اعتیاد، یزید زمانه هشتگی بود که بچه های جمعیت امام علی، که در توئیتر فعالند، با آن درباره اعتیاد نوشتند. واقعیت هایی تلخ و دردناک و دشوار. از بچه هایی نوشتند که معتاد به دنیا می آیند. کودکان ده دوازده ساله ای که پدر معتادشان آنها را مجبور می کند همسر مرد میانسال معتاد دیگری شوند و فرزندانی معتاد به دنیا بیاورند. آنها که در میان خیابان گدایی می کنند تا پول مواد والدین شان را جور کنند و... خلاصه شنیدن این روایت ها و خواندن این توئیت ها حال خیلی ها را حسابی بد کرد. یکی از نکاتی که در این زمینه مدام به آن اشاره می شد این بود که حتی پلیس 110 هم برای موارد اورژانسی به کمک بچه های جمعیت امام علی نمی آید و اولویت شان را چیزهای دیگری قرار می دهد، نکته ای که باید مسئولان درباره آن پاسخ بدهند.

روز جهانی سالمند و رفتاری که در جامعه ما با سالمندان می شود دیگر نکته ای که در توئیتر به آن اشاره شد. کاربرانی درباره تجربه شخصی شان از مادربزرگ ها و پدربزرگ هایی نوشتند که تنها رها شدند یا به خاطر سالمند بودن جامعه به آنان تلقین کرد که دیگر کارایی ندارند. کاربرانی هم نوشتند که باید نگاه ها به سالمندی عوض شود و به چشم دورانی جدید در زندگی به آن نگاه شود که مختصات و لذت های خودش را دارد.