آقای محمدجواد ظریف و همراهان، خسته نباشید. چندساعتی قبل از انتشار بیانیه تاریخی تان، خستگی فرساینده، لبخند را از لبان شما دزدیده بود. همان زمانی که خیل خبرنگاران از خستگی مفرط می نالیدند و بخشی از مردم، پیگیری اخبار را رها کرده بودند. ناامیدی داشت چترش را می گسترد!

اما شما و همراهان به سختی توانستید بر ناامیدی و خستگی، پیروز شوید و بعد از انتشار بیانیه، لبخندتان بازگشت، به نشانه پیروزی!

یادتان باشد، شما بدون لبخند، چیز مهمی کم دارید و همه قدر لبخند شما را می دانند.

شما و همراهان، با صبر و ایمان و لبخند، بر خشونت پیروز شدید؛ خشونتی که این روز ها هرچه عریان تر، فراگیر تر و بی پروا تر گسترده می شود.

شما بار دیگر قدرت کلام مبتنی بر عقل را به رخ کشیدید. گفت وگو و استفاده بجای کلمه، از سخت ترین کار های جهان است.

برای چنین کاری، باید خوانده باشید، دیده باشید و فکر کرده باشید. سود های آنی و شخصی فریبتان ندهند و سود های همگانی و بلندمدت، دغدغه تان باشد! شما این کار سخت را به خوبی انجام دادید! من کار شما را فراموش نخواهم کرد و فکر می کنم تاریخ صلح هم، شما را هرگز از یاد نخواهد برد. دست شما و همکارانتان را به مهر می فشارم.