ساحت و ساعتی نیست که در جمع ها و نشست ها، سیاست ورزان ایرانی با پیشانی هایی فرو رفته و درهم و صدایی بلند و لرزان و پر از عصبانیت بر رقیب سیاسی خود به اسم «انتقاد» نتازند. شاید شما هم شاهد درگیری های چند ساعته و کینه های گره خورده باشید، گره هایی که چندین سال باز نمی شوند و بغض ها و کینه ها را در دل ها زنده نگه می دارند. این قیل و قال ها اما در میدان سیاست کمی متفاوت تر از جاهای دیگر است. امروز می بینیم که چه ساده یک ارزش، یک عقیده، یک آدم، یک مکتب و یک فعل سیاسی زیر تیغ انتقاد می رود. گرچه نقد، هدیه است و داد و ستدش پرارزش، اما نقدها و حرف ها تا آن حد این روزها مبتذل و سطحی شده که به نظر می