فهرست مطالب

فصلنامه لیزر در پزشکی
سال هشتم شماره 4 (پیاپی 42، زمستان 1390)

  • تاریخ انتشار: 1391/07/01
  • تعداد عناوین: 5
|
  • نادر ابوالفضلی، مهرنوش صدیقی شمامی، مهرناز صدیقی شمامی، سهند ریخته گران صفحات 6-14
    مقدمه
    ضایعات داخل استخوانی ایجاد شده در اثر بیماری های پریودنتال از اهمیت ویژه ای از نظر درمان برخوردار هستند. این گونه ضایعات نیز با روش های مختلفی از جمله استفاده از پیوند استخوان اتوژن و یا آلوژن،رژنراسیون هدایت شده بافتی (GTR)، استفاده از پروتئینهای ماتریکس مینایی(EMP) و یا ترکیبی از این روش ها تحت درمان قرار می گیرند. اخیرا روش کاربرد لیزرکم توان یا Low-level lasertherapy (LLLT) به عنوان یکی از روش های جدید بهبود ترمیم استخوان مورد مطالعه قرار گرفته است. گزارش شده است که تحریک بافتی ایجاد شده در نتیجه LLLT با بهبود شرایط ترمیم منجر به ترمیم تسریع یافته ضایعات استخوانی در مطالعات آزمایشگاهی و بالینی می شود. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه ای کاربرد پیوند استخوانی اتوژن به تنهایی و به همراه Low-level laser therapy(LLLT) در درمان ضایعات پریودنتال داخل استخوانی دو و سه دیواره در انسان می باشد.
    روش بررسی
    14 بیمارمبتلا به پریودنتیت متوسط تا شدید دارای حداقل یک جفت ضایعه داخل استخوانی مشابه در ناحیه اینترپروگزیمال با عمق پروبینگ بیشتر یا مساوی 5 میلیمتر و عمق ضایعه مساوی یا بیشتر از 3 میلیمتر انتخاب شدند. در روند جراحی پس از پرتاب سکه به صورت اتفاقی در یک سمت از استخوان اتوژن به تنهایی و در سمت مقابل بعد از قراردادن استخوان اتوژن و بستن زخم تابش لیزر انجام شد. لیزر مورد استفاده در این مطالعه یک لیزر کم توان gallium-aluminum-arsenide GaAlAs; LX2 Diode Lasers،Thor company،UK)) با طول موج 830 نانومتر بود. تابش به صورت continious wave(CW) با توان 40 میلی وات و جریان انرژی(fluence) معادل 4 ژول بر سانتیمتر مربع با دانسیته کلی انرژی energy density) total) 16 ژول بر سانتیمترمربع انجام شد. زمان تابش لیزر60 ثانیه بود و لیزر درمانی در روزهای 3 و 5و 7بعد از جراحی تکرار شد. سه ماه پس از جراحی نسبت به انجام جراحی reentry اقدام شد. متغیرهای مربوط به بافت سخت و نرم هم در حین جراحی اولیه و هم در جراحی reentry با استفاده از استنت توسط یک پریودنتیست که از نوع مداخله انجام شده آگاهی نداشت، اندازه گیری شد.
    یافته ها
    کاربرد لیزر کم توان با پارامترهای ذکر شده بطور معنی داری باعث کاهش عمق پروبینگ (3.78±0.72 میلیمتر در مقابل 2.39±1.02 میلیمتر)، بهبود حد چسبندگی بالینی (3.42±0.93 میلیمتر در مقابل 2.25±1.12 میلیمتر)، کاهش فاصله عمیقترین ناحیه ضایعه تا استنت (3.21±1.03 میلیمتر در مقابل 1.44±0.20 میلیمتر) و کاهش بیشترعمق ضایعه (1.33±0.18 میلیمتردر مقابل 2.50±0.91 میلیمتر) نسبت به گروه کنترل شد در حالیکه بر روی متغیرهای فاصله مارجین لثه از استنت و موقعیت کرست استخوان نسبت به استنت تاثیر معنی داری نداشت.
    نتیجه گیری
    بر اساس یافته های این مطالعه استفاده همزمان از لیزر کم توان با پارامترهای ذکر شده و استخوان اتوژن باعث بهبود پارامترهای کلینیکی عمق پروبینگ، حد چسبندگی بالینی و عمق ضایعه استخوانی در جراحی مجدد(بعد از سه ماه) نسبت به گروه کنترل(استفاده از استخوان اتوژن به تنهایی) شده است.
    کلیدواژگان: ضایعات داخل استخوانی، لیزر کم توان، استخوان اتوژن
  • محمداحسان صلواتی، محمدحسین میران بیگی صفحات 15-24
    مقدمه
    گرما درمانی بینابینی القا شده توسط لیزر [1] (LITT) یک روش گرما درمانی به صورت حداقل تهاجمی برای درمان تومور های سرطانی است. مدل کردن اثر لیزر بر بافت در LITT مزیت های زیادی نسبت به روش های نظارت بر افزایش دما دارد از جمله بررسی انتشار نور و انتقال گرما، تغییر پارامتر های تاثیر گذار در اثر لیزر بر بافت و هزینه کمتر و به صرفه بودن. از میان روش های گوناگون حل عددی مانند المان محدود و تفاضل محدود، روش المان مرزی دو جانبه ای جدیدترین روش مورد استفاده محققان برای حل مسائل انتقال گرما در بافت است.
    روش بررسی
    در این تحقیق افزایش دمای بافت کبد با روش المان مرزی دوجانبه ای بررسی شده است. در این مقاله از روش مونت کارلو با گام متغیر و جذب تدریجی برای انتشار نور در بافت استفاده شده است. همچنین نتایج حاصل از روش المان مرزی دوجانبه ای با روش المان محدود مقایسه شده است.
    یافته ها
    نتایج نشان می دهد که هر دو روش المان مرزی دوجانبه ای و المان محدود به نتایج تقریبا مشابهی می رسند و اختلاف دمای این دو روش ناچیز و کمتر از 1 درجه سانتی گراد است. همچنین روش المان مرزی به علت کاهش یک واحدی بعد مسئله باعث افزایش سرعت حل می شود.
    نتیجه گیری
    روش المان مرزی دوجانبه ای روشی دقیق و سریع برای برای بررسی انتقال گرما در بافت در اثر تابش لیزری می باشد.
    کلیدواژگان: روش المان مرزی دوجانبه ای، LITT، اثر لیزر بر بافت، روش مونت کارلو
  • عبدالرسول قرائتی، زهرا حسینی صفحات 25-31
    مقدمه
    در این مقاله با در نظر گرفتن دندان به صورت دو لایه، متشکل از مینا و عاج، معادله انتقال حرارت درون آنها ر احل کرده و تابع توزیع دما دورن مینا و عاج هنگامی که در معرض تابش لیزر Er:YAG قرار می گیرد را به طور تحلیلی به دست می آوریم.
    روش بررسی
    با توجه به ثابتهای حرارتی مربوط به مینا و عاج، نمودارهای مربوط به تابع توزیع دما را رسم کرده، به بحث پیرامون آنها می پردازیم
    یافته ها
    با رسم نمودارهای تابع توزیع دما در حالت های مختلف، متوجه می شویم که هنگام تابش لیزر بر دندان به صورت دولایه، وقتی به عمق عاج می رسیم دما به سرعت به سمت صفر میل می کند. در صورتیکه تغییر بیشینه ی دمای ایجاد شده در سطح مینا 34 درجه سیلسیوس می باشد.
    نتیجه گیری
    لذا این تغییر بیشینه دما منجر به اثرات مخربی مانند تبخیر یا کربونیزه شدن بر مینا و عاج نخواهد شد و در نتیجه تابش پالسی لیزر Er:YAG بر روی دندان تحت این شرایط، اطمینان بخش می باشد.
    کلیدواژگان: معادله انتقال حرارت، مینا و عاج، لیزر Er:YAG
  • حمزه نورالهی، سیامک محمودی، محمد آقا بلوری زاده * صفحات 32-38
    مقدمه

    این تحقیق به منظور بررسی آشکارکنندگی طیف پراکندگی رامان ارتقاء یافته سطحی(SERS) آنزیم تروپونین نوع I جهت تشخیص سکته قلبی یا انفارکتوس میوکارد صورت گرفته است.

    روش بررسی

    در این مقاله با داشتن طیف پراکندگی رامان ارتقاء یافته سطحی تروپونین I، آشکارسازی برای تشخیص این آنزیم طراحی شده است. برای این منظور آشکارساز نوری چاه کوانتومی AlxGa1-xAs/GaAs مورد استفاده قرار گرفته است. با بهینه کردن درصد مولار آلومینیوم (x) در ماده سدی AlxGa1-xAs و تعیین دقیق پهنای چاه GaAs، آشکارسازی برای آشکارکنندگی مناسب در محدوده ای که بیشینه طیف SERS تروپونین قرار می گیرد، شبیه سازی شده است.

    یافته ها

    در این تحقیق با شبیه سازی سیستم آشکارساز نوری چاه کوانتومی و بهینه کردن پارامترهای اساسی آن جذب اپتیکی و آشکارکنندگی مناسب برای طیف SERS تروپونین I به دست آمده است.

    نتیجه گیری

    آشکارساز نوری چاه کوانتومی مادون قرمز ابزاری مناسب برای تشخیص بیماری ها با استفاده از تبدیل سیگنال اپتیکی به سیگنال الکترونی است. طراحی مناسب و بهینه آشکارساز طیف جذب اپتیکی و آشکارکنندگی قوی تری را نتیجه می دهد که در نتیجه آن سرعت و دقت فرآیند آشکارکنندگی را بهبود می دهد.

    کلیدواژگان: آشکارکنندگی، آنزیم تروپونین I، جذب اپتیکی، چاه کوانتومی، طیف پراکندگی رامان ارتقاء یافته سطحی(SERS)
  • نرگس قلیزاده، معصومه مهدیپور صفحات 39-40
    مقدمه
    موکوزیت دهانی یکی از عوارض شایع شیمی درمانی و رادیوتراپی بیماری های بدخیم است. این عارضه مشکلات جدی برای بیمار ایجاد می کند. تلاش های زیادی برای یافتن روشی مناسب برای پیشگیری و درمان موکوزیت انجام شده است. برخی از این روش ها عبارتند از: استفاده از استروئیدها، ایمنوگلوبولین ها، دهانشویه کلروهگزیدین، ویتامین E و... اما هیچکدام از این روش ها کاملا موثر نبوده اند. یکی از این روش ها که ممکن است در درمان موکوزیت موثر باشد استفاده از لیزر کم توان است. هدف از انجام این مطالعه، گردآوری مقالات مرتبط با کاربرد لیزر در پیشگیری و درمان موکوزیت ناشی از شیمی درمانی و رادیوتراپی می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه سعی شده است با بررسی متون موجود در این زمینه در سایت های PubMed، Science Direct Google Scholar به توضیح نقش لیزر در کاهش شدت و درد موکوزیت ناشی از شیمی درمانی و رادیوتراپی به صورت گسترده ای پرداخته شود.
    یافته ها
    در کل 30 مقاله مرتبط با این موضوع در این رابطه مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج مطالعات موجود لیزر کم توان باعث افزایش فعالیت سلولی حین ترمیم زخم می شود و هم چنین ساخت کلاژن افزایش پیدا می کند وبدین ترتیب روند التهاب کاهش می یابد. استفاده از لیزر کم توان درمان سریع و موثر موکوزیت را باعث می شود و موجب کاهش درد آن می شود. نشان داده شده است که لیزر کم توان بخوبی توسط بیماران تحمل می شود و کیفیت زندگی بیماران را حین درمان افزایش می دهد. در مورد پیشگیری از موکوزیت در بیماران با پیوند مغز استخوان نیز مطالعاتی انجام شده است و به این نتیجه رسیدند که لیزر کم توان در پیشگیری از موکوزیت دهانی کودکان با پیوند مغز استخوان مفید است.
    نتیجه گیری
    با توجه به شواهد موجود ٬ لیزر کم توان یک تکنیک غیرمهاجم است که به نظر می رسد کاربرد آن موجب رهایی از درد و کاهش شدت موکوزیت دهانی می گردد.
    کلیدواژگان: لیزر کم توان، موکوزیت دهانی، شیمی درمانی، رادیوتراپی
|
  • Nader Abolfazli, Mehrnoosh Sadighishamami, Mehrnaz Sadighishamami, Sahand Rikhtegaran Pages 6-14
    Background
    Intrabony lesions caused by periodontal disease are of particular importance in terms of treatment. Such lesions have been treated with different methods including the use of autogenous bone harvested or allogeneic grafts, guided tissue regeneration (GTR) and enamel matrix proteins use (EMP) or a combination of these methods. Recently, the use of low power laser or Low-level lasertherapy (LLLT) as one of the new methods to improve bone repair has been of great interest.The purpose of this study was to compare the use of autogenous bone alone and in combination with Low-level laser therapy (LLLT) in the treatment of two and three wall periodontal intrabony defects in vivo.
    Material And Methods
    A number of 14 patients with moderate to severe chronic periodontitis were with bilateral intrabony defect(probing pocket depth of at least 5 mm and intrabony component of at least 3 mm) were included. In a split mouth study, 14 defects were treated in one side by OFD and autogenous bone while in the contralateral side Low-level laser therapy was done as an adjunct treatment to the OFD and autogenous bone grafting. A GaAlAs diode laser (830 nm) (continuous wave 40 Mw and fluence 4 J/cm2 with total energy density of 16 J/cm2) was used. Laser therapy was repeated at days 3, 5 and 7 with the same parameters. Re-entry surgeries were done after 3 months. Clinical probing pocket depth, clinical attachment level, gingival margin level,alveolar crest level and the deepest part of the defect all were recorded relative to an acrylic stent at baseline and after 3 months. intrabony defect depth was also recorded at baseline and after 3 months.
    Results
    Application of a low level laser with the parameters listed reduced probing depth (3.78 ± 0.72 mm vs. 2.39 ± 1.02 mm), improved the clinical attachment level (3.42 ± 0.93 mm vs. 2.25 ± 1.12 mm), reduced the distance between deepest part of the defect to stent (3.21 ± 1.03 mm vs. 1.44 ± 0.20 mm) and also reduced defect depth (1.33 ± 0.18mm versus 2.50 ± 0.91 mm) significantly when compared to control group, while it had no significant effect on gingival margin level and alveolar crest level.
    Conclusion
    The results of this study suggest the use of low level laser therapy in combination with autogenous bone can improve the periodontal treatment outcome in terms of probing depth reduction, clinical attachment level improvement and reduction of the defect depth.
    Keywords: Periodontal intrabony defects, low level laser therapy, autogenous bone
  • Hamzeh Nourolahi, Siamak Mahmudi Mohammad Agha Bolorizadeh Pages 32-38
    Background

    This investigation has explored the detectivity of Surface Enhanced Raman Scattering (SERS) of Troponin I enzyme (cTnI) for diagnosing heart attack or myocardial anfractuous.

    Material And Methods

    In this article, we designed a photodetector to diagnose the cTnI by recording it's SERS spectrum. To achieve this goal, AlxGa1-xAs/GaAs quantum well photodetector was used. By optimizing the percentage of aluminum in barrier material and appointing a precise well width, the behavior of cTnI has been simulated through it's SERS spectrum.

    Results

    By simulating and optimizing of quantum well photodetector width, the complete optical absorption and detectivity for cTnI SERS spectrum has been obtained.

    Conclusion

    A quantum well in the near infrared photodetector is a suitable device for diagnosing diseases by transforming optical signals into electrical signals. The optimum and proper design of photodetector obtain improved detectivity and precise detectivity process.

    Keywords: Detectivity, Troponin I enzyme (cTnI), optical absorption, quantum well, Surface Enhanced Raman Scattering (SERS)