فهرست مطالب
نشریه رستنیها
سال سیزدهم شماره 2 (پیاپی 43، پاییز و زمستان 1391)
- تاریخ انتشار: 1392/01/26
- تعداد عناوین: 12
-
-
صفحه 115آنالیز فیلوژنتیکی بخش Alopecuroidei از جنس گون براساس داده های nrDNA ITS و ریخت شناسی ارایه می شود. در مجموع، 50 صفت ریخت شناسی اطلاعاتی، به منظور بازسازی روابط فیلوژنتیکی 23 آرایه از بخش Alopecuroidei و دو گونه از بخش Laxiflori همراه با گونه های A. sieversianus وA. caryolobus به عنوان برون گروه، مورد مطالعه قرار گرفتند. طبق تحقیق حاضر، بخش Alopecuroidei به همراه بخش Laxiflori یک گروه تک نیا تشکیل می دهد که نتایج به دست آمده با کارهای قبلی، به خوبی مطابقت دارد. در مطالعه حاضر، A. alopecias در قاعده درخت های نتیجه شده قرار گرفته، شش/ چهار گروه گونه ای غیررسمی Alopecuroidei، تک نیا نیستند. اما گروه های Kirrindicus (=Obtusifolius) وTurbinatus تک نیا بودند. درخت فیلوژنتیکی ارایه شده براساس اطلاعات DNA ریبوزومی هسته با درخت فیلوژنتیکی ارایه شده براساس اطلاعات ریخت شناسی در محل قرارگیری A. saetiger، A. turbinatus و A. neoassadianus با یکدیگر مغایرت دارند.
کلیدواژگان: Alopecuroidei، آنالیز کلادیستیک، تیره حبوبات، ریبوزومی هسته ای، مورفولوژی، ناحیه فاصله گر رونویسی شونده درونی توالی -
صفحه 126این زیر جنس که اغلب از اندام های هوایی غلات در مناطق شمال و شمال غرب و تعدادی هم از سایر بسترها در ایران به دست آمده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. براساس داده های ریخت شناسی و مولکولی (توالی های مناطق ژنی ITS rDNA و β-tubulin)، تعداد نه گونه Aspergillus متعلق به زیرجنس Nidulantes شناسایی گردید که در بخش های Nidulantes، Usti، Terrei و Flavipedes گروه بندی شدند. آنالیزهای فیلوژنتیکی انجام گرفته براساس توالی های ژن β-tubulin در مقایسه با توالی های ITS rDNA روابط میان گونه های Aspergillus مطالعه شده را به خوبی منعکس کرد که در حد زیادی منطبق با ویژگی های ریخت شناسی نسبت داده شده به این گونه ها بود. از میان گونه های شناسایی شده Aspergillus aurantiobrunneus،A. calidoustus، A. flavipes،A. iizukae، A. insuetus، A. kassunensis و A. quadrilineatus برای نخستین بار از ایران گزارش می شوند.
کلیدواژگان: آسپرژیلاسه، تاکسونومی، تنوع زیستی، فیلوژنی -
صفحه 152
در این مطالعه که در منطقه کردفان کشور سودان طی سالهای 12-2011 میلادی انجام گرفت، ریخت شناسی و عملکرد گونه های درختی دو تیره Capparaceae و Combretaceae در دو مرحله جوانه زنی در خزانه و رشد نهال در مزرعه مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش های خزانه به منظور بررسی های مورفولوژیکی جهت شناسایی نهال های درختی مورد مطالعه انجام شد. نهال های جوان سپس به منظور مطالعه صفات مختلف به مزرعه منتقل گردیدند. در مجموع، 19 گونه در هشت جنس متعلق به دو تیره گزارش شدند. نتایج اصلی مربوط به مقایسه بین صفات مورفولوژیکی گیاهچه های خزانه با نهال های مزرعه ای بود. تجزیه و تحلیل واریانس نشان داد که اختلاف قابل توجهی (P = <0.001) در پارامترهای رشد گیاهچه ها و نهال ها وجود داشت. تفاوت قابل توجهی در رشد اندازه های طولی در بین تمام گونه های تیره Capparaceae، با حداکثر ارتفاع نهال، 75/17 سانتی متر مشاهده گردید، در حالی که بیشترین قطر یقه (133/0 سانتی متر) و طول برگ (213/3 سانتی متر) به ترتیب در Maerua crassifolia و سپس درMaerua angolensis و کمترین آن در Cadaba اندازه گیری گردید. در مرحله نهال، متوسط اندازه طول و عرض برگ به شکل قابل توجهی متغیر بود به طوری که در Cadaba rotundifolia از تیره Capparaceae، 650/ 2 × 850/2 سانتی متر و متعاقبا در Terminalia laxiflora از تیره Combretaceae، 280/ 2 × 700/4 سانتی متر مشاهده گردید. بدین منظور، از تمام صفات مورفولوژیکی (کمی و کیفی) در مراحل مختلف رشد اعضای دو تیره تحت بررسی همراه با عکس هایی توام با کلید شناسایی برای سهولت در تشخیص گیاهچه ها و نهال ها استفاده گردید. شاید بتوان نتایج این تحقیق را به عنوان یک الگو برای شناسایی گیاهان منطقه به طور عام مورد استفاده قرار داد
کلیدواژگان: عملکرد رشد، Cadaba rotundifolia، Maerua angolensis، Maerua crassifolia، Terminalia laxiflora -
صفحه 164بخش مرتعی منطقه حفاظت شده لیسار، با مساحتی در حدود 13500 هکتار، در قسمت شمال غربی رشته کوه تالش قرار دارد. نفوذ آب و هوای مرطوب خزری در شیب شرقی و آب و هوای سرد کوهستانی ایران- تورانی در شیب غربی سبب شکل گیری اشکال متنوعی از پوشش گیاهی شده است. براساس جمع آوری 1250 نمونه طی سالهای 87-1386، 542 گونه متعلق به 64 تیره و 270 جنس شناسایی گردید. تیره های کاسنیان، گندمیان و کلمیان و جنس های Astragalus، Silene و Potentilla دارای بیشترین غنای گونه ای هستند. فرم رویشی غالب گیاهان مربوط به همی کریپتوفیت ها (51%) و به دنبال آن به ترتیب تروفیت ها و کامه فیت ها (21%) و (12%) است. جنس و گونه های انحصاری ایران و طبقات حفاظتی برای گونه ها در منطقه براساس منابع فلوری و بر مبنای طبقه بندی IUCN مشخص گردید. بررسی کورلوژی گونه ها نشان می-دهد، بیشترین عناصر به ناحیه ایران- تورانی (41%) تعلق دارند.
کلیدواژگان: فلور ایران، فلورستیک، منطقه حفاظت شده، نئور، ناحیه گذار -
صفحه 189بخش Triniusa از جنس Bromus در خراسان براساس مفاهیم جدید آرایه شناختی کمپلکس Bromus danthoniae و جمع آوری نمونه های هرباریومی قابل توجه از حوزه خراسان- کپه داغ در شمال شرق ایران، به عنوان مرکز اصلی تنوع این بخش، مورد بازنگری قرار گرفته است. گونه اندمیک Bromus turcomanicus در کپه داغ مرکزی که تاکنون فقط از محل تیپ در جنوب ترکمنستان شناخته شده است، به عنوان گزارشی جدید برای فلور ایران معرفی می شود. حضور Bromus pseudodanthoniae در ایران، گونه ای فراموش شده در فلورا ایرانیکا، تایید می گردد. کلید شناسایی و یادداشت های تکمیلی درباره آرایه شناسی و جغرافیای زیستی گونه های سه سیخکی Bromus ارایه می شود.
کلیدواژگان: جغرافیای زیستی، حفاظت، خراسان، رده بندی، ریخت شناسی، علف جارو -
صفحه 197به منظور شناسایی قارچ های چوب زی در استان گیلان، نمونه های متعددی از جنس هایHypoxylon و Annulohypoxylon بررسی شدند. در مجموع، هشت گونه شناسایی شدند که عبارتند: Hypoxylon fragiforme روی Fagus orientalis؛ H. howeanum روی Alnus sp.، Carpinus betulus، Castanea sativa، Parrotia persica، Gleditschia caspica، Ilex aquifolium و Laurocerasus officinalis؛ H. perforatum روی Zelkova carpinifolia و Gleditschia caspica؛ H. rubiginosum روی Quercus castaneifolia و Populus sp.؛ Annulohypoxylon annulatum روی Quercus castaneifolia؛ A. minutellum روی Carpinus betulus؛ A. moriforme روی Quercus sp. و A. moriforme var. microdiscum روی Pterocarya fraxinifolia. از میان آرایه های فوق H. perforatum، A. annulatum، A. minutellum، A. moriforme وA. moriforme var. microdiscum برای نخستین بار از ایران گزارش می شوند.
کلیدواژگان: تنوع زیستی، قارچ های چوبزی، میکوبیوتا، Xylariaceae -
صفحه 207Paecilomyces یک قارچ هیفومیست با بیش از 30 گونه شناخته شده می باشد. این جنس دارای زیستگاه های مختلفی از جمله خاک، مواد گیاهی پوسیده، مواد غذایی و حشرات می باشد. بعضی از گونه های این جنس باعث آلودگی انسان و حیوان می شوند.
در سال 1387، حضور گونه های Paecilomyces در مزارع مختلف استان فارس بررسی شد. نمونه های خاک از عمق 20-0 سانتی متری جمع آوری، جدا سازی از خاک با تهیه رقت و استفاده از محیط کشت های مالت آگار، برنج آگار، آرد یولاف آگار و سیب زمینی دکستروز آگار صورت گرفت. ریخت شناسی کنیدیوفور، فیالید، کنیدیوم و کلامیدوسپورها مورد بررسی قرار گرفت. همچنین نواحی ITS دی ان آریبوزومی هسته نیز در جدایه های خالص سازی شده توالی یابی شد. بر این اساس، جدایه های خالص سازی شده از جنسPaecilomyces تحت گونه P. marquandii تشخیص داده شدند که گزارش جدیدی برای فلور قارچی ایران می باشد.
کلیدواژگان: استان فارس، ریخت شناسی، فیالید، کلامیدوسپور، کنیدیوفور، کنیدیوم، هیفومیست -
صفحه 211در چارچوب جمع آوری و شناسایی گیاهان ماسه رست سواحل جنوبی دریای خزر در استان های گیلان و مازندران، یک گونه جدید از تیره گندمیان به نام(Hack.) Fernald Cenchrus longispinus از سواحل ماسه ای بابلسر در استان مازندران شناسایی و تعیین نام شد. Cenchrus longispinus بسیار نزدیک به گونه های C. spinifex و C. echinatus می باشد و معمولا با آن ها اشتباه می شود. از گونه C. echinatus به دلیل فقدان یک حلقه پایه ای از سیخک های کوتاه با پرز های برگشته روی گریبان قابل تفکیک است. هم چنین، به دلیل داشتن خار های فراوانتر و خار های داخلی گردتر و خار های خارجی سیخکی شکل و باریک از گونهC. spinifex جدا می شود.
کلیدواژگان: بابلسر، گندمیان، ماسه رست، echinatus Cenchrus، spinifex Cenchrus، Poaceae -
صفحه 215مطالعات سیتوژنتیک روی نه گونه متعلق به چهار بخش (Vicilla، Cracca، Variegata، Anatropostylia) از زیرجنسVicilla و جنس Vicia از تیره بقولات صورت پذیرفت. سه عدد پایه کروموزومی متفاوت 7x =، 6 =x و 5 = xمشاهده شد، به طوری که اکثر آرایه ها دیپلویید 14 = n2، 12 = n2 و 10 = n2 بودند و تنها در سه آرایه با عدد پایه کروموزومی 7 = x تتراپلوییدی مشاهده شد. شمارش کروموزومی برای آرایه های Vicia alpestris subsp. hypoleuca، V. aucheri، V. ciceroideae، V. gariensis، V. koeieana، V. iranica، V. rechingeri، V. rechingeri، V. sojakii و V. venulosa برای نخستین بار گزارش می شود. کروموزوم ها غالبا از نوع ساب متاسنتریک و ساب تلوسنتریک بودند. برپایه طبقه بندیStebbins، گونه های مورد مطالعه در کلاس های A2، A3 و A4 قرار گرفتند.
-
صفحه 221طی سالهای 1388 تا 1390، ضمن بازدید از مناطق مختلف استان گلستان نمونه هایی از برگ های آلوده درختان اکالیپتوس (Eucalyptus camaldulensis Dehnh.) دارای علایم بلایت و لکه برگی واجد اندام های بارده قارچی جمع آوری شدند. با توجه به خصوصیات مورفولوژیکی، این گونه قارچی Kirramyces epicoccoides (Cooke & Massee) J. Walker، B. Sutton & Pascoe تعیین نام گردید(Walker et al. 1992، Andjic et al. 2007b). مشخصات مورفولوژیکی گونه قارچی مذکور روی بافت میزبان به شرح زیر می باشد: کنیدیوما از نوع پیکنیدیوم بودند. پیکنیدیوم ها کروی، قهوه ای رنگ، تک حجره ای و به طور مجزا، با قطر 105-80 میکرومتر درون بافت برگ تشکیل شده بودند (شکل1،C). استیول به صورت مرکزی، گرد و فاقد پاپیل بود. کنیدیوفورها وجود نداشتند. سلول های کنیدیزا از نوع هولوبلاستیک، آمپولی تا استوانه ای شکل، شفاف تا نیمه شفاف بوده و از سلول های لایه درونی دیواره پکنیدیوم به وجود آمده بودند. اندازه سلول کنیدی زا 7-4 × 10-6 میکرومتر بود (شکل1،E). کنیدی ها به رنگ قهوه ای کم رنگ و واجد 6-1 (معمولا 5-3) دیواره عرضی بودند. محل اتصال دیواره های عرضی به طور پیوسته و راست بوده و یا به ندرت واجد فرورفتگی بودند. سلول انتهایی کنیدی ها باریک و در برخی از کنیدی ها نسبتا طویل بودند. کنیدی ها راست تا اندکی خمیده و به شکل نیمه استوانه ای تا چماقی وارونه کشیده، در راس نیمه گرد و در قاعده تا حدودی تخت بودند. سطح کنیدیوم ها دارای تزیینات زبر و درون آن ها قطرات چربی وجود داشتند. اندازه کنیدی ها (6-) 5-4 (3-) × (62-) 53- 38 (29-) میکرومتر بودند (شکل1،D).
-
صفحه 224در بررسی گیاهان جمع آوری شده از شمال غرب کشور، نمونه ای براساس فلور ترکیه (Cullen 1965)، تحت نام Arabis carduchorum Boiss. شناسایی گردید. مشخصات مورفولوژیکی این گونه به شرح زیر می باشد:گیاهی یکساله، به ارتفاع 10 سانتی متر، با پایه چوبی. ساقه با کرک های منشعب یا ستاره ای نمدی. برگ های پایین ساقه طوقه ای، کامل، خطی- نیزه ای با کرک های 2 تا 3 شاخه و با تعداد محدودی کرک های ساده، زبر، به طول10 تا 15 میلی متر، به عرض 2 میلی متر؛ برگ های ساقه به تعداد یک تا 3 عدد، نیزه ای، بدون دمبرگ، بدون گوشک، در پایه گرد، کرک ها تقریبا مشابه کرک برگ های رزتی، به طول 9 تا 20 میلی متر، به عرض 2 تا 5/3 میلی متر. گلبرگ ها سفید. دم میوه به طول 3 تا 7 میلی متر، افراشته تا مستقیم، باریک. میوه خورجین، فشرده شده، بدون کرک، کبود، به طول 10 میلی متر و به عرض 2 میلی متر با یک رگه مشخص؛ منقار میوه به طول یک میلی متر، سرسان، کمی دولبه (شکل 1).
نمونه بررسی شده: استان آذربایجان غربی، ارومیه، موانا، مارمیشو، 2902 متر، 12/4/1391، امینی راد و ترابی (58054-IRAN).
گونه مذکور برای ایران و منطقه جغرافیایی تحت پوشش فلورا ایرانیکا (Hedge 1968) جدید می باشد. این در حالیست که هج (1968) گونه A. carduchorum را بسیار نزدیک به N. Busch A. armena دانسته است.
-
نمایهصفحه 226
-
Page 115A phylogenetic analysis of Astragalus sect. Alopecuroidei based on nrDNA ITS as well as morphological character data is presented. A total of fifty informative morphological characters were analyzed to reconstruct phylogenetic relationships for 23 taxa of the sect. Alopecuroidei and two species of sect. Laxiflori plus A. sieversianus and A. caryolobus as outgroups. The present analysis revealed that the Alopecuroidei with the inclusion of sect. Laxiflori is monophyletic. This is well consistent with the previous works even with the small taxon sampling. Astragalus alopecias was positioned at the base of the resulting trees. The present study indicates that all six/four informal species groups, except the Kirrindicus (=Obtusifolius) group and Turbinatus group, recognized within the Alopecuroidei were not monophyletic. nrDNA and morphology-based phylogenies were conflicting regarding the position of A. saetiger, A. turbinatus and A. neoassadianus.Keywords: Alopecuroidei, Astragalus, Fabaceae, cladistic analyses, nrDNA ITS, morphology
-
Page 126Aspergillus subgenus Nidulantes accommodates species of industrial and medical importance. Thirty isolates morphologically assigned to subgenus Nidulantes were studied, 25 isolated from cereals in the north and northwestern provinces and the rest from other substrates in Iran. Based on morphological and molecular data (sequences of the ITS rDNA and β-tubulin), nine species were identified belonging to the sections Nidulantes, Usti, Terrei and Flavipedes. Phylogenetic analyses based on the β-tubulin gene resolved the relationship among the examined Aspergillus species largely concordant with morphological characters. Among the identified species, Aspergillus aurantiobrunneus, A. calidoustus, A. flavipes, A. iizukae, A. insuetus, A. kassunensis, A. quadrilineatus and are new records to the Iranian mycobiota.Keywords: Aspergillaceae, biodiversity, phylogeny, taxonomy
-
Page 152
This study was conducted in the Kordofan region of Sudan during 2011–12. It was devoted to the morphology associated to the juvenile development and performance of tree species of Capparaceae and Combretaceae in a nursery and early field growth. The nursery experiment was conducted to study morphological characters to identify seedlings of tree species under study. Seedlings were transplanted to the field whereupon a field trial for sapling characters was carried out. A total of 19 species in eight genera were recorded, representing the two families. The main results related to the morphological characters of nursery seedlings and field saplings. Analysis of variance showed significant differences (P = <0.001) in seedlings’ and saplings’ growth parameters. Height growth varied significantly, across the Capparaceae species, maximum seedling height (17.75 cm), while highest collar diameter (0.133 cm) and leaf length (3.213 cm) were found in Maerua crassifolia followed by Maerua angolensis the lowest was in Cadaba. At the sapling stage, the mean leaf size (length and width) significantly varied and was highest in Cadaba rotundifolia, 2.850 × 2.650 cm (of Capparaceae) and in Terminalia laxiflora, 4.700 × 2.280 cm (of Combretaceae). Utilizing all these morphological characters (both qualitative and quantitative) at different growth stages of Capparaceae and Combretaceae members, coupled with photographic data, short dichotomous keys were developed for easy identification of seedlings and saplings of these families and might be used as a template for general plant identification in the region.
Keywords: Cadaba rotundifolia, growth performance, Maerua angolensis, Maerua crassifolia, Terminalia laxiflora -
Page 164The steppe parts of Lissar protected area is located in the North Western part of Talesh mountain range, with an area around 13,500 hectares. The area is influenced by a humid Caspian climate at the Eastern slope and a cold mountain Irano-Turanian-like climate at the Western slope causing the formation of diverse vegetation types. Based on a collection of about 1,250 specimens during 2007–08, a total number of 542 vascular plant species were identified from this area belonging to 270 genera and 64 families. The largest families in the area are Asteraceae, Poaceae and Brassicaceae. The most diverse genera include Astragalus, Silene and Potentilla. Dominant life forms include hemicryphtophytes (51%), followed by therophytes and chamaephytes with 34% and 12%, respectively. Endemic species and genera of Iran and conservation class of plant species in the studied region were determined using several related Flora books and on the basis of IUCN classification and Red Data Book of Iran. The chorological study shows that the most extended chorotype with 41% is related to the Irano-Turanian floristic region.Keywords: Floristic, Iran flora, Neor, protected area, transitional zone
-
Page 189Bromus sect. Triniusa is revised in Khorassan based on the new taxonomic concepts of Bromus danthoniae complex group and a remarkable herbarium material collected from Khorassan (Kopetdagh, northeastern Iran), as the main center of its diversity. Bromus turcomanicus, a narrow endemic species in central Kopetdagh hitherto known only from the type locality in southern Turkmenistan, is newly recorded for the flora of Iran. The presence of Bromus pseudodanthoniae, a neglected species in Flora Iranica, is confirmed. An identification key and additional note on taxonomy and biogeography of three-awned Bromus species is presented.Keywords: Biogeography, brome grass, conservation, Khorassan, morphology, taxonomy
-
Page 197During a study on wood inhabiting fungi in Guilan province, several specimens of the Hypoxylon and Annulohypoxylon, were examined. A total of eight taxa viz. Hypoxylon fragiforme on Fagus orientalis; H. howeanum on Alnus sp., Carpinus betulus, Castanea sativa, Parrotia persica, Gleditschia caspica, Ilex aquifolium and Laurocerasus officinalis; H. perforatum on Zelkova carpinifolia and Gleditschia caspica; H. rubiginosum on Quercus castaneifolia and Populus sp.; Annulohypoxylon annulatum on Quercus castaneifolia; A. minutellum on Carpinus betulus; A. moriforme on Quercus sp. and A. moriforme var. microdiscum on Pterocarya fraxinifolia, were identified. Among them H. perforatum, A. annulatum, A. minutellum, A. moriforme and A. moriforme var. microdiscum are new to the Iranian mycobiota.Keywords: Biodiversity, mycobiota, wood degrading fungi, Xylariaceae
-
Page 207During 2008, the presence of Paecilomyces species was studied in fields in Fars province. Soil samples were collected from 0–20 cm depth. The isolates were recovered using a soil dilution plate method directly from soil. Isolation was performed from soil using malt extract agar, rice agar, oat-meal agar and potato dextrose agar. Anamorphic characteristics such as morphology of conidiophores, phialides, conidia and chlamydospores were investigated. Based on morphological and molecular characteristic the fungus was identified as Paecilomyces marquandii. The species is a new report for Iran. The isolates are kept in fungal collection of the Department of Plant Protection, Razi University, Kermanshah (Iran).Keywords: Chlamydospore, conidia, Conidiophore, Fars province, morphology, phialide
-
Page 211In the framework of collection and determination of coastal sand dune plants of S Caspian Sea in Gilan and Mazandaran provinces (N Iran), a new species of the family Poaceae, Cenchrus longispinus (Hack.) Fernald, was determined in coastline of Babolsar, Mazandaran. Cenchrus longispinus is closely resembles C. spinifex and C. echinatus. From the latter it is best distinguished by the absence of a basal ring of numerous flexible, retrorsely barbellate bristles. However, most problematic is the distinction of C. longispinus and C. spinifex. Cenchrus longispinus always has more spines, the inner being terete to slightly flattened and the outer (lowermost) often bristle-like and relatively slender.Keywords: Babolsar, Cenchrus echinatus, Cenchrus spinifex, grasses, Poaceae, sand dune plants
-
Page 215This study concerns diploid chromosome numbers and karyotype analysis of nine species belonging to four sections (Vicilla, Cracca, Variegata and Anatropostylia) of the subgenus Vicilla of the genus Vicia (Fabaceae). The chromosome numbers of Vicia alpestris subsp. hypoleuca, V. aucheri, V. ciceroideae, V. gariensis, V. iranica, V. koeieana, V. rechingeri, V. sojakii and V. venulosa are reported here for the first time. The basic chromosome number showed a range of x = 5, x = 6 and x = 7. The majority of the studied taxa were diploid with 2n = 10, 2n = 12 and 2n = 14. In a group of x = 7, three tetraploids species (2n = 28) were determined. Karyologically, the chromosomes observed were mainly from submetacentric and subtelocentric types. Based on Stebbines karyotype classification the studied Vicia species were placed in three classes: 2A, 3A & 4A.Keywords: Fabaceae, Vicia alpestris subsp. hypoleuca, Vicia aucheri, Vicia ciceroideae, Vicia gariensis, Vicia iranica
-
Page 221During year 2008–11, some infected leaves of eucalypt trees (Eucalyptus camaldulensis Dehnh.) having blight and spot symptoms were collected in Golestan province (N Iran). The necrotic spots were appeared on both surfaces of the leaves and were circular to irregular, single to confluent, medium brown to light brown with red brown margin (Fig. 1A & B). In some cases, young leaves have been severely destroyed. Conidia were accumulated as crusty black masses on the upper and lower surfaces of the lesions (Fig. 1B). Based on the following morphological features of the fungus, it was identified as Kirramyces epicoccoides (Cooke & Massee) J. Walker, B. Sutton & Pascoe (Walker et al. 1992, Andjic et al. 2007b).
-
Page 224In a study of plants collected from the NW Iran, a specimen was identified as Arabis carduchorum Boiss. (Cullen 1965). Plants annual, 10 cm high, with a woody stock. Stems branched, stellate-tomentose. Rosette leaves simple, linear-lanceolate, with 2–3 branched hairs or sometime simple, rough, 10–15 × 2 mm Stem leaves 1–3, 9–20 × 2–3.5 mm, lanceolate, sessile, exauriculate, rounded base, hair similar to that of rosette leaves. Petals white. Pedicle 3–7 mm, erect to straight, narrow. Siliqua 10 × 2 mm, compressed, with a conspicuous vein, glaber, glaucus, beak 1 mm long, capitate, somewhat bilobate (Fig. 1).Material examined: W Azarbaijan province, Oroumieh, Movana, Marmisho, 2902 m, 2.7.2012, Amini Rad & Torabi (58054-IRAN). This species is a new record for Iran and for the area covered by Flora Iranica (Hedge 1968). Hedge (l.c.) mentioned that, A. carduchorum must be very closely related to A. armena N. Busch.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.