در نقد اولین چیزی که اهمیت دارد به رسمیت شناختن طرف مقابل است. همان طور که برای خود حق و حقوقی قایل هستیم باید برای فرد نقدشونده نیز حق و حقوقی قایل باشیم. نقد نسبت به گروه های رقیب و جریان های دیگر همیشه باید متضمن اخلاق و چارچوب های قانونی باشد. نقد باید با هدف اصلاح انجام شود. اگر به دنبال نقد تخریبگرانه باشیم و چارچوب های اخلاقی را کنار بگذاریم و به دنبال تهمت و افترا به طرف مقابل خود باشیم، کارکرد مثبت نقد را تبدیل به اتفاقات زیانباری در کشور کرده ایم. اگر در نقد برای دیگری هیچ حقی قائل نباشیم دیگر نام آن نقد نیست بلکه نوعی ترور شخصیتی است. یعنی در نظر گرفتن حق و حقوق افراد یکی از راه های هدایت کننده ما در امر نقد کردن می تواند باشد. دروغ بستن در فضای سیاسی و افترا و عدم بیان واقعیات به نوعی از مدار اخلاق خارج شدن است. اگر حرف های ناروایی را به نقدشونده نسبت دهیم و از واقعیت ها فاصله بگیریم، سعی در جلوه دادن فضای نادرست و دروغ در فضای سیاسی داشته باشیم اثرات زیانباری را به سیاست کشور و جامعه ایران وارد خواهیم کرد. اگر خارج از ضوابط قانونی عمل کنیم از حوزه نقد سالم و سازنده و رقابت سیاسی سالم خارج شده ایم.