واقعا بی انصافی است که مدعی شویم دولت در قبال برجام دچار ضعف عمل بوده است؛ چه در زمان مذاکرات، چه بعد از حصول برجام و چه خصوصا اکنون که امریکا با تصمیم غیرعقلانی از برجام خارج شده است. سخنان آقای روحانی بعد از اعلام تصمیم ترامپ بخوبی دو شاخصه مهم موضع گیری کشورمان را نشان می داد. یکی معقول بودن موضع گیری یاد شده به این معنا که مانند سخنان ترامپ دستمایه طنز، تمسخر و اعتراض بین المللی نشد. دوم هم محکم بودن این موضع گیری بود. این موضع گیری به طور گسترده مورد تحسین رسانه های اروپایی و بسیاری از رسانه ها، تحلیلگران و حتی سیاستمداران امریکایی قرار گرفت اما اتفاق مهم تر در داخل برای ما این بود که بسیاری از منتقدان و حتی مخالفان دولت این سویه از موضع گیری رئیس جمهوری را ندیدند. آنها بخش معقول این اظهارات را تحت عنوان غیر رسمی سازش مورد تحریف قرار دادند و با نادیده گرفتن جاهایی که رئیس جمهوری مقابل امریکا ایستادگی کرده است، تحریف خود را کامل تر کردند. در یک مداقه جدی به نظر می رسد این طیف ها بیشتر از آنکه این واقعیت را نبینند، «نمی خواهند» آنها را ببینند. به عبارتی دیگر ندیدن آنها نه یک رفتار غیر ارادی بلکه از روی تصمیم و ادراک است. به نظر می رسد این طیف ها درصدد یک استفاده جناحی از مشکلات ملی هستند. در شرایطی که علی الظاهر متوقف کردن این گرایش ها در راهی که پیش گرفته اند چندان ممکن نیست حداقل کار این است که ترتیبی اتخاذ شود تا مسئولیت این نوع نگاه جناحی به مسائل ملی هم بر عهده خود آنها قرار بگیرد.