خود ارسطو به خاستگاه حسی معرفت و روش تجربی در علم طبیعی ای چون زیست شناسی توجه کرده بود: ولی به ویژه در سنت مدرسی تفلسف به صورت تاملات عقلی محض روش غالب بود و نقش منفی منفوری در تاریخ اندیشه داشت. عقلانیتی هم که در رنسانس بر کرسی قبول نشست عقلانیت شکاک دکارتی بود. پیشروان علم جدید از پیشروان فلسفه جدید تاثیر پذیرفتند و دریافتند که با روش شناسی گذشتگان نمی توانیم به تبیین درخور پدیده های طبیعی بپردازیم. نمی توانیم به قوانین عام یا کلی حاکم بر رفتار اعیان و پدیده های فیزیکی دست یابیم. کاملا آشکار شده بود که طبیعیات ارسطو در مواردی از عقل گرایی خود قابل نقد است.