روحانی بسیجی شهید احمد عسکری دوست یکم شهریور سال 1347 در روستای «حسن آباد» چشم به جهاد گشود. با اتمام تحصیلات ابتدایی و راهنمایی، او که با تربیت صحیح خانواده بزرگ شده بود، روانه حوزه علمیه شد تا استعداد و تلاش خویش را در راه تبلیغ آیین مقدس خویش بگمارد. در چهارمین اعزام در 66/9/11 برای شرکت در «عملیات والفجر 10» راهی غرب کشور شد. همگان از چشمان زیبای احمد، همه چیز را خوانده بودند. پس از سه ماه رزم و تبلیغ و نماز و نیاز، سرانجام در 66/12/29 در «حلبچه»، یک روز زودتر از طبیعت، بهار جاودانه خویش را جشن گرفت و تیری آغشته به زهر کین، پهلویش را درید و او «یا زهرا - سلام الله علیها-» گویان شربت شهادت نوشید. پیکر نازنینش به زادگاه بازگشت و هم چون یوسف گمگشته در آغوش پدر جای گرفت. تشییعی با شکوه، هدیه دستان خالی مردم آن دیار به «احمد عسکری دوست» بود که در جوار مزار «فیض کاشانی» به خاک سپرده شد. بخشی از وصیت نامه شهید: بزرگان جامعه! در کلیه مسائل جامعه داری خدا را در نظر بگیرید. از اختلافات جزیی بپرهیزید. از تمام افرادی که مسئول هستند در روز قیامت سوال می شود که آیا می خواستید کمک به اسلام شود یا می خواستید که شما به اسلام خدمتی کرده باشید! نکند که پیش ائمه خجالت زده باشیم. بیایید خط بازی درست نکنیم. حضرت امیر 25 سال سکوت کرد و از حق خود به خاطر خدا گذشت تا دو دستگی در جامعه به وجود نیاید و به اسلام ضربه نخورد. آیا ما دوست نداریم شیعه واقعی حضرت امیر باشیم؟ این خط بازیها و اختلافات کمر ما را می شکند، مگر حضرت علی از حق خود نگذشت، تا دو دستگی نباشد و اگر ما به خاطر خدا می خواهیم کار بکنیم، از این خط بازی ها باید بخاطر خدا بگذریم.