تاثیر هم زمان تمرین های مقاومتی و تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال بر بیان فاکتور تحلیل رفتگی عضلانی MURF1 و رابطه ی آن با مقاومت به انسولین در رت های نر دیابتی القاء شده با STZ

اختلالات دیابت می تواند منجر به تحلیل رفتگی عضلانی شود. این پژوهش با هدف تعیین اثر هم زمان تمرین های مقاومتی و تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال بر فاکتور تحلیل رفتگی عضلات نعلی موش های صحرایی دیابتی انجام شد.

30 سر موش صحرایی (با سن 6 هفته با وزن 20±200گرم) به صورت تصادفی به پنج گروه سالم پایه، دیابتی کنترل (D)، دیابتی تمرین کرده (DR)، دیابتی تمرین نکرده با تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال (DI)، دیابتی تمرین کرده با تزریق هم زمان سلول های اجدادی اندوتلیال (DRI) تقسیم شدند. برای بررسی تغییرات بیان MURF1 به روش وسترن بلات و شاخص مقاومت به انسولین به روش الایزا اندازه گیری شدند. داده ها به روش آزمون تحلیل واریانس دو عاملی توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 19 در سطح معناداری 5%α≥ تجزیه و تحلیل شد.

 در این پژوهش 6 هفته تمرین مقاومتی باعث کاهش معنادار MURF1 و شاخص مقاومت به انسولین شد. همچنین تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال نیز منجر به کاهش معنادار MURF1 و شاخص مقاومت به انسولین شد. اثر تعاملی تمرین مقاومتی و تزریق سلول های اجدادی نیز منجر به کاهش معنادار در سطوح murf1 شد، اما شاخص مقاومت به انسولین در هم زمانی تمرین و تزریق نسبت به تنها تمرین یا تزریق برتری معنادار نداشت.

 بر اساس یافته های این مطالعه می توان اظهار داشت که تمرین مقاومتی و یا تزریق سلول های اجدادی اندوتلیال می تواند سبب بهبود تحلیل رفتگی عضلانی شود اما استفاده ی هم زمان این دو راهکار برتری در کاهش عوارض آتروفی در رت های دیابتی نداشت.