مجله راهور
پیاپی 40 (بهار 1401)

با بررسی آمارهای رسمی اعلام شده، کاهش تعداد کشته های حوادث رانندگی در سال های 1390 تا1390، نشان از بازدارندگی قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی در کاهش حوادث ترافیکی کشور داشته ولی از سال 1396 به بعد شاهد افزایش تعداد مجروحین و متوفیان حوادث رانندگی هستیم. بررسی های علمی انجام شده در سال های اخیر پیرامون علل افزایش حوادث ترافیکی نشان می دهد که یکی از عوامل افزایش تصادفات رانندگی کاهش بازدارندگی قانون مذکور بوده است. لذا هدف این پژوهش، بررسی بازدارندگی قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی در پیشگیری از تصادفات است.

این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، آمیخته از نوع تشریحی بود. جامعه آماری، بخش کیفی خبرگان پلیس راهور و بخش کمی مدیران مناطق 28 گانه راهور تهران بزرگ به تعداد 112 نفر می باشند. نمونه گیری در بخش کیفی به روش هدفمند و در بخش کمی به روش طبقه ای بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده در بخش کیفی (مصاحبه) از روش تحلیل تم با استفاده از نرم افزار MAXQDA و در بخش کمی از تحلیل عاملی تاییدی و برای اعتبارسنجی مدل حاصل از بخش کیفی به روش مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار LISREL8.5 انجام شد.

یافته های بخش کیفی، بازدارندگی های قانونی، اجرایی و سیاست گذاری مشخص گردید که در بخش کمی نیز مورد تایید قرارگرفت. مهم ترین چالش ها شامل خلاهای قانونی، نیاز به به روزرسانی و عدم وجود ضمانت اجرا در برخی از مواد قانون، نبود سازمان راهبر، ضعف در اجرای قانون و نبود مدل مفهومی پیشگیری از تصادفات بودند.

نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی بازدارندگی لازم را در پیشگیری از تصادفات نداشته و لازم است بازنگری در قانون مذکور انجام شود تا با نگاه راهبردی و مدیریت واحد بتوان زمینه را برای پیشگیری از تصادفات، محقق کرد.

  به واسطه تغییرات فناوری و تمایل مردم و دولت ها به استفاده بیشتر از سامانه های اطلاعاتی، فرماندهی انتظامی کشور تحولات مبتنی بر فناوری های دیجیتال را احساس نموده و در نتیجه وابستگی به سامانه های اطلاعاتی در انجام ماموریت ها اجتناب ناپذیر شده است. تصادفات در سطح جاده ها جزیی از زندگی مردم شده است و کروکی الکترونیکی یکی از دستاوردهای پلیس هوشمند می باشد. در این پژوهش به ارایه یک مدل تصمیم یار برای بررسی و ارزیابی تصویر صحنه تصادف به کمک سیستم بازیابی تصویر پرداخته شده است. در این مدل تصویر صحنه تصادف با نمونه های مشابه بازیابی می شود و اطلاعات کارشناسی نمونه های مشابه در اختیار ارزیاب صحنه تصادف قرار می گیرد.

پژوهش از نظر هدف، کاربردی و به روش شبیه سازی اجرا شده است. ابزار مورد استفاده، نرم افزار متلب می باشد. محدوده مورد مطالعه این پژوهش، سامانه ای می باشد که برای کارشناسان پلیس راهنمایی و رانندگی در سطح فرماندهی انتظامی کشور قابل استفاده است.

در این پژوهش با هدف بررسی هوشمند صحنه تصادف، یک سیستم تصمیم یار بر اساس بازیابی تصویر مبتنی بر محتوا پیشنهاد شد. با توجه به پیاده سازی کروکی الکترونیکی در پلیس هوشمند، توصیف ویژگی های تصویر برای شناسایی موقعیت و وضعیت صحنه تصادف و بازیابی تصاویر مرجع با بیشترین میزان شباهت به صحنه تصادف مورد توجه قرار گرفته است. توصیف متنی صحنه تصادف و عوامل قابل بررسی در هر مدل مرجع با نظر کارشناس فنی امکان بررسی و تصمیم گیری دقیق تر و سریع تر را برای ارزیاب صحنه تصادف فراهم می کند. مدل تصمیم یار پیشنهادی با شصت نمونه تصویر تصادف و کروکی صحنه تصادف برای سه مدل مرجع تصادف مورد بررسی قرار گرفته است.

در این پژوهش ویژگی های تصویر با استفاده از شبکه عصبی عمیقVGG-16 استخراج و با استفاده از شبکه عصبی بازگشتی تصویر تحلیل می گردد. ترکیب دو دسته از ویژگی های تصویر امکان ارزیابی موقعیت مکانی خودرو در تصویر را به نحو موثری فراهم نموده است. روش پیشنهادی بر اساس سه مدل تصادف مرجع شامل تصادف از پهلو، تصادف و برخورد از مقابل و تصادف از عقب مورد ارزیابی قرار گرفت. شباهت محتوایی تصاویر بازیابی شده به تصویر جست وجو با معیار میانگین صحت انجام شده است. میانگین صحت برابر 96.2 درصد در مجموعه داده های مورد بررسی در روش پیشنهادی گزارش شده است.

شناسایی عوامل تاثیرگذار بر مدیریت ایمنی ترافیک یکی از مهم ترین مسایل در پیشگیری از تصادفات است. با در نظر گرفتن این عوامل می توان تصادفات را قابل پیش بینی و پیشگیری دانست. از این رو هدف از این پژوهش، شناسایی عوامل تاثیرگذار بر مدیریت ایمنی ترافیک است. با توجه به این که مدیریت ایمنی ترافیک یکی از عوامل اصلی و تاثیرگذار در پیشگیری از تصادفات می باشد  لذا انجام پژوهش مذکور ضروری به نظر می رسد.

پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ نوع، تحلیل محتوای کیفی است. اطلاعات مورد نظر از طریق انجام مطالعات میدانی و مصاحبه با خبرگان حوزه مدیریت ایمنی ترافیک انجام شد. مصاحبه ها تا زمان رسیدن به اشباع داده ها ادامه یافت. جمعیت مشارکت کنندگان این پژوهش، تعداد 43 نفر از خبرگان حوزه ایمنی و ترافیک کشور می باشند. متن پیاده شده مصاحبه ها با نرم افزار مکس کیودا مشابه با سایر مصاحبه های نیمه ساختاریافته، کد گذاری و سپس کدها در قالب محورهای مشخص شده با استفاده از عناوین انتزاعی تر خلاصه گردیدند.

 فرایند کد گذاری نشان داد که می توان عوامل تاثیرگذار بر مدیریت ایمنی ترافیک را در 4 طبقه اصلی ارایه کرد که عبارت اند از: 1- مدیریت جامع در ایمنی ترافیک 2- نقش پیش بینی و پیشگیری در سوانح ترافیکی 3- مدیریت صحنه تصادف 4-نقش مدیریت پس رویدادی در ایمنی ترافیک.

با اتخاذ تدابیری در مدیریت جامع در ایمنی ترافیک، در نظر گرفتن نقش پیش بینی و پیشگیری در سوانح ترافیکی، اصلاح  مدیریت در صحنه تصادف و اهمیت دادن به نقش مدیریت پس رویدادی در ایمنی ترافیک می توان ایمنی در ترافیک را مدیریت کرد.

فرهنگ کار مجموعهای از ویژگی ها مانند دقت و سرعت عمل، سازگاری شغلی، انگیزه کاری، توجه به اهداف سازمانی، تلاش برای رسیدن به آن ها، همکاری گروهی و تلاش برای ارتقای مهارت های کاری  که به موفقیت در اهداف سازمانی و افزایش  بهره وری می انجامد. هدف این پژوهش شناسایی عوامل موثر بر ارتقای فرهنگ کاری کارکنان پلیس راهور فراجا می باشد.

این پژوهش از بعد هدف، کاربردی و از نظر گردآوری داده ها پیمایشی است. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه محقق ساخته بوده که برای تایید اعتبار آن از روش محتوایی  و برای تعیین پایایی، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده که مقدار آن 86/0 برآورد شد. در این پژوهش برای آزمون فرضیه ها از شاخص آماری همبستگی پیرسون استفاده شده است. جامعه مورد مطالعه، کلیه کارکنان پلیس راهور فراجا بوده که برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شده است. حجم نمونه 245 نفر تعیین و از طریق نمونه گیری تصادفی ساده، انتخاب گردیده اند .

چهار عامل اصلی شامل عوامل اقتصادی، فرهنگی، سازمانی و اجتماعی بر فرهنگ کاری کارکنان پلیس راهور تاثیر دارد.

مهندسی مجدد ابعاد شخصیتی کار در پلیس راهور فراجا با محوریت فرهنگ کار مبتنی بر ارزش های معنوی و تدوین نظام جامع هویت کاری در محیط سازمانی، توجه بیشتر به کارکنان و دادن مسیولیت و ایجاد زمینه های ابراز خلاقیت و ابتکار عمل با نگرش به ایجاد زمینه ارتقای شغلی از مهم ترین عوامل ارتقای سطح فرهنگ کاری کارکنان پلیس راهور می باشد. 

 مطالعات نشان می دهد رانندگان اتوبوس، بسیار مستعد مشکلات مرتبط با سلامتی هستند به طوری که رفتارهای هیجانی آنان می تواند جان تعداد زیادی از مسافران را به خطر بیاندازد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی- هیجانی بر توانایی های هیجانی رانندگان اتوبوس های درون شهری انجام شده است.

طرح پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون تک گروهی است. نمونه مورد مطالعه 184 نفر از رانندگان اتوبوس شهر تهران بودند که به صورت در دسترس انتخاب شده بودند. بسته آموزشی مداخلات روانی- اجتماعی رانندگان با هدف ارتقای قابلیت های درون و بین فردی ایشان، در قالب 9 جلسه طراحی گردید. این پروژه از سال 1390 آغاز شده و در فازهای مختلف بر روی رانندگانی که متقاضی استخدام در شرکت واحد اتوبوسرانی تهران هستند اجرا گردید. مدت زمان در نظر گرفته شده برای هر یک از جلسات 80 دقیقه بود که به صورت هفته ای دو جلسه انجام شد. در این پژوهش از مقیاس خشم چند بعدی (سیگل، 1986) و سیاهه شایستگی هیجانی (مرکز تحقیقات و نوآوری مک کلی لند، 1999) به عنوان ابزارهای سنجش استفاده شد. داده های پژوهش با نرم افزار آماری SPSS مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته های پژوهش براساس تحلیل واریانس چند متغیری با طرح اندازه گیری های مکرر نشان داد آموزش حاضر به کاهش میانگین گروه نمونه در زیر مقیاس های خشم چند بعدی و افزایش میانگین های زیرمقیاس های شایستگی هیجانی، منجر شده است.

با توجه به تاثیر معنادار بسته آموزشی مهارت های روانی- هیجانی  بر کاهش خشم و افزایش میزان شایستگی هیجانی رانندگان، نتایج این مطالعه می تواند دارای کاربردهایی جهت ارتقای سلامت روان جامعه باشد.

بدون تحرک بودن سرنشینان و رانندگان گشت های عملیاتی پلیس راه در حالت نشسته و معلق بودن پاها در مدت زمان طولانی، منجر به دردهای اسکلتی- عضلانی در ستون مهره، مفصل زانو و... می شود. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر تمرینات اصلاحی با کش پیلاتس در محل کار بر دامنه حرکتی ران و زانوی رانندگان و سرنشینان گشت های عملیاتی پلیس راه که دارای عارضه زانوی خم بودند، می باشد.

نوع مطالعه کنونی  نیمه تجربی و از نظر هدف، کاربردی و از دیدگاه شیوه جمع آوری اطلاعات، میدانی با طرح پیش آزمون و پس آزمون است. جامعه آماری این تحقیق سرنشینان و رانندگان گشت های عملیاتی پلیس راه ف. انتظامی ج.ا.ا. به تعداد مشخص (بنا به دلایل سازمانی محرمانه است) بودند که تعداد 351 نفر با استفاده از جدول مورگان به طور هدفمند (آزمون کارشناسی عالی) انتخاب شدند؛ سپس از بین آن ها تعداد 30 نفر به صورت هدفمند و داوطلبانه به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. سپس رانندگان و سرنشینان دارای عارضه زانوی خم به دو گروه 15 نفره، آزمایش که پروتکل حرکات اصلاحی ورزشی را انجام دادند و گروه کنترل که به کار روزانه خود مشغول بودند، تقسیم شدند. تمرینات، شامل حرکات کششی و تقویتی با کش پیلاتس با  30 درصد توان به مدت هشت هفته بود. پیش آزمون و پس آزمون، اول و آخر دوره ثبت گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل: گونیا متر فلزی برای ثبت میزان دامنه حرکتی مفاصل زانو و ران، صفحه شطرنجی، پرسشنامه PAR-Q بود.

یافته ها حاکی از آن است که انجام تمرینات اصلاحی ورزشی با کش پیلاتس نه تنها در شرایط ماموریتی نمونه های موصوف قابل اجرا است بلکه سبب بهبود عارضه زانوی خم در سرنشینان و رانندگان گشت های عملیاتی پلیس راه فراجا در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل می شود.

با توجه به نتایج اثربخش به دست آمده از تمرینات اصلاحی ورزشی با کش پیلاتس بر عملکرد مفاصل زانو و ران سرنشینان و رانندگان گشت های عملیاتی پلیس راه با عارضه زانوی خم، می توان این تمرینات را به سرنشینان و رانندگان موصوف در زمان توقف خودرو برای استراحت یا اوقات فراغت به منظور پیشگیری از به وجود آمدن عارضه زانوی خم، توصیه کرد.