پوشش زنان در مقابل اطفال و زنان در فقه اسلامی

در اسلام حجاب به این معنا که زن در معاشرت بامردان نامحرم و اجتماعاتی که نامحرمان درآنها حضور دارند ، بدن خود را بپوشاند وازجلوه گری وخودنمایی ، خودداری کند لازم شمرده شده است . از طرفی هم فقط به ذکر حدود حجاب در مقابل نامحرمان بسنده نکرده و حدودی را هم برای پوشش در مقابل زنان و کودکان تعیین نموده است. چرا که نوع پوشش زن در مقابل نامحرمان، زنان و حتی کودکان هرکدام آثار خاص خود را در خانواده و جامعه به جا می گذارد. البته این لزوم نه به منظور ایجاد محدودیت برای زن ، بلکه درراستای پاسداری ازحقوق انسانی وعفت وکرامت وشخصیت زن می باشد . در این تحقیق به این نتیجه رسیده ایم که پوشش اطرافیان در بلوغ زودرس کودک نقش مهمی دارد. کودکی که قبل از سن نوجوانی هر روز با بدن نیمه عریان مادر و خواهر مواجه است، زمینه ی تحریک جنسی در او سریع‎تر و زیادتر می شود و باعث ظهور زودرس علایم بلوغ جنسی می گردد. هم چنین پوشش‎های نامناسب والدین در مقابل فرزندان، حیاء و عفت را در دید و منظر آن ها کم اهمیت جلوه می دهد. در رابطه با پوشش در مقابل زنان هم به این نتیجه رسیدیم که بانوان نباید آنچه را که در محافل زنانگی چون حمام، عروسی تالارها و باشگاه های ورزشی و فرهنگی می بینند، برای شوهر و برادرانشان توصیف کنند که اگر این طور شد، در حقیقت دل شوهر را به سوی دیگران سوق داده اند. اگر نقش حجاب درآرامش روانی اعضای خانواده ، استحکام روابط زن و شوهر وافزایش مودت ومحبت دربین آنان ونیز تاثیر مثبت آن درتربیت فرزندان را مد نظر قراردهیم ، بی تردید رعایت حجاب به عنوان یکی از شاخصه های مهم خانواده سعادتمند ، محسوب خواهد شد. در این تحقیق بعد از بررسی مفهوم، فلسفه و اهمیت حجاب در اسلام و مطالعه ای در خصوص حجاب قبل از اسلام و پس از آن در فقه اهل تسنن، به ذکر حدود و ضوابط پوشش زنان در مقابل زنان و کودکان می پردازیم.