از کوچه های خاک خورده کاشان و دامنه کوه های قمصر تا سالن کارنگی هال نیویورک و رادیوی ملی ایتالیا طنین صدای محمد معتمدی پیچیده است؛ خواننده ای که مانند بسیاری از اهالی موسیقی، علاقه اش به صدای شجریان او را به موسیقی کشاند و همکاری اش با لطفی و حسین علیزاده راه را برای او باز کرد.

از مقایسه با استاد آواز ایران آن قدر خشنود می شود که کودکانه از فاصله یکروزه تولدش با او ذوق کند. البته شباهت های دیگری هم بود که محمد معتمدی را ذوق زده می کرد، رشد و پرورش در شهری مذهبی همچون کاشان با همه نغمه های آیینی آن شهر که مبتنی بر موسیقی اصیل ایرانی است، یکی از آنهاست. تاثیر شهر روی خواننده اما فراتر از نغمه های آیینی و موسیقی مذهبی رایج در این شهر بود. خودش می گوید معماری شهر قدیم، بازار، مسجد آقا بزرگ، خانه های تاریخی، تیمچه امین الدوله، گذرها و بناهای مسقف، از تمام این معماری، موسیقی یاد گرفته ام بدون این که متوجه باشم. حالا قرار است او در این شهر بخواند. آن طور که خبرها حکایت دارد محمد معتمدی 22 اردیبهشت در کاشان روی صحنه می رود؛ شهری که عاشقانه دوستش دارد و حتی نام گروهش را که با آن اجراهای بسیاری در خارج از ایران داشته به واسطه این شهر «سیلک» گذاشته است.

محمد معتمدی یکی از آن خودآموخته های موسیقی است، علاقه اش به نواختن نی او را از نوجوانی علاقه مند به موسیقی سنتی کرد و با گوش دادن آثار استادان مختلف شیفته آواز شد. 20 ساله بود که برای آموختن آواز راهی پایتخت شد و هر چند نتوانست به کلاس های شجریان راه پیدا کند، اما در محضر حمیدرضا نوربخش آواز را فراگرفت. شیوه طاهرزاده را با نوربخش و مکتب آوازی اصفهان را نزد دکتر حسین عمومی آموزش دید. بعد از آن اما خود محمد معتمدی هم به یاد ندارد چه اتفاقی افتاد تا با هنرمندانی چون مجید درخشانی، فرهاد فخرالدینی، محمدرضا لطفی، حسین علیزاده و دیگران شروع به همکاری کرد. آن طور که خودش گفته است: موسیقی مانند یک سیل آمد و من را با خودش برد بدون این که تصمیمی بگیرم یا اراده ای در برابر آن داشته باشم.