بررسی تطبیقی ادراک حسّی از منظر ملاصدرا و هگل

ملاصدرا و هگل هر دو ادراک حسی را آغاز شناخت می دانند. با این تفاوت که ملاصدرا برای شناسایی، مراحل حسی، خیالی و عقلی قایل است و ادراک کلی را پس از گذر از ادراک حسی و خیالی ممکن می داند یعنی ادراک کلی، آخرین مرحله شناخت است. ولی هگل از همان آغاز، شناسایی را به واسطه مفاهیم کلی می داند و تعارض میان جزییت و کلیت در این ادراک را عامل ارتقاء ادراک به مرحله بعدی می داند. مقایسه ادراک حسی در ملاصدرا و هگل نشان می دهد که پذیرفتن مبانی مختلف در حوزه های منطق، طبیعت و انسان، چگونه می تواند شروع از نقطه واحد را به سرانجام های متفاوت برساند. ادراک حسی در هگل سرآغاز کشف تضاد در فعالیت ادراکی آدمی است که این تضاد، در وحدت شناسایی و هستی پایان می یابد. اما پیشرفت آگاهی در فلسفه صدرا در ارتباط آدمی با واقعیت و گذر از مراتب پایین هستی به مراتب بالاتر و تعالی و بسط مرتبه وجودی آدمی است.