فصلنامه کومش
سال شانزدهم شماره 1 (پیاپی 53، پاییز 1393)

شناخت صحیح و تعریف شده از موانع تولید علم، اولین و مهم ترین قدم از تلاش های لازم جهت تسریع شتاب علمی کشور و رسیدن به اهداف سند چشم انداز و نقشه جامع علمی کشور می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی مشکلات پژوهشی و موانع تولید علم از نظر اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی سمنان انجام شده است.
این مطالعه مقطعی در سال 1391 به منظور تعیین موانع پژوهش از دیدگاه اعضاء هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی سمنان انجام گرفت. نمونه پژوهش شامل 88 نفر از اعضاء هیات علمی تمام وقت شاغل در دانشگاه علوم پزشکی بود. در پرسش نامه طراحی شده، گویه های موانع پژوهشی، مشتمل بر 39 سوال چهار گزینه ای در مقیاس 5 گزینه ای لیکرت بوده است که از موافقت خیلی کم تا موافقت خیلی زیاد تنظیم شده بود. به پاسخ های خیلی کم، کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد هر یک از گویه ها، به ترتیب نمرات 1 تا 5 داده شد.
نتایج نشان داد، میانگین (± انحراف معیار) نمرات حیطه تهیه و تدوین طرح پژوهشی 1.93±0.26، حیطه مشکلات در اجرای طرح 2.32±0.35، حیطه اداری و مدیریتی2.68 ± 0.26 و حیطه فردی 3.24 ± 0.22 بوده است. درجه مانع بودن پژوهشی در چهار حیطه تفاوت معنی دار داشت (p<0.001). به طوری که حیطه فردی را مانع تر می دانستند. در پاسخ به این گویه که «به طور کلی، کدام حیطه را به عنوان مهم ترین مانع پژوهشی و تولید علم در دانشگاه می دانید؟»، 88/6% حیطه فردی، 6/8% حیطه اداری و مدیریتی و4/5% حیطه اجرایی طرح را بیان نمودند. تفاوت معنی داری در پاسخ به گویه های حیطه های بررسی شده بین محققین دانشکده های مختلف، پایه یا بالینی بودن محقق، مرد یا زن بودن محقق دیده نشد.
از دیدگاه اعضای هیات علمی، عوامل فردی مهم ترین موانع تاثیر گذار بر فعالیت های تحقیقاتی در دانشگاه می باشد. لذا لازم است مسائل شخصی و انگیزشی اعضای هیات علمی بیش تر از سایر عوامل مد نظر قرار گیرد تا بخشی از موانع موجود را کاهش و به سوی وصول به تعهدات دانشگاه در رسیدن کشور به جایگاه اول در منطقه در تولیدات علمی، گام برداشت

زخم پای دیابتی از عوارض دیابت است که در بسیاری از موارد منجر به آمپوتاسیون اندام تحتانی می شود. یکی از داروهایی که به صورت سیستمیک در بهبود زخم های مختلف مورد مطالعه است، پنتوکسی فیلین می باشد. در این مطالعه اثر آن در بهبود زخم های دیابتی بررسی شد.
در یک مطالعه بالینی تصادفی شده دو سو کور، بیماران با زخم دیابتی پا که به کلینیک دیابت بیمارستان فاطمیه شهرستان سمنان مراجعه کردند، بررسی شدند. در یک گروه، پنتوکسی فیلین خوراکی، 400 میلی گرم سه بار در روز، به مدت 3 ماه و در گروه شاهد دارونما تجویز گردید. میزان کاهش اندازه زخم و میزان بهبودی کامل آن به عنوان معیارهای برآورد بهبودی در نظر گرفته شد.
از 110 بیمار مورد مطالعه، 30 بیمار به دلیل سرگیجه غیر قابل تحمل، خون ریزی رتین، نیاز به دبریدمان و عدم مراجعه، حذف شدند. در نهایت 80 بیمار در دو گروه 40 نفری مورد بررسی قرار گرفتند. درصد بهبودی زخم در پایان ماه اول و دوم در گروه پنتوکسی فیلین به طور قابل توجهی بیش تر بود. میزان بهبودی کامل زخم در گروه پنتوکسی فیلین بیش تر بود ولی از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشت. به علاوه تهوع و سرگیجه در گروه پنتوکسی فیلین شیوع قابل توجهی داشت.
پنتوکسی فیلین با کاهش اندازه زخم در بهبودی زخم پای دیابتی در بیماران بدون بیماری عروق محیطی موثر است. ولی به دلیل عوارض جانبی احتمالی، باید مصرف آن در بیماران دیابتی با تإمل صورت گیرد

لکنت اختلالی پیچیده است که بر کارکردهای شغلی، اجتماعی، تحصیلی و عاطفی افراد دارای این اختلال تاثیر می گذارد. یکی از عوامل روان شناختی که بر روی لکنت تاثیر منفی دارد، اضطراب است. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش باورهای فراشناخت در پیش بینی اضطراب و شدت لکنت در افراد لکنتی بود.
در این مطالعه توصیفی-تحلیلی-مقطعی از طریق نمونه گیری در دسترس، 61 فرد لکنتی و 61 فرد سالم غیر لکنتی که از نظر سن و جنس با افراد لکنتی همسان بودند، انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه باورهای فراشناختی (MCQ-30)، مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) و مقیاس سنجش شدت لکنت (SSI3) استفاده شد.
نتایج آزمون t مستقل نشان داد که میانگین شدت اضطراب در افراد لکنتی به طور معنی داری بالاتر از افراد غیر لکنتی بود (p < 0.001). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که در مجموع باورهای فراشناخت قادر به پیش بینی 48 درصد از واریانس اضطراب در افراد لکنتی بودند و از بین آن ها باورهای منفی مرتبط با کنترل ناپذیری و خطر و باورهای مثبت بر خودآگاهی شناختی نقش بیش تری در پیش بینی اضطراب افراد لکنتی دارند.
یافته های این پژوهش نشان داد که باورهای فراشناخت افراد لکنتی می تواند عامل مهمی در تعیین شدت اضطراب آن ها باشد. پیشنهاد می شود درمانگران برای کاهش اضطراب افراد لکنتی، باورهای فراشناختی منفی این افراد را شناسایی و اصلاح کنند

استفاده از تحریکات الکتریکی عصبی از راه پوست یا(Transcutaneous electrical nerve stimulation (TENSکاربرد بسیاری در کنترل دردهای مختلف از جمله دردهای متعاقب تمرینات کشش عضلانی دارد. در این مطالعه ما اثر فرکانس های بالا و پائین TENS را بر آستانه درد ناشی از کشش عضلانی بررسی کردیم.
60 دانشجوی پسر مبتلا به کوتاهی همسترینگ به طور تصادفی در یکی از 3 گروه آزمایشی 1) High-TENS، 2) Low-TENS و 3) کنترل (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. هر سه گروه در جلسه اول تحت برنامه کشش ایستای عضله همسترینگ قرار گرفتند، در حالی که در جلسه دوم (یک هفته بعد) از کشش ایستا به هم راه جریان های الکتریکی در گروه های آزمایشی استفاده شد و گروه کنترل تحت کشش ایستا قرار گرفت. شدت درد با استفاده از مقیاس چشمی درد و زاویه آستانه شروع درد زانو با استفاده از گونیامتر، در هر دو جلسه اندازه گیری گردید.
آستانه درد به طور معناداری در گروه TENS فرکانس پایین افزایش یافت (P=0.001)، در حالی که هیچ افزایش معناداری در گروه TENS فرکانس بالا و کنترل مشاهده نشد. تغییر معناداری در شدت درد گزارش شده در هیچ کدام از گروه های آزمایشی مشاهده نگردید.
نتایج این مطالعه نشان داد که جریان الکتریکی TENS با فرکانس پایین می تواند موجب افزایش آستانه درد ناشی از تکنیک کشش عضلانی ایستای عضلات همسترینگ شود. این نتایج نشان دهنده ارزش کلینیکی این جریان برای انجام تمرینات کشش ایستای عضلات همسترینگ کوتاه شده می باشد.

خودکشی یکی از مشکلات مهم اجتماعی و بهداشت روانی بسیاری از کشورها به حساب می آید و منابع قابل توجهی را در مجموعه مراقبت های بهداشتی به خود اختصاص داده است. هدف از این مطالعه بررسی ویژگی های جمعیت شناختی بیش از هزار مورد اقدام به خودکشی در استان سمنان می باشد.
در این مطالعه مقطعی، اطلاعات کلیه موارد اقدام به خودکشی ارجاع داده شده به بیمارستان های دولتی و پزشکی قانونی استان سمنان در سال 88-1387 با استفاده از فرم های آماری خودکشی و بر اساس اطلاعات دموگرافیک و عوامل مرتبط با خودکشی (روش های خودکشی، بیماری های جسمی و روانی زمینه ای) مورد بررسی قرار گرفت.
از 1217 مورد اقدام به خودکشی، 768 مورد (63/1%) مونث و مابقی مذکر و با میانگین سنی± انحراف معیار، 24.6±8.4 بوده است. 599 مورد (%49/22) مجرد و مابقی متاهل بوده اند. غالب افراد مذکر، مجرد (%60/8) و غالب افراد مونث، متاهل (%12/56) بوده اند (p<0.001). شایع ترین روش های اقدام به خودکشی، مسمومیت دارویی (%83/98) و مسمومیت با سم و مواد مخدر (%7/15) بوده است. در مجموع %1/6 از موارد اقدام به خودکشی منجر به مرگ شده که به صورت معنی داری در مردان بیش تر از زنان بوده است (p<0.001).
با توجه به شایع ترین شیوه اقدام به خودکشی، باید ترتیبی اتخاذ شود که داروها فقط بر اساس نسخه ارائه شود و از تجویز بیش از حد داروها نیز خودداری گردد. تلاش در راستای شناسایی دقیق تر گروه های در معرض خطر، فراهم آوردن شرایط تحصیل، برنامه ریزی برای اشتغال زایی و کاهش مشکلات اقتصادی در گروه سنی جوان توصیه می شود

نتایج حاصل از پژوهش های صورت گرفته در سال های اخیر، کارآیی روش نوروفیدبک در ایجاد مهارت خودتنظیمی فعالیت نورون های مغز در برخی باندهای فرکانسی میانی (تتا، آلفا، بتا)، و اثرات رفتاری و عمل کردی ناشی از آن را در افراد نشان داده است. در این مطالعه، اثر نوروفیدبک بر ایجاد توانایی کنترل ارادی توان باند گاما و اثرات متعاقب آن بر سنجه های رفتاری اتصال ویژگی دیداری در افراد بررسی شد.
برای این منظور از دو گروه آزمایش و کنترل، هر کدام متشکل از 8 نفر خانم دانشجو سالم (انتخاب شده به صورت تصادفی) استفاده شد. 8 جلسه آموزش نوروفیدبک بهسازی گاما با هدف تقویت توان باند گاما (44-36 هرتز) و مهار هم زمان توان باند بتا (20-12 هرتز) در کانال Oz، برای گروه آزمایش اجرا شد. تغییرات توان باند گاما سیگنال الکترومغزنگاره و عمل کرد اتصال ویژگی دیداری دو گروه در جلسات نوروفیدبک و پیش و پس از آن، با استفاده از آزمون های آماری مورد مقایسه و ارزیابی اطلاعاتی قرار گرفت.
بر طبق نتایج، آموزش نوروفیدبک منجر به افزایش توان باند گاما در طی جلسات و حین فعالیت پایه ی شناخت در مغز شد. هم چنین افزایش توان باند گاما، از طریق کاهش زمان واکنش در افراد، موجب بهبود عمل کرد اتصال ویژگی دیداری شد.
این یافته ها کارآیی روش نوروفیدبک را در ایجاد مهارت تنظیم فعالیت نورون های مغزی و بهبود فرآیندهای ادراک و شناخت در افراد نشان می دهد.

«سیلوسپت» محصول جدیدی است که به جای بتادین برای اسکراب دست ها قبل از انجام عمل جراحی پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه، مقایسه دو ماده از نظر خواص آنتی سپتیک و مقبولیت بود.
در یک مطالعه شبه تجربی، اعضای تیم جراحی بیمارستان امیر المومنین سمنان در دو نوبت با سیلوسپت و بتادین اقدام به اسکراب دست نمودند. از نمونه دست غالب، قبل، بعد از خشک شدن و 1 ساعت بعد از شستشو کشت میکروبی به عمل آمد و مطلوبیت هر ماده نیز از ایشان سوال شد.
33 شرکت کننده، 29 بار با سیلوسپت و 33 بار با بتادین اسکراب نمودند. تفاوتی از نظر مثبت شدن کشت قبل از شستشو (0/7=p) و یک ساعت بعد (0/5=p) گزارش نشد. بلافاصله بعد از شستشو نیز اصلا مورد مثبتی وجود نداشت. گرچه تفاوتی میان دو ماده از نظر تمایل افراد (0/7=p) و بد بویی (0/3=p) دیده نشد، اما از نظر تاثیر نامطلوب بر پوست (0/04=p)و بد رنگی (0/03=p) شرکت کنندگان سیلوسپت را بهتر دانستند.
یافته ها ضمن تایید برابری دو ماده از نظر تاثیر ضد میکروبی و تمایل افراد، نشان داد استفاده کنندگان به دلیل بد رنگی و عوارض نامطلوب پوستی، سیلوسپت را بر بتادین ترجیح می دهند. سیلوسپت به عنوان جای گزینی موثر، مقبول و مقرون به صرفه قابل پیشنهاد است

کبد مهم ترین ارگان داخلی بدن می باشد که نقش اصلی در متابولیسم بدن دارد. بیماری کبد را نمی توان به راحتی در مراحل اولیه کشف کرد زیرا کبد حتی زمانی که قسمتی از آن نیز آسیب دیده باشد به درستی کار می کند و این خود تشخیص این بیماری را مشکل می کند. ابزارهای طبقه بندی اتوماتیک به عنوان یک ابزار کمک تشخیص باعث کاهش بار کاری پزشکان می گردد. طبقه بندی هایی که به منظور تشخیص هوشمند بیماری کبد در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است شامل دسته بند های Naïve Bayes، Trees Random Forest 1NN، AdaBoost، SVM، می باشند.
داده های مورد استفاده از سوابق 583 بیمار است که این مجموعه داده در دانشگاه کالیفرنیا در سال 2013 به ثبت رسیده است. برای ارزیابی مدل های استفاده شده از اعتبارسنجی ضرب دری از نوع k-لایه استفاده شده است. 5 مدل ماشین یادگیری از نظر ویژگی، حساسیت، سطح زیر منحنی راک و دقت دسته بندی مقایسه شدند.
میزان دقت این 5 مدل به ترتیب 55%، 72%، 64%، 70% و 71% و سطح زیر منحنی راک به ترتیب 0/72، 0/72، 0/59، 0/67 و 0/5 است.
مدل Trees Random Forest بهترین مدل ارزیابی گردید که دارای بالاترین میزان دقت می باشد. از نظر سطح زیر منحنی راک مدل Trees Random Forest و Naïve Bayes بیش ترین سطح زیر منحنی را دارا می باشند. لذا به کارگیری مدل Trees Random Forest در زمینه تشخیص و پیش بینی بیماری کبد پیشنهاد می شود. این امر در تحقیقات مرتبط با حوزه ی سلامت و به خصوص در تخصیص منابع درمانی برای افرادی که پرمخاطره پیش بینی می شوند از اهمیت بالایی برخوردار است

ضعف قدرت عضلانی به ویژه ضعف عضلات اندام تحتانی از نشانه ها و عوارض بیماری پارکینسون می باشد که در ترکیب با سایر علائم و نشانه ها مشکلات حرکتی مختلفی به دنبال خواهد داشت. این تحقیق برای ارزیابی اثربخشی یک برنامه ورزش در آب بر قدرت عضلات اندام تحتانی در بیماران مبتلا به پارکینسون طراحی شده است.
در یک تحقیق نیمه تجربی، تعداد 20 بیمار مراجعه کننده به مطب متخصصین مغز و اعصاب شهر اصفهان به طور داوطلبانه انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (10) نفر و کنترل (10) نفر قرار گرفتند. آزمودنی های گروه ورزش در آب به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه ی 60 دقیقه ای به انجام فعالیت در آب پرداختند، در حالی که گروه کنترل در این مدت هیچ گونه فعالیت ورزشی را تجربه ننمودند و فقط پیگری شدند. در ابتدا و انتهای دوره، قدرت عضلات اندام تحتانی برای انجام حرکات اکستنشن و فلکشن در دو سرعت 60 و 180 درجه بر ثانیه توسط دستگاه نیروسنج آیزوکنتیک (Biodex، Systems III) ارزیابی شد.
افزایش معناداری را در اوج گشتاور فلکسورها و اکستنسورهای عضلات زانو در هر دو سرعت 60 و 180 درجه بر ثانیه در گروه تمرین قبل و پس از هشت هفته ورزش در آب مشاهده شد. درصد تغییرات اثر مثبت ورزش در آب را تایید کرد، به طوری که درصد تغییرات در اوج گشتاور فلکسورها و اکستنسورهای عضلات زانو در هر دو سرعت 60 و 180 درجه بر ثانیه پس از مطالعه بین دو گروه معنادار بود (p<0.05).
ما نتیجه گرفتیم که ورزش در آب می تواند به عنوان یک روش درمانی مفید و موثر در جهت بهبود قدرت عضلات پایین تنه در بیماران مبتلا به پارکینسون مورد استفاده قرار گیرد.

نحوه پذیرش و به کارگیری موازین کنترل عفونت ویروس هپاتیت ب توسط کارکنان خدمات بهداشتی و درمانی دارای اهمیت می باشد. این بررسی به منظور تعیین نحوه پذیرش و سطح بهبود رعایت موازین کنترل عفونت در 3 حیطه قبل، حین و بعد از تماس های مخاطره آمیز شغلی، انجام شده است.
مطالعه از نوع توصیفی، بر روی تعداد 135 نفر از کارکنان خدمات بهداشتی و درمانی، انجام گرفت. از روش خوشه ایدو مرحله ای برای انتخاب نمونه ها استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها، لیست برگ تهیه شده برای مشاهده نامحسوس عمل کردها، در 7 عامل ثبت شده و بررسی امتیاز مکتسبه آن با طیف مطلوب، نسبتا مطلوب و نامطلوب به کمک آزمون های آماری مناسب انجام شد.
کارکنان در مورد نحوه پذیرش موازین کنترل عفونت ویروس هپاتیت ب به ترتیب در عامل 2 حیطه 1 با 59/35%، عامل 7 حیطه 3 با48/88% و عامل 4 حیطه 2 با 45/92% دارای بیش ترین عمل کرد مطلوب شدند. میزان بهبودی رعایت موازین مذکور در بین میانگین رتبه نمرات آن ها مشهود می باشد (P<0.05). شاغلین آزمایشگاه دارای بیش ترین میزان رعایت موازین شدند (0/0016=p). کم ترین عمل کرد مطلوب به ترتیب اختصاص یافت به عامل 5 حیطه 2 (عدم استفاده از سرنگ خودایستا) با 87%، عامل 2 حیطه 1 (استفاده نکردن از پنبه الکلی در هنگام شکستن شیشه واکسن یا آمپول) با 85% و عامل 6 حیطه 3 (گزارش نکردن حوادث فرورفتن سر سوزن در هنگام مراقبت) با 57%.
بیش از نیمی از کارکنان دارای عمل کرد نسبتا مطلوب و نامطلوب شدند. لذا با بهره گیری از این تحقیق، انتظار می رود 100% افراد، موازین کنترل عفونت ویروس هپاتیت ب را پس از یک دوره آموزش برنامه ریزی شده به کار گیرند.

بیماری آلزایمر به عنوان نوعی از اختلال شکل پذیری عصبی شناخته شده است. علاوه بر وقوع تغییرات دراز مدت نامناسب در کارکرد سیناپسی که به دنبال آلزایمر در مغز ایجاد می شود، شکل پذیری سیناپسی کوتاه مدت که در پردازش اطلاعات نقش ایفا می کند نیز می تواند تغییر نماید که در این مطالعه بررسی گردید.
پتانسیل پس سیناپسی تحریکی میدانی (fEPSP) از ناحیه استراتوم رادیاتوم CA1 به دنبال تحریک شاخه های جانبی شافر در موش های مدل آلزایمری شده ثبت گردید. جهت القای آلزایمر μl 1 از محلول پپتید(Aβ (μg/μl 5 و μl 1 محلول ایبوتنیک اسید (μg/μl 5) به صورت دوطرفه داخل هیپوکمپ پشتی تزریق گردید. به منظور بررسی شکل پذیری سیناپسی کوتاه مدت از تحریکات زوج پالس با فواصل بین دو تحریکIPI) 20، 80)و 200 میلی ثانیه استفاده شد و سپس شاخص زوج پالس محاسبه گردید.
اگر چه القای آلزایمر سبب کاهش پاسخ سیناپسی پایه به خصوص در شدت های تحریک بالا شد، اما این کاهش معنی دار نبود (05/0P> ANOVA،). هم چنین شاخص زوج پالس در حیوانات مدل آلزایمر نیز در هیچ کدام از IPI ها شامل 20 میلی ثانیه (%40.4±4.68، n=5)، 80 میلی ثانیه (%129.8±4.1، n=5) و 200 میلی ثانیه (%129±6.8، n=5) تفاوت معنی داری با گروه کنترل (به ترتیب 75.2±5.08%، %138±7.56%، 108.4±2.09 % و 5=n) نداشت، unpaired t-test) P>0.05).
این نتایج نشان می دهد که القای آلزایمر به وسیله تزریق آمیلوئید بتا در هیپوکمپ منجر به اختلال انتقال سیناپسی پایه و شکل پذیری سیناپسی کوتاه مدت نمی شود

استافیلوکوکوس ها یکی از رایج ترین عوامل عفونت های بیمارستانی به شمار می روند. آمینوگلیکوزیدها اغلب به صورت ترکیب با بتالاکتام ها یا گلیکوپپتیدها در درمان اندوکاردیت و باکتریمی ناشی از استافیلوکوکوس ها استفاده می شوند. مکانیسم اصلی مقاومت آمینوگلیکوزیدی در استافیلوکوکوس ها غیر فعال سازی دارو به وسیله آنزیم های تغییر دهنده آمینو گلیکوزیدی سلولی می باشد.
50 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی سیلین و 50 ایزوله استافیلوکوکوس کواگولاز منفی از نمونه های مختلف بالینی جمع آوری گردید و توسط تست های بیوشیمیایی استاندارد تعیین هویت شد. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی در ایزوله ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و Etest برای آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزیدی تعیین شد و سپس فراوانی ژن های aac(6'')-Ie-aph(2«)، aph(3'')-IIIa و ant(4'')-Ia با استفاده از روش PCR مشخص گردید.
26% از نمونه ها حداقل به یکی از آنتی بیوتیک ها مقاومت نشان می دادند. ژن های aac(6'')-Ie/aph(2») و aph(3'')-IIIa به ترتیب فراوان ترین ژن ها بودند. حدود 14% از کل نمونه ها به طور هم زمان دارای دو ژن فوق بودند ولی در هیچ نمونه ای ژن ant(4'')-Ia یافت نشد.
ژن های(aac(6'')-Ie-aph(2«و aph(3'')-IIIa شیوع بالایی در بین ایزوله ها داشتند، که با تجویز مناسب آنتی بیوتیک می توان از شیوع مقاومت بیش تر جلوگیری نمود. استفاده از روش های فنوتیپی و ژنوتیپی به طور هم زمان اطلاعات کاملی از مقاومت آمینوگلیکوزیدی را در اختیار ما قرار داد

بر اساس تقسیم بندی سازمان بهداشت جهانی (WHO)، بیماری لیشمانیازیس از جمله شش بیماری مهم منطقه حاره ای محسوب می گردد. هم چنین این بیماری در خاورمیانه و کشورهای مدیترانه ای نیز شایع می باشد. اهمیت کنترل این بیماری، به دلیل افزایش موارد مشاهده شده در بیماران دارای نقص سیستم ایمنی از جمله ایدز می باشد و با توجه به نیاز مبرم به داروهای جدید با عوارض کم تر برای کنترل و درمان بیماری، تاثیر داروی آرتمیزینین بر روی متابولیت های پروماستیگوت های انگل لیشمانیا ماژور (سوش فردلین) در شرایط آزمایش گاهی در انستیتو پاستور ایران بررسی گردید.
پس از تعیین IC50 داروی آرتمیزینین بر روی انگل لیشمانیا؛ متابولیت های انگل در دو گروه کنترل (بدون دریافت دارو) و گروه مورد آزمایش (دریافت کننده دوز مشخص از دارو) با استفاده از روش طیف سنجی مغناطیس هسته H NMR مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج مطالعات ما نشان می دهد که تغییرات متابولیسم فاز ایستایی پروماستیگوت لیشمانیا سوش فردلین در دو گروه کنترل و گروه تحت اثر داروی آرتمیزینین، از بین 41 متابولیت چرخه متابولیسمی گالاکتوز، تعداد 5 متابولیت بیش ترین تغییرات را نشان دادند، لذا متابولیت های مسیر گالاکتوز رتبه اول تغییرات را دارد و سپس متابولیت های مسیر بیوسنتز اسفنگولیپید و بیوسنتز والین، لوسین وایزولوسین در درجه بعدی اهمیت قرار می گیرند.
داروی آرتمیزینین در شرایط آزمایش گاهی با تغییر در متابولیت های مربوط به چرخه های متابولیسمی مختلف از جمله مسیر متابولیسمی گالاکتوز، مسیر بیوسنتز اسفنگولیپید و هم چنین مسیر بیوسنتز والین، لوسین و ایزولوسین منجر به توقف فعالیت انگل لیشمانیا ماژور سویه فردلین گردید. طیف های حاصله از آزمون H NMR توسط نرم افزار آماری کمومتریکس، اختلاف معنی داری را بین متابولیت های گروه دریافت کننده داروی آرتمیزینین و گروه بدون دریافت دارو نشان داد. با بررسی این تغییرات و شناسایی جایگاه متابولیت های مذکور در مسیرهای متابولیکی تغییر یافته می توان جهت از بین بردن انگل در جستجوی هدف دار ژن های موثر در بیان آنزیمی این مسیرها بود که برای انگل ضروری هستند و کنترل متابولیکی بالایی را در انگل انجام داده در حالی که کنترل کمی در میزبان دارند. با توجه به اهمیت درمان بیماری لیشمانیوز و نتایج مطالعه حاضر از مسیرهای متابولیسمی تغییر یافته در انگل لیشمانیا، با تمرکز بیش تر روی این مسیرها راهی برای بررسی های آتی بیماری و کشف داروها و درمان های جدید باز می گردد.

کاتالاز آنزیمی است که تجزیه ی H2O2 به آب و اکسیژن مولکولی را کاتالیز می کند. از سوی دیگر آسپیرین داروی بسیار مهمی است که توسط بسیاری از بیماران و در سطح جهانی استفاده می شود. اهمیت این آنزیم در دفاع آنتی اکسیدان بدن و ارتباط این آنزیم کبدی با بیماری هایی از قبیل دیابت موجب شد تا در این مطالعه تاثیر آسپیرین را که محل متابولیزه شدن آن مانند تمامی داروها در کبد می باشد بر عمل کرد و ساختار آنزیم کاتالاز کبدی مورد بررسی قرار گیرد.
به کمک تکنیک های طیف سنجی مرئی- ماوراء بنفش و فلوئورسانس در دو دمای 25 و 37 درجه سانتی گراد تغییرات در ساختار و عمل کرد کاتالاز مورد بررسی قرار گرفت.
با استفاده از مطالعات کینتیکی و با توجه به نمودار و معادله ی میکایلیس-منتن مقدار Km آنزیم 40 میلی مولار اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که آسپیرین باعث ایجاد تغییر در فعالیت آنزیم نمی شود. هر چند افزودن آسپیرین باعث کاهش تدریجی در شدت نشر فلوورسانس کاتالاز شد. علاوه بر آن با افزایش دما مقدار ثابت اتصال دارو به آنزیم کاهش یافت.
کاهش مشاهده شده در نشر فلوئورسانس ذاتی کاتالاز در این مطالعه تحت تاثیر غلظت های افزایشی آسپیرین نشان داد که این دارو با باز کردن ساختار سه بعدی کاتالاز به عنوان یک خاموش کننده عمل می کند. هر چند که باز شدن ساختار آنزیم منجر به مهار فعالیت آن نشد.

یکی از مهم ترین عوامل ایجاد زخم گوارشی ترشح زیاد اسید معده است. دوپامین و آگونیست های آن دارای نقش حفاظتی در معده می باشند. در این پژوهش نقش گیرنده های آدرنرژیک و D2 دوپامینرژیک در اثر بروموکریپتین بر ترشح تحریک شده ی اسید معده ناشی از هیستامین مورد ارزیابی قرار گرفت.
در این مطالعه از 93 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 180 تا 200 گرم استفاده شد. پس از بیهوشی با مخلوط کتامین و زایلازین، ورید ژوگولار جهت انفوزیون هیستامین و نای جهت تراکئوستومی و جلوگیری از خفه شدن حیوان در دسترس قرار گرفت. جهت ورود سالین فیزیولوژیک و خروج ترشحات معده به ترتیب یک کانولی پلی اتیلنی از طریق مری و یک لوله پلی اتیلنی از محل اتصال معده –دئودنوم درون معده قرار داده شد. به مدت 2 ساعت هر 10 دقیقه 2میلی لیتر سالین فیزیولوژیک از طریق لوله مروی وارد و از لوله معدی- دئودنومی خارج و pH محلول سنجیده، با استفاده از سود 0/1 نرمال تیتر و میزان اسید به صورت میکرواکی والان به ازای هر 10 دقیقه گزارش شد.
انفوزیون وریدی هیستامین به میزان 0.8 mg/100g/h منجر به افزایش معنی دار در ترشح اسید معده گردید که در دقیقه 30 شروع و تا پایان آزمایش ادامه یافت. استفاده از بروموکریپتین (آگونیست گیرنده های D2 دوپامین) mg/kg 8 قبل از انفوزیون وریدی هیستامین موجب کاهش معنی دار ترشح اسید ناشی از هیستامین گردید. همچنین تزریق دومپریدون (آنتاگونیست محیطی گیرنده های D2) و پروپرانولول (آنتاگونیست گیرنده های بتا آدرنرژیک) قبل از بروموکریپتین اثر تضعیفی بروموکریپتین بر ترشح اسید ناشی از هیستامین را بطور معنی داری تشدید کرد.
اثر بروموکریپتین بر ترشح اسید ناشی از هیستامین احتمالا از طریق گیرنده های دوپامینی D2 و بتا آدرنرژیک اعمال نمی گردد.

نماز یکی از ارکان مهم دین اسلام و رمز پیوند انسان با خالق هستی است و ارتباط مستمر انسان با خدا را تضمین می کند و پای بندی به این فریضه الهی معیار سنجش ایمان و ملاک شناخت پرهیزگاران است. دانشجویان نقش مهمی در آینده کشور و رهبری سایر اقشار جامعه در هدایت به سمت کمال و اهداف کشور دارند. هدف این تحقیق بررسی میزان پای بندی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی سمنان نسبت به نماز می باشد.
این مطالعه توصیفی- مقطعی به روش سرشماری بر روی 699 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی سمنان انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات فرم دو بخشی مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک و چک لیست نماز بود.
نتایج نشان داد که 65/6% از دانشجویان در حد خیلی زیاد و زیاد خود را پای بند به فریضه نماز دانسته اند. نتایج حاصل از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد بین پای بندی دانشجویان به انجام فریضه نماز با سن دانشجویان (0/300=p)، وضعیت تاهل (0/004=p) و دانشکده محل تحصیل دانشجویان (0/014=p) ارتباط معنی داری وجود اشت.
بر اساس نتایج این تحقیق، بیش تر دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی سمنان به نماز پای بند می باشند. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق و به منظور گسترش پای بندی به نماز جماعت ضرورت دارد مسئولین دانشگاه به برگزاری هر چه بهتر و جذب هر چه بیش تر دانشجویان به نماز اهتمام بیش تری مبذول دارند