاومت به انسولین در رت های دیابتی شد و این تغییرات در گروه استفاده هم زمان از تمرین و تزریق نسبت به گروه تمرین یا تزریق نیز معنادار بود.

    نتیجه گیری

     بر اساس نتایج این مطالعه می توان اظهار داشت که تمرین مقاومتی و یا تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال می تواند باعث تحریک رگ زایی در عضله ی اسکلتی شود و همچنین استفاده ی هم زمان از این دوعامل راهکار مناسب تری برای افزایش عوامل تحریک رگ زایی در رت های دیابتی است.

    کلیدواژگان: تمرین مقاومتی، سلول اجدادی اندوتلیال، رگ زایی، دیابت
  • ایرج خالقی، عیدی علیجانی*، علیرضا رحیمی، مهسا محسن زاده صفحات 175-185
    مقدمه

    اختلالات دیابت می تواند منجر به تحلیل رفتگی عضلانی شود. این پژوهش با هدف تعیین اثر هم زمان تمرین های مقاومتی و تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال بر فاکتور تحلیل رفتگی عضلات نعلی موش های صحرایی دیابتی انجام شد.

    روش ها

    30 سر موش صحرایی (با سن 6 هفته با وزن 20±200گرم) به صورت تصادفی به پنج گروه سالم پایه، دیابتی کنترل (D)، دیابتی تمرین کرده (DR)، دیابتی تمرین نکرده با تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال (DI)، دیابتی تمرین کرده با تزریق هم زمان سلول های اجدادی اندوتلیال (DRI) تقسیم شدند. برای بررسی تغییرات بیان MURF1 به روش وسترن بلات و شاخص مقاومت به انسولین به روش الایزا اندازه گیری شدند. داده ها به روش آزمون تحلیل واریانس دو عاملی توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 19 در سطح معناداری 5%α≥ تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها

     در این پژوهش 6 هفته تمرین مقاومتی باعث کاهش معنادار MURF1 و شاخص مقاومت به انسولین شد. همچنین تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال نیز منجر به کاهش معنادار MURF1 و شاخص مقاومت به انسولین شد. اثر تعاملی تمرین مقاومتی و تزریق سلول های اجدادی نیز منجر به کاهش معنادار در سطوح murf1 شد، اما شاخص مقاومت به انسولین در هم زمانی تمرین و تزریق نسبت به تنها تمرین یا تزریق برتری معنادار نداشت.

    نتیجه گیری

     بر اساس یافته های این مطالعه می توان اظهار داشت که تمرین مقاومتی و یا تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال می تواند سبب بهبود تحلیل رفتگی عضلانی شود اما استفاده ی هم زمان این دو راهکار برتری در کاهش عوارض آتروفی در رت های دیابتی نداشت.

    کلیدواژگان: تمرین مقاومتی، سلول اجدادی اندوتلیال، تحلیل رفتگی عضلانی، دیابت
  • مینا دکانی، محمدکاظم فخری*، رمضان حسن زاده صفحات 186-197
    مقدمه

    تحمل پریشانی و انعطاف پذیری شناختی دو بعد اثرگذار در زندگی مبتلایان به بیماری دیابت است، درمان های شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی نقش مهمی در سلامت روانی و جسمی آنها دارد. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تحمل پریشانی و انعطاف پذیری شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود.

    روش ها

     طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل تمامی بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز دیابت مادر، درمانگاه تخصصی و فوق تخصصی طوبی و درمانگاه مصطفویان شهرستان ساری در سال 99-1398 بود. 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در یک گروه آزمایش (15نفر) و یک گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه مداخله طی 8 جلسه تحت درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی 90 دقیقه ای و به صورت گروهی هفته ای یک بار قرار گرفتند اما در مورد گروه کنترل در این مدت مداخله ای انجام نشد. پرسشنامه ی تحمل پریشانی هیجانی Simons و Gaher (2005) و پرسشنامه ی انعطاف پذیری شناختی Dennis و Wal Vander (2010) در مورد آنها اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS-23 انجام شد. میزان P کمتر از 05/0 معنی داری در نظر گرفته شد.

    یافته ها

     نتایج نشان داد درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تحمل پریشانی (001/0, P< 74/28F=) و انعطاف پذیری شناختی (001/0, P<57/31 F=) تاثیر معناداری داشت.

    نتیجه گیری

     درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تحمل پریشانی و انعطاف پذیری شناختی موثر بود. بنابراین این مداخله می تواند برای کاهش مشکلات روانشناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو، مورد استفاده قرار گیرد.

    کلیدواژگان: انعطاف پذیری شناختی، تحمل پریشانی، دیابت نوع دو، شناخت درمانی، ذهن آگاهی
|
  • Maghsoud Nabilpour, Abbas Sadeghi* Pages 129-138
    Background

    One consequence of diabetes mellitus is increased inflammation, which is exacerbated by training. The objective of this study was to evaluate the effect of eight weeks of aerobic moderate-intensity continuous training on Interleukin-1 beta, Interleukin-13 responses in male Wistar diabetic rats.

    Methods

    36 diabetic rats were randomly assigned into 3 equal groups (control (C), diabetic (D), and diabetes + training (D + T)), and subjected to eight weeks of aerobic moderate- intensity continuous training intensity at the first: the10 min on 10m/min and at the final: 55min on 26m/min speed. Interleukin-1 and interleukin-13 were measured in soleus muscle tissue to examine the pro-inflammatory and anti-inflammatory indicators. ANOVA and Scheffe post hoc tests were used for data analysis.

    Results

    Induction of diabetes caused a significant increase in IL-1β and IL-13 (P<0.001) and continuous exercise intervention also significantly reduced IL-1β levels in diabetic rats (P = 0.02). However, there was no significant change in IL-13 in D + T group compared to D group (P = 0.985).

    Conclusion

    According to the results of this study, the effect of aerobic exercise is probably a positive effect on reducing the pro-inflammatory index of IL-1β and no effect on the anti-inflammatory index of IL-13 in diabetic rats. However, definitive confirmation of these results requires further research in this area.

    Keywords: Inflammation, Aerobic exercise, Diabetes, Interleukin 1-β, Interleukin -13
  • Bahram Jamali Gharakhanlou*, Akram Ameghani, Ali Zarghami Khameneh Pages 139-150
    Background

    Imbalanced production of adipokines as leptin and adiponectin in diabetic patients may lead to the development of metabolic complications. Therefore, the aim of this study was to determine the effects of 2-month of caffeine ingestion along with aerobic training on changes in serum leptin and adiponectin levels and leptin/adiponectin ratio (LAR) in type 2 diabetic men.

    Methods

    Thirty-two diabetic men participated in a quasi-experimental designs in the four groups for two-months period of a aerobic training (treadmill walking 3 times/week, 1.5 hour/session, 65-85% HRR) with and without caffeine ingestion (3 mg.kg-1.day). Serum changes in leptin and adiponectin were measured during two phases (baseline and 24-hours after completing of the training program). Data were analyzed by one-way ANOVA and bonferroni's post-hoc test at level P≤0.05.

    Results

    Administration of two-months caffeine (CA) alone and combination with aerobic training (AT) were significantly could reduced and increased in leptin and adiponectin level, respectively (P=0.001). Thus, the combined group (AT+CA) effect were far more appropriate intervention in changing the studied indices (P=0.001). Also, the LAR method was notable reduced in all study groups, although these effects were more significantly in the combined group (AT+CA) (P=0.001).

    Conclusion

    It seems administration of caffeine supplementation and aerobic training for two-months have a positive effects on the improved relative of leptin and adiponectin levels as well as their ratio in diabetics, although the combination of these two variables has been shown to have far more dual effects.

    Keywords: Caffeine, Aerobic Training, Leptin, Adiponectin, Diabetes Type 2
  • Abolfazl Kazemi, Hamid Bahador* Pages 151-164
    Background

    Today, in most hospitals in Iran, there is an extensive database of patient characteristics that includes a large amount of information related to medical, family and medical records. Finding a knowledge model of this information can help to predict the performance of the medical system and improve educational processes.

    Methods

    Data mining techniques are analytical tools that are used to extract meaningful knowledge from a large data set. In this study, the information of 500 people referred to Shahid Bolandian Health Center in Qazvin has been used. In this research, a predicted model has been performed using decision tree data mining methods and neural network and Bayesian network.

    Results

    The decision tree model has the highest accuracy and the Bayesian network has the lowest accuracy in diagnosing diabetic patients, and consequently the decision tree has the least error and the Bayesian network has the highest error. The decision tree model with 95.68% had the highest accuracy in prediction.

    Conclusion

    Fat has the greatest effect in predicting diabetes and gender has the least effect in predicting diabetes. Based on the decision tree analysis, the rules obtained among the stated characteristics of age and sugar variables have the greatest effect in predicting the occurrence of diabetes (according to software analysis) and by creating a proper diet can prevent this disease Prevented.

    Keywords: Data Mining, Diabetes, Decision Tree, Prediction, Neural Network
  • Hadis Jafari Sohi, Eidy Alijani*, Amir Sarshin, Fariba Aghaei Pages 165-174
    Background

    Exercise and the simultaneous use of progenitor cells is a new strategy aimed for reducing diabetic disorders. One of the known mechanisms is angiogenic disorders caused by diabetes. Therefore, the present study was performed to determine the simultaneous effect of resistance training with endothelial progenitor cell injection on the expression of angiogenic factors in the skeletal muscle of diabetic rats.

    Methods

    In this study, 30 rats were randomly divided into 5 groups: healthy, diabetic control (D) trained diabetic (DR), diabetic with endothelial progenitor cell injection (DI), diabetic trained with endothelial progenitor cell injection (DRI) were divided. VEGF protein expression was measured by Western blotting and insulin resistance index was measured by ELISA. The data were analyzed using two-factor analysis of variance test with SPSS software version 19 at a significance level of 5%.

    Results

    In this study, 6 weeks of resistance training or progenitor cell injection caused a significant increase in VEGF and a significant decrease in insulin resistance index in diabetic rats. In the group that used simultaneous exercise and injection compared to the group with exercise and injection and these changes were significant in the group of simultaneous use of exercise and injection compared to the group of exercise with injection.

    Conclusion

    Based on the results of this study, it can be stated that resistance training or injection of endothelial progenitor cells can stimulate angiogenesis in skeletal muscle, also the simultaneous use of these two factors is a better way to increase angiogenesis in rats

    Keywords: Resistance training, Endothelial progenitor cells, Angiogenesis, Diabetes
  • Iraj Khaleghi, Eidy Alijani*, Alireza Rahimi, Mahsa Mohsenzade Pages 175-185
    Background

    Diabetes disorders can lead to muscular burnout. The aim of this study was to determine the simultaneous effect of resistance training and endothelial stem cell injection on the factor of degeneration in the muscles of diabetic rats.

    Methods

    36 male wistar rats (age 6 weeks with weight of 20±200g) were randomly divided into five groups of basic healthy, diabetic control (D), diabetic and resistance training (DR), untrained diabetic by injection of endothelial stem cells (DI), diabetic training by simultaneous injection of endothelial stem questions (DRI). Western blotting and insulin resistance index were measured by ELISA method to evaluate the changes in MURF1 expression. The data were analyzed by two-factor analysis of variance by SPSS software version 19 at a significant level of α≥%5.

    Results

    In this study, 6 weeks of resistance training significantly reduced MURF1 and insulin resistance index. The interactive effect of resistance training and stem cell injection also resulted in a significant decrease in murf1 levels, but insulin resistance index was not significantly superior to only training or injection.

    Conclusion

    Based on the findings of this study, it can be stated that resistance training or injection of endothelial ancestral cells can improve muscular degeneration, but simultaneous use of these two strategies was not superior in reducing atrophy complications in diabetic rats.

    Keywords: Resistance training, Endothelial ancestral cell, Muscle atrophy, Diabetes
  • Mina Dakani, Mohammad Fakhri*, Ramazan Hasanzadeh Pages 186-197
    Background

    People with diabetes face psychological challenges. Therefore, it is important to pay attention to cognitive therapies based on mindfulness in this field. The aim of this study was to evaluate the effectiveness of mindfulness-based cognitive therapy on anxiety tolerance and cognitive flexibility in patients with type 2 diabetes.

    Methods

    The research method was quasi-experimental with pre-test-post-test design with a control group. The statistical population of the present study was all type 2 diabetic patients referred to the Maternal Diabetes Center, Touba Specialized and Sub-Specialized Clinic and Mostafavian Clinic in Sari in 2019-2020. Simple randomization was substituted in experimental (n = 15) and control (n = 15) groups. However, no intervention was performed on the control group during this period. The Simon and Gaher (2005) Emotional Distress Scale and the Doyce and Woodwall (2010) Scale were used to collect data. mean, standard deviation and multivariate analysis of covariance were used to analyze the research data.

    Results

    The results showed that the effect of Mindfulness-based cognitive therapywas on distress tolerance (F= 28.74, P<0.001) and on Cognitive flexibility (F= 31.57, P<0.001).

    Conclusion

    Considering the effectiveness of mindfulness-based cognitive therapy on anxiety tolerance and cognitive flexibility, it seems that this treatment can be used to reduce psychological problems in patients with type 2 diabetes.

    Keywords: Cognitive flexibility, Distress tolerance, Type 2 diabetes, Mindfulness-based cognitive therapy