آنها د وربین را برمی د اشتند و می رفتند توی د ل د ود و آتش. جان شان را بر کف می گذاشتند تا تصاویری از د ل موشکباران و بمباران و خمپاره و شلیک را ثبت کنند.

هرکد ام از عکاسان جنگ یک جور پای شان به ماجرا باز شد. سعید صاد قی می گوید: یک روز من رفته بود م از د رگیری یکی از خیابان های تهران عکاسی کنم. طرف های امامزاد ه معصوم بود. همین اتوبانی که تازگی ها انتهای نواب زد ه اند. با پیراهن خونین و مالین برگشتم روزنامه تا ناهار بخورم که د ید م می گویند تهران بمباران شد ه. حسن باقری که فرماند ه سپاه بود آن روز از راه رسید و به من گفت: «سعید نونت د ر اومد، برو مهرآباد عکاسی کن.» فرود گاه رو بمباران کرد ند و همین جا نقطه آغازی شد برای عکاسی جنگ برای او. راه افتاد به سمت جنوب و شد عکاس جنگ.